เราเป็นคนนึงที่เรามีเเฟนเราคบกันมา 7 ปีได้แล้ว เราเจอเค้าตอนอยู่เมืองนอกค่ะเราคบกันตอนเค้าเรียนอยู่ต่างประเทศเราไม่เคยคิดเลยว่ามันจะมาถึงวันนี้
เพราะช่วงสองปีแรกปัญหาเยอะมากค่ะ ระยะทาง ผู้หญิง และเพื่อนเค้า ซึ่งทำให้เราระเเวงตลอดเลยแต่สุดท้ายมันก้อไม่มีอะไรเค้าอยู่กรุงเทพได้ไม่นานประมานปีครึ่งค่ะอยู่เค้าก้อมีท่าทีว่างานเค้าจะไม่มั่นคงเลยจะออกไปหางานใหม่ค่ะ จนสุดท้ายเจ้านายก้อเสนองานให้เค้าไปอยู่ตปท เค้าไม่เคยบอกเราเลยตอนไปทำเป็นเงียบ มีอะไรไม่เคยบอกแต่จะบอกเป็นนัยๆว่าเธออยู่ได้นะต้องดูแลตัวเองดีๆทำอะไรได้นะเวลาเค้าไม่อยู่ เราถามเค้าว่าทำไมถึงชอบพูดคำพูดแบบนนี้บ่อยๆพอเรามารู้ทีหลังว่าเค้าจะไปตปทค่ะไปทำงาน งานที่ไปก้าวหน้ามากค่ะ เราเสียใจมากเค้าบอกกัวว่าเราจะไม่ให้ไปทำงาน ใช่ค่ะเราไม่อยากให้ไปแต่การไม่บอกกันมันคือปัญหาที่เป็นประเด็นมากๆค่ะ เค้ามีอะไรมักเก็บเงียบอยู่คนเดียวไม่เคยบอกค่ะแต่พอมีปัญหากลับไม่บอกแต่พอจะบอกก็ไม่สุดค่ะ เราเหนื่อยมากกับการไม่พูดคุยค่ะ เราเข้าใจการทำงานค่ะยังไงเราก้อให้เค้าไปค่ะ แต่สิ่งที่โครตเสียใจคือการไม่พูดกันค่ะ เราเลิกไปกันสองครั้งค่ะก็กลัมาดีทุกครั้งง เพราะเค้าง้อค่ะ เค้าให้เรารอค่ะรอสองปีค่ะพอผ่านมาเกือบ มาเจ็ดปีมันก็ไวมากค่ะ เราเหนื่อยค่ะมาถึงวันนี้ เราทวงสัญญาเรื่องแต่งงานค่ะ เค้าบบอกขอเวลาอีก ปีค่ะพี่สุดท้ายละคือปีหน้าเราเศร้ามากค่ะเราเหนื่อยกับคำว่ารอค่ะ รอแล้วได้อะไร รอแล้วรออีก กลียดกับคำถามว่าเมื่อไหร่จะกลับมาเราเหนื่อยมากจิงๆเราอยากจะตัดใจแล้วค่ะเราเหนื่อยท้อแล้ว เราควรทำยังไงดีค่ะ
อีกหน่อยถ้าต้องแต่งงานกับคนนี้เราจะต้องทนทุกข์ทรมานไหมค่ะหรือเราเป็นคนใจไม่กว้างเอง
ใครมีแฟนทำงานต่างประเทศแล้วมีปัญหาเรื่องระยะทางกับการไม่บอกไม่พูด และคำสัญญาไหมค่ะ
เพราะช่วงสองปีแรกปัญหาเยอะมากค่ะ ระยะทาง ผู้หญิง และเพื่อนเค้า ซึ่งทำให้เราระเเวงตลอดเลยแต่สุดท้ายมันก้อไม่มีอะไรเค้าอยู่กรุงเทพได้ไม่นานประมานปีครึ่งค่ะอยู่เค้าก้อมีท่าทีว่างานเค้าจะไม่มั่นคงเลยจะออกไปหางานใหม่ค่ะ จนสุดท้ายเจ้านายก้อเสนองานให้เค้าไปอยู่ตปท เค้าไม่เคยบอกเราเลยตอนไปทำเป็นเงียบ มีอะไรไม่เคยบอกแต่จะบอกเป็นนัยๆว่าเธออยู่ได้นะต้องดูแลตัวเองดีๆทำอะไรได้นะเวลาเค้าไม่อยู่ เราถามเค้าว่าทำไมถึงชอบพูดคำพูดแบบนนี้บ่อยๆพอเรามารู้ทีหลังว่าเค้าจะไปตปทค่ะไปทำงาน งานที่ไปก้าวหน้ามากค่ะ เราเสียใจมากเค้าบอกกัวว่าเราจะไม่ให้ไปทำงาน ใช่ค่ะเราไม่อยากให้ไปแต่การไม่บอกกันมันคือปัญหาที่เป็นประเด็นมากๆค่ะ เค้ามีอะไรมักเก็บเงียบอยู่คนเดียวไม่เคยบอกค่ะแต่พอมีปัญหากลับไม่บอกแต่พอจะบอกก็ไม่สุดค่ะ เราเหนื่อยมากกับการไม่พูดคุยค่ะ เราเข้าใจการทำงานค่ะยังไงเราก้อให้เค้าไปค่ะ แต่สิ่งที่โครตเสียใจคือการไม่พูดกันค่ะ เราเลิกไปกันสองครั้งค่ะก็กลัมาดีทุกครั้งง เพราะเค้าง้อค่ะ เค้าให้เรารอค่ะรอสองปีค่ะพอผ่านมาเกือบ มาเจ็ดปีมันก็ไวมากค่ะ เราเหนื่อยค่ะมาถึงวันนี้ เราทวงสัญญาเรื่องแต่งงานค่ะ เค้าบบอกขอเวลาอีก ปีค่ะพี่สุดท้ายละคือปีหน้าเราเศร้ามากค่ะเราเหนื่อยกับคำว่ารอค่ะ รอแล้วได้อะไร รอแล้วรออีก กลียดกับคำถามว่าเมื่อไหร่จะกลับมาเราเหนื่อยมากจิงๆเราอยากจะตัดใจแล้วค่ะเราเหนื่อยท้อแล้ว เราควรทำยังไงดีค่ะ
อีกหน่อยถ้าต้องแต่งงานกับคนนี้เราจะต้องทนทุกข์ทรมานไหมค่ะหรือเราเป็นคนใจไม่กว้างเอง