คิดถึงเด้อพี่บูม

เหม่อมองฟ้า ยามราตรี ใจหมองหม่น คิดถึงคน หนึ่งคน คนหนึ่งนั้น คิดถึงคำ ที่เคยอ้อน เพ้อรำพัน คนที่ใจ นั้นใฝ่ฝัน อยากพบเจอ รู้แก่ใจ ว่าทำได้ เพียงแค่ไหน ทำได้เพียง คิดในใจ อยู่เสมอ แม้นว่าฉัน นั้นสุดแสน

ความเหงา... อยู่กึ่งกลางระหว่างฉันกับเธอ ที่สรรพนามด้วยคำว่า คิดถึง  ความคิดถึง จางหายไปในใจของเธอ เหลือเพียงการเพ้อรำพัน ในใจฉัน  เนิ่นนาน นับวันจะเหนื่อย