รู้สึกเหนื่อย ท้อ เกลียดทุกอย่าง ไม่เข้าใจตัวเอง เป็นโรคซึมเศร้าหรือป่าว?

ตามหัวข้อเลยค่ะ คือหนูเป็นแบบนี้ได้ประมาณ3-4เดือน (มั้งหรือมากกว่านั้น) หนูรู้สึกหนื่อยง่ายมากๆ เหนื่อยไม่ทราบสาเหตุ เห็นอะไรก็เหนื่อยไปหมด รู้สึกท้ออึดอัดอย่างบอกไม่ทุก รู้สึกดาวน์ตลอด เมื่อก่อนเป็นคนร่าเริงมากดีดเหมือนม้าตลอดเวลาแต่เมื่อนานมาแล้วก็เพื่อนเคยทักว่าดูเศร้าๆดูหมองๆขึ้นเป็นอะไรหรือป่าว? หนูก็ตอบไปว่าไม่ได้เป็นไร แต่เวลาผ่านไปหนูรู้สึกว่าตัวเองแปลกๆไป เวลามีกิจกรรมที่ชอบ ที่ทำเป็นประจำ เมื่อก่อนจะพยายามอย่างมากขอแค่ให้ได้ทำ พอไม่ได้ทำจะรู้สึกเฟลมาก แต่ทุกวันนี้กลับรู้สึกไม่อยากทำ มันรู้สึกประมาณว่าใครอยากทำๆไป เราไม่ยุ่งเราจะไม่สน จุ่ๆก็รู้สึกไม่อยากเข้าสังคมเกลียดสังคม เบื่อ ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำอะไรอยู่ รู้สึกเกลียดโลกใบนี้ที่มีแต่ความทุกข์ เกลียดความวุ่นวาย(ที่สุด) เกลียดทุกสิ่งทุกอย่างแม้กระทั่งตนเอง เกลียดตัวเองว่าทำไมต้องเกิดมาเป็นแบบนี้ เกิดมาทำไม? เกิดมาเพื่ออะไร? เกลียดทุกคนที่ชอบเข้ามาวุ่นวายในชีวิต เกลียดแม้กระทั่งพ่อแม่และน้องชาย รู้สึกทุกข์อยู่ตลอดเวลา ร้องไห้ง่ายและบ่อยมากบางครั้งจู่ๆน้ำตาก็ไหลไม่ทราบสาเหตุเปรียบเทียบกับเมื่อก่อนเป็นคนร้องไห้ยากมากแทบจะนับได้ว่า3-4เดือนร้องไห้กี่ครั้งแต่ทุกวันนี้ร้องไห้แทบทุกวัน รู้สึกว่าตัวเองเป็นตัวเฮงซวยของพ่อแม่และครอบครัว ทำอะไรก็ไม่สำเร็จสักอย่าง เป็นตัวปัญหารู้สึกไม่อยากอยู่บนโลกใบนี้ อยู่ไปทำไมอยู่ไปก็มีแต่ความวุ่นวาน อยู่ไปก็ไม่มีความสุข ไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ต่อไป อยู่ไปเราก็ไม่มีค่ากับใครอยู่ดี ไม่อยู่ยังจะดีกว่า จะได้ไม่ทำให้ใครเดือดร้อนไม่ทำให้ใครลำบาก ยังช่วยลดภาระลงอีกด้วย และยังมีความรู้สึกอีกเยอะเลยที่มันตีกันอยู่ ขนานตอนนี้นั้งพิมพ์อยู่ร้องตาก็ไหล ยังงงกับตัวเองเหมือนกันว่าทำไมเป็นแบบนี้