เราเพิ่งเริ่มงานที่ใหม่ได้ 1 เดือน แผนกเรามีเราคนเดียว แต่เราอยู่ร่วมห้องกับจนท.การเงิน 1 คน และจนท.ธุรการอีก 3 คน
ทั้ง 4 คน มีความสนิทสนมกันเป็นอย่างดี
เริ่มงานวันแรก เราทักทายทุกคน แนะนำตัว และถามชื่อพวกเรา และหลังจากนั้นพวกเค่าก็ไม่คุยกับเราอีกเลย
เราสอบถามรหัสสำหรับใช้เครื่องซีร็อค จนท.การเงินที่เหมือนจะเป็นเจ้ของทุกคน พูดว่า "ถ้าจะเอาอะไรค่อยเอาทีหลังได้ไหมค"
คือเราก็งงน่ะ ที่เราถามแล้วทำเหมือนยุ่ง ทั้งที่ก็เห็นคุยเล่นกันได้ตลอดเวลา วันนั้นเราเลยไม่ได้ปริ๊นงาน และถ่ายเอกสารอะไรเลย
พอตอนเที่ยงกว่าๆ ก็มีจนท.ธุรการคนึง ซึ่งดูไนท์ที่สุดในสี่คน ถามเราว่าไม่ไปทานข้าวหรอ เราเลยถามว่าไปกินที่ไหนกัน
เค้าบอกว่าไปกินก่อนเลย เราเลยเข้าใจว่าเค้าคงไม่ได้อยากให้เราไปทานข้าวด้วย จนตอนนี้ 1 เดือนแล้ว เราก็ยังไปทานคนเดียว
เวลาพวกเค้าลุกไปทานข้าวกันก็ไม่เคยชวน เราเคยลองพยายามเอ่ยปากแล้วน่ะ เช่น "จะไปกินที่ไหนค่ะ"
เค้าก็จะตอบว่า "ไปกินข้างนอกค่ะ" แล้วก็ออกไปกันเลย
สิ่งที่ทำให้เราอึดอัดใจที่สุด คือ จนท.การเงิน เพราะเราทำงานเป็น จนท.ลูกค้าสัมพันธ์ ซึ่งแต่ละเดือนเราต้องมีจัดส่งของที่ระลึกให้ลูกค้า
เราถามเรื่องทำเบิก ก็บอกว่า "ไว้ก่อนได้ไหมคะ ยังไม่ว่าง" น้ำเสียงเหวี่ยงๆ เราเลยไปให้คนอื่นสอน แต่แบบฟอร์มในการทำเบิกก็ต้องขอจากเค้าอยู่ดี
ซึ่งก็อีกเช่นกันทุกอย่างที่เราขอไม่เคยได้ จนเราต้องไปหาหนทางเอาเอง คือไปขอจากคนอื่น
มันอาจดูเป็นเรื่องเล็กน้อยนะคะ แต่เราอึดอัดมากจริงๆ ไม่รู้ว่าเค้าไม่ชอบเราเรื่องอะไร เราทักทายพวกเค้าทุกครั้ง ไปทานข้าวเนาก็บอก
ตอนเย็นก่อนกลับเราก็บอก เรามีพยายามชวนคุยบ้าง แต่ดูท่าทีทุกคนไม่ได้อยากคุย พูดแบบขอไปที เราเลยคุยแค่เรื่องงานเท่านั้น แม้แต่เรื่องงานก็เูพวกเค่ายังไม่อยากจะคุยเลย
ตอนนี้เราไม่มีความสุขในการไปทำงานเลย เหมือนคนไม่มีตัวตนอยู่ในห้องนั้น เราไม่ได้คิเจะไปหาเพื่อน หรือรีบสนิทกับใครเร็วเกินไปหรอกน่ะ
เราแค่หวังว่าพวกเค้าจะมีน้ำใจ และมารยาทที่ดีในการทำงานกับเราบ้าง
เริ่มงานที่ใหม่เจอเจ้าที่แรง
ทั้ง 4 คน มีความสนิทสนมกันเป็นอย่างดี
เริ่มงานวันแรก เราทักทายทุกคน แนะนำตัว และถามชื่อพวกเรา และหลังจากนั้นพวกเค่าก็ไม่คุยกับเราอีกเลย
เราสอบถามรหัสสำหรับใช้เครื่องซีร็อค จนท.การเงินที่เหมือนจะเป็นเจ้ของทุกคน พูดว่า "ถ้าจะเอาอะไรค่อยเอาทีหลังได้ไหมค"
คือเราก็งงน่ะ ที่เราถามแล้วทำเหมือนยุ่ง ทั้งที่ก็เห็นคุยเล่นกันได้ตลอดเวลา วันนั้นเราเลยไม่ได้ปริ๊นงาน และถ่ายเอกสารอะไรเลย
พอตอนเที่ยงกว่าๆ ก็มีจนท.ธุรการคนึง ซึ่งดูไนท์ที่สุดในสี่คน ถามเราว่าไม่ไปทานข้าวหรอ เราเลยถามว่าไปกินที่ไหนกัน
เค้าบอกว่าไปกินก่อนเลย เราเลยเข้าใจว่าเค้าคงไม่ได้อยากให้เราไปทานข้าวด้วย จนตอนนี้ 1 เดือนแล้ว เราก็ยังไปทานคนเดียว
เวลาพวกเค้าลุกไปทานข้าวกันก็ไม่เคยชวน เราเคยลองพยายามเอ่ยปากแล้วน่ะ เช่น "จะไปกินที่ไหนค่ะ"
เค้าก็จะตอบว่า "ไปกินข้างนอกค่ะ" แล้วก็ออกไปกันเลย
สิ่งที่ทำให้เราอึดอัดใจที่สุด คือ จนท.การเงิน เพราะเราทำงานเป็น จนท.ลูกค้าสัมพันธ์ ซึ่งแต่ละเดือนเราต้องมีจัดส่งของที่ระลึกให้ลูกค้า
เราถามเรื่องทำเบิก ก็บอกว่า "ไว้ก่อนได้ไหมคะ ยังไม่ว่าง" น้ำเสียงเหวี่ยงๆ เราเลยไปให้คนอื่นสอน แต่แบบฟอร์มในการทำเบิกก็ต้องขอจากเค้าอยู่ดี
ซึ่งก็อีกเช่นกันทุกอย่างที่เราขอไม่เคยได้ จนเราต้องไปหาหนทางเอาเอง คือไปขอจากคนอื่น
มันอาจดูเป็นเรื่องเล็กน้อยนะคะ แต่เราอึดอัดมากจริงๆ ไม่รู้ว่าเค้าไม่ชอบเราเรื่องอะไร เราทักทายพวกเค้าทุกครั้ง ไปทานข้าวเนาก็บอก
ตอนเย็นก่อนกลับเราก็บอก เรามีพยายามชวนคุยบ้าง แต่ดูท่าทีทุกคนไม่ได้อยากคุย พูดแบบขอไปที เราเลยคุยแค่เรื่องงานเท่านั้น แม้แต่เรื่องงานก็เูพวกเค่ายังไม่อยากจะคุยเลย
ตอนนี้เราไม่มีความสุขในการไปทำงานเลย เหมือนคนไม่มีตัวตนอยู่ในห้องนั้น เราไม่ได้คิเจะไปหาเพื่อน หรือรีบสนิทกับใครเร็วเกินไปหรอกน่ะ
เราแค่หวังว่าพวกเค้าจะมีน้ำใจ และมารยาทที่ดีในการทำงานกับเราบ้าง