เรา...อยากฆ่าตัวตายมากค่ะ..เราเหนื่อยนะ พอเล่าให้ใครฟังก็กลับกลายเป็น เข้าใจเค้าเถอะนะ เค้าคงเครียด..แล้วเราไม่เครียดบ้างหรอ?
เราเป็นคนที่เกิดมาด้วยความไม่ตั้งใจของพ่อแม่ จริงเราไม่ควรจะอยู่บนโลกนี้ด้วยซ้ำ...ขอบคุณพ่อมากๆเลยนะคะที่ทำให้เราเกิดมา ไม่งั้นเราคงเป็นเด็กที่ถูกทำแท้งแน่ๆ
เราใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ตั้งใจเรียนในชั้น ประถม เราเป็นคนหัวดี ทุกคนให้ความคาดหวังกะเราแต่ไม่เป็นไรเราจะสู้เพื่อความหวังของพ่อและแม่หลังจากเราอายุ 7 ปีเราย้ายบ้านมาอยู่ต่างจังหวัดและพ่อมีแม่ใหม่เราก็ยังใช้ชีวิตมีความสุข ฐานะที่ดี การเรียนที่ดี แต่พาอก็เลิกกับแม่เลี้ยงตอนเราอยู่ ป.4 หลังจากนั้นไม่นานครอบครัวเราฐานะตกต่ำลงขนาดที่ไม่มีเงินไปโรงเรียน แม้แต่ 20 บาท แต่เราก็ยังสามารถจบ ป.6 ด้วยเกรดเฉลี่ย 3.96 ได้แต่เราก็ไม่สามารถเอา ปพ.ไปสมัครโรงเรียนใหม่ได้เนื่องจากเราไม่มีเงินจ่ายค่าเทอม... เราจึงต้องขายทรัพย์สินบางส่วนเพื่อจ่ายค่าบำรุงการศึกษา หลังจากนั้นเราก็สอบเข้า ม.1 ไม่ติดเนื่อจากพ่อมีอาการคล้ายกับเนื้องอกในสมองเราจึงต้องหยุดเรียน 1 ปีเพื่อดูแลพ่อและน้องชาย แต่หลังจากหนึ่งปีเราก็สอบเข้า โรงเรียนประจำจังหวัดติดจึงได้เข้าเรียนโดยแม่เลี้ยงที่เลิกกับพ่อไปได้จ่ายเงินค่าศึกษาให้ ถึงจะเป็น ม.1 แล้วแต่ครอบครัวเราก็จนเหมือนเดิม จนกระทั่งม.2 พ่อได้มีแม่ใหม่จริงๆ และฐานะครอบครัวดีขึ้นมาก แต่ผลการเรียนเราแย่ลงๆ พ่อเคยบอกเราว่า ถ้าเราได้เกรดไม่ถึง 3.90+ เค้าจะชำระค่าเทอมให้เรา ซึ่งตั้งแต่เราเข้าม.1 มาการเรียนการสอนยากขึ้น ประกอบการเรียนหลายวิชาที่เป็นภาษาอังกฤษ แต่เราก็ยังโทษตัวเองว่าเป็นความผิดเราที่ติดเพื่อน.... ม.2 ปลายภาค ประกอบกับความเครียดในการเรียนสะสม ตกวิชาเลขและเราผิดมาก ผิดจริงๆ เป็นสิ่งที่เราไม่สามารถให้อภัยตัวเองจนถึงตอนนี้.... เราลืมตัว เราใช้เงินเยอะมาก เราติดเกมส์ เราติดนิยาย แต่เกรดเราก็ดีขึ้นจาก ม.1 มาก (3.76) แต่เพราะเรา... เพราะเราอาจเป็นสาเหตุให้พ่อทะเลาะกับแม่คนปัจจุบันจนเลิกรากันไป พ่อด่าเรา ทุบตีเรา และบอกว่าเราไม่น่าเกิดมา เด็ก(เหี้*) เราเสียใจมากและนั่นเป็นครั้งแรกที่เราตั้งใจจะฆ่าตัวตาย แต่เพราะว่าเรายังคิดว่า ร่างกายนี้อุตส่าห์พยายามเกิดมาทั้งที น่าสงสารเรานะ ชีวิตมันคงเศร้าไม่นานหรอก....ใช่ไหมต้องมีสักวันที่จะดีขึ้น หลังจากที่แม่ใหม่ไป ฐานะทางครอบครัวเราแย่ลงๆ เหมือนเดิม ..เพราะเรา จนกระทั่งม.สาม เทอมปลายเราได้โควต้าลำดับที่หกในสายที่เราต้องการ แต่เราก็ไม่ได้เรียนอันนั้นเพราะเราไม่ได้ชำระค่าเทอม เพราะเกรดเราไม่เคยถึงตามที่พ่อกำหนดเลย พ่อชี้แจงเหตุผลที่ไม่จ่ายค่าเทอมให้ครูฟังทุกคน เราเศร้ามาก....(แต่อีกเหตุผลหนึ่งคือตอนนั้นเราไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมเลยซักนิดนึง) แต่เมื่อจ่ายค่าเทอมแล้วเราก็สอบโรงเรียนเดิมในสาขาที่เราอยากเลือก(แต่ไม่ใช่ที่เราเลือกโควต้า) เราได้ลำดับสองพ่อดีใจกะเรามากช่วงนั้นพ่อก็แต่งงานใหม่พอดี ฐานะครอบครัวเราดีขึ้นนิดๆ(แต่ไม่มาก) เราเรียนม.4 มาได้สามเดือน พ่อแม่ทะเลาะกัน ปาข้าวของใส่กัน แต่แม่คนนี้เราสนิทกับเค้ามากเค้าจะคอบคลายเครียดเราเสมอ ฐานะครอบครัวเราช่วงนี้เริ่มไม่ดีเลยสักนิดนึงแต่เราไม่ได้กู้ยืมกยศและทุนโรงเรียนเพราะพ่อบอกว่าพ่อไม่อยากให้เค้ามาเยี่ยมหรือเห็นสภาพเรา หลังจากพ่อแยกกับแม่คนปัจจุบัน แม่ได้บล็อกไลน์เค้าและไม่ติดต่อกับพ่ออีกเลย.... ช่วงนี้พ่อเราไม่ได้ทำงานเลยเราจึงต้องหางานสอนพิเศษเพื่อนทำชีทสรุป รับจ้างทำบท(การบ้าน) เพื่อหาเงินเนื่องจากเปิดเทอมใหม่เรามีค่าใช้จ่ายในส่วนหนังสือ ค่าถ่ายรูป ฯลฯ แม่โอนเงินให้เราพอพ่อรู้เค้าก็ด่าเราว่าเรารับเงินบนความขัดแย้งของครอบครัว...แต่เราขอพ่อแล้วพ่อไม่มีจริงๆ(ช่วงติดเกมส์เราเคยขายของในเกมส์ ได้วันละ 800 แต่พ่อดูถูกเราว่าหาได้แค่เนี๊ยะ?? เราจึงเลิกทำ) พ่อไม่ได้ติดต่อกับแม่ใหม่จนกระทั่งพ่อจะย้ายบ้านแต่พ่อไม่มีทุนพ่อบอกเราให้บอกแม่ใหม่ให้เปิดบล็อกแต่แม่ใหม่ไม่ยอมเราบอกตามที่แม่เค้าบอกมาพ่อก็หาว่าเราไม่อยากช่วยครอบครัวเราโกหก และพ่อกำลังจะขายรถเพื่อนนำมาจ่ายค่าบ้านก่อนวันที่ 31 นี้แม่ใหม่เลยพาพ่อไปขายรถตามเต้นท์แต่พ่อด้วยความที่พ่อทิฐิสูงมากเค้ากลัวว่าจะมีคนรู้ว่าเค้าฐานะตกต่ำเค้าเลยไม่ขาย หรืแไม่ก็ขายในราคาสูง ตอนหลังจากที่โดนพ่อด่าเรื่องรับเงินแม่ใหม่ เราไม่เคย เอาเงินจากแม่ใหม่เนื่องจากเค้าก็ไม่มีทุนเหมือนกันเค้าเลยไม่ได้ให้เรา แต่เราก็เอาเงินจากการสอนเพื่อนแทน แต่พ่อก็ยังด่าเราเรื่องเรากลับบ้านเย็นและห่วงเล่น(เราเคยอธิบายเหตุผลว่าสอนเพื่อนเราหาเงิน เค้าว่าเราโกหก ตอแห_) เราว่าเราเล่นทั้งๆที่เราพยายามทำคะแนนให้ได้ท็อปห้อง(ได้จริงๆ) เราลงแข่งกิจกรรมตอบปัญหา สอวน แข่งชิงทุนการศึกษา แข่งตอบภาษาอังกฤษ speech (สุทรพจน์) เราลงแข่งทุกอย่าง ลงกิจกรรมทุกอย่าง แต่พ่อว่าเราเล่นทั้งๆที่น้องชายเรา เกรด(2.34) เค้าไใเคยว่าและจ่ายค่าเทอมให้บ่อยๆ(แต่ก็เคยมีตีบ้าง) ตอนนี้ครอบครัวเรากำลังจะไม่มีบ้านอยู่เพราะเราไม่มีทุนในการจ่ายค่าบ้าน ประกอบกับปัญหาระหว่างพ่แกับแม่ใหม่ ปัญหาเครียดการเรียนงานกลุ่ม ปัญหาเรื่องต้องชำระค่าสอบและอุปกรณ์ต่างๆ และเราต้องหาเงินเพื่อดูน้องและพ่อส่วนหนึ่งแต่เค้ากลับด่าว่าเราขโมยเงิน เรารับเงินบนความขัดแย้ง เราเอาเงินไปเติมเกมส์ เราทำได้เกรดแย่ เราสมควรที่จะไม่มีบ้านอยู่(เค้าเคยไล่เราไปอยู่วัด อยู่กับเพื่อน ) เราเหนื่อยนะ มันมีหลายอย่างต้องคิด พยายามติดแง่ดี สู้ๆเดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง เราฮึดหลายครั้งมาก เราไม่เคยบอกพ่อเรื่องอาการภูมิแพ้รุนแรง โรคเครียด (เราปวดหัวข้างสองข้างบ่อยมากบางรอบก็ปวดท้อง เราร้องไห้บ่อยมาก เราพูดคนเดียว เราแทบจะทำรายตัวเองคนเดียวแต่เรายังคิดเสมอว่า...เรายังมีพ่อนะ มีน้องนะ... แต่แม่(คนปัจจุบัน(เค้าช่วยพ่อ(ขายรถ)เนื่องจากเราขอไว้) เล่าให้ฟังว่า พ่อเค้าลับหลังด่าเราด้วยว่าเราไม่ดี เลว เราแย่ และว่าแม่เค้าที่โอนเงินให้เรา ช่วงหลังเงินที่เราใช้เป็นเงินของเรา เราหามาด้วยตัวเองสุดท้ายคำพูดเรา...โกหกหรอ
เราไม่ไหวแล้วเราปรึกษาเพื่อนๆก็ไม่ตอบและเค้าคิดว่าเราบ้าเรากสนเค้าเรื่องการเรียน ปรึกษาครูครูบอกพ่อคงเครียด .... เราเครียดมากนะ เราบอบช้ำจนไม่เหลืออะไรแล้ว เราคั้งใจเรียนแต่พ่อก็บอกว่าเรียนแบบนี้สอบที่ไหนก็ไม่ติด เรียนแบบนี้หาตังจ่ายค่าเทอมเองนะ? รบกวนพี่ๆพันทิปให้คำปรึกษาเนาด้วยเราร้องไห้ทุกวัน เราไม่อยากลุกไปโรงเรียนเลย เพลีย เราไม่อยากกินข้าว เราปวดหัว จะด่าเราเรื่องเราแย่ก็ได้...เราโดนมาเยอะแล้ว เราเคยเห็นว่าชีวิตมีค่าแต่ตอนนี้เราไม่เห็นอะไรแล้ว.. ครูที่ปรึกษาก็ไม่ชอบเรา น้องของเราก็เกลียดเรา . . . เหนื่อยจังเมื่อไหร่มันะหายไปจากโลกนี้ซักที
เรา...ไม่ไหวแล้ว ช่วยเราทีได้ไหม?
เราเป็นคนที่เกิดมาด้วยความไม่ตั้งใจของพ่อแม่ จริงเราไม่ควรจะอยู่บนโลกนี้ด้วยซ้ำ...ขอบคุณพ่อมากๆเลยนะคะที่ทำให้เราเกิดมา ไม่งั้นเราคงเป็นเด็กที่ถูกทำแท้งแน่ๆ
เราใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ตั้งใจเรียนในชั้น ประถม เราเป็นคนหัวดี ทุกคนให้ความคาดหวังกะเราแต่ไม่เป็นไรเราจะสู้เพื่อความหวังของพ่อและแม่หลังจากเราอายุ 7 ปีเราย้ายบ้านมาอยู่ต่างจังหวัดและพ่อมีแม่ใหม่เราก็ยังใช้ชีวิตมีความสุข ฐานะที่ดี การเรียนที่ดี แต่พาอก็เลิกกับแม่เลี้ยงตอนเราอยู่ ป.4 หลังจากนั้นไม่นานครอบครัวเราฐานะตกต่ำลงขนาดที่ไม่มีเงินไปโรงเรียน แม้แต่ 20 บาท แต่เราก็ยังสามารถจบ ป.6 ด้วยเกรดเฉลี่ย 3.96 ได้แต่เราก็ไม่สามารถเอา ปพ.ไปสมัครโรงเรียนใหม่ได้เนื่องจากเราไม่มีเงินจ่ายค่าเทอม... เราจึงต้องขายทรัพย์สินบางส่วนเพื่อจ่ายค่าบำรุงการศึกษา หลังจากนั้นเราก็สอบเข้า ม.1 ไม่ติดเนื่อจากพ่อมีอาการคล้ายกับเนื้องอกในสมองเราจึงต้องหยุดเรียน 1 ปีเพื่อดูแลพ่อและน้องชาย แต่หลังจากหนึ่งปีเราก็สอบเข้า โรงเรียนประจำจังหวัดติดจึงได้เข้าเรียนโดยแม่เลี้ยงที่เลิกกับพ่อไปได้จ่ายเงินค่าศึกษาให้ ถึงจะเป็น ม.1 แล้วแต่ครอบครัวเราก็จนเหมือนเดิม จนกระทั่งม.2 พ่อได้มีแม่ใหม่จริงๆ และฐานะครอบครัวดีขึ้นมาก แต่ผลการเรียนเราแย่ลงๆ พ่อเคยบอกเราว่า ถ้าเราได้เกรดไม่ถึง 3.90+ เค้าจะชำระค่าเทอมให้เรา ซึ่งตั้งแต่เราเข้าม.1 มาการเรียนการสอนยากขึ้น ประกอบการเรียนหลายวิชาที่เป็นภาษาอังกฤษ แต่เราก็ยังโทษตัวเองว่าเป็นความผิดเราที่ติดเพื่อน.... ม.2 ปลายภาค ประกอบกับความเครียดในการเรียนสะสม ตกวิชาเลขและเราผิดมาก ผิดจริงๆ เป็นสิ่งที่เราไม่สามารถให้อภัยตัวเองจนถึงตอนนี้.... เราลืมตัว เราใช้เงินเยอะมาก เราติดเกมส์ เราติดนิยาย แต่เกรดเราก็ดีขึ้นจาก ม.1 มาก (3.76) แต่เพราะเรา... เพราะเราอาจเป็นสาเหตุให้พ่อทะเลาะกับแม่คนปัจจุบันจนเลิกรากันไป พ่อด่าเรา ทุบตีเรา และบอกว่าเราไม่น่าเกิดมา เด็ก(เหี้*) เราเสียใจมากและนั่นเป็นครั้งแรกที่เราตั้งใจจะฆ่าตัวตาย แต่เพราะว่าเรายังคิดว่า ร่างกายนี้อุตส่าห์พยายามเกิดมาทั้งที น่าสงสารเรานะ ชีวิตมันคงเศร้าไม่นานหรอก....ใช่ไหมต้องมีสักวันที่จะดีขึ้น หลังจากที่แม่ใหม่ไป ฐานะทางครอบครัวเราแย่ลงๆ เหมือนเดิม ..เพราะเรา จนกระทั่งม.สาม เทอมปลายเราได้โควต้าลำดับที่หกในสายที่เราต้องการ แต่เราก็ไม่ได้เรียนอันนั้นเพราะเราไม่ได้ชำระค่าเทอม เพราะเกรดเราไม่เคยถึงตามที่พ่อกำหนดเลย พ่อชี้แจงเหตุผลที่ไม่จ่ายค่าเทอมให้ครูฟังทุกคน เราเศร้ามาก....(แต่อีกเหตุผลหนึ่งคือตอนนั้นเราไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมเลยซักนิดนึง) แต่เมื่อจ่ายค่าเทอมแล้วเราก็สอบโรงเรียนเดิมในสาขาที่เราอยากเลือก(แต่ไม่ใช่ที่เราเลือกโควต้า) เราได้ลำดับสองพ่อดีใจกะเรามากช่วงนั้นพ่อก็แต่งงานใหม่พอดี ฐานะครอบครัวเราดีขึ้นนิดๆ(แต่ไม่มาก) เราเรียนม.4 มาได้สามเดือน พ่อแม่ทะเลาะกัน ปาข้าวของใส่กัน แต่แม่คนนี้เราสนิทกับเค้ามากเค้าจะคอบคลายเครียดเราเสมอ ฐานะครอบครัวเราช่วงนี้เริ่มไม่ดีเลยสักนิดนึงแต่เราไม่ได้กู้ยืมกยศและทุนโรงเรียนเพราะพ่อบอกว่าพ่อไม่อยากให้เค้ามาเยี่ยมหรือเห็นสภาพเรา หลังจากพ่อแยกกับแม่คนปัจจุบัน แม่ได้บล็อกไลน์เค้าและไม่ติดต่อกับพ่ออีกเลย.... ช่วงนี้พ่อเราไม่ได้ทำงานเลยเราจึงต้องหางานสอนพิเศษเพื่อนทำชีทสรุป รับจ้างทำบท(การบ้าน) เพื่อหาเงินเนื่องจากเปิดเทอมใหม่เรามีค่าใช้จ่ายในส่วนหนังสือ ค่าถ่ายรูป ฯลฯ แม่โอนเงินให้เราพอพ่อรู้เค้าก็ด่าเราว่าเรารับเงินบนความขัดแย้งของครอบครัว...แต่เราขอพ่อแล้วพ่อไม่มีจริงๆ(ช่วงติดเกมส์เราเคยขายของในเกมส์ ได้วันละ 800 แต่พ่อดูถูกเราว่าหาได้แค่เนี๊ยะ?? เราจึงเลิกทำ) พ่อไม่ได้ติดต่อกับแม่ใหม่จนกระทั่งพ่อจะย้ายบ้านแต่พ่อไม่มีทุนพ่อบอกเราให้บอกแม่ใหม่ให้เปิดบล็อกแต่แม่ใหม่ไม่ยอมเราบอกตามที่แม่เค้าบอกมาพ่อก็หาว่าเราไม่อยากช่วยครอบครัวเราโกหก และพ่อกำลังจะขายรถเพื่อนนำมาจ่ายค่าบ้านก่อนวันที่ 31 นี้แม่ใหม่เลยพาพ่อไปขายรถตามเต้นท์แต่พ่อด้วยความที่พ่อทิฐิสูงมากเค้ากลัวว่าจะมีคนรู้ว่าเค้าฐานะตกต่ำเค้าเลยไม่ขาย หรืแไม่ก็ขายในราคาสูง ตอนหลังจากที่โดนพ่อด่าเรื่องรับเงินแม่ใหม่ เราไม่เคย เอาเงินจากแม่ใหม่เนื่องจากเค้าก็ไม่มีทุนเหมือนกันเค้าเลยไม่ได้ให้เรา แต่เราก็เอาเงินจากการสอนเพื่อนแทน แต่พ่อก็ยังด่าเราเรื่องเรากลับบ้านเย็นและห่วงเล่น(เราเคยอธิบายเหตุผลว่าสอนเพื่อนเราหาเงิน เค้าว่าเราโกหก ตอแห_) เราว่าเราเล่นทั้งๆที่เราพยายามทำคะแนนให้ได้ท็อปห้อง(ได้จริงๆ) เราลงแข่งกิจกรรมตอบปัญหา สอวน แข่งชิงทุนการศึกษา แข่งตอบภาษาอังกฤษ speech (สุทรพจน์) เราลงแข่งทุกอย่าง ลงกิจกรรมทุกอย่าง แต่พ่อว่าเราเล่นทั้งๆที่น้องชายเรา เกรด(2.34) เค้าไใเคยว่าและจ่ายค่าเทอมให้บ่อยๆ(แต่ก็เคยมีตีบ้าง) ตอนนี้ครอบครัวเรากำลังจะไม่มีบ้านอยู่เพราะเราไม่มีทุนในการจ่ายค่าบ้าน ประกอบกับปัญหาระหว่างพ่แกับแม่ใหม่ ปัญหาเครียดการเรียนงานกลุ่ม ปัญหาเรื่องต้องชำระค่าสอบและอุปกรณ์ต่างๆ และเราต้องหาเงินเพื่อดูน้องและพ่อส่วนหนึ่งแต่เค้ากลับด่าว่าเราขโมยเงิน เรารับเงินบนความขัดแย้ง เราเอาเงินไปเติมเกมส์ เราทำได้เกรดแย่ เราสมควรที่จะไม่มีบ้านอยู่(เค้าเคยไล่เราไปอยู่วัด อยู่กับเพื่อน ) เราเหนื่อยนะ มันมีหลายอย่างต้องคิด พยายามติดแง่ดี สู้ๆเดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง เราฮึดหลายครั้งมาก เราไม่เคยบอกพ่อเรื่องอาการภูมิแพ้รุนแรง โรคเครียด (เราปวดหัวข้างสองข้างบ่อยมากบางรอบก็ปวดท้อง เราร้องไห้บ่อยมาก เราพูดคนเดียว เราแทบจะทำรายตัวเองคนเดียวแต่เรายังคิดเสมอว่า...เรายังมีพ่อนะ มีน้องนะ... แต่แม่(คนปัจจุบัน(เค้าช่วยพ่อ(ขายรถ)เนื่องจากเราขอไว้) เล่าให้ฟังว่า พ่อเค้าลับหลังด่าเราด้วยว่าเราไม่ดี เลว เราแย่ และว่าแม่เค้าที่โอนเงินให้เรา ช่วงหลังเงินที่เราใช้เป็นเงินของเรา เราหามาด้วยตัวเองสุดท้ายคำพูดเรา...โกหกหรอ
เราไม่ไหวแล้วเราปรึกษาเพื่อนๆก็ไม่ตอบและเค้าคิดว่าเราบ้าเรากสนเค้าเรื่องการเรียน ปรึกษาครูครูบอกพ่อคงเครียด .... เราเครียดมากนะ เราบอบช้ำจนไม่เหลืออะไรแล้ว เราคั้งใจเรียนแต่พ่อก็บอกว่าเรียนแบบนี้สอบที่ไหนก็ไม่ติด เรียนแบบนี้หาตังจ่ายค่าเทอมเองนะ? รบกวนพี่ๆพันทิปให้คำปรึกษาเนาด้วยเราร้องไห้ทุกวัน เราไม่อยากลุกไปโรงเรียนเลย เพลีย เราไม่อยากกินข้าว เราปวดหัว จะด่าเราเรื่องเราแย่ก็ได้...เราโดนมาเยอะแล้ว เราเคยเห็นว่าชีวิตมีค่าแต่ตอนนี้เราไม่เห็นอะไรแล้ว.. ครูที่ปรึกษาก็ไม่ชอบเรา น้องของเราก็เกลียดเรา . . . เหนื่อยจังเมื่อไหร่มันะหายไปจากโลกนี้ซักที