กระทู้นี้เราอยากระบายปัญหาของเราในตอนนี้
เราอายุ 28 เป็นทอม เรารู้จักแฟน เป็นเพื่อนกันมา 13 ปี แล้วเราสองคนเกิดตกหลุมรักกัน เป็นแฟนกันมา 3 ปี ตลอดระยะเวลา 3 ปี เรารักกันมาก เราเริ่มคบกันมาในช่วงเวลาที่ต่างคน ต่างลำบาก ในช่วงที่เค้าเพิ่งเรียนจบ ตอนนั้นเราลำบากกันมาก แต่เราก็ช่วยกันขายของ หาเงิน
พาเค้าไปสมัครสอบครูในที่ต่าง ๆ เราก็อยู่มาได้ปีนึง จนเค้าได้เป็นครูอัตราจ้าง เราก็ยังรักกันดี วันหยุดเค้าก็กลับมาหาเรา ไปเที่ยว ทำทุก ๆ อย่างด้วยกันเค้ากลับมาช่วยงานเราเสมอ 3 ปีที่ผ่านมามันมีแต่ความสุข มันมีแต่ความทรงจำดี ๆ มากมาย จนวันนึงเราพาเค้าไปสอบบรรจุต่างจังหวัด และเค้าได้รับราชการสมใจ เราดีใจกับเค้ามาก ๆ เพราะมันคือความฝันของเค้า แต่ตอนนั้นเราฉุกคิดขึ้นมาว่า ถ้าตอนนี้เค้ามีพร้อมแล้สครอบครัวเค้าจะให้เค้าเลิกกับเรามั้ยนะ เราถามเค้าเสมอ ว่า “เธอถ้าที่บ้านให้เธอแต่งงานเธอจะทำไง” และเค้าตอบเราด้วยความมั่นใจและจริงใจเสมอ “ถ้าเราไม่อยากแต่งใครจะบังคับเราได้เราจะอยู่ด้วยกันแบบนี้แหละเรามีความสุขดีแล้ว” เราดีใจมากกับคำสัญญานี้ทำให้เราหวังว่าเราจะอยู่ด้วยกันไปตลอด แต่ปัญหามันเริ่มมี เมื่อเราสองคนนับถือศาสนาอิสลาม พ่อแม่ เรา เป็นคนที่อยากให้ลูกมีความสุข ไม่อยากให้ลูกทุกข์ เลยไม่ห้ามเราเรื่องเป็นทอม แต่ปัญหามันเริ่มตรงที่ พ่อ แม่ เค้าเริ่มคุยกับเค้าว่าอยู่กันแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้วนะ มันผิด มันบาป ต่อไปใครจะดูแล พ่อแม่ไม่ได้อยู่ค้ำฟ้านะ ลูกต้องมีครอบครัว ต้องมีลูกไว้ดูแล ในสถานการณ์นี้เราเข้าใจพ่อแม่เค้านะ เค้าอยากให้ลูกมีครอบครัวมีลูก พ่อ แม่ ลูก ไว้ดูแลกันยามแก่ แต่ที่เราเจ็บก็เพราะว่าแฟนเราเค้าลืมคำสัญญาไปหมดแล้ว เค้าตั้งใจจะทำตามคำพ่อแม่ มันเป็นสิ่งดีที่ลูกจะเชื่อฟังพ่อแม่ แต่ที่ผ่านมาเราดูแลเค้าได้ และดีมาก เรากล้าพูดได้เต็มปากว่าเราไม่เคยบกพร่องอะไรต่อเค้าเลย ดูแล เอาใจใส่ ใส่ใจ ในทุก ๆ เรื่องของเค้า เราแอบคิดโง่ ๆ นะ ว่าทำไมตอนที่เราเริ่มรักกัน ทำไมไม่มีใครในครอบครัวเค้ามาบอกว่ามันผิด เราก็ไปมาหาสู่กันปกติ พอตอนนี้ วันที่เค้าพร้อมที่จะมีครอบครัว ความรักเรามันผิด แต่ก็นั่นแหละถ้าแฟนเรารักเรามากพอ รักเรามากกว่านี้เค้าคงเลือกเรา เราเจ็บ จนไม่รู้จะอธิบายยังไง มันจุก มันเหมือนความสุขในชีวิตเราเค้าเอาไปหมดแล้ว เหมือนโดนพรากทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตเรา เราไม่รู้ว่าควรเดินต่อไปยังไง แค่คิดว่าตื่นมาเราไม่มีเค้าให้โทรหา กลางวันเราจะไม่ได้ถามเค้าว่ากินข้าวยัง ก่อนนอนไม่ได้บอกว่าเรารักเธอนะ สุดสัปดาห์ที่ไม่มีเค้า หมอนของเค้าที่จะไม่มีเค้ามาหนุน เสื้อผ้าเค้าที่เราจะไม่ได้ซักให้อีก ไม่มีคนที่เราจะได้นอนหนุนแขน แค่คิดเราก็เจ็บจะไม่ไหวแล้ว วันนี้เรายังหวังให้เค้าเปลี่ยนใจ มาเลือกเรา
ทอม ดี้ จะคบกันนาน ๆ ไม่ได้หรอ?
เราอายุ 28 เป็นทอม เรารู้จักแฟน เป็นเพื่อนกันมา 13 ปี แล้วเราสองคนเกิดตกหลุมรักกัน เป็นแฟนกันมา 3 ปี ตลอดระยะเวลา 3 ปี เรารักกันมาก เราเริ่มคบกันมาในช่วงเวลาที่ต่างคน ต่างลำบาก ในช่วงที่เค้าเพิ่งเรียนจบ ตอนนั้นเราลำบากกันมาก แต่เราก็ช่วยกันขายของ หาเงิน
พาเค้าไปสมัครสอบครูในที่ต่าง ๆ เราก็อยู่มาได้ปีนึง จนเค้าได้เป็นครูอัตราจ้าง เราก็ยังรักกันดี วันหยุดเค้าก็กลับมาหาเรา ไปเที่ยว ทำทุก ๆ อย่างด้วยกันเค้ากลับมาช่วยงานเราเสมอ 3 ปีที่ผ่านมามันมีแต่ความสุข มันมีแต่ความทรงจำดี ๆ มากมาย จนวันนึงเราพาเค้าไปสอบบรรจุต่างจังหวัด และเค้าได้รับราชการสมใจ เราดีใจกับเค้ามาก ๆ เพราะมันคือความฝันของเค้า แต่ตอนนั้นเราฉุกคิดขึ้นมาว่า ถ้าตอนนี้เค้ามีพร้อมแล้สครอบครัวเค้าจะให้เค้าเลิกกับเรามั้ยนะ เราถามเค้าเสมอ ว่า “เธอถ้าที่บ้านให้เธอแต่งงานเธอจะทำไง” และเค้าตอบเราด้วยความมั่นใจและจริงใจเสมอ “ถ้าเราไม่อยากแต่งใครจะบังคับเราได้เราจะอยู่ด้วยกันแบบนี้แหละเรามีความสุขดีแล้ว” เราดีใจมากกับคำสัญญานี้ทำให้เราหวังว่าเราจะอยู่ด้วยกันไปตลอด แต่ปัญหามันเริ่มมี เมื่อเราสองคนนับถือศาสนาอิสลาม พ่อแม่ เรา เป็นคนที่อยากให้ลูกมีความสุข ไม่อยากให้ลูกทุกข์ เลยไม่ห้ามเราเรื่องเป็นทอม แต่ปัญหามันเริ่มตรงที่ พ่อ แม่ เค้าเริ่มคุยกับเค้าว่าอยู่กันแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้วนะ มันผิด มันบาป ต่อไปใครจะดูแล พ่อแม่ไม่ได้อยู่ค้ำฟ้านะ ลูกต้องมีครอบครัว ต้องมีลูกไว้ดูแล ในสถานการณ์นี้เราเข้าใจพ่อแม่เค้านะ เค้าอยากให้ลูกมีครอบครัวมีลูก พ่อ แม่ ลูก ไว้ดูแลกันยามแก่ แต่ที่เราเจ็บก็เพราะว่าแฟนเราเค้าลืมคำสัญญาไปหมดแล้ว เค้าตั้งใจจะทำตามคำพ่อแม่ มันเป็นสิ่งดีที่ลูกจะเชื่อฟังพ่อแม่ แต่ที่ผ่านมาเราดูแลเค้าได้ และดีมาก เรากล้าพูดได้เต็มปากว่าเราไม่เคยบกพร่องอะไรต่อเค้าเลย ดูแล เอาใจใส่ ใส่ใจ ในทุก ๆ เรื่องของเค้า เราแอบคิดโง่ ๆ นะ ว่าทำไมตอนที่เราเริ่มรักกัน ทำไมไม่มีใครในครอบครัวเค้ามาบอกว่ามันผิด เราก็ไปมาหาสู่กันปกติ พอตอนนี้ วันที่เค้าพร้อมที่จะมีครอบครัว ความรักเรามันผิด แต่ก็นั่นแหละถ้าแฟนเรารักเรามากพอ รักเรามากกว่านี้เค้าคงเลือกเรา เราเจ็บ จนไม่รู้จะอธิบายยังไง มันจุก มันเหมือนความสุขในชีวิตเราเค้าเอาไปหมดแล้ว เหมือนโดนพรากทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตเรา เราไม่รู้ว่าควรเดินต่อไปยังไง แค่คิดว่าตื่นมาเราไม่มีเค้าให้โทรหา กลางวันเราจะไม่ได้ถามเค้าว่ากินข้าวยัง ก่อนนอนไม่ได้บอกว่าเรารักเธอนะ สุดสัปดาห์ที่ไม่มีเค้า หมอนของเค้าที่จะไม่มีเค้ามาหนุน เสื้อผ้าเค้าที่เราจะไม่ได้ซักให้อีก ไม่มีคนที่เราจะได้นอนหนุนแขน แค่คิดเราก็เจ็บจะไม่ไหวแล้ว วันนี้เรายังหวังให้เค้าเปลี่ยนใจ มาเลือกเรา