ครอบครัวคาดหวังมากไปจนท้อ

คือตอนนี้หนูอยู่ม.5แล้วค่ะ อีกไม่กี่เดือนกี่ปีก็จะถึงเวลาที่ต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว ตอนนี้ท้อกับการเรียนมากๆเลยค่ะ ไม่มีไฟในการเรียนเลย และหนูก็กลัวว่ามันจะไม่ทันการในการที่จะสอบเข้ามหาวิทยาลัย คือ

กระทู้นี้เป็นกระทู้เรียกของเราผิดพลาดยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ​ คือตอนประมาณป.1เราชอบเรียนนะเพราะตอนนั้นคือเวลาเราทำผิดครูก็จะค่อยๆอธิบายให้เราฟัง​ อีกอย่างตอนนั้นคือเราอยู่ห้องท้ายๆพ่อแม่เราเลยพยายามให้

คือหนูพึ่งอายุ12อยุ่ม.1ค่ะตอนเเรกๆเทอม1หนูชอบเรียนมากๆค่ะ เเต่พอขึ้นเทอม2รุ้สึกเริ่มเบื่อกับการเรียน รุ้สึกว่าเวลาครูสอนเริ่มไม่เข้าใจ เเล้วเริ่มรุ้สึกเหนื่อยกับการเรียนเเล้วหนุก้อมีเเรงกดดันจากพ่อเเม

คือเราเรียนสาย วิท-คณิต ไม่ได้เก่งอะไรมากนัก โรงเรียนเราสายนี้จะมีอยู่3ห้องแล้วเราอยู่ห้อง3  มีคาบหนึ่งเราเรียนแล้วครูก็พูดว่าเรียนจบแล้วอยากเป็นอะไร เรา อยากเป็น จิตแพทย์ เพื่อนก็อยากเป็นหมอ ครู

อย่างที่บอกไป ตอนนี้หนูยังอายุแค่ 14 (ม.3)หลายๆคนอาจจะบอกว่าแค่ 14 เองจะรีบรู้ไปทำไม ไม่ต้องรีบก็ได้ แต่หนูรู้สึกกดดันมากๆ และเหมือนสังคมรอบข้างมันบีบบังคับให้เราต้องรู้ตัวว่าต้องการอะไรเร็วๆ เพื่อม.ป

สวัสดีค่ะ ฉันประจำชั้น ป.1 ส่วนมากสอน ป.1 และป.2 ครูที่ รร ลาคลอด จะให้ฉัน ไปรับผิดชอบคณิต ป.3-6ฉันบอกว่าฉันสอนให้ได้ แค่สองชั้น เพราะฉันยังอยากสอนวิชาหลักอยู่ หลังจากนั้นเขาพูดกับฉันว่า งั้นฉันทำอย่า

หลายครั้งในชีวิต เราทำงานแทบเป็นแทบตาย แต่ผลลัพธ์กลับไม่เป็นอย่างที่หวัง… ไม่ได้ตำแหน่ง ไม่ได้โอกาส ไม่ได้การยอมรับ มันเจ็บ และบางทีก็ทำให้หมดไฟ แต่ความจริงคือ... “การทำงานหนักอย่า

คือเราแต่ก่อนเป็นเด็กที่ไม่ตั้งใจเรียนเข้าสังคมไม่เก่งและโดดเรียนเป็นประจำ เพราะเราดันไปเข้าสายวิทย์คณิตซึ่งเป็นสายที่ยากเกินกว่าหัวสมองเราจริงๆ (เพราะจริงๆชอบอังกฤษ แต่ครูที่ร.รไซโคว่าเรียนวิทย์คณิตไ

ผมอยู่ม.4ปีนี้ขึ้นม.5 แต่ผมเรียนไม่เก่งเอาสะเลยเกรดตอนม.4เทอม1ได้แค่2.71เทอม2ยิ่งแย่ลงดว่าเดิมได้2.60ผมพยายามแล้วนะครับแต่ทำได้แค่นี้เอง รส.ว่าตัวเองทำอะไรก็ไม่ได้เรื่องไปหมด ตอนนี้ผมอยู่วงโยด้วยแถมถู