สวัสดีค่ะ เรารู้สึกว่าอยู่กับคนทางบ้านแล้วไม่ค่อยมีความสุข รู้สึกว่าอยู่คนเดียวสบายใจกว่า อยากอยู่คนเดียวมากกว่า ซึ่งเราพิสูจน์แล้วว่าจริง เราเป็นเด็กกิจกรรมที่ไปค่ายบ่อย ทุกครั้งที่ไปเรามีความสุขจนลืมคนทางบ้านไปเลย ที่เราไม่มีความสุขเพราะเขามักจะบังคับเราเสมอ ห้ามทุกสิ่งทุกอย่างที่อยากจะทำ เราเล่นโทรศัพท์ไม่ได้เลยค่ะ ต้องแอบเล่นตลอดเพราะโดนด่าแค่จับทศ.ไม่ถึง 5 นาทีก็ด่าแล้ว ไม่ว่าจะทำอะไร ก็โดนด่าทุกอย่าง เรามีเรื่องทุกข์ใจทร่อยากจะปรึกษาเค้านะคะ แต่เค้าจะด่าเราเสมอจนทำให้เราฝังใจค่ะเวลาพูดอะไรก็ต้องคิดแล้วคิดอีก ทำไมเป็นคนไม่กล้าพูดกับพ่อแม่ เพราะพูดอะไรก็ผิด ไม่พอตะตะคอกใส่หรือใส่อารมเสมอเราอ่อนไหวต่อคำพูดค่ะ ถ้าเจอคำพูดแรงๆหรือการตะคอกใส่เราจะร้องไห้เสมอ นั่นทำให้เราเป็นทุกข์เสมอมา เราเก็บกดขึ้นทุกวัน เวลาจะไปเที่ยวไหนกับเพื่อนพ่อแม่ก็ไม่ให้ไปค่ะ เราอยู่แต่บ้าน เราเคยโทรคุยกับเพื่อนเรื่องงาน สอนการบ้านอะไรประมานนี้ แม่ก็ด่าเรา ทำให้เรากลัวการด่ามากๆเลยค่ะ เวลาทำอะไรก็จะโกหกค่ะ เพราะกลัวโดนด่ามากๆ เช่น (พ่อเราเป็นครูค่ะ) พ่อสั่งงานเราค่ะเราไม่ได้ทำพอพ่อถามเราเลือกที่จะโกหกว่าเราทำแล้วจะได้ไม่โดนด่า เพราะกลัวการโดนด่าจนพ่อจับได้ พ่อด่าเราแรงมากๆค่ะ จนรับไม่ได้ ในใจตอนนั้นเราอยากตายมากๆเลยค่ะ คำพูดของพ่อต่างๆนาๆ เราไม่ใช่แค่คิด แต่เราลงมือทำด้วย เราเคยคิดมากเรื่องคำพูด การกระทำของพ่อจนทำให้เราอยากตาย เราจึงกินยาพาราไป 50 เม็ด ยาแก้แพ้ด้วยรวมๆกัน แต่มันไม่ได้ทำให้เราเป็นอะไรเลย เคยกรีดข้อมือแต่กรีดนิดเดียวเพราะเดี๋ยวโดนด่า 555 😢 และล่าสุดเคยกินน้ำยาล้างห้องน้ำ ทุกอย่างที่ทำล้วนแต่ว่าพ่อกับแม่ไม่เคยรู้เลยค่ะ เราเก็บตัวเงียบมากขึ้นคุยกับแม่น้อยลง เราเริ่มไม่โอเคจริงๆกับการโดนบังคับบ้างอะไรบ้าง เราน้อยใจเรื่องน้องของเราด้วยค่ะ เหมือนเป็นปมในใจ ที่พ่อแม่เลี้ยงดูต่างกัน เรากับน้องอายุห่างกัน 11 ปีเราโดนเลี้ยงมาด้วยคำด่า น้องโดนเลี้ยงด้วยคำชม ตอนเด็กๆเราทำน้ำหกเราโดนด่าเหมือนไปฆ่าใครตาย แต่น้องเราหรอกลายเป็นว่าเราผิดเอง มีครั้งนึงที่น้อยใจมากๆคือไปตลาดเราบอกแม่ว่าอยากกินไก่ แม่บอกไม่เอาๆไม่ซื้อ แต่พอน้องพูดบ้างแม่ให้เงินเราไปซื้อไก่ให้น้อง เรารู้สึกว่าเราด้อยค่ามากๆ น้องทำงานเราฉีก ทำงานเราพัง พ่อแม่ไม่ด่าเลยสักนิด เรารู้นะคะว่ามันไร้สาระ น้องยังเด็ก แต่เราเองก็มีความรู้สึกนะคะ หลังจากนั้นทำให้เราทำตัวห่างเหินมากๆ จนห้องนอนของเราคือที่ที่สบายใจมากที่สุดและใช้เวลาอยู่กับมันนานที่สุด เราแค่อยากให้แม่เข้าใจเราบ้าง จะขึ้นมหาลัยแล้วเรายังไม่ได้ขับรถออกถนนใหญ่เลย.. ไม่ได้ทำไรเลย จะทำอะไรก็ห้ามทุกอย่าง ใช้คำว่าระบายดีกว่าละกันเนอะ 555
รู้สึกว่าอยู่กับครอบครัวแล้วไม่มีความสุข??