เราเป็นผญ.ธรรมดาๆคนนึง ที่รักและใฝ่หาในเรื่องราวประวัติศาตร์ โดยเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวกับราชวงศ์ในสมัยรัตนโกสินทร์ และชอบการเครื่องแต่งกายที่เป็นชุดไทยมากๆ เพราะเหตุนี้หรือเปล่าที่ทำให้เรามักจะชอบฝันเกี่ยวกับเรื่องราวในสมัยก่อน ภาพที่เห็นในฝันไม่ว่าจะข้าวของ เครื่องใช้ต่างๆ รวมถึงสภาพความเป็นอยู่น่าจะอยู่ราวๆปีพ.ศ.2410-2440 นี่แหละ
เริ่มเรื่องเลยแล้วกัน.......เราฝันว่ามายืนอยู่หน้าบ้านหลังนึงเป็นบ้านเรือนไทย(แต่ไม่เหมือนบ้านเรือนไทยในละครนะ) สภาพบ้านสะอาดตา ลักษณะบ้านเป็นบ้านสองชั้น มีหน้าต่างรอบบ้าน
ในฝันได้กลิ่นน้ำอบไทยหอมคลุ้งไปทั่วบ้าน สักพักมีผญ.เดินมา
เธอแต่งกายห่มผ้าแถบนุ่งโจงกระเบนสีน้ำตาลอ่อนๆ เธอเห็นหน้าเราแล้วพูดว่า "แม่เฒ่า ให้มาเชิญคุณไปพบค่ะ" เราเดินตามเธอไปถึงกลางห้องโถง เธอบอกให้เราคลานเข้าไปในห้องด้านขวา พอเราคลานเข้าไป เห็นผญ.สูงอายุเปลือยท่อนบนแต่มีผ้าพาดไหล่ นุ่งโจงกระเบน หน้าตาโหดๆ นั่งกินหมากอยู่ แกเห็นเราแล้วร้องทักว่า "อ้าว ไม่พบกันเสียนาน โตขึ้นหน้าตาสะสวยนะ เป็นไงสบายดีมั้ย"
ส่วนเราตอบกลับไปว่า "ยายรู้จักหนูด้วยหรอคะ" แกฟังสิ่งที่เราถามแล้วนิ่งไปสักครู่นึง แล้วหัวเราะอย่างชอบใจ ชี้เราให้คนในห้องนั้นดูแล้วพูดว่า "ดูสิ ยังน่ารักเสียงแจ๋วเหมือนแต่ก่อนอยู่เลย" ทุกคนแต่งพากันหัวเราะจนทำให้เรารู้สึกอายมาก
ผญ.สูงอายุคนนั้นพูดว่า "ขอบใจนะที่แวะมาเยี่ยมเยียนกัน เจ้าจากบ้านนี้ไปนานหนักหนา อยู่ในภพใหม่หมั่นสร้างบุญกุศลไว้ให้มากๆ กตัญญูต่อผู้มีพระคุณเอาไว้ จะได้ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้" แกหยุดบ้วนน้ำหมากแล้วพูดต่อว่า "ผู้ชายหน่ะ เลือกดูคนที่ดีๆ ที่รักเดียว อย่าไปเลือกพวกสำมะเรเทเมา พลอยจะหนักใจไปเสียเปล่าๆ
แล้วอย่าโง่ให้มาก จำไว้ให้ดี เจ้าตายเพราะผู้ชายมาหนนึงแล้วนะ อย่าให้ตายเพราะผู้ชายอีกเป็นหนสอง" แล้วทุกอย่างในฝันก็โฟกัสที่คำว่า "เจ้าตายเพราะผู้ชายมาแล้วหนนึง อย่าให้ตายอีกเป็นหนสอง"
หลังจากนั้นก็สะดุ้งตื่น มองดูเวลาก็ ตี5ครึ่งพอดีเป๊ะ แล้ววันนี้ทั้งวันในหัวคิดแต่เรื่องที่ฝันตลอดรู้สึกใจหวิวๆหวาบๆยังไงก็ไม่รู้
ในใจก็บอกกับตัวเองว่า เราอ่านหนังสือเยอะเกินไป คงไม่มีอะไรหรอก แต่ก็อดคิดถึงมันไม่ได้
อยากจะถามทุกคนว่า สิ่งที่เราฝันมันจะเป็นความจริงมั้ย หรือมีอะไรมาเตือนเรารึเปล่า หรือเราคิดไปเอง
กลุ้มใจมาค่ะ
ฝันแบบนี้หมายความว่ายังไงคะ ช่วยมาอ่านทีค่ะ กลุ้มใจมาก
เริ่มเรื่องเลยแล้วกัน.......เราฝันว่ามายืนอยู่หน้าบ้านหลังนึงเป็นบ้านเรือนไทย(แต่ไม่เหมือนบ้านเรือนไทยในละครนะ) สภาพบ้านสะอาดตา ลักษณะบ้านเป็นบ้านสองชั้น มีหน้าต่างรอบบ้าน
ในฝันได้กลิ่นน้ำอบไทยหอมคลุ้งไปทั่วบ้าน สักพักมีผญ.เดินมา
เธอแต่งกายห่มผ้าแถบนุ่งโจงกระเบนสีน้ำตาลอ่อนๆ เธอเห็นหน้าเราแล้วพูดว่า "แม่เฒ่า ให้มาเชิญคุณไปพบค่ะ" เราเดินตามเธอไปถึงกลางห้องโถง เธอบอกให้เราคลานเข้าไปในห้องด้านขวา พอเราคลานเข้าไป เห็นผญ.สูงอายุเปลือยท่อนบนแต่มีผ้าพาดไหล่ นุ่งโจงกระเบน หน้าตาโหดๆ นั่งกินหมากอยู่ แกเห็นเราแล้วร้องทักว่า "อ้าว ไม่พบกันเสียนาน โตขึ้นหน้าตาสะสวยนะ เป็นไงสบายดีมั้ย"
ส่วนเราตอบกลับไปว่า "ยายรู้จักหนูด้วยหรอคะ" แกฟังสิ่งที่เราถามแล้วนิ่งไปสักครู่นึง แล้วหัวเราะอย่างชอบใจ ชี้เราให้คนในห้องนั้นดูแล้วพูดว่า "ดูสิ ยังน่ารักเสียงแจ๋วเหมือนแต่ก่อนอยู่เลย" ทุกคนแต่งพากันหัวเราะจนทำให้เรารู้สึกอายมาก
ผญ.สูงอายุคนนั้นพูดว่า "ขอบใจนะที่แวะมาเยี่ยมเยียนกัน เจ้าจากบ้านนี้ไปนานหนักหนา อยู่ในภพใหม่หมั่นสร้างบุญกุศลไว้ให้มากๆ กตัญญูต่อผู้มีพระคุณเอาไว้ จะได้ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้" แกหยุดบ้วนน้ำหมากแล้วพูดต่อว่า "ผู้ชายหน่ะ เลือกดูคนที่ดีๆ ที่รักเดียว อย่าไปเลือกพวกสำมะเรเทเมา พลอยจะหนักใจไปเสียเปล่าๆ
แล้วอย่าโง่ให้มาก จำไว้ให้ดี เจ้าตายเพราะผู้ชายมาหนนึงแล้วนะ อย่าให้ตายเพราะผู้ชายอีกเป็นหนสอง" แล้วทุกอย่างในฝันก็โฟกัสที่คำว่า "เจ้าตายเพราะผู้ชายมาแล้วหนนึง อย่าให้ตายอีกเป็นหนสอง"
หลังจากนั้นก็สะดุ้งตื่น มองดูเวลาก็ ตี5ครึ่งพอดีเป๊ะ แล้ววันนี้ทั้งวันในหัวคิดแต่เรื่องที่ฝันตลอดรู้สึกใจหวิวๆหวาบๆยังไงก็ไม่รู้
ในใจก็บอกกับตัวเองว่า เราอ่านหนังสือเยอะเกินไป คงไม่มีอะไรหรอก แต่ก็อดคิดถึงมันไม่ได้
อยากจะถามทุกคนว่า สิ่งที่เราฝันมันจะเป็นความจริงมั้ย หรือมีอะไรมาเตือนเรารึเปล่า หรือเราคิดไปเอง
กลุ้มใจมาค่ะ