คือเราอายุแค่16ปีแต่มีพฤติกรรมร้องไห้เพราะเรื่องเล็กๆน้อยๆประจำ เฉพาะเวลาเราทะเลากับเพื่อนมันเป็นช่วงเวลาที่เลวร้ายสำหรับเรา เรายังจำทุกสิ่งทุกอย่างได้อยู่เลยซึ่งทุกคนจะลืมไปแล้วแต่เราก็ยังจำอยู่จำได้ยันตอนอนุบาลว่าถูกบูลี่ยังไง พอนึกถึงเรื่องเก่าๆเรามักจะร้องไห้ แบบร้องไห้หนักจริงๆ แล้วเวลาร้องไห้เราจะออกแนวหลอนๆโดยเราจะอยู่ในห้องมืดๆขังตัวเอง และมองกระจกดูสภาพตัวเอง ปล.อาจเป็นเพราะเราเห็นพ่อแม่ทะเลาะกันต้งแต่เราจำความได้ตอนนี้ก็ยังจำมันได้อยู่มันวนอยู่ในระบบประสาทเรา ภาพที่เราร้องไห้แล้วหลบอยู่หลังผ้าม่านหรือภาพที่เราวิ่งไปให้ปู่กับย่าช่วยแม่เรา แต่ทุกคนไม่ทำอะไรเลย
เรามักจะเกิดอาการนี้เฉพาะเสียใจมากๆ ความทรงจำที่เลวร้ายมันจะเข้ามาพร้อมกัน และเรายังไม่เคยบอกเรื่องนี้กับใครเราปิดมันไว้กับตัวเองตลอด
เวลาคนอื่นมองเราเรามักจะเป็นคนตลกและสดใสทำให้คนรอบข้างไม่รู้เกี่ยวกับอาการจิตนี้ ขนาดแม่ที่อยู่กับเราทุกวันยังไม่รู้เลย ปล.แต่เราไม่เคยลองฆ่าตัวตายแค่คิดว่าถ้าเข้าโรงพยาบาลก็ดีเพราะมันเป็นช่วงเวลาที่ได้รับความรัก
รู้สึกจิตใจบอบช้ำควรพบจิตแพทย์มั้ย
เรามักจะเกิดอาการนี้เฉพาะเสียใจมากๆ ความทรงจำที่เลวร้ายมันจะเข้ามาพร้อมกัน และเรายังไม่เคยบอกเรื่องนี้กับใครเราปิดมันไว้กับตัวเองตลอด
เวลาคนอื่นมองเราเรามักจะเป็นคนตลกและสดใสทำให้คนรอบข้างไม่รู้เกี่ยวกับอาการจิตนี้ ขนาดแม่ที่อยู่กับเราทุกวันยังไม่รู้เลย ปล.แต่เราไม่เคยลองฆ่าตัวตายแค่คิดว่าถ้าเข้าโรงพยาบาลก็ดีเพราะมันเป็นช่วงเวลาที่ได้รับความรัก