เมื่อ 6-7 ปี ก่อนเราสองคนคุยโทรศัพท์กันทุกคืน (ในฐานะเพื่อน) นะครับ. เขาเป็นสาวอายุมากกว่าผม 2-3 ปี ปัจจุบันเธออายุ 25 แล้ว เราสองคนรู้จักกันทางเฟสบุ๊ค ผมไปสนิทกับเธอคนนั้นตอนไหนไม่รู้ครับ รู้ตัวอีกทีเราก็ได้คุยโทรศัพท์กับเธอแล้ว เราโทรหากันทั้งคืน คุยกันด่ากันไปมา ตามประสาเพื่อนคุยกัน เมื่อเรามีปัญหาอะไรเราก็มาแชร์ปัญหากันเพื่อหาทางแก้ไข จากนั้นเมื่อเราได้คุยกันแล้วความรักของผมก็ได้เกิดขึ้นผมเป็นคนชอบเขาก่อนแต่ไม่ได้บอกเธอ
เพราะว่าเธอมีคนมาจีบเธอเยอะมาก จากนั้นเธอก็มีแฟน ความสัมพันธ์ของเรานั้น เริ่มออกหางกันทุกวัน จนผมมีแฟนจนทำให้เราไม่ได้คุยกันอีกเลย
*** จนมาถึงปี 61 ผมได้เลิกกับแฟนของผมที่คบกันมา 5 ปี มันเลยทำให้ผมโสดแต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะผมได้ทำหน้าที่ของผมไปแล้ว และเมื่อเดือนที่แล้วของปีนี้ ผมได้ไปเจอเฟสบุ๊คของเธออีกครั้งผมจำไม่ได้ว่าเธอลบเพื่อนผม หรือผมลบเพื่อนเธอ ผมก็เลยแอดเธอไปแล้วกดปุ่ม โบกมือ ไป ปรากฎว่าเธอรับเพื่อนแล้วตอบมาคำแรกว่า "อีด*ก" ผมรู้สึกดีใจมากเมื่อได้คุยกับเธออีกครั้ง แล้วหลังจากนั้นเราก็ได้คุยกันทุกวันทุกคืน จนรู้ว่าเธอก็เลิกกับแฟนเธอที่คบกันมา 5 ปี เหมือนกันกับผม ผมก็ถามเธอไปทำไมถึงเลิก ปรากฎว่าความรักที่เรามีให้กับแฟนเก่าไป มันเหมือนกันโดยบังเอิญ และหลังจากนั้นเราก็ได้คุยโทรศัพท์กันอีกครั้ง เราหยอดมุกเสี่ยวกันไปมา จนทำให้เราได้คบหาดูใจ แต่ความลึกๆในใจของเราสองคน กลัวว่าคบแล้วจะไปกันไม่รอด และเธอกับมาถามผมประโยคนึงว่า "ถ้าเราคบกันแล้วไปกันไม่รอด เราขอเป็นเพื่อนเธออีกได้ไหม เพราะเราก็รู้จักกันมานาน แต่หนัาก็ไม่เคยเจอสักครั้งกลัวจะเสียคนดีๆ ไป" แล้วผมก็ตอบเธอไปว่า "มันเก่งมากเลยคนถ้าคบกันแล้วจะกลับมาเป็นเพื่อนสนิทเหมือนเดิม" หลังจากนั้นเราสองคนก็เงียบ.... และพวกเราก็ได้เปิดใจถามกันดู ทุกวันนี้การที่เราสองคนนั้นเป็นห่วงใยกัน ถามไปมาว่ากินข้าวหรือยัง ไปไหนกลับกี่โมง ทำงานเป็นยังไงบ่าง นั้นมันทำให้เรารักกันมากทุกวันเกินเลยคำว่าเพื่อนสนิทไปแล้ว ถามว่าเราทั้งสองกลัวไหมกลัวนะครับ เราร้องไหกันผ่านทางโทรศัพท์ว่ากลัวคบกันแล้วไปกันไม่รอด กลัวที่จะเสียเธอไป....
พวกพี่ๆ เพื่อนๆ คิดว่ายังไงครับ หลังจากได้อ่านความใจในของผม ผมขอความคิดพวกพี่ๆ เพื่อนๆ หน่อยครับ
ปัญหาความรักจากเพื่อนกลายมาเป็นแฟน
เพราะว่าเธอมีคนมาจีบเธอเยอะมาก จากนั้นเธอก็มีแฟน ความสัมพันธ์ของเรานั้น เริ่มออกหางกันทุกวัน จนผมมีแฟนจนทำให้เราไม่ได้คุยกันอีกเลย
*** จนมาถึงปี 61 ผมได้เลิกกับแฟนของผมที่คบกันมา 5 ปี มันเลยทำให้ผมโสดแต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะผมได้ทำหน้าที่ของผมไปแล้ว และเมื่อเดือนที่แล้วของปีนี้ ผมได้ไปเจอเฟสบุ๊คของเธออีกครั้งผมจำไม่ได้ว่าเธอลบเพื่อนผม หรือผมลบเพื่อนเธอ ผมก็เลยแอดเธอไปแล้วกดปุ่ม โบกมือ ไป ปรากฎว่าเธอรับเพื่อนแล้วตอบมาคำแรกว่า "อีด*ก" ผมรู้สึกดีใจมากเมื่อได้คุยกับเธออีกครั้ง แล้วหลังจากนั้นเราก็ได้คุยกันทุกวันทุกคืน จนรู้ว่าเธอก็เลิกกับแฟนเธอที่คบกันมา 5 ปี เหมือนกันกับผม ผมก็ถามเธอไปทำไมถึงเลิก ปรากฎว่าความรักที่เรามีให้กับแฟนเก่าไป มันเหมือนกันโดยบังเอิญ และหลังจากนั้นเราก็ได้คุยโทรศัพท์กันอีกครั้ง เราหยอดมุกเสี่ยวกันไปมา จนทำให้เราได้คบหาดูใจ แต่ความลึกๆในใจของเราสองคน กลัวว่าคบแล้วจะไปกันไม่รอด และเธอกับมาถามผมประโยคนึงว่า "ถ้าเราคบกันแล้วไปกันไม่รอด เราขอเป็นเพื่อนเธออีกได้ไหม เพราะเราก็รู้จักกันมานาน แต่หนัาก็ไม่เคยเจอสักครั้งกลัวจะเสียคนดีๆ ไป" แล้วผมก็ตอบเธอไปว่า "มันเก่งมากเลยคนถ้าคบกันแล้วจะกลับมาเป็นเพื่อนสนิทเหมือนเดิม" หลังจากนั้นเราสองคนก็เงียบ.... และพวกเราก็ได้เปิดใจถามกันดู ทุกวันนี้การที่เราสองคนนั้นเป็นห่วงใยกัน ถามไปมาว่ากินข้าวหรือยัง ไปไหนกลับกี่โมง ทำงานเป็นยังไงบ่าง นั้นมันทำให้เรารักกันมากทุกวันเกินเลยคำว่าเพื่อนสนิทไปแล้ว ถามว่าเราทั้งสองกลัวไหมกลัวนะครับ เราร้องไหกันผ่านทางโทรศัพท์ว่ากลัวคบกันแล้วไปกันไม่รอด กลัวที่จะเสียเธอไป....
พวกพี่ๆ เพื่อนๆ คิดว่ายังไงครับ หลังจากได้อ่านความใจในของผม ผมขอความคิดพวกพี่ๆ เพื่อนๆ หน่อยครับ