นึกถึงเรื่องนี้ทีไร ความทรงจำวัยเยาว์กลับมาทุกทีเลยครับ
คือเมื่อเย็นนี้ได้ยินน้องกะแม่คุยกัน
"แม่ๆ หยิบตรงนี้มาให้หน่อยสิ" น้องเอ่ยขึ้น
แต่จู่ๆ ก็นึกเกรงใจแม่ เดินมา แล้วบอกว่า..
"เฮ๊ยๆ อั๊วหยิบเองดีกว่า"
....
ทำให้ผมนึกได้ว่า น้องชายคนนี้ปัจจุบัน 20 กว่าละ
ตอนเด็กๆ จะเรียกแทนตัวเองกับทุกคนในบ้านว่า "หนู"
พอเริ่มโตขึ้น จากหนู กลายเป็นพูดกับทุกคนแล้วแทนตัวเองว่า "อั๊ว"
ส่วนในหมู่พี่น้อง 3 คน ผมเป็นคนโต
เรียกแทนตัวเองว่า "เฮีย" ..เฮียอย่างงั้น เฮียอย่างงี้
น้องคนรองไม่ห่างกันมาก เรียกผมว่า เฮีย เรียกแทนตัวเองว่า "เรา"
ส่วนคนเล็กห่างกัน 10 ปี เรียกพี่ๆ ว่า "เฮีย" แทนตัวเองว่า "หนู"
ปัจจุบันคนเล็กคุยกะใครในบ้านก็ "อั๊ว" หมดเลยจ้า
ส่วนคนอื่นๆ ก็อารมณ์เวลาอยากพูดเล่น ก็จะ "อั้ว" "ลื้อ" กันบางที
สรรพนามที่เรียกกันในครอบครัว
คือเมื่อเย็นนี้ได้ยินน้องกะแม่คุยกัน
"แม่ๆ หยิบตรงนี้มาให้หน่อยสิ" น้องเอ่ยขึ้น
แต่จู่ๆ ก็นึกเกรงใจแม่ เดินมา แล้วบอกว่า..
"เฮ๊ยๆ อั๊วหยิบเองดีกว่า"
....
ทำให้ผมนึกได้ว่า น้องชายคนนี้ปัจจุบัน 20 กว่าละ
ตอนเด็กๆ จะเรียกแทนตัวเองกับทุกคนในบ้านว่า "หนู"
พอเริ่มโตขึ้น จากหนู กลายเป็นพูดกับทุกคนแล้วแทนตัวเองว่า "อั๊ว"
ส่วนในหมู่พี่น้อง 3 คน ผมเป็นคนโต
เรียกแทนตัวเองว่า "เฮีย" ..เฮียอย่างงั้น เฮียอย่างงี้
น้องคนรองไม่ห่างกันมาก เรียกผมว่า เฮีย เรียกแทนตัวเองว่า "เรา"
ส่วนคนเล็กห่างกัน 10 ปี เรียกพี่ๆ ว่า "เฮีย" แทนตัวเองว่า "หนู"
ปัจจุบันคนเล็กคุยกะใครในบ้านก็ "อั๊ว" หมดเลยจ้า
ส่วนคนอื่นๆ ก็อารมณ์เวลาอยากพูดเล่น ก็จะ "อั้ว" "ลื้อ" กันบางที