ทะเลาะกับครอบครัวรู้สึกว่าตัวเองเป็นเศษแดนของครอบครัวมากเลยครับ

  สวัสดีครับ หลายๆคนอาจจะมีปัญหากับคนในครอบครัว โดยเฉพาะวัยรุ่น  ผมก็เป็นวัยรุ่นเหมือนกันตอนนี้ศึกษาอยู่ในชั้นมัธยมตอนปลายปีที่ 3 ครับ มันเป็นช่วงที่แตกหักกับในล้านมากที่สุด เพราะเรื่องศึกษาต่อ แต่ของผมมันไม่ใช่เพราะศึกษาต่อเรื่องเดียวมีเรื่องเกี่ยวข้องทางอารมณ์ด้วย 

  ผมเป็นลูกคนแรกของครอบครัว พ่อแม่หย่ากันจนผมต้องมาอยู่กับปู่ พอผมโตขึ้นเป็นวัยรุ่น อะไรๆมันก็กดดันเป็นเรื่องธรรมดาหรือบางส่วนที่จะโดนกดดันผลการเรียน  ผมก็เป็นหนึ่งในนั้นครับ และอารมณ์ของย่าก็เฉียวขึ้นตาม มันเปลี่ยนไปทั้งหมดก็เพราะการใช้ความรุนแรงของย่า ที่ไม่พอใจอะไรก็จะใช้คำดูถูกใส่ผมไม่พอบางวันก็มาฟัดเหวี่ยงใส่แล้วก็ลงไม้ลงมือในครั้งแรกผมจำได้ว่าเพราะเรื่องผลการเรียน ทั้งพ่อทั้งย่าเริ่มกดดันผม จำได้อย่างเดียวคือพ่อจะข่มขู่ผมโดยให้ผมกลัวแต่ไม่สอนอะไรซักอย่าง พอผมโตชึ้นมาเรื่อยๆ ผมไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงชอบใช้ความรุนแรง แถมวิธีโต้ตอบถึงรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ(วิธีพูด) ผมรู้สึกผมทนไม่ไหวในสภาพนี้ ผมคิดได้สองอย่าง ไม่โต้ตอบ ก็ ฆ่าตัวตาย  ทุกอย่างเริ่มแย่ขึ้นเรื่อยๆเมื่อพ่อหาแม่ใหม่แล้วมีน้อง  ปู่ ย่า เริ่มจะไปทางน้อง  ผมหลุดมากตอนที่โดนพ่อบอกว่าให้อยู่ต่อเพื่อรับใช้ปู่ ย่า  ตอนนี้ผมไม่มีความรักให้ครอบครัวแล้วครับ เพราะครอบครัวก็ไม่มีความรักให้ผมเหมือนกัน ความคิดผมรุนแรงขึ้นเรื่อยๆเมื่อตอนทะเลาะกับพ่อ 

   

     ผมรู้สึกตัวเองขาดความอบอุ่นมากๆ ครั้งสุดท้ายและครั้งแรกที่พ่อกอดผมก็ตอนม.3 จากนั้นก็ไม่ได้กอดอะไรอีกเลย มันทำให้ผมรู้สึกดีใจนิดๆที่ท่านยังเห็นหัวผม ผมรู้สึกผมโดนคนทั้งครอบครัวเกลียด อาจจะเพราะวิธีที่ผมตอบโตมันรุนแรงเกิน(วิธีพูด) แต่ผมห้ามตัวเองไม่อยู่ครับ รู้ตัวอีกทีก็ทำไปแล้ว   คนในครอบครัวผม ผมทำอะไรไม่เคยได้รับคำชมเลยครับรู้สึกเหงามาก  แต่น้องกลับได้  ล่าสุดครับ ทะเลาะกับพ่อ ผมแค่บอกพ่อเพียงชมผมบ้าง ผมแค่อยากได้เท่านั้น พ่อก็มาเหยียดใส่ผม  ชีวิตก็อยู่สบายแล้วนิ กับ ผมมันไม่ฟังคนอื่นใช้เหตุผลตัวเองเป็นหลัก แถมมาบอกว่าเรียนได้เกรดดี(ก็เพื่อใครล่ะ)คิดได้แค่นี้เองหรอ  รู้สึกเสียใจมากๆครับ  ผมพูดกับคนในครอบครัวก็ไม่มีใครเชื่อผม เหมือนผมพูดกับอากาศ  ย่าก็ชอบประชดใส่ พูดกันทีประชดใส่กันทุกที  จะหนักกว่านี้ถ้าปู่ด่าผม(เพราะผมมันใช้งานไม่ได้แค่เรื่องโทรศัพท์ผมไม่ได้ยินที่ท่านพูดท่านก็มาด่าผมทุกครั้งว่าก็พูดไปแล้วแล้วก็ด่าย้ำๆกระทื้บเท้าใส่)ย่าจะกดผมหนักกว่านี้  

    ทุกวันนี้ผมจะเอาอารมณ์ตัวเองไปลงกับการทำร้ายร่างกายตัวเองอยู่เสมอ  ถ้าพ่ออยู่ด้วยผมคงเจออะไรหนักกว่านี้แน่ๆ คนในครอบครัวตอนนี้พึ่งไม่ได้แล้วซักคนครับ เหมือนผมเป็นส่วนเกินที่เกิดมาจากความผิดพลาดจริงๆ(พ่อแม่พลาดจนผมเกิดมา แม่ต้องดิ้นรนตอนสาวส่งผมให้โตแล้วแม่ต้องเรียนมหาลัยไปด้วย)

ตอนนี้เงินสำหรับผมไม่มีอีกแล้วครับ  พ่อบ่นเรื่องการหาเงินว่าดมควันทุกวันในกรุงเทพเพื่อส่งผมกับน้องเรียน(ทั้งๆที่เงินปู่จ่ายค่าเทอม เงินแม่ซื้อกิน จนตอนนี้แทบเอาเงินแม่มาเก็บจ่ายค่าเทอมเองละครับ) 

    พอพ่อบ่นแบบนี้ใส่ผมเลยบอกพ่อว่า ถ้าพ่อลำบากพ่อส่งแค่น้องก็ได้ไม่ต้องมาสนใจผมก็ได ผมไม่อยากเป็นภาระให้มากกว่านี้แล้วครับ ถ้าพ่อทรมานบบนั้น