อายุ 30+ แล้ว แค่อยากมีงานประจำทำ
ตั้งแต่จบ ปวส. หางานทำไม่ได้ พ่อเเม่เลยให้มาช่วยขายของที่บ้าน
ขายของด้วย เรียน ป.ตรี ต่อด้วย (จบ ป.ตรี ด้วยเงินตัวเอง)
เพราะมองว่า ช่วยพ่อเเม่ขายของ เผื่อพ่อแม่ไม่อยู่กะเราแล้ว
เราจะได้ไปหาทำงานอย่างอื่นได้
ขายมาหลายปี รู้สึกเหมือนยิ่งทำยิ่งหนัก เงินไม่เพิ่มตามแรงที่ลงไป
หมายถึง คุยกับพ่อเเม่แล้ว ว่ามันเหนื่อย ทำแบบนี้ต่อไปมันไม่คุ้มหรอก
เพราะนอกจากลงทุนกันเเล้ว ยังต้องมาขายอีก เหนือย 2 เท่า
เลยออกมาหาสมัครงาน เป็นปีก็ไม่ได้ สลับกับสอบราชการ ไม่ผ่านสักที (ภาค ก. ของ ก.พ. ผ่านแล้ว)
ทั้งๆที่ตั้งใจอ่านหนังสือตั้งแต่วันสมัคร ยันถึงก่อนวันสอบ
มั่นใจว่าตัวเอง ทำได้เมื่อสอบเสร็จ แต่สุดท้าย ไม่ผ่าน
จะหันมาค้าขายเต็มตัว เงินที่ได้ก็แทบไม่เหลือใช้
อยากขยายกิจการ ก็ไม่มีทุน(พระเครื่อง)
อยากมีเงินเหลือเก็บบ้าง
เผื่อฉุกเฉิน เจ็บป่วย หรือ มีเหตุจำเป็น
รู้สึกเหมือนตัวเองทำอะไรไม่สำเร็จสักอย่าง ไม่น่าเชื่อว่าจะอยู่รอดมาถึง 30 กว่าปี
ใจรักอยากทำงานราชการมาตั้งแต่เด็ก แต่ด้วยพ่อเเม่ไม่อาจเป็นที่ปรึกษาได้
ตอนเรียนเลยเลือกวิชาเอกตามเพื่อนมาเรื่อย กว่าจะรู้ว่าตัวเองชอบด้านไหนก็รู้สึกเหมือนเสียเวลาไปเกือบครึ่งชีวิต
เชื่อว่าเป็นเหตุผลนึง ที่ไม่มีใครรับเข้าทำงาน
ไม่รู้มาระบายแบบนี้ จะมีใครให้คำปรึกษาดีๆบ้างมั้ยครับ
เหมือนตัวเองเป้นโรคซึมเศร้าไปเลย เบื่อชีวิต
ทำอะไร ไม่สำเร็จ ไม่สมหวังสักอย่าง
ตั้งแต่จบ ปวส. หางานทำไม่ได้ พ่อเเม่เลยให้มาช่วยขายของที่บ้าน
ขายของด้วย เรียน ป.ตรี ต่อด้วย (จบ ป.ตรี ด้วยเงินตัวเอง)
เพราะมองว่า ช่วยพ่อเเม่ขายของ เผื่อพ่อแม่ไม่อยู่กะเราแล้ว
เราจะได้ไปหาทำงานอย่างอื่นได้
ขายมาหลายปี รู้สึกเหมือนยิ่งทำยิ่งหนัก เงินไม่เพิ่มตามแรงที่ลงไป
หมายถึง คุยกับพ่อเเม่แล้ว ว่ามันเหนื่อย ทำแบบนี้ต่อไปมันไม่คุ้มหรอก
เพราะนอกจากลงทุนกันเเล้ว ยังต้องมาขายอีก เหนือย 2 เท่า
เลยออกมาหาสมัครงาน เป็นปีก็ไม่ได้ สลับกับสอบราชการ ไม่ผ่านสักที (ภาค ก. ของ ก.พ. ผ่านแล้ว)
ทั้งๆที่ตั้งใจอ่านหนังสือตั้งแต่วันสมัคร ยันถึงก่อนวันสอบ
มั่นใจว่าตัวเอง ทำได้เมื่อสอบเสร็จ แต่สุดท้าย ไม่ผ่าน
จะหันมาค้าขายเต็มตัว เงินที่ได้ก็แทบไม่เหลือใช้
อยากขยายกิจการ ก็ไม่มีทุน(พระเครื่อง)
อยากมีเงินเหลือเก็บบ้าง
เผื่อฉุกเฉิน เจ็บป่วย หรือ มีเหตุจำเป็น
รู้สึกเหมือนตัวเองทำอะไรไม่สำเร็จสักอย่าง ไม่น่าเชื่อว่าจะอยู่รอดมาถึง 30 กว่าปี
ใจรักอยากทำงานราชการมาตั้งแต่เด็ก แต่ด้วยพ่อเเม่ไม่อาจเป็นที่ปรึกษาได้
ตอนเรียนเลยเลือกวิชาเอกตามเพื่อนมาเรื่อย กว่าจะรู้ว่าตัวเองชอบด้านไหนก็รู้สึกเหมือนเสียเวลาไปเกือบครึ่งชีวิต
เชื่อว่าเป็นเหตุผลนึง ที่ไม่มีใครรับเข้าทำงาน
ไม่รู้มาระบายแบบนี้ จะมีใครให้คำปรึกษาดีๆบ้างมั้ยครับ
เหมือนตัวเองเป้นโรคซึมเศร้าไปเลย เบื่อชีวิต