อยากรบกวนขอความเห็นเพื่อนๆ สมาชิกครับ
ผมให้ภรรยาอยู่บ้านเลี้ยงลูกโดยไม่มีคนช่วยเลี้ยงเลย เราอยู่กัน 3 คนพ่อแม่ลูก ตอนนี้ลูกขวบนิดๆ แล้วครับ แต่มันมีปัญหาที่ผมมักจะไม่เข้าใจและก็แอบโมโหอยู่บ่อยครั้ง
ภรรยาผมเธอไม่ค่อยทำงานบ้านเลย หน้าที่ตอนนี้คือเลี้ยงลูก, ซักผ้า (สัปดาห์ละ 2 ครั้ง), ทำกับข้าวลูก (สัปดาห์ละ 2 ครั้ง ทำแล้วแบ่งเก็บช่องฟรีซ เอามาอุ่นกินเป็นมื้อๆ) ส่วนงานบ้านอื่นๆ เธอแทบจะไม่ทำเลย โดยเฉพาะงานทำความสะอาดบ้าน
ผมทราบดีว่าการเลี้ยงลูกเองคนเดียวอยู่บ้าน มันมีความเหนื่อยล้าและเครียดสะสมเยอะ และก็ไม่ได้คาดหวังว่าบ้านมันต้องเรียบร้อยอะไรมากมายนัก แค่กวาดถูปกติ 2-3 วันต่อครั้งก็ไม่เป็นไร เพราะเรามีลูกเล็ก ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงเดิน ใช้มือหยิบจับอะไรไปเรื่อยแล้วก็เอาเข้าปาก ประกอบกับมีสุนัขที่เธอเป็นคนเอามาเลี้ยงตั้งแต่ก่อนจะมีลูกอยู่ด้วย ก็จะมีเรื่องขนสัตว์มาอีก และอีกเรื่องคือเธอเป็นคนผมร่วงง่ายและเยอะมาก ทำให้มีเส้นผมอยู่ทุกพื้นที่ในบ้าน มากบ้างน้อยบ้างแต่จะหนักตรงบริเวณที่เลี้ยงลูก ก็เลยอยากให้กวาดถูบ้าง
แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือ เธอจะทำประมาณ 2-3 สัปดาห์ต่อครั้ง ยิ่งชั้นวางของหรือบันได เธอไม่ทำเลย ปล่อยให้ฝุ่นจับเป็นเดือนๆ ถึงจะทำที ซึ่งผมไม่ค่อยโอเคกับเรื่องนี้และเราก็มีปากเสียงกันพอประมาณ
ตอนนี้พยายามทำเองในวันหยุด หรือเมื่อมีโอกาส แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่า เลี้ยงลูกยุ่งหรือเหนื่อยจนไม่มีเวลาขนาดนี้เลยเหรอ? คือก่อนจะมาตั้งกระทู้นี่ก็พยายามดูเคสอื่นๆ แต่มักจะเจอว่า คุณแม่ที่บ่นกันว่าเหนื่อยเขาก็จะคล้ายๆ ว่า เลี้ยงลูกด้วย ทำงานบ้านด้วย ดูแลสามีด้วย บางทีก็มีดูแลญาติที่อยู่ในบ้านเดียวกันด้วย ไม่เจอเคสแบบผมเท่าไหร่
ผมไม่ได้อยากเลิก และผมไม่อยากทะเลาะกับภรรยา ผมยังรักเธอ เธอดูแลลูกดีในระดับที่น่าพอใจ ผ้าผ่อนไม่มีปัญหา แต่การทำงานแล้วต้องมาทำงานบ้านเองคนเดียวบ่อยๆ บางทีก็รู้สึกน้อยใจนิดๆ และก็สงสัยตามที่เขียนไปในย่อหน้าบน
ท่านใดมีคำแนะนำในการปรับจูนทัศนคติในการใช้ชีวิตคู่ก็รบกวนแนะนำด้วยนะครับ และขออภัยที่ต้องแจ้งก่อนว่า ผมไม่ต้องการคำวิจารณ์ในเชิงไม่สร้างสรรค์ เช่น เมียคุณขี้เกียจ หรือ คุณมันเห็นแก่ตัว รบกวนขอคอมเมนต์ที่มุ่งไปในทางแก้ปัญหานะครับ เพราะเคยลองพูดแล้วทะเลาะกันบานปลายไปถึงขั้นว่าใครเหนื่อยกว่าใคร ซึ่งไม่ใช่เรื่องดีในการใช้ชีวิตคู่ ก็เลยอยากทราบมุมมองหรือแนวทางของบ้านอื่นบ้างครับ
ขอบคุณล่วงหน้านะครับ ^^
ภรรยาอยู่บ้านเลี้ยงลูก แต่ไม่ค่อยทำความสะอาดบ้าน
ผมให้ภรรยาอยู่บ้านเลี้ยงลูกโดยไม่มีคนช่วยเลี้ยงเลย เราอยู่กัน 3 คนพ่อแม่ลูก ตอนนี้ลูกขวบนิดๆ แล้วครับ แต่มันมีปัญหาที่ผมมักจะไม่เข้าใจและก็แอบโมโหอยู่บ่อยครั้ง
ภรรยาผมเธอไม่ค่อยทำงานบ้านเลย หน้าที่ตอนนี้คือเลี้ยงลูก, ซักผ้า (สัปดาห์ละ 2 ครั้ง), ทำกับข้าวลูก (สัปดาห์ละ 2 ครั้ง ทำแล้วแบ่งเก็บช่องฟรีซ เอามาอุ่นกินเป็นมื้อๆ) ส่วนงานบ้านอื่นๆ เธอแทบจะไม่ทำเลย โดยเฉพาะงานทำความสะอาดบ้าน
ผมทราบดีว่าการเลี้ยงลูกเองคนเดียวอยู่บ้าน มันมีความเหนื่อยล้าและเครียดสะสมเยอะ และก็ไม่ได้คาดหวังว่าบ้านมันต้องเรียบร้อยอะไรมากมายนัก แค่กวาดถูปกติ 2-3 วันต่อครั้งก็ไม่เป็นไร เพราะเรามีลูกเล็ก ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงเดิน ใช้มือหยิบจับอะไรไปเรื่อยแล้วก็เอาเข้าปาก ประกอบกับมีสุนัขที่เธอเป็นคนเอามาเลี้ยงตั้งแต่ก่อนจะมีลูกอยู่ด้วย ก็จะมีเรื่องขนสัตว์มาอีก และอีกเรื่องคือเธอเป็นคนผมร่วงง่ายและเยอะมาก ทำให้มีเส้นผมอยู่ทุกพื้นที่ในบ้าน มากบ้างน้อยบ้างแต่จะหนักตรงบริเวณที่เลี้ยงลูก ก็เลยอยากให้กวาดถูบ้าง
แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือ เธอจะทำประมาณ 2-3 สัปดาห์ต่อครั้ง ยิ่งชั้นวางของหรือบันได เธอไม่ทำเลย ปล่อยให้ฝุ่นจับเป็นเดือนๆ ถึงจะทำที ซึ่งผมไม่ค่อยโอเคกับเรื่องนี้และเราก็มีปากเสียงกันพอประมาณ
ตอนนี้พยายามทำเองในวันหยุด หรือเมื่อมีโอกาส แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่า เลี้ยงลูกยุ่งหรือเหนื่อยจนไม่มีเวลาขนาดนี้เลยเหรอ? คือก่อนจะมาตั้งกระทู้นี่ก็พยายามดูเคสอื่นๆ แต่มักจะเจอว่า คุณแม่ที่บ่นกันว่าเหนื่อยเขาก็จะคล้ายๆ ว่า เลี้ยงลูกด้วย ทำงานบ้านด้วย ดูแลสามีด้วย บางทีก็มีดูแลญาติที่อยู่ในบ้านเดียวกันด้วย ไม่เจอเคสแบบผมเท่าไหร่
ผมไม่ได้อยากเลิก และผมไม่อยากทะเลาะกับภรรยา ผมยังรักเธอ เธอดูแลลูกดีในระดับที่น่าพอใจ ผ้าผ่อนไม่มีปัญหา แต่การทำงานแล้วต้องมาทำงานบ้านเองคนเดียวบ่อยๆ บางทีก็รู้สึกน้อยใจนิดๆ และก็สงสัยตามที่เขียนไปในย่อหน้าบน
ท่านใดมีคำแนะนำในการปรับจูนทัศนคติในการใช้ชีวิตคู่ก็รบกวนแนะนำด้วยนะครับ และขออภัยที่ต้องแจ้งก่อนว่า ผมไม่ต้องการคำวิจารณ์ในเชิงไม่สร้างสรรค์ เช่น เมียคุณขี้เกียจ หรือ คุณมันเห็นแก่ตัว รบกวนขอคอมเมนต์ที่มุ่งไปในทางแก้ปัญหานะครับ เพราะเคยลองพูดแล้วทะเลาะกันบานปลายไปถึงขั้นว่าใครเหนื่อยกว่าใคร ซึ่งไม่ใช่เรื่องดีในการใช้ชีวิตคู่ ก็เลยอยากทราบมุมมองหรือแนวทางของบ้านอื่นบ้างครับ
ขอบคุณล่วงหน้านะครับ ^^