คนคุยเป็นแบบนี้ควรไปต่อหรือพอแค่นี้ (บ่น+ระบาย)

“เรื่องจริงยิ่งกว่าในนิยาย” เราไม่เคยเชื่อวลีนี้จนได้มาเจอกับตัวเอง เราจะมาเล่าประสบการณ์จริงของเราแต่จะเปลี่ยนพวกชื่อ สถานที่ วัน เวลานะ ใครจะเชื่อไม่เชื่อ แล้วแต่เลย ไม่ว่ากันจ้า💖
เราขอแทนตัวเองว่า ใบฝ้าย (นามสมมุติ) ถ้าพูดถึงเรื่องความรัก มีคนมาจีบเราเยอะมาก ที่ผ่านมาทั้งชีวิตก็ 20 กว่าคน(หลงตัวเองแปป) เราไม่ได้เป็นคนสวยมาก หน้าบ้านๆหุ่นไม่ดีออกแนวอวบด้วยซ้ำอาจจะเพราะเราเป็นคนเฟรนลี่ พูดมาก คุยเก่ง เลยมีคนเข้าหาเยอะ แต่เราก็ไม่ตกลงปลงใจเป็นแฟนใครสักคน เพราะเรามีรสนิยมชอบจีบผู้ชายก่อน อยากเป็นคนเลือกมากกว่าเป็นตัวเลือกของใคร😅บ้าบอปะละ

สมัยที่เราอยู่ม.2 มีงานที่รุ่นพี่กลับมาโรงเรียน มาพูดถึงความสำเร็จของตัวเอง จะหาว่าเรา11รดก็ได้ แต่เราปิ๊งรุ่นพี่คนนึงทันทีที่เห็นหน้าและฟังพี่เขาพูด จะว่ารักแรกพบก็ได้ เราถูกชะตากับเขามากๆ พี่เขาชื่อ คิทแคท (นามสมมุติ) เขาไปเรียนตำรวจต่อที่อังกฤษ เพื่อนเราก็ชอบพี่เขาเลยไปแอดเฟสพี่เขา เราเลยรู้ว่าพี่เขามีแฟนแล้ว ก็ตัดใจไปตามระเบียบ แต่เราก็แอดเขานะ555 พี่เขาก็แอดเราบ้างอันเฟรนด์เราบ้างแล้วก็กลับมาแอดใหม่

พอเวลาผ่านไปถึงม.4 เราไปแลกเปลี่ยนที่อังกฤษ แกกกกกก พี่เขาทักแชทเรามาเว้ย ตอนนั้นอยากจะกรี๊ดลั่นเกาะ5555 เขาถามว่า เรามาเรียนต่อที่นี่หรอ เราก็บอกว่าอ่อ เปล่าค่ะ มาแลกเปลี่ยนเฉยๆ ในใจคือฟินเวอร์ เขินสุดๆ แต่ก็ต้องสงวนกริยาท่าทีนะจ๊ะ เหมือนฝันเป็นจริงอ่ะแก เหมือนฝันไปจริงๆนะ หลังจากนั้นเราก็คุยกับเขามาเรื่อยๆ ช่วงแรกมันดีมากๆเลย ถาม-ตอบๆตลอด ต่างคนต่างชวนคุย มีเรื่องอยากถาม อยากรู้ซึ่งกันและกัน จนแอดไลน์คุยกันทุกวันเป็นเรื่องเป็นราว เรานับเขาเป็นคนคุยของเรานะ ถึงเขาจะทักเรามาก่อน แต่เราเป็นฝ่ายจีบเขา เราชวนเขาคุย เราชอบเขาก่อน หน้าด้านมากแม่555 เราไม่รู้นะว่าเขาคุยอยู่กี่คนทั้งตอนนั้นและตอนนี้ มีคนเข้าหาเราเรื่อยๆแต่เราคุยกับเขาแค่คนเดียวตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้

เราคุยกันเรื่อยๆ พี่เขาก็หยอดเราบ่อยๆ ชมว่าเราน่ารักบ้าง บ่นว่าคิดถึงบ้าง อยากเจอบ้าง ขอรูปเซลฟี่เราบ้าง แต่ไม่เคยบอกรักกันเลยนะ ที่เขาพูดอาจจะเป็นแค่ลมปาก พูดไปงั้นๆ พูดตอนเมา แต่เราเก็บไปคิด เก็บไปเพ้อเองคนเดียวไง ก็เลยเจ็บอยู่คนเดียวแบบนี้ ปกติเราไปอังกฤษปีละ2-3ครั้งอยู่แล้ว ไปเที่ยวกับที่บ้าน แต่ม.4 กับ ม.6 เราไปแลกเปลี่ยน แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น 5555 กลับมาเรื่องคุยกัน เราคุยกับเขาตั้งแต่เดือน ก.พ. 2017 จริงๆเดือน เม.ย.2017 เราก็ไปอังกฤษแต่ไม่ได้เจอกัน เพราะมันเร็วเกินไป

พอถึงเดือน ส.ค. 2017 เขาก็นัดเจอเราที่ไทย เจอกันครั้งแรกตื่นเต้นมากๆแต่เราดันสายซะงั้น เขาบอกเหมือนแฟนเก่าเขาเลย (เจ็บไปอีก 1 ดอก) เขายืนรอเราที่ห้างแห่งนึง เขาบอกคนเยอะเลยจะเปลี่ยนไปทานอีกห้างนึง (ไม่รู้ว่าเขากลัวคนอื่นเห็นรึเปล่านะ) พอถึงอีกห้าง เราก็พาเขาไปทานร้านอาหารเกาหลี พูดคุยกันก็สนุกดี พี่เขาน่ารักมากๆเลย ยิ่งเจอตัวจริงยิ่งรู้สึกอบอุ่น เขาแลดูเป็นคนนิสัยดีมากๆเลยอ่ะ แถมเขายังเลี้ยงเราด้วยแหล่ะ แหะๆ หลังจากนั้นเราก็นั่งรฟฟกลับไปห้างเดิม ข้ามไปฝั่งตรงข้ามห้างนั้นแล้วก็ไปทานของหวาน คราวนี้เราเลี้ยงพี่เขาเอง พี่เขาให้เราชิมน้ำหวานที่เขาสั่งมาด้วย เราก็ชิมๆไป (ปกติเรารังเกียจการดื่มน้ำแก้วเดียวกับคนอื่นมากๆ แต่พี่เขาอุตส่าห์จะแบ่งให้ชิม เราก็เลยชิม ไม่ค่อยลำเอียงเลยเนอะ5555 สุดท้ายรุ่งขึ้นป่วยเลย โดนน้ำลายคนอื่นไม่ได้จริงๆ) พอทานเสร็จเรารู้สึกว่าเวลาผ่านไปไวจัง อยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้ แต่พี่เขาต้องกลับแล้ว พี่เขาไปส่งเราเจอพ่อแม่ (ลูกแหง่ไปอีก 5555 ก็ยังเด็กนิเนอะ พ่อแม่ก็เฝ้าอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ เรายังไม่เคยมีแฟนเลย) พ่อเราเป็นตำรวจเลยคุยกับพี่เขาสักพัก สุดท้ายเลยนั่งรถไปด้วยกันแม่ขับไปส่งพี่เขาที่รฟฟที่ใกล้บ้านเขาที่สุด (แม่มาเฉลยตอนหลังว่าเจอครั้งแรกแม่ก็ถูกชะตา ถ้าเขาชอบเรารักจริงหวังแต่งแม่ก็โอเค 55555 ปกติหวงเราสุดๆเลยนะ) วันนั้นเราแฮปปี้มากๆเลย ไม่รู้ว่าพี่เขาจะคิดเหมือนกันรึเปล่านะ ปล.รายละเอียดฟินๆต่อหลังไมค์นะจ๊ะ