อาการแบบนี้คือซึมเศร้าหรือคิดไปเองคะ?

สวัสดีค่ะ เรา(ขอแทนตัวเองว่าเรามันชินค่ะ)มีเรื่องที่จะปรึกษาน่ะค่ะ คือว่าตอนนี้เราคิดว่าเราผิดแปลกไปจากเดิม มันเริ่มตั้งแต่เราเข้ามาเรียนต่อม.1ที่รร.ใหม่ซึ่งตอนแรกก็สอบคัดเลือกห้องได้ห้องเดียวกับเพื่อนสนิท ดีใจยิ้นหน้าบานแต่หลังจากนั้นเขาเกลี่ยห้อง ให้กระจายไปแต่ละห้องเพราะจำนวนคนมากเกินไปเลยเพิ่มขึ้นอีก1ห้อง เราไปอยู่อีกห้อง ซึ่งเราเป็นคนที่เข้าสังคมไม่เป็นเจอคนแปลกหน้าจะกลัวๆ ตอน

แรกอยู่ๆไปก็ได้เพื่อนนะคะ แต่ทำไมเหมือนเราเริ่มรู้สึกไม่ค่อยมีความสุข รู้สึกเหมือนอยู่คนเดียว เวลาเรียนก็อยากจะร้องไห้ แล้วก็กฎของโรงเรียนมันดูบังคับให้นักเรียนอยู่ในกรอบจนเกินไป เวลาเขาสั่งอะไรก็ต้องทำตามทุกอย่างตามกฎ(เคร่งเรื่องกฎ แบบระเอียดยิบจนมันเครียดและกดดันตัวเองยังไงไม่รู้) คือหนูไม่ใช่ว่าเราทำตามกฎไม่ได้นะแต่เราทำมาตลอดทำตามทุกอย่างแต่ดูเหมือนกฎก็ยังทำให้เรารู้สึกแย่อยู่ดี(ไม่รู้ทำไมอธิบายความรู้สึกไม่ออก)

ผลการเรียนของหนูมันอยู่ในเกณฑ์ที่ไม่ต่ำกว่า3.5เลย ได้3.98แล้วมันล่วงมา3.96ก็นอยแล้ว (ไม่รู้ทำไมอีกเช่นเคย) พอตอนปิดเทอมจะขึ้นม.2อารมณ์เศร้าๆเบื่อเราก็คงทีแบบเรียบๆเลย พอม.2มันดูจะแย่ลงแบบเห็นได้ชัดมาก มันมาแย่ตอนที่เพื่อนรัก2คนทะเลาะกันแล้วเราเป็นคนกลางที่ดูจะทำอะไรไม่ได้เลย ได้แต่รอให้เขากลับมาคืนดีกันตั้งแต่ตอนนั้นเราเริ่มโทษตัวเองว่าเรามันทำอะไรไม่ได้เลย เรามันไม่มีประโยชน์ ตั้งแต่นั้นมาเราก็ดูจะน้อยใจกับเรื่องเล็กๆและร้องไห้บ่อยเป็นกิจวัตรไปเลย  หงุดหงิดกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง(ได้แต่นั้งถอนหายใจไป) ทั้งวันก็บ่นกับเพื่อนไปแบบว่าง่วงๆ(อยากนอนตลอดเวลาหนังตาจะปิด) เหนื่อยง่ายแค่เดินก็เหนื่อยแล้ว แล้วเรื่องสอบย่อยคณิตที่เราเริ่มเรียนไม่รู้เรื่องเพราะวันๆเอาแต่นั่งโทษตัวเอง เรากังวลกับคะแนนเก็บของเรา เรายังทำไม่ได้แบบเขาเรายังทำได้ไม่พอ

เราเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเริ่มไม่มีค่าคิดอะไรก็ไม่ทันเขา เกลียดตัวเอง บางทีก็คิดอยากหายๆไปจากตรงนั้นเพราะอยู่ไปก็เหมือนอยู่ในรกโลก คนอื่นบอกให้อย่าไปเครียดแต่มันห้ามความคิดไม่ได้เหมือนมันคิดอัตโนมัติไปแล้ว อยากร้องไห้แทบทั้งวันและทุกวัน ไม่รู้มันมีเรื่องอะไรน่าเศร้า เราไม่มีกะจิตกะใจทำงาน แล้วก็โทษตัวเองอีกว่าไม่มีความรับผิดชอบ //เดี๋ยวต่อค่ะ แท็กผิดก็ขอโทษด้วยนะคะ