ทริปสโลว์ไลฟ์กลายเป็นตามรอยYour Name หนังโปรดซะงั้น #JourNU

ติดตามอ่านโพสต์ก่อนหน้านี้ได้ที่ : 
- https://pantip.com/topic/39100784
- https://pantip.com/topic/39101062
...อันที่จริง ทริปแบ็คแพคคนเดียว อิน เจแปน มีเรื่องบังเอิญเกิดขึ้นได้เสมอ แต่ผมมองว่า ความบัญเอิญไม่มีจริง เพราะทุกอย่างถูกกำหนดไว้หมดแล้ว รวมทั้งครั้งนี้ด้วย ก็ตอนเตรียมข้อมูลก่อนมาไม่มีแพลนนี้อยู่ในหัวเลย กระทั่งมาถึงและพึ่งเพจกิฟุที่ตามอยู่ตลอด โพสต์คอนเทนต์เมืองปลาคราฟ เสิร์ชหาๆดูเพราะอยู่ทาคายาม่าเดินวนจนทะลุหมดแล้ว "เอ๊ะ ก็อยู่ไม่ไกลนี่นา"เริ่มๆอยากไป "อ๊า!!!...นี่มันฉากเรื่อง Your name นี่นา" ฉันเริ่มอุทานอย่างคนญี่ปุ่นได้บ้างแล้ว55 แม้หนังจะผ่านไปนานแล้ว แต่ก็ตั้งใจไว้เป็นมั่นเหมา พรุ่งนี้ต้องไปตามรอยให้ได้ ทั้งคืนเลยบิ้วตัวเองด้วยลื้อซาวน์ดแทร็กหนังทั้งอัลบั้มมาฟัง https://youtu.be/e3Ze62AL9r0
หลังเดินกินอะไรเล่นๆในตลาดยามเช้าเสร็จสรรพ เดินมุ่งหน้าไปสถานีรถไฟ JR Takaysma

วันนี้ไม่ลืมเจอาร์ พาส นั่งไปแค่สถานีเดียว ไม่ถึงชั่วโมง สถานีฮิดะ ฟุรุกุวะ ยามนี้เงียบเอาเรื่อง สมกับเป็นเมืองทางผ่าน (นทท.ส่วนมากจะนั่งยาวไปโทยาม่า มัสซึโมโต้เลย) เดชะบุญที่มีหนังเรื่องนี้ช่วยเอาไว้ด้วยส่วนหนึ่ง กลิ่นอายyour mane ทักทายฉันตั้งแต่ก้าวแรก เพราะฉากสำคัญอีกฉากหนึ่งเริ่มต้นที่นี่ สถานีรถไฟที่พระเอก เริ่มต้นการตามหานางเอก หลังจากที่คาใจกับฝันประหลาดๆของตน ที่มักจะนิมิตเห็นเมือง เห็นผู้คนแปลกหน้า โดยเฉพาะสาวน้องม.ปลายมัดผมด้วยเชือกถักสีแดงคนนั้น
-ฉากถามทาง
-ฉากระเบิดตรงสะพานเหล็ก เอิ่ม จากที่จะตามหาน้องปลา พ่วงมาอีกภารกิจซะนี่ passion ล้วนๆเลยทีนี้
ฮิดะ ฟุรุกุวะ อย่างที่บอก เมืองเงียบ ยกเว้นช่วงเทศกาลอะไรไม่รู้เกี่ยวกับจุดเทียนเล่นไฟ ไอ้ฉันก็ไม่ได้ถามอากู๋ด้วยซิ เดินๆเข้าตรอกนั้น โผล่ตรอกนี้จนคิดว่าทั่วดี ห๊ะ!! เที่ยงจะครึ่งแล้ว ใกล้เวลารถไฟมาแล้ว ต้องรีบสาวเท้าให้ไวเลย เดี๋ยวพลาดฉากสำคัญ ฉากรถไฟกำลังเคลื่อนเทียบชานชลา ฉากนี้แหละ เรียก นทท.ให้มาที่เมืองนี้ นี่ถ้าเป็นขอนแก่นบ้านเกิดฉันนะ ฉากนี้ของหนัง มีพาวเวอร์พอที่จะเขี่ยตรงสร้อยคำขวัญจังหวัด "เหรียญทองมวยโอลิมปิก" ให้ตกชั้นไปได้สบายๆ นี่ซื้อกล่องเหล็กลายyour name ข้างในเป็นลูกอมกลมๆขาวๆคล้ายๆนมอัดเม็ด กับเชือกผูกผมสีแดงมา ซื้อเป็นที่ระลึก ไม่ได้เอามาผูกหมออ้อยอะไรหรอก
เอาเป็นแว้ ภารกิจลุล่วง ได้ภาพครบจบทริปเมืองyour name กะจะรีบกลับมาให้ทันก่อนร้านเนื้อฮิดะร้านดังจะปิด ที่ไหนได้ ไม่เปิด!?! เซ็งสุดๆ นั่งดูเน็ตไปมาในร้านกาแฟ ที่เรียกว่าแทนจะประจำไปเลยก็ว่าได้ จนพนง.เอาแบบสอบถามความพึงพอใจมาให้กรอกอ่ะคิดดูสิครับคุณ กรอกเสร็จมีแอบให้ช็อกโกแลตสามเม็ด ทำมือจุ๊ๆปากเป็นนัยๆ "อย่าเอ็ดไปรีบใส่เป๋าไปเซ่แก" นี่ก็ตามน้ำของฟรี ระหว่างที่นั่งดูเน็ตไปพลางเจอกระทู้รวม 13 สถานที่ตามรอย Your name "เอ๊ะ ฉากนี้ เมืองนี้มันไม่ไกลนี่หว่า" อาการอุทานแบบเดิมเริ่มมา "อ๊า!!! ห่างออกไปแค่โลครึ่งเองนี่นา" มาเจอเอาตอนหกโมงเย็น จะค่ำแล้ว แต่ฉันอยู่ทาคายาม่าคืนสุดท้าย ไปก็ไปว่ะ ไหนๆก็มาแล้วให้สุดๆ เปิดจีพีเอส เดินตามด้วยความเร่งรีบ
มาถึงครึ่งทาง จีพีเอสเริ่มงงๆ ฉันเลยหยุดถามสองสามีภรรยาที่ก้มๆเงยๆรดน้ำพรวนดินอยู่หน้าบ้าน "คอมบังวะ" ฉันเปิดตัวอย่างเป็นทางการด้วยสีหน้าท่าทีเป็นมิตร ก่อนเริ่มขอความช่วยเหลือ แม้ทั้งคู่จะพูดอังกฤษได้น้อยนิด เปล่า ทั้งคู่นี่รวมตูด้วย55 สรุปคือ! จะขับรถไฟส่ง โอ้ววว เกรงใจไปอี๊ก ก็พยายามบอกเค้านะว่าฉันเดินไปเองได้ ไปถูก ทั้งคู่ก็คะยั้นคะยออาสาพาไปส่ง ฮีก็ฟอลโลว์มีๆโนพรอบเบลมๆ อ่ะ เบลมๆ ขับไปไม่นานนักก็ถึงแล้ว
ศาลเจ้าฮิดะ ซันโนะกุ เค้าว่ากันว่าเป็นศาลใหญ่ศักดิสิทธิ์ขอเกียวกับให้ครอบครัวอยู่เย็นเป็นสุข คุณโนริ สอนฉันขอพรอย่างง่ายสไตล์คนญี่ปุ่นทำ คือยืนตรงนิ่งมือขวาทับซ้าย โค้ง 2 ครั้ง ปรบมือ 2 ที ก่อนอธิษฐานขอพร เสร็จ ให้ก้มโค้งอีก 1ครั้ง เป็นอันเสร็จพิธี

-ฉากนี้ตรงที่ที่พระเอกเดินทางมาตามหานางเอกที่ศาลเจ้าประจำตระกูลเสาโทริอิ -ฉากไฟดับช่วงที่อุกาบาตถล่มเมือง ฉันใช้เวลาเดินดูรอบๆไม่นานด้วยเกรงใจทั้งคู่ กะว่าขากลับจะเดินกลับเอง เพราะจากตรงนี้ก็ไม่ไกลจากที่พัก
"ยู อีท" อีทอะไรอีกจ้าพี่จ๊า ฉันทวนคำถาม "อีท ดินเนอร์ๆ" เอ้า ดีไปอี๊ก แค่นี้ก็ประทับใจในน้ำจิตน้ำใจจะแย่ จริงอย่างที่ใครๆมาประเทศนี้แล้วกลับไปสิ่งหนึ่งที่ต้องบอกต่อนอกจากบ้านเมืองสะอาดเรียบร้อยแล้ว ก็น้ำใจของผู้คนที่นี่ แม้จะมีความเป็นชาตินิยมอยู่มาก แต่แขกไปใครมาเค้าช่วยเหลือดีจนเราอึ้ง! ฉันปฏิเสธอย่างสุภาพไปว่าเพิ่งกินมาเองครับ ตามด้วยโค้งคำนับจนแทบจะหัวโขก "งั้นที่พักคุณอยู่ไหน" ห่ะ ห๊ะ "ให้ฉันไปส่งไหม" ซาบซึ้งมาก แต่ไม่กล้าปฏิเสธอีก เลยยอมให้ไปส่ง ระหว่านั้นเราคุยกันไปพลาง ทราบชื่อว่า คุณโนริ อยู่กับภรรยาสองคน ลูกไปทำงานในโตเกียว ไม่ค่อยได้กลับบ้าน ทั้งสองดูรักกันมาก กระทั่งถึงที่พัก ฉันไม่ค่อยชอบถ่ายรูปตัวเองสักเท่าไหร่ ใครรู้จักฉันนะรู้ดี ซ็อตนี้คุณโนริอารมณ์ดีมาก จัดแจงตำแหน่งให้ลงตัว ก่อนจากคุณโนริดึงมือฉันไปจับตามธรรมเนียมฝรั่งอย่างแนบกระชับ ส่วนภรรยาชื่ออะไรจำไม่ได้ เธอโค้งคำนับอย่างอ่อนโยนตามแบบสาวชาวญี่ปุ่น เราทั้งสามโค้งแล้วโค้งอีกราวกับยังไม่อยากจาก เอาจริงๆคือไม่คิดว่าเรื่องราวดีๆจะเกิดขึ้นกับฉัน ถ้าไม่ได้ทั้งคู่เข้ามาช่วงสร้างสรรค์ ฉันคงไปถึงค่ำจนเสียเที่ยว ประเทศที่ผ่านอะไรมามากอย่างญี่ปุ่น เค้าปลูกฝังความเป็นชาติกันด้วยอะไร เค้าถึงให้ความสำคัณกับคน ให้เกียรติกันและกัน นี่คือเท่าที่สังเกตนะ ผู้น้อยเคารพผู้ใหญ่ อาบน้ำร้อนมาก่อน เค้าก็ไม่ปิดความคิดใหม่ๆ จริงอยู่ทุกประเทศมีดีและไม่ดีคละกันไป แต่ที่เล่าคือในมุมที่ฉันพบเจอมา ในช่วงเวลาหนึ่งอาทิตย์ (เฮ้ย ถอนหายใจยาวๆ ให้กับประเทศตน) และสูดหายใจให้เต็มปอดเก็บอากาศบ้านเค้าเข้าไปให้ชุ่ม mission compleate เสร็จสิ้นภารกิจทาส your name แบกเป้ขึ้นหลังอีกครั้งเตรียมหันหัวเรือกลับเมืองใหญ่...นาโกย่า รอฉันอยู่
*หากมีข้อมูลบางส่วนผิดพลาด ขออภัย ณ ที่นี้ครับ*