จิต และวิญญาณขันธ์ ในทัศนะของกรรมฐานสายหลวงปู่มั่น แตกต่างกันอย่างไร

จากที่ผมศึกษาธรรม พระอภิธรรม พระปรมัตถธรรม ในทางเถรวาทนิกายมาพอสมควร แล้วเข้าใจว่า จิตก็คือธรรมชาติอันรู้อารมณ์ ซึ่งก็เป็นสิ่งเดียวกับวิญญาณธาตุ วิญญาณขันธ์ มีความเกิดดับ แปรปรวนเป็นปกติไปตามเหตุปัจจัย เป็นสังขารธรรม

แต่พอได้ศึกษาในทางสายกรรมฐานพุทโธ พบว่าครูบาอาจารย์ทางสายนี้ทั้งหมดล้วนกล่าวไปในทิศทางเดียวกันถึงสิ่งหนึ่ง ที่เรียกว่า จิต เช่นกัน
หากแต่ว่าจิตนี้เป็นอมตะ เป็นวิสังขาร คือไม่แปรไปตามปัจจัย
และจิตนี้ ก็เป็นสิ่งที่นอกขันธ์๕ ด้วย แม้มันจะชื่อจิตเหมือนกัน แต่ก็มิใช่จิตอันเกิดดับตามทวารหก

ในหนังสือกายสาม ของพระพรหมมุนี ผิน สุวโจ ท่านก็ว่าถึงจิตอมตะนี้ ว่าเป็นคนละตัวกับจรจิต หรือจิตอันเกิดดับแต่ละขณะ
หลวงตามหาบัว และพระอาจารย์อื่นๆในสายหลวงปู่มั่น ก็พูดถึงจิตอมตะนี้

แต่เรื่องจิตอมตะนี้ ผมไม่เจอในพระอภิธรรมหรือพระสูตรโดยตรง หรือจะเป็นสิ่งอันพบเจอในขณะแห่งการภาวนาเท่านั้น? 

ด้วยความใคร่รู้ จึงอยากทราบว่าเรื่องจิตอมตะนี้ ถ้าว่าตามคัมภีร์ท่านมีกล่าวไว้อย่างไร ถ้าว่าในแง่ปฏิบัตินอกคัมภีร์นั้นเป็นอย่างไร
มันแตกต่างจากจิตในขันธ์มากน้อยอย่างไร
ขออนุโมทนาผู้ศึกษาธรรมทุกท่านครับ

ปล.มิได้มีเจตนาสร้างความแตกแยกระหว่างพุทธศาสนิกสายต่างๆแต่อย่างใด ต้องการเพียงความรู้ความเข้าใจในเส้นทางธรรมเท่านั้น