เรากับแฟนคบกันได้ประมาณเกือบๆสองปี เราอายุ 21 ส่นแฟนอายุ 23 เราสองคนต่างก็ยังเรียนหนังสือกันทั้งสองคน เราเช่าหออยู่ด้วยกัน
เวลาไปเรียนแฟนก็ไปรับไปส่งทุกวัน เขาก็เป็นคนที่ดีมากคนหนึ่ง มีความรับผิดชอบ เทคแคร์เราเสมอ ใส่ใจเราเสมอ แต่เขาจะมีข้อเสียอย่างนึงคือ เขาเป็นคนที่ชอบโมโหร้าย เวลาไม่พอใจอะไรชอบทำลายข้าวของ แต่ยังไม่ค่อยลงไม้ลงมือกับเรา ช่วงแรกๆเวลาเราขอเขากลับบ้านมักจะทะเลาะกันทุกครั้ง เขาไม่อยากให้เรากลับบ้าน ทั้งๆที่เราก็บอกว่าเราไปหาพ่อแม่ที่บ้านไม่ได้ไปอะไร แล้วก็ทะเลาะกัน พอเรากลับบ้านเขาก็โทรมาตลอด นอนกลางคืนก็วิดีโอคอลด้วยกันตลอด และระหว่างที่คุยเขาระแวงเราตลอดเวลาหาว่าเราอยู่กลับใครในห้องบ้าง ทั้งๆที่เราอยู่คนเดียว ที่สำคัญเขาคือแฟนคนแรกของเรา พอกลับมาเขาก็หาว่าเราไปเอากับใครมาไม่รู้เขาพูด มันทำให้เราเสียใจมาก เราทะเลาะกับเขาเพราะเรายอมไม่ได้ที่เขามาว่าเราแบบนี้ทั้งที่เรามีเขาแค่คนเดียว มีอะไรกับเขาแค่คนดียว เขาก็อารมณ์เสียแล้วทำลายข้าวของที่อยู่ในห้องจนเสียหาย พอเหมือนเขาได้สติเขาก็มาพูดขอโทษเรา เราก็ใก้อภัยเขา พอมาอยู่ๆวันนึงก็บอกกับเราว่ามีคลิปเราหลุด แล้วมาว่าเราว่าไหนบอกว่าไม่เคยมีอะไรกับคนอื่น เราก็เถียงเพราะเราไม่เคยมีอะไรกับคนอื่นจริงๆ เราก็บอกว่าถ้าจริงเอาคลิปเอาหลักฐานมาดูสิ เขาพูดว่าหลักฐานอ่ะมีแค่ไม่อยากให้ดูเดี๋ยวจะเป็นเรื่องเปล่าๆเขาพูด เราก็บอกว่าหลักฐานมีก็เรามาสิ ก็เราบริสุทธิ์ใจจริงๆแต่เขาไม่เชื่อ พอเราพูดไปเขาก็ผลักเราชนกับฝาผนัง เราเสียใจมากเราไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำกับเราถึงขนาดนี้ พอเหมือนเขาได้สติเขาก็เขามาปลอบเราและขอโทษเรากับสิ่งที่เขาทำลงไป เราก็ให้อภัยเขา หลายเดือนต่อมาเขาก็ดีขึ้นนะเขาไม่ค่อยโมโหร้ายเท่าไหร่ เราก็อยู่กับเขาไปเรื่อยๆ จนวันนึงเขาจะไปบ้านเราบอกว่าจะไปหาพ่อแม่เรา เราก็อึดอัดว่ามันจะดีเหรอแบบว่าเพิ่งคบกันได้ไม่กี่เดือนเรากลัวว่าคนจะมองไม่ดีบ้าง กลัวญาติแถวๆบ้านจะว่าเอาและด้วยที่เรามีแฟนคนแรกมันทำให้เราไม่กล้าพาเขาไป แต่พ่อแม่เรารับรู้นะว่าเราอยู่กับเขา เราบอกเขาว่ายังไม่พร้อมรอเวลาสักหน่อยนะเดี๋ยวเราจะพาไป เขาก็หาว่าเราซ่อนใครไว้ที่บ้านหรือเปล่าแล้วก็ทะเลาะกัน เราเลยต้องพาเขาไปด้วยเพราะเราอยากแสดงความบริสุทธิ์ใจ เราไม่สนก็ได้ว่าคนอื่นจะมองเราว่าอย่างไร เพราะเราใส่ใจเขามากเราแคร์ความรู้สึกเขามาก พอกลับบ้านก็ดีเพราะเขาช่วยงานที่บ้านเราสารพัด พ่อแม่ก็ชื่นชมว่าเขาดีนะรู้จักช่วยเหลือ หลังจากนั้นมาก็ดีขึ้นเรื่อยเขาไม่ค่อยระแวงเราเท่าไหร่เราก็ดีใจนะ จนถึงตอนนี้เขายังเรียนไม่จบแล้วก็ยังทำงานไปด้วย แม่เขาก็ไม่สบายเลยไม่ค่อยได้ส่งตังค์ให้ เขาเริ่มเครียดมากๆขึ้นๆ แล้วเขาก็บ่นให้เราฟังว่าเงินเขาไม่รู้ไปไหนหมด เราก็รู้สึกว่าเค้าคิดว่าเราไปจ่ายเงินเขาหมด เรายอมรับนะว่าเราให้เขาออกค่าหอเพราะคเ้าบอกว่าเค้าเป็นคนพาเรามาอยู่เขารับผิดชอบเอง แต่เราก็ช่วยเขาออกเป็นประจำเวลาเงินไม่พอบางเดือนเขามีเงินจ่ายค่าหอ แต่เงินกินไม่มีสักบาทเราก็ให้เขาจ่ายกับเรากินกับเรา ส่วนของใช้หลายๆอย่างเราก็ซื้อไม่ใช่ให้เขาออกอยู่ฝ่ายเดียว เราก็ถามว่าลองคิดดูสิว่าจ่ายอะไรไปบ้างเราย้อยถามเค้าไป เค้ากูพูดว่าทำงานไม่ได้ส่งตังค์ให้แม่ให้น้องสักบาทแล้วเขาก็พูด มันทำให้เรารู้สึกว่าเราเหรอเป็นต้นเหตุที่ทำให้เขาไม่ได้ส่งเงินให้กับที่บ้าน เราเลยพูดไปว่าเราเหรอเป็นสาเหตุ แล้วเราก็บอกว่าเงินเธอหมดคนเดียวที่ไหนเงินเราก็หมด แล้วเราก็พูดออกไปใช่เงินเราก็หมด6-7พันขนาดไม่ได้ออกค่าหอก็หมดเพราะเขากินกับเราเราก็ไม่ว่าเพราะเราไม่ได้ออกค่าหอ แล้วก็ทะเลาะกันกันใหญ่โต พอเราพูดไปแบบนั้นเขาเข้าใจว่าเขาเกาะเรากิน แต่เราไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นสักนิด พอเราอธิบายเค้าว่าเราเถียง แล้วก็ด่า้ราสารพัดว่าเราเอาชนะ บีบคอเรา เราเลยพูดว่านี่เหรอคนที่รักเขาทำกัน แล้วเขาก็จะเอามีดมาแทงเราเรากลัวเขามากเรายกมือไหว้เขาว่าอย่าทำเราเลย เราเสียใจมากร้องไห้หนัก เหมือนเขาจะได้สติแล้วก็วางมีดแล้วไปทางอื่น ด่าว่าเราเห็นแกตัวว่าเราไม่เคยช่วยอะไร ทั้งๆที้ราทำให้ทุกอย่างที่เราช่วยได้ เรื่องการเรียน เรื่องงานบ้านเราทำให้ทุกอย่าง ให้กำลังใจเขาทุกอย่างแต่มันแค่ไม่ได้มีคุณค่าเหมือนเงินทองเท่านั้น เพราะเรามันจนไม่เงินซื้อของแพงให้เขา เขา ตอนนี้เขาทำงาน2ที่เขาบ่นว่าเหนื่อย เราก็ให้กำลังใจเขาประจำ เรารักเขามากถึงแม้ว่าเขาจะทำร้ายเราหลายครั้งก็ตามเราก็ยังให้อภัยเขา ตั้งแต่เขาไปทำงานกับเพื่อนเขาเขาก็สนใจเราน้อยลงประโยคที่เขาบอกรักเราทุกวัน เขาก็ไม่ค่อยบอก ทุกอาทิตย์แทบจะไม่มีเวลาอยุ่ด้ยกันด้วยซ้ำ ไปทำงานกลับมาเย็น แล้วก็ไปทำงานกับเพื่อนต่อจนถึงตี2 บางคืนกก็ตี5ตอนเช้า แทบจะไม่มีเวลาคุยกันด้วนซ้ำโทรไปเขาบอกว่าทำงาน เราเคยขอว่าอาทิตย์ขอเวลาให้เราสักวันได้ไหม เขาก็บอกว่าได้วันอาทิตย์เขาจะอยู่กับเรา เราก็ดีใจมากเลยนะ แต่พอเอาเข้าจริงๆเขาอยู่กับเรานั่นแหละ แต่เขาอยู่กับคอมเขามากกว่าดูคลิปไรในยูทูปไปเรื่อยไม่ค่อยจะพูดกับเราเท่าไหร่ เราก็บอกว่าเธออยู่กับเราช่วยพูดกับเราบ้าง เพราะเหมือนเราอยู่คนเดียวเลยเขาก็อยู่ส่วนของเขา เขาก็พูดด้วยว่ากูอยู่ด้วยแล้วนี่ไง แล้วจะอะไรนักหนาอีก เหนื่อยกับงานพอแล้วยังต้องมาเจออะไรแบบนี้อีกเหรอ เราเสียใจมากที่ความต้องการของเรามันทำให้เขาอึกอัด เวลาผ่านไปอะไๆมันก็ผ่านไปจริงๆ เราควรทำอย่างไรเพราะเรารักเขามาก
ผู้ชายเริ่มจาก100เหลือ 0 จริงเหรอน้อยใจแฟนมาก เราคนทำอย่างไรดี
เวลาไปเรียนแฟนก็ไปรับไปส่งทุกวัน เขาก็เป็นคนที่ดีมากคนหนึ่ง มีความรับผิดชอบ เทคแคร์เราเสมอ ใส่ใจเราเสมอ แต่เขาจะมีข้อเสียอย่างนึงคือ เขาเป็นคนที่ชอบโมโหร้าย เวลาไม่พอใจอะไรชอบทำลายข้าวของ แต่ยังไม่ค่อยลงไม้ลงมือกับเรา ช่วงแรกๆเวลาเราขอเขากลับบ้านมักจะทะเลาะกันทุกครั้ง เขาไม่อยากให้เรากลับบ้าน ทั้งๆที่เราก็บอกว่าเราไปหาพ่อแม่ที่บ้านไม่ได้ไปอะไร แล้วก็ทะเลาะกัน พอเรากลับบ้านเขาก็โทรมาตลอด นอนกลางคืนก็วิดีโอคอลด้วยกันตลอด และระหว่างที่คุยเขาระแวงเราตลอดเวลาหาว่าเราอยู่กลับใครในห้องบ้าง ทั้งๆที่เราอยู่คนเดียว ที่สำคัญเขาคือแฟนคนแรกของเรา พอกลับมาเขาก็หาว่าเราไปเอากับใครมาไม่รู้เขาพูด มันทำให้เราเสียใจมาก เราทะเลาะกับเขาเพราะเรายอมไม่ได้ที่เขามาว่าเราแบบนี้ทั้งที่เรามีเขาแค่คนเดียว มีอะไรกับเขาแค่คนดียว เขาก็อารมณ์เสียแล้วทำลายข้าวของที่อยู่ในห้องจนเสียหาย พอเหมือนเขาได้สติเขาก็มาพูดขอโทษเรา เราก็ใก้อภัยเขา พอมาอยู่ๆวันนึงก็บอกกับเราว่ามีคลิปเราหลุด แล้วมาว่าเราว่าไหนบอกว่าไม่เคยมีอะไรกับคนอื่น เราก็เถียงเพราะเราไม่เคยมีอะไรกับคนอื่นจริงๆ เราก็บอกว่าถ้าจริงเอาคลิปเอาหลักฐานมาดูสิ เขาพูดว่าหลักฐานอ่ะมีแค่ไม่อยากให้ดูเดี๋ยวจะเป็นเรื่องเปล่าๆเขาพูด เราก็บอกว่าหลักฐานมีก็เรามาสิ ก็เราบริสุทธิ์ใจจริงๆแต่เขาไม่เชื่อ พอเราพูดไปเขาก็ผลักเราชนกับฝาผนัง เราเสียใจมากเราไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำกับเราถึงขนาดนี้ พอเหมือนเขาได้สติเขาก็เขามาปลอบเราและขอโทษเรากับสิ่งที่เขาทำลงไป เราก็ให้อภัยเขา หลายเดือนต่อมาเขาก็ดีขึ้นนะเขาไม่ค่อยโมโหร้ายเท่าไหร่ เราก็อยู่กับเขาไปเรื่อยๆ จนวันนึงเขาจะไปบ้านเราบอกว่าจะไปหาพ่อแม่เรา เราก็อึดอัดว่ามันจะดีเหรอแบบว่าเพิ่งคบกันได้ไม่กี่เดือนเรากลัวว่าคนจะมองไม่ดีบ้าง กลัวญาติแถวๆบ้านจะว่าเอาและด้วยที่เรามีแฟนคนแรกมันทำให้เราไม่กล้าพาเขาไป แต่พ่อแม่เรารับรู้นะว่าเราอยู่กับเขา เราบอกเขาว่ายังไม่พร้อมรอเวลาสักหน่อยนะเดี๋ยวเราจะพาไป เขาก็หาว่าเราซ่อนใครไว้ที่บ้านหรือเปล่าแล้วก็ทะเลาะกัน เราเลยต้องพาเขาไปด้วยเพราะเราอยากแสดงความบริสุทธิ์ใจ เราไม่สนก็ได้ว่าคนอื่นจะมองเราว่าอย่างไร เพราะเราใส่ใจเขามากเราแคร์ความรู้สึกเขามาก พอกลับบ้านก็ดีเพราะเขาช่วยงานที่บ้านเราสารพัด พ่อแม่ก็ชื่นชมว่าเขาดีนะรู้จักช่วยเหลือ หลังจากนั้นมาก็ดีขึ้นเรื่อยเขาไม่ค่อยระแวงเราเท่าไหร่เราก็ดีใจนะ จนถึงตอนนี้เขายังเรียนไม่จบแล้วก็ยังทำงานไปด้วย แม่เขาก็ไม่สบายเลยไม่ค่อยได้ส่งตังค์ให้ เขาเริ่มเครียดมากๆขึ้นๆ แล้วเขาก็บ่นให้เราฟังว่าเงินเขาไม่รู้ไปไหนหมด เราก็รู้สึกว่าเค้าคิดว่าเราไปจ่ายเงินเขาหมด เรายอมรับนะว่าเราให้เขาออกค่าหอเพราะคเ้าบอกว่าเค้าเป็นคนพาเรามาอยู่เขารับผิดชอบเอง แต่เราก็ช่วยเขาออกเป็นประจำเวลาเงินไม่พอบางเดือนเขามีเงินจ่ายค่าหอ แต่เงินกินไม่มีสักบาทเราก็ให้เขาจ่ายกับเรากินกับเรา ส่วนของใช้หลายๆอย่างเราก็ซื้อไม่ใช่ให้เขาออกอยู่ฝ่ายเดียว เราก็ถามว่าลองคิดดูสิว่าจ่ายอะไรไปบ้างเราย้อยถามเค้าไป เค้ากูพูดว่าทำงานไม่ได้ส่งตังค์ให้แม่ให้น้องสักบาทแล้วเขาก็พูด มันทำให้เรารู้สึกว่าเราเหรอเป็นต้นเหตุที่ทำให้เขาไม่ได้ส่งเงินให้กับที่บ้าน เราเลยพูดไปว่าเราเหรอเป็นสาเหตุ แล้วเราก็บอกว่าเงินเธอหมดคนเดียวที่ไหนเงินเราก็หมด แล้วเราก็พูดออกไปใช่เงินเราก็หมด6-7พันขนาดไม่ได้ออกค่าหอก็หมดเพราะเขากินกับเราเราก็ไม่ว่าเพราะเราไม่ได้ออกค่าหอ แล้วก็ทะเลาะกันกันใหญ่โต พอเราพูดไปแบบนั้นเขาเข้าใจว่าเขาเกาะเรากิน แต่เราไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นสักนิด พอเราอธิบายเค้าว่าเราเถียง แล้วก็ด่า้ราสารพัดว่าเราเอาชนะ บีบคอเรา เราเลยพูดว่านี่เหรอคนที่รักเขาทำกัน แล้วเขาก็จะเอามีดมาแทงเราเรากลัวเขามากเรายกมือไหว้เขาว่าอย่าทำเราเลย เราเสียใจมากร้องไห้หนัก เหมือนเขาจะได้สติแล้วก็วางมีดแล้วไปทางอื่น ด่าว่าเราเห็นแกตัวว่าเราไม่เคยช่วยอะไร ทั้งๆที้ราทำให้ทุกอย่างที่เราช่วยได้ เรื่องการเรียน เรื่องงานบ้านเราทำให้ทุกอย่าง ให้กำลังใจเขาทุกอย่างแต่มันแค่ไม่ได้มีคุณค่าเหมือนเงินทองเท่านั้น เพราะเรามันจนไม่เงินซื้อของแพงให้เขา เขา ตอนนี้เขาทำงาน2ที่เขาบ่นว่าเหนื่อย เราก็ให้กำลังใจเขาประจำ เรารักเขามากถึงแม้ว่าเขาจะทำร้ายเราหลายครั้งก็ตามเราก็ยังให้อภัยเขา ตั้งแต่เขาไปทำงานกับเพื่อนเขาเขาก็สนใจเราน้อยลงประโยคที่เขาบอกรักเราทุกวัน เขาก็ไม่ค่อยบอก ทุกอาทิตย์แทบจะไม่มีเวลาอยุ่ด้ยกันด้วยซ้ำ ไปทำงานกลับมาเย็น แล้วก็ไปทำงานกับเพื่อนต่อจนถึงตี2 บางคืนกก็ตี5ตอนเช้า แทบจะไม่มีเวลาคุยกันด้วนซ้ำโทรไปเขาบอกว่าทำงาน เราเคยขอว่าอาทิตย์ขอเวลาให้เราสักวันได้ไหม เขาก็บอกว่าได้วันอาทิตย์เขาจะอยู่กับเรา เราก็ดีใจมากเลยนะ แต่พอเอาเข้าจริงๆเขาอยู่กับเรานั่นแหละ แต่เขาอยู่กับคอมเขามากกว่าดูคลิปไรในยูทูปไปเรื่อยไม่ค่อยจะพูดกับเราเท่าไหร่ เราก็บอกว่าเธออยู่กับเราช่วยพูดกับเราบ้าง เพราะเหมือนเราอยู่คนเดียวเลยเขาก็อยู่ส่วนของเขา เขาก็พูดด้วยว่ากูอยู่ด้วยแล้วนี่ไง แล้วจะอะไรนักหนาอีก เหนื่อยกับงานพอแล้วยังต้องมาเจออะไรแบบนี้อีกเหรอ เราเสียใจมากที่ความต้องการของเรามันทำให้เขาอึกอัด เวลาผ่านไปอะไๆมันก็ผ่านไปจริงๆ เราควรทำอย่างไรเพราะเรารักเขามาก