หลังจากที่แม่เสียไปพ่อก็ไม่ใช่พ่อครเดิมหรือจริงๆ พ่อเป็นแบบนี้แค่กับแม่ เราเลยไม่รู้

พ่อเราเป็นคนใจดีค่ะ เป็นคนตลกไม่ติดรัยมากไม่โกดไม่สนใจอารัยมากมายไม่ด่า ไม่ตี เรามองพ่อแบบนี้มาตลอดตั้งแต่จำความได้ แต่ตอนนี้ คนที่อยู่กับเราตอนนี้เราลูกสึกเหมือนว่าไม่ใช่พ่อเราอีกต่อไป
  ก่อนที่แม่จะเสีย แม่เป็นคนโมโหร้าย ด่าทอให้เจ็บช้ำน้ำใจเราก็ทนมีบ้างที่ทะเลาะกับแม่รุนแรงตามอารมณ์ของทั้งสองฝ่ายแต่ไม่นานก็สามารถกลับมาคุยกันได้แต่ก็นั่นแหละค่ะไม่นานก็ทะเลาะกัน แกขี้น้อยใจเอาแต่ใจมาแต่ไหนแต่ไร แช้วเราก็ไม่เป็นตามที่แกหวังไว้ แกเลยโกรธเกลียดพอสมควร เราก็เป็นลูก ๆ คนนึง แต่พอมีลูกก็พยามทำให้มันดีขึ้นพยามสร้างหลายๆ อย่างเพื่อลบล้างกับสิ่งแย่ๆ ที่ผ่านมา ถึงมันจะลบความเขฃจ็บปวดในใจแม่ไม่ได้ก็ตาม นั่นแหละค่ะ ในความคิดเรามีแค่แม่เท่านั้นที่เป็นแบบนี้ แต่มาวันนี้วันที่ไม่มีแม่ พ่อคนที่เคยใจดีรักลูกกลับไม่ใช่เลย เรากลับรู้สึกเหมือนเราอยู่กับแม่เหมือนเดิมทุกอย่าง ยอมรับนะคะว่า พอไม่มีแม่แล้วความเครียดน่าจะเจือจางได้บ้างไม่มีใครมาคอยด่าแรงๆ คอยประชดคอยเหน็บเราอีก ผิดหมดตอนนี้พ่อเป็นทุกอย่างที่แม่เป็นแล้ว เราเครียดมาก คอยแต่จะทะเลาะกัน วันๆ ถามหาแต่เรื่องเงินๆ ทองๆ แล้วพ่อเราติดการซื้อหวยมากค่ะ ให้เท่าไหร่ไม่เคยพอ เมื่อก่อนแม่อยู่แม่จะคอยเอาเงินให้แกไปซื้อตามใจแกทุกอย่าง งวดๆ นึง 4-5 พันก็เคย เงินก็ของลูกนี่แหละที่เอาไปให้แก แกอยากได้อะไรแกก็บอก แพงแค่ไหนไม่รู้ใช้ได้ดีจริงรึป่าวไม่สน ถ้าจะเอาต้องได้อย่างเดียว ตอนนี้เรากับน้องค่าใช้จ่ายเยอะมาก เลยไม่ให้แกซื้อหวยเหมือนเคยๆ แกไม่พอใจเราให้เงินแกใช้เป็นวันๆ ไปค่ะ กับข้าวเราหาให้ แต่ก็ไม่ค่อยกินหรอกค่ะ ถ้าซื้อไว้ให้อุ่นกิน แกไม่ชอบ แกจะต้องของใหม่แบบนี้เรื่อยๆ เราเหนื่อยใจพอสมควร เวลาแกช่วยทำงานบ้าน แกก็จะบอกตลอดว่าแกทำไรเอาเงินมาจ่ายเพิ่ม ถ้าเราไม่ให้เพิ่มต้องได้ทะเลาะกันทุกที เราหาไม่ทันเลยตอนนี้ ตัวเองก็จะแย่แล้ว เราต้องผ่อนบ้านอีกค่าใช้จ่ายค่าน้ำไฟ ค่ากับข้าว ค่าเทอม อื่นๆ หนี้สินเราอีก แต่แกไม่เข้าใจเราเลย ไม่รุ้จะหันหน้าพึ่งใคร ตอนนี้แกบอกกับใครๆ ว่าไม่ไหวที่จะอยู่กับพวกเรา แกอึดอัด พวกเรากดขี่แก แกต้องการจะไปอยู่กับญาติพี่น้องที่รักแก ญาติพี่น้องที่แกพูดถึง ที่หายหัวไปตั้งแต่ยี่สิบปีที่แล้วตอนพ่อแม่เราลำบาก คนที่รอวันแม่เราไม่อยู่แล้วค่อยกลับมา เราไม่เคยนับญาติเลย แต่พ่อเรารักเค้าเหลือเกิน เราควรทำไง เวลาป่วยไข้ไม่เคยมีใครมาสนใจครอบครัวเราเลย มีแต่พวกเราดูแลกันเอง ทำไมตอนนี้คนอื่นถึงสำคัญขึ้นมาได้เราไม่เข้าใจ ไม่รุ้จะทำไงเลยอยากปล่อยให้พ่อได้ไปเจอกับความเป็นจริงเหมือนกัน อยากให้แกลองไปอยู่กับคนอื่นดู ว่าเค้าจะให้แกนอนเล่นโทรศัพท์ทั้งวันได้เหมือนแกอยู่กับพวกเราหรือเปล่า

ถ้าอ่านแล้วงงๆ ขอโทษจริงๆ ค่ะ เราก็งงๆ กับชีวิตเราเหมือนกัน ไม่รู้จะเอายังไงดี