สวัสดีคะ คือเรารู้สึกอึดอัดใจแต่ไม่รู้จะพูดกับใครดี
เรื่องของเรามันก็คือ เราเป็นผู้หญิงอายุสักประมาน21-22 เรามีลูก1คนกับแฟนเก่าที่เลิกลากันไป แต่ประเด็นมันไม่ได้อยู่ตรงนั้นคะ ก็ตั้งแต่เลิกลากันมาเราก็คบและคุยกับคนนั้นคนนี่ไปเรื่อยๆ คิดว่าก็ไม่อยากจริงจังกับใคร แต่ก็ไม่ได้กับทุกคนที่คุยหรอกคะ
แต่ก็มีช่วงปลายปี58 เราเลิกคุยกับผู้ชายนึงแต่บังเอิญเรารู้สึกอกหักคะ ตอนนั้นเราคิดว่าอยากมีใครสักคนคุยเพื่อให้หายรู้สึกแย่ๆไป จนมีผู้ชายอายุห่างกับเราสักประมาน21-22ปีคะ (ดูเยอะใช่ไหมคะ) ความจริงเรากับเขาก็เคยๆเห็นหน้ากันบ้านอยู่ซอยเดียวกันประมานนั้น แต่ที่เราอึดอัดใจคือ ย้อนกลับไปตอนปี59 เราคุยกันได้ประมานครึ่งปีคะ ที่บ้านเราจับได้ว่าเราสองคนคุยกันคบกันไปไหนมาไหนกัน คือก่อนหน้านั้นเราสองคนคบกันแบบปิดๆคะ ไปไหนมาไหนน้อยคนที่เราจะบอกไม่สนิทกันจริงๆก็จะไม่บอกเลยคะ แต่ความจริงตัวเราเองก็ไม่ค่อยชอบปิดบังนะคะ มันอึดอัดใจมันเหมือนมีความสุขไม่เต็มร้อย แต่พอที่บ้านรู้เรื่องปัญหาก็เกิดสิคะ เราทะเลาะกับทางบ้านถึงคั่นรุ่นแรง เราโดนเขาไล่ออกจากงาน พูดไม่ให้เรามาในซอยเพื่อที่จะไม่ให้ใครถามว่าที่ออกเพราะอะไร คือบ้านเราทำธุรกิจส่วนตัว บ้านเขาเองก็ทำกิจการส่วนตัวซึ่งก็ดังอยู่พอสมควรตอนนั้นที่เราเริ่มคุยกันมันเกิดจากความรู้สึกเหงาจริงๆ แต่ยิ่งเขาเข้ามาคุยกับเรา มันเริ่มรู้สึกดีขึ้นมาเรื่อยๆแหละคะ ด้วยความที่เขาโตกว่าทุกอย่างหรือเวลาเรามีปัญหาอะไรเขาก็จะค่อยคุยค่อยบอก เหมือนเราสองคนดูเข้ากันมีอะไรหลายๆอย่างที่ชอบเหมือนกัน
แต่ก็ไม่ทุกเรื่องหรอกคะ ซึ่งปกติเรากับเขาจะชอบแอบไปไหนมาไหนกัน แต่ก็มีลูกเราไปด้วยซึ่งตอนนั้นลูกเราก็เล็กอะคะ เขาก็ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรเลยเถิดมาถึงทุกวันนี้แหละ ถ้านับจากวันนั้นถึงวันนี้ก็ประมาน3ปีได้คะ ซึ่ง3ปีที่ผ่านเราก็พยายามหาคนอื่นที่คุยนะคะ เพราะบางทีที่ทะเลาะกัน เราเป็นฝ่ายที่เขาหาเขาตลอด โดยที่เราเป็นคนที่ไม่ชอบวิ่งตามใครสักเท่าไร แต่ถ้ารักก็ยอมนะคะ คะช่วงครึ่งปีที่ทางบ้านจับได้ เราก็ต่างคนต่างไป เพราะทางบ้านเรากีดกันมากคะ ถึงขั้นไปถามเขาว่าจะเอายังไง คือทางบ้านรู้จักเขามาตั้งนาน แต่ที่บอกอะคะ เราไม่เคยพูดหรือบอกใคร ซึ่งทางบ้านเรารู้จักครอบครัวเขา แล้วตัวเขาเองก็เคยติดคุกมาก่อน อันนั้นเราก็พอทราบคะ แต่ตลอดเวลาที่คบกันเราก็รู้เรื่องเขามาเยอะพอสมควร แต่ในเมื่อผู้ใหญ่ไม่เห็นด้วยเราก็เลยทำไรต่อไม่ได้ ซึ่งที่น้าของเราเป็นคนที่เลี้ยงดูแลทุกอย่างเรามายิ่งกว่าพ่อแม่นี่แหละคะ ทำให้เราอึดอัดใจ อยากไปต่อนะคะตอนนั้น แต่ทางพี่เขาบอกกับเราว่า ให้ต่างคนต่างไป พี่เขาพูดแบบนี้กับเราคะ คือตอนนั้นเสียใจ เพราะที่คิดไว้คิดว่าเขาโตพอที่จะรับผิดชอบอะไรได้ แล้วเขาก็น่าจะรักเราเพราะตลอดเวลาที่คุยกันเขาดูแบเราแหละลูกอยู่ห่างแบบทางบ้านเราไม่มีใครรู้ คือมันเลยทำให้เราคิดคะว่าเขาอยากดูแลเรา แต่พอเรื่องเกิดมันกับไม่ใช่ ตอนนั้นคิดเลยคะว่าความจริงเขาแค่เล่นๆกับเราหรอ เขาพูดกับที่บ้านเราว่าเขาไม่เคยรักเรา อ้าว!! แล้วที่ผ่านมาคืออะไรแค่อยากได้เราเฉยๆหรอวะ อ้าวแล้วที่มาดูแลใส่ใจคืออะไร งงค่ะ งงกับความรู้สึกตอนนั้นมากๆ อึนไปสักพักร้องให้เสียใจทำไรไม่ถูกงานก็ไม่มีทำ ไหนจะลูกที่ทางบ้านพูดจะไม่ให้อยู่กับเราถ้าคบกับคนนี่ จะให้พ่อของลูกเอาลูกไปด้วย ทั้งที่เรามีแต่ลูกกับทางบ้านนี่แหละคะ
จากนั้นเราก็เลิกคุยกันไปเราหางานทำได้ประมาน3เดือร ก็คุยกับเพื่อนเฮฮาทุกอย่างเริ่มดีขึ้นคะ แต่ทางบ้านก็คงระเวงเราว่าเราจะกลับไปหาพี่เขาไหมบางแหละ กลัวว่าเราจะโกหกเขาอีกไหม แต่พอ3เดือนผ่านไป พี่เขาก็ทักกับมาหาเราคะ ซึ่งก่อนหน้านี่เขาหายไปเลยนะคะหายไปแบบไม่มีวี่แววว่าจะกลับมาคุยกันแม้แต่เจอหน้ากันในซอยบ้านยังไม่เคยแม้แต่มองกันเลยคะ (แต่คงมีแต่เราอะคะที่มองเขา) เราก็ตกใจนะคะว่าทักมาทำไมจะพูดอะไรต้องการอะไรอีกที่เขาทำมันไม่พออีกหรอ เสียใจนะคะมันโกธรนะแต่เราก็ตอบเขากลับไปอยู่ดี เอาความจริงก็ยังรักเขานั้นแหละคะ คือตอนที่เลิกกันไป เราเคยไปดูหมอดูเขาบอกกับเราว่า คนนี้เขาเป็นคนที่คุยกับเราได้ทุกอย่าง ดวงเรากับเขาเป็นคนที่ค่อยข้างเข้ากันได้ เราจะลืมเขายาก เราก็ไม่อะไรนะคะตอนนั้น เราก็กลับมาคุยกันแบบไม่มีใครรู้เหมือนเดิมคุยกันแบบทุกวัน ซึ้งตัวพี่เขาเป็นคนโลกส่วนตัวสูงจะไม่ชอบให้ใครไปงี่เง่าหรือบังคับให้เขาเปลี่ยนอะไรเพื่อใคร ขนาดกับเราเขายอมเลิกคุยกับเราถ้าเราจะบังคับให้เขาไม่ไปไหน ทั้งที่เราเป็นห่วงก็เหอะ ชีวิตเขาไม่ทำอะไรคะ นอนไปไหนก็ไปได้ ทำรถเที่ยวคุยกับเพื่อน เป็นคนสังคมเยอะ แต่ไม่เคยบอกกับใครว่าคบกับเราเลย ส่วนมากก็เรื่องไปทำรถแล้วเราไม่ชอบหรือไปไหนแล้วไม่บอก คือเราเป็นคนที่ไม่เรื่องแบบนี่คะ เราเป็นห่วงแต่กลายเป็นเรางี่เง่ากับเขา แล้วเวลาที่โกธรกันเขาจะไม่คุยกับเราเลย โทรไม่รับสายไม่ติดต่อเรา เป็นอาทิตเป็นเดือนก็มี ทำเหมือนไม่มีเยื่อใยมาก แต่เราก็ยังรักแล้วก็ทน จนมาช่วงนึงเลิกคุยกันเป็นเดือนเราก็มีคนคุยคิดว่าเขาคงไม่กลับมาหาเราแล้ว ถ้าเขารักเราเป็นเดือนเลยหรอที่เขาโกธรมันดูเวอร์ไปไหม พอเรามีคนคุย เบาก็กลับมาอีก แต่เราไม่คุยนะค่ะ แต่เหมือนเรายังรักเขาแหละคะ ก็กลับไปหาเขา ก็คุยกันจนมีน้องคนนึงถามเรา เหมือนเขาก็รู้แหละว่าเรากับเขามีความสัมพันธ์กันแบบไหน ด้วยอายุที่ห่างกันแหละมั้งทำให้น้องเขาถามเราขึ้นมา พี่คิดไหมว่าพี่จะหาใครสักคนที่จริงจังกับพี่ อยากเจอใครใหม่ที่เปิดเผยกันได้ไหม เราก็บอกนะ จริงก็อยากมีนะ แต่มันไม่เจอใครที่มีความรู้สึกดีๆมากๆแบบพี่เขา มันพูดยากนะคะที่จะให้มีใครเข้าใจเราแล้วทำให้เรามีความสุข มันก็มีแหละแต่มันแตกต่างแล้วเราก็รู้สึกว่ามันไม่โอเค แบบที่พี่เขา แต่เราก็กลับมาคิดวนไปวนมานะคะ หรือความสัมพันธ์เรากับเขามันดูแย่มากในสายตาคนอื่นวะ เราเลยลองคุยกับคนอื่นแล้วโกหกพี่เขาว่าเราคุยกับเพื่อน ซึ่งตอนนั้นเราอยู่คนละจังหวัด แต่เขาก็รู้สึกว่าเราไม่เหมือนเดิมโทรมาติดสายบ่อยมเขาก็บอกเราว่าเขาจะเป็นคนไป ตั้งแรกเลยคะเขาบอกเราว่าถ้าวันนึงเราเจอใครที่ดี เราอยากไปไปได้เลย เพราะเราอายุแค่นี่สามารถเจอใครได้อีกมากเข้าใจว่าถึงเวลานั้นมันคงไม่เป็นแบบนี้ไปตลอด เราก็คิดนะคว่าที่เขาพูดเขาไม่ได้จริงจังหรือเขาพูดให้เราสบายใจ แต่เราก็ทำคะมีคนใหม่อันนี้จริงจังไปเลยคะ แต่แฟนคนนี้เริ่มคบกันตอนเดือน สิงหาปี61นะคะ คบกันมาเรื่อยๆช่วงแรกๆเราตัดการติดต่อกับพี่เขาไปเลย สัก6-7เดือนแต่เราก็แอบส่องอยู่บ่อยๆ ก็คิดถึงแหละคะ ไม่ใช่คนใหม่ไม่ดีนะคะดีมากคะ ดีถึงชั้นทำให้เราไม่คิดจะกลับไปคุยกับพี่เขาเลยตอนนั้น แฟนใหม่เขาเป็นคนดูมีอนาคตคะ อายุห่างกันแค่3ปีเรียนกำบังจะจบ สถานะทางบ้านก็ไม่ได้ว่าแย่ไม่ค่อยมีโลกสังคมมาก อยู่แต่ครอบครัวไม่เที่ยวบ้างาน เอาจริงเอาจัง เขาพูดกับเราทำทุกอย่างกับเราดีมากดูแลรักเรารักลูกเราเหมือนครอบครัวแล้วเขาก็เข้ากับครอบครัวเราได้ดีคะจริงเราก็ดีใจนะคะที่เราได้เจอคนแบบเขา คนที่ครอบครัวเรายอมรับ แต่ทางบ้านเขาดูไม่ค่อยโอเคกับเราสักเท่าไรตอนแรกๆเพราะเรามีลูกตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ แต่ทางบ้านเขาจะดูอยากให้มีอนาคตซึ่งเราก็โอเคแล้วเข้าใจทางบ้านเขา เราก็พยายามเข้าหาครอบครัวเขาจนพ่อแม่เขาก็โอเคหมดเกือบทุกคน แต่พอเรากลับมาทำงานที่บ้าน เราก็กลับมาเจอพี่เขาอีกคะมันทำให้เราคิดถึงเขาขึ้นมาอีก ความรู้ตอนนั้นเรากลัวมากกลัวจะไปหาเขาอีก แต่ก็ยังรักเขาอยู่ด้วยทั้งทีมีแฟนอยู่แล้วเราดู ไหมละ แต่เพราะเรากลัวจะเลิกกับแฟนนี่แหละเลยให้เขาออกจากงานมาทำงานที่นี่แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันคะ ตอนนั้นเรากับพี่เขาก็คุยกันแต่เรารู่สึกว่าเราอยากกลับไปหาเขามากกว่าที่เคยเป็น แล้วไงละแฟนใหม่ก็มี แฟนเก่าก็อยากกลับไป สับสนไปหมดแล้วเว้ยย แต่พอแฟนได้งานที่นี่เขาก็ออกจากงานเพื่อที่จะได้อยู่ใกล้กันเพื่อมันจะทำให้เรารู้สึกไม่คิดถึงพี่เขา แต่สุดท้ายเราก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้เหมือนเดิม เราคิดถึงเขามากเลย กลับไปหาเขาคุยกันทุกวันโดยปิดบังแฟนมาตลอด โกหกเขาจริงเราไม่ได้อยากทำเลยนะคะ เรารู้สึกว่าเขาก็ไม่ผิดอะไร แต่เราก็ไม่ได้อยากกลับไป ตอนนั้นเรามีปันหากันทะเลาะกันเขาก็ทิ้งเราไม่มาหาไม่คุยกับเราเหมือนพี่คนนั้นทำเลยคะ เราก็คิดว่าจริงทุกคนก็ทิ้งเราแบบที่พี่เขาทำนั้นแหละ ไม่มีใครแตกต่างกันมาก จนเราเหงารวมกับเราอยากคุยกับพี่เขาเราก็เลยกลับไปคุยคะ แอบไปไหนมาไหนกันเหมือนเดิม แบบที่ไม่บอกใครนั้นแหละ เรากับแฟนก็คุยกันบางพอหายโกธรเขาก็คุยแต่เรารู้สึกว่ารักเขาน้อยลงไปแล้ว เหมือนจะไม่รักเขาแล้วด้วย แต่ที่ไม่เลิกเพราะไม่รู้จะพูดกับเขายังไงไม่รู้จะพูดกับทีาบ้านว่าอะไร ถ้าที่บ้านรู้ว่าเราเลิกกัน เงลาเราออกไปกับพี่เขา เขาก็ต้องสงสัยอะดิ เราเลยไม่เบิกกับเขาคะ แต่เราก็บอกเขานะคะว่าเรารักเขาน้อยลงแต่ไม่ได้บอกว่าเรากลับไปคนกับพี่เขา แต่ที่มันแย่อะคะเรารักพี่เขามากว่ารู้สึกอยากมีแค่พี่เขาคนเดียว แต่มันเป็นไปไม่ได้นี่แหละคะ กลัวที่บ้านรู้แต่ไม่อยากโกหกแฟนแล้วควรทำไงดีอะ บอกเลิกเขาไปเลยดีไหม แล้วอยู่ในความสัมพันธ์กับพี่เขาเหมือนเดิม แต่ก็ต้องโดนสงสัยว่าไปไหนกับใคร เราดูเป็นคนที่แย่มากๆ ตอนนี้เราสับสนกับความรู้สึกคะ อยากบอกเลิกแฟนแต่ก็ยังรักแล้วก็รู่สึกผิดที่ทำแบบนี่กับเขาเขาดีจนเราไม่กล้าบอกเลิกทั้งทีเราก็จะไม่รักเขาอยู่แล้วอะ แต่ก็พี่เขามากกว่าอยู่ดีเราควรตัดสิ้นใจแบบไหนดี ควรเลือกใครหรือเก็บมันไว้แบบนี้ไปเรื่อยๆดีอะ มันอึดอัดอะอยากพูดอยากบอกแต่ไม่รู้จะพูดกับใครดี ตลอดเวลา3ปีที่ผ่านเราพยามหาใครเขามาแล้วแต่มันก็ทำให้เราลืมเขาไม่ได้อยู่ดี แล้วถ้าเรากลับไปคบพี่เขาเราควรบอกกับที่ไหม แล้วถ้าวันนึงที่บ้านรู้ความจริงเราจะทำยังไงดี เราอยากรักเขาอยากมีเขาตอนนี้ แต่มันอึดอัดที่มันดูจะยอมรับได้ยากนี่แหละ
รักที่กูอยากได้!!
เรื่องของเรามันก็คือ เราเป็นผู้หญิงอายุสักประมาน21-22 เรามีลูก1คนกับแฟนเก่าที่เลิกลากันไป แต่ประเด็นมันไม่ได้อยู่ตรงนั้นคะ ก็ตั้งแต่เลิกลากันมาเราก็คบและคุยกับคนนั้นคนนี่ไปเรื่อยๆ คิดว่าก็ไม่อยากจริงจังกับใคร แต่ก็ไม่ได้กับทุกคนที่คุยหรอกคะ
แต่ก็มีช่วงปลายปี58 เราเลิกคุยกับผู้ชายนึงแต่บังเอิญเรารู้สึกอกหักคะ ตอนนั้นเราคิดว่าอยากมีใครสักคนคุยเพื่อให้หายรู้สึกแย่ๆไป จนมีผู้ชายอายุห่างกับเราสักประมาน21-22ปีคะ (ดูเยอะใช่ไหมคะ) ความจริงเรากับเขาก็เคยๆเห็นหน้ากันบ้านอยู่ซอยเดียวกันประมานนั้น แต่ที่เราอึดอัดใจคือ ย้อนกลับไปตอนปี59 เราคุยกันได้ประมานครึ่งปีคะ ที่บ้านเราจับได้ว่าเราสองคนคุยกันคบกันไปไหนมาไหนกัน คือก่อนหน้านั้นเราสองคนคบกันแบบปิดๆคะ ไปไหนมาไหนน้อยคนที่เราจะบอกไม่สนิทกันจริงๆก็จะไม่บอกเลยคะ แต่ความจริงตัวเราเองก็ไม่ค่อยชอบปิดบังนะคะ มันอึดอัดใจมันเหมือนมีความสุขไม่เต็มร้อย แต่พอที่บ้านรู้เรื่องปัญหาก็เกิดสิคะ เราทะเลาะกับทางบ้านถึงคั่นรุ่นแรง เราโดนเขาไล่ออกจากงาน พูดไม่ให้เรามาในซอยเพื่อที่จะไม่ให้ใครถามว่าที่ออกเพราะอะไร คือบ้านเราทำธุรกิจส่วนตัว บ้านเขาเองก็ทำกิจการส่วนตัวซึ่งก็ดังอยู่พอสมควรตอนนั้นที่เราเริ่มคุยกันมันเกิดจากความรู้สึกเหงาจริงๆ แต่ยิ่งเขาเข้ามาคุยกับเรา มันเริ่มรู้สึกดีขึ้นมาเรื่อยๆแหละคะ ด้วยความที่เขาโตกว่าทุกอย่างหรือเวลาเรามีปัญหาอะไรเขาก็จะค่อยคุยค่อยบอก เหมือนเราสองคนดูเข้ากันมีอะไรหลายๆอย่างที่ชอบเหมือนกัน
แต่ก็ไม่ทุกเรื่องหรอกคะ ซึ่งปกติเรากับเขาจะชอบแอบไปไหนมาไหนกัน แต่ก็มีลูกเราไปด้วยซึ่งตอนนั้นลูกเราก็เล็กอะคะ เขาก็ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรเลยเถิดมาถึงทุกวันนี้แหละ ถ้านับจากวันนั้นถึงวันนี้ก็ประมาน3ปีได้คะ ซึ่ง3ปีที่ผ่านเราก็พยายามหาคนอื่นที่คุยนะคะ เพราะบางทีที่ทะเลาะกัน เราเป็นฝ่ายที่เขาหาเขาตลอด โดยที่เราเป็นคนที่ไม่ชอบวิ่งตามใครสักเท่าไร แต่ถ้ารักก็ยอมนะคะ คะช่วงครึ่งปีที่ทางบ้านจับได้ เราก็ต่างคนต่างไป เพราะทางบ้านเรากีดกันมากคะ ถึงขั้นไปถามเขาว่าจะเอายังไง คือทางบ้านรู้จักเขามาตั้งนาน แต่ที่บอกอะคะ เราไม่เคยพูดหรือบอกใคร ซึ่งทางบ้านเรารู้จักครอบครัวเขา แล้วตัวเขาเองก็เคยติดคุกมาก่อน อันนั้นเราก็พอทราบคะ แต่ตลอดเวลาที่คบกันเราก็รู้เรื่องเขามาเยอะพอสมควร แต่ในเมื่อผู้ใหญ่ไม่เห็นด้วยเราก็เลยทำไรต่อไม่ได้ ซึ่งที่น้าของเราเป็นคนที่เลี้ยงดูแลทุกอย่างเรามายิ่งกว่าพ่อแม่นี่แหละคะ ทำให้เราอึดอัดใจ อยากไปต่อนะคะตอนนั้น แต่ทางพี่เขาบอกกับเราว่า ให้ต่างคนต่างไป พี่เขาพูดแบบนี้กับเราคะ คือตอนนั้นเสียใจ เพราะที่คิดไว้คิดว่าเขาโตพอที่จะรับผิดชอบอะไรได้ แล้วเขาก็น่าจะรักเราเพราะตลอดเวลาที่คุยกันเขาดูแบเราแหละลูกอยู่ห่างแบบทางบ้านเราไม่มีใครรู้ คือมันเลยทำให้เราคิดคะว่าเขาอยากดูแลเรา แต่พอเรื่องเกิดมันกับไม่ใช่ ตอนนั้นคิดเลยคะว่าความจริงเขาแค่เล่นๆกับเราหรอ เขาพูดกับที่บ้านเราว่าเขาไม่เคยรักเรา อ้าว!! แล้วที่ผ่านมาคืออะไรแค่อยากได้เราเฉยๆหรอวะ อ้าวแล้วที่มาดูแลใส่ใจคืออะไร งงค่ะ งงกับความรู้สึกตอนนั้นมากๆ อึนไปสักพักร้องให้เสียใจทำไรไม่ถูกงานก็ไม่มีทำ ไหนจะลูกที่ทางบ้านพูดจะไม่ให้อยู่กับเราถ้าคบกับคนนี่ จะให้พ่อของลูกเอาลูกไปด้วย ทั้งที่เรามีแต่ลูกกับทางบ้านนี่แหละคะ
จากนั้นเราก็เลิกคุยกันไปเราหางานทำได้ประมาน3เดือร ก็คุยกับเพื่อนเฮฮาทุกอย่างเริ่มดีขึ้นคะ แต่ทางบ้านก็คงระเวงเราว่าเราจะกลับไปหาพี่เขาไหมบางแหละ กลัวว่าเราจะโกหกเขาอีกไหม แต่พอ3เดือนผ่านไป พี่เขาก็ทักกับมาหาเราคะ ซึ่งก่อนหน้านี่เขาหายไปเลยนะคะหายไปแบบไม่มีวี่แววว่าจะกลับมาคุยกันแม้แต่เจอหน้ากันในซอยบ้านยังไม่เคยแม้แต่มองกันเลยคะ (แต่คงมีแต่เราอะคะที่มองเขา) เราก็ตกใจนะคะว่าทักมาทำไมจะพูดอะไรต้องการอะไรอีกที่เขาทำมันไม่พออีกหรอ เสียใจนะคะมันโกธรนะแต่เราก็ตอบเขากลับไปอยู่ดี เอาความจริงก็ยังรักเขานั้นแหละคะ คือตอนที่เลิกกันไป เราเคยไปดูหมอดูเขาบอกกับเราว่า คนนี้เขาเป็นคนที่คุยกับเราได้ทุกอย่าง ดวงเรากับเขาเป็นคนที่ค่อยข้างเข้ากันได้ เราจะลืมเขายาก เราก็ไม่อะไรนะคะตอนนั้น เราก็กลับมาคุยกันแบบไม่มีใครรู้เหมือนเดิมคุยกันแบบทุกวัน ซึ้งตัวพี่เขาเป็นคนโลกส่วนตัวสูงจะไม่ชอบให้ใครไปงี่เง่าหรือบังคับให้เขาเปลี่ยนอะไรเพื่อใคร ขนาดกับเราเขายอมเลิกคุยกับเราถ้าเราจะบังคับให้เขาไม่ไปไหน ทั้งที่เราเป็นห่วงก็เหอะ ชีวิตเขาไม่ทำอะไรคะ นอนไปไหนก็ไปได้ ทำรถเที่ยวคุยกับเพื่อน เป็นคนสังคมเยอะ แต่ไม่เคยบอกกับใครว่าคบกับเราเลย ส่วนมากก็เรื่องไปทำรถแล้วเราไม่ชอบหรือไปไหนแล้วไม่บอก คือเราเป็นคนที่ไม่เรื่องแบบนี่คะ เราเป็นห่วงแต่กลายเป็นเรางี่เง่ากับเขา แล้วเวลาที่โกธรกันเขาจะไม่คุยกับเราเลย โทรไม่รับสายไม่ติดต่อเรา เป็นอาทิตเป็นเดือนก็มี ทำเหมือนไม่มีเยื่อใยมาก แต่เราก็ยังรักแล้วก็ทน จนมาช่วงนึงเลิกคุยกันเป็นเดือนเราก็มีคนคุยคิดว่าเขาคงไม่กลับมาหาเราแล้ว ถ้าเขารักเราเป็นเดือนเลยหรอที่เขาโกธรมันดูเวอร์ไปไหม พอเรามีคนคุย เบาก็กลับมาอีก แต่เราไม่คุยนะค่ะ แต่เหมือนเรายังรักเขาแหละคะ ก็กลับไปหาเขา ก็คุยกันจนมีน้องคนนึงถามเรา เหมือนเขาก็รู้แหละว่าเรากับเขามีความสัมพันธ์กันแบบไหน ด้วยอายุที่ห่างกันแหละมั้งทำให้น้องเขาถามเราขึ้นมา พี่คิดไหมว่าพี่จะหาใครสักคนที่จริงจังกับพี่ อยากเจอใครใหม่ที่เปิดเผยกันได้ไหม เราก็บอกนะ จริงก็อยากมีนะ แต่มันไม่เจอใครที่มีความรู้สึกดีๆมากๆแบบพี่เขา มันพูดยากนะคะที่จะให้มีใครเข้าใจเราแล้วทำให้เรามีความสุข มันก็มีแหละแต่มันแตกต่างแล้วเราก็รู้สึกว่ามันไม่โอเค แบบที่พี่เขา แต่เราก็กลับมาคิดวนไปวนมานะคะ หรือความสัมพันธ์เรากับเขามันดูแย่มากในสายตาคนอื่นวะ เราเลยลองคุยกับคนอื่นแล้วโกหกพี่เขาว่าเราคุยกับเพื่อน ซึ่งตอนนั้นเราอยู่คนละจังหวัด แต่เขาก็รู้สึกว่าเราไม่เหมือนเดิมโทรมาติดสายบ่อยมเขาก็บอกเราว่าเขาจะเป็นคนไป ตั้งแรกเลยคะเขาบอกเราว่าถ้าวันนึงเราเจอใครที่ดี เราอยากไปไปได้เลย เพราะเราอายุแค่นี่สามารถเจอใครได้อีกมากเข้าใจว่าถึงเวลานั้นมันคงไม่เป็นแบบนี้ไปตลอด เราก็คิดนะคว่าที่เขาพูดเขาไม่ได้จริงจังหรือเขาพูดให้เราสบายใจ แต่เราก็ทำคะมีคนใหม่อันนี้จริงจังไปเลยคะ แต่แฟนคนนี้เริ่มคบกันตอนเดือน สิงหาปี61นะคะ คบกันมาเรื่อยๆช่วงแรกๆเราตัดการติดต่อกับพี่เขาไปเลย สัก6-7เดือนแต่เราก็แอบส่องอยู่บ่อยๆ ก็คิดถึงแหละคะ ไม่ใช่คนใหม่ไม่ดีนะคะดีมากคะ ดีถึงชั้นทำให้เราไม่คิดจะกลับไปคุยกับพี่เขาเลยตอนนั้น แฟนใหม่เขาเป็นคนดูมีอนาคตคะ อายุห่างกันแค่3ปีเรียนกำบังจะจบ สถานะทางบ้านก็ไม่ได้ว่าแย่ไม่ค่อยมีโลกสังคมมาก อยู่แต่ครอบครัวไม่เที่ยวบ้างาน เอาจริงเอาจัง เขาพูดกับเราทำทุกอย่างกับเราดีมากดูแลรักเรารักลูกเราเหมือนครอบครัวแล้วเขาก็เข้ากับครอบครัวเราได้ดีคะจริงเราก็ดีใจนะคะที่เราได้เจอคนแบบเขา คนที่ครอบครัวเรายอมรับ แต่ทางบ้านเขาดูไม่ค่อยโอเคกับเราสักเท่าไรตอนแรกๆเพราะเรามีลูกตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ แต่ทางบ้านเขาจะดูอยากให้มีอนาคตซึ่งเราก็โอเคแล้วเข้าใจทางบ้านเขา เราก็พยายามเข้าหาครอบครัวเขาจนพ่อแม่เขาก็โอเคหมดเกือบทุกคน แต่พอเรากลับมาทำงานที่บ้าน เราก็กลับมาเจอพี่เขาอีกคะมันทำให้เราคิดถึงเขาขึ้นมาอีก ความรู้ตอนนั้นเรากลัวมากกลัวจะไปหาเขาอีก แต่ก็ยังรักเขาอยู่ด้วยทั้งทีมีแฟนอยู่แล้วเราดู ไหมละ แต่เพราะเรากลัวจะเลิกกับแฟนนี่แหละเลยให้เขาออกจากงานมาทำงานที่นี่แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันคะ ตอนนั้นเรากับพี่เขาก็คุยกันแต่เรารู่สึกว่าเราอยากกลับไปหาเขามากกว่าที่เคยเป็น แล้วไงละแฟนใหม่ก็มี แฟนเก่าก็อยากกลับไป สับสนไปหมดแล้วเว้ยย แต่พอแฟนได้งานที่นี่เขาก็ออกจากงานเพื่อที่จะได้อยู่ใกล้กันเพื่อมันจะทำให้เรารู้สึกไม่คิดถึงพี่เขา แต่สุดท้ายเราก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้เหมือนเดิม เราคิดถึงเขามากเลย กลับไปหาเขาคุยกันทุกวันโดยปิดบังแฟนมาตลอด โกหกเขาจริงเราไม่ได้อยากทำเลยนะคะ เรารู้สึกว่าเขาก็ไม่ผิดอะไร แต่เราก็ไม่ได้อยากกลับไป ตอนนั้นเรามีปันหากันทะเลาะกันเขาก็ทิ้งเราไม่มาหาไม่คุยกับเราเหมือนพี่คนนั้นทำเลยคะ เราก็คิดว่าจริงทุกคนก็ทิ้งเราแบบที่พี่เขาทำนั้นแหละ ไม่มีใครแตกต่างกันมาก จนเราเหงารวมกับเราอยากคุยกับพี่เขาเราก็เลยกลับไปคุยคะ แอบไปไหนมาไหนกันเหมือนเดิม แบบที่ไม่บอกใครนั้นแหละ เรากับแฟนก็คุยกันบางพอหายโกธรเขาก็คุยแต่เรารู้สึกว่ารักเขาน้อยลงไปแล้ว เหมือนจะไม่รักเขาแล้วด้วย แต่ที่ไม่เลิกเพราะไม่รู้จะพูดกับเขายังไงไม่รู้จะพูดกับทีาบ้านว่าอะไร ถ้าที่บ้านรู้ว่าเราเลิกกัน เงลาเราออกไปกับพี่เขา เขาก็ต้องสงสัยอะดิ เราเลยไม่เบิกกับเขาคะ แต่เราก็บอกเขานะคะว่าเรารักเขาน้อยลงแต่ไม่ได้บอกว่าเรากลับไปคนกับพี่เขา แต่ที่มันแย่อะคะเรารักพี่เขามากว่ารู้สึกอยากมีแค่พี่เขาคนเดียว แต่มันเป็นไปไม่ได้นี่แหละคะ กลัวที่บ้านรู้แต่ไม่อยากโกหกแฟนแล้วควรทำไงดีอะ บอกเลิกเขาไปเลยดีไหม แล้วอยู่ในความสัมพันธ์กับพี่เขาเหมือนเดิม แต่ก็ต้องโดนสงสัยว่าไปไหนกับใคร เราดูเป็นคนที่แย่มากๆ ตอนนี้เราสับสนกับความรู้สึกคะ อยากบอกเลิกแฟนแต่ก็ยังรักแล้วก็รู่สึกผิดที่ทำแบบนี่กับเขาเขาดีจนเราไม่กล้าบอกเลิกทั้งทีเราก็จะไม่รักเขาอยู่แล้วอะ แต่ก็พี่เขามากกว่าอยู่ดีเราควรตัดสิ้นใจแบบไหนดี ควรเลือกใครหรือเก็บมันไว้แบบนี้ไปเรื่อยๆดีอะ มันอึดอัดอะอยากพูดอยากบอกแต่ไม่รู้จะพูดกับใครดี ตลอดเวลา3ปีที่ผ่านเราพยามหาใครเขามาแล้วแต่มันก็ทำให้เราลืมเขาไม่ได้อยู่ดี แล้วถ้าเรากลับไปคบพี่เขาเราควรบอกกับที่ไหม แล้วถ้าวันนึงที่บ้านรู้ความจริงเราจะทำยังไงดี เราอยากรักเขาอยากมีเขาตอนนี้ แต่มันอึดอัดที่มันดูจะยอมรับได้ยากนี่แหละ