เกลียดเจ้ากรรมนายเวร

แต่ก่อนเราเป็นคนชอบทำบุญมากไปวัดบ่อย ขี้สงสารเห็นคนแก่ขายของก็ช่วยซื้อตลอด เวลาทำบุญกรวดน้ำจะเอ่ยอุทิศบุญให้เจ้ากรรมนายเวรตลอดทุกครั้งเลย แต่ชีวิตเราก็ไม่ราบรื่นเจ็บป่วยออดๆแอดๆ หรือไม่ก็เดินเตะนั่นนี่ มีดบาดมือบ้าง มีของตกใส่ คือเรื่องเล็กๆน้อยๆที่ไม่ควรเกิดมันก็เกิดทำให้เราเจ็บอยู่ตัว และมีเรื่องต้องทุกข์ใจเจ็บใจ เหมือนมีใครมาคอยแกล้ง เราเลยคิดว่าสิ่งนั้นเป็นเจ้ากรรมนายเวรแรกๆก็กลัวนะยิ่งเวลาเกิดเรื่องนี่รีบไปวัดไปทำบุญเลย แต่ช่วงนี้รู้สึกจะหนักขึ้น ทำบุญแล้วก็เอาไม่อยู่จากความกลัวเลยกลายเป็นความโกรธ ช่วงนี้ไม่ค่อยไปวัดเลย ทำให้เราพูดในใจ บางทีก็พูดออกมาเลยว่า จะโกรธแค้นอะไรนักหนา บุญก็ทำให้แล้วยังไม่ได้รับยังไม่เลิกแล้วต่อกันอีกหรอเอาสิถ้าม_ง ยังจองเวร ก_ ไม่เลิก ก_ ก็จะไม่ทำบุญไปให้ ม_ง จะขอสาปแช่งให้ ม_ง ทุกข์ทรมาน ยิ่งกว่า แล้วเราก็ด่าไปต่างๆนาๆ เราเป็นโรคจิตหรือป่าวคะ เรื่องทั้งหมดเกิดจากเจ้ากรรมนายเวร หรือเราคิดไปเอง เพราะชีวิตเราไม่เคยเรื่องดีๆเลย ใครพอจะมีทางแก้ หรือแนะนำอะไรบ้างมั้ยคะ เหนื่อยมาก