เราไม่รู้ว่าสิ่งที่เราทำมันอาจจะผิด หรืออาจไม่ตรงกับความคิดของเพื่อนๆ เพื่อนๆอาจแนะนำ ว่ากล่าวได้นะคะ(แต่อย่าแรงนะคะสำนึกไม่ทัน55)
เรื่องก็มีอยู่ว่า เรากับเพื่อนสนิททะเลาะกัน มันอาจมาจากความคิดที่ไม่ตรงกันในหลายๆเรื่องที่เราทำงานร่วมกัน พอนานเข้าก็ทนไม่ไหวก็ระเบิดออกมา เขาเป็นคนเริ่มเรื่องก่อนทั้งหมด(เราอ่ะเวลาไม่พอใจเราก็จะไม่พูดไม่แสดงออก ทนเก็บไว้ข้างใน แต่สงสัยเขาคงจะทนไม่ไหวเลยระเบิดออกมา) เขาเริ่มจากโพสต์ในเฟสบุ๊คว่า "กุไม่น่าเป็นเพื่อนเมิงเลย" เรายังไม่เห็นพอตอนเช้าเพื่อนในกลุ่มไปรุมถามเขาว่า เมิงโพสต์ด่าใคร แล้วมีเพื่อนคนหนึ่งบอกว่าที่เขาหมายถึงเรา เราก็รู้อยู่แล้วแหละว่าหมายถึงเรา ตอนนั้นเรารู้สึกเกลียดมันมากๆแต่เราก็ไม่ได้พูดตอบโต้อะไร แค่เงียบๆไม่คุยกันแค่นั้น ตอนเย็นเราไปลง storyในไอจีว่า "เห็นกุเงียบๆ กุโครตเกลียดเมิงเลยวะ" มันเป็นความรู้สึกที่อึดอัดมานานแล้ว เราเกลียดทุกอย่างที่มันเป็น ไม่ว่าจะเป็นการพูด มันชอบพูดจาประชดประชัดเราตลอดเวลาฟังเเล้วมันเคืองหู ไม่อยากจะฟัง ความคิดอะไรๆก็ต่างกันหมดเวลาทำงานคู่เหมือนจะได้ฆ่ากันตายอันนู้นก็ไม่เอาอันนี้ก็ไม่เอา บอกตรงเราโครตเบื่อ และเขาเป็นคนขี้อายมากๆไม่กล้าแสดงออกอะไรเลย แค่ไปซื้อน้ำสั่งน้ำยังไม่กล้า(ในความคิดเรา กล้าทำเชี่ยไรมังเนี่ยย) เราสองคนคงเป็นจิ๊กซอร์คนละแบบ ต่อให้ต่อยังไงไม่มีวันเข้ากันได้ จากนั้นเขาก็ลงstoryจากเฟสในเวลาไล่เลี่ยกันว่า "งั้นก็ไม่ต้องมาเป็นเพื่อนกับกุ เมิงมีเพื่อนเยอะไม่ใช่หรอ" ความรู้สึกที่ได้เห็นstoryนั้นคือแบบ ได้สิ กุก็ไม่อยากเป็นเพื่อนกับเมิงอยู่แล้ว หลังจากนั้นเป็นต้นมาเราไม่คุยกับเขาอีกเลยย เราหันไปสนิทกับเพื่อนในกลุ่มมากขึ้นแต่เขาก็ยังอยู่กลุ่มเดียวกับเราแค่เราไม่เคยมองเห็นเขาอยู่ในกลุ่มก็เท่านั้น แม้แต่หน้าเรายังไม่มอง หลังจากที่เขาหายไปจากชีวิตเรา เราก็รู้สึกว่าชีวิตเราดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนเยอะ(เคยได้ยินสำนวนว่า เลือกเพื่อนผิดชีวิตเปลี่ยน) เป็นตัวของตัวเองมากขึ้น กล้าแสดงออก ทำในสิ่งที่ท้าทายไม่ต้องอายอยู่เหมือนเมื่อก่อน และเราก็มีเพื่อนมากขึ้น แต่ในทางกลับกัน เขาไม่มีเพื่อนหลังจากที่เราทิ้งเขามา เขาดูเศร้าๆ ต้องไปไหนมาไหนคนเดียวๆบ่อยๆเพราะเราไม่ได้เป็นเพื่อน เพื่อนในกลุ่มก็ไม่ค่อยไปเป็นเพื่อนเขา(บางคนก็ไม่ชอบเขา) เราไม่คุยกับเขาเลยเป็นเวลา7-8เดือนจนถึงปัจจุบัน เขาก็ไม่คุยกับเราเลยเหมือนกัน ไม่มีแม้แต่คำขอโทษแต่เราก็ไม่ได้หวังคำขอโทษเพราะเราก็ผิด เพื่อนๆคงคิดว่านานมากเลยใช่ไหมที่เพื่อนคนหนึ่งจะไม่คุยกันเพื่อนสนิทของเขาเป็นเวลา7-8เดือน แต่เรารู้สึกว่าไม่นานนะเพราะเวลาเดินไปเรื่อยๆและเรามีความสุขกับช่วงเวลานั้น แต่เขาเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาจะคิดว่านานไหม เหมือนเราทิ้งเพื่อนไว้ข้างหลังไม่มีแม้แต่จะหันมองกลับไปสนใจ เราทิ้งให้เขาเดินลำพัง แต่ทั้งหมดนี้เขาเป็นคนเลือกเอง แม่เคยว่าให้เราคืนดีกับเพื่อน แต่เราว่ามันสายไปแล้วความรู้สึกจากที่สนิทกันเป็นห่างเหินกันและเฉยชาในที่สุด ถ้าเรากลับไปคุยกันคงเป็นเหมือนคนที่ไม่รู้จักกันมาคุยกัน ไม่รู้จะคุยอะไร แต่เรารู้สึกผิด เรากลัวว่าเราจะไปทำลายชีวิตเขาหรือป่าว(แต่คงไม่หรอก) แต่ในใจลึกๆเราก็อยากให้เราสองคนจบกันแบบแฮปปี๊ๆๆ ไม่รู้จะวันนั้นไหม ต่างคนก็มีทิฐิเป็นของตัวเอง หยิ่งในศักดิ์ศรี คิดว่าตัวเองถูก และเราก็เป็นแบบนั้น เพื่อนๆคิดยังไงกันบ้างค่ะ ควรทำไงต่อ?
เราทำแบบนี้มันถูกแล้วใช่ไหมค่ะ? รู้สึกผิดค่ะ
เรื่องก็มีอยู่ว่า เรากับเพื่อนสนิททะเลาะกัน มันอาจมาจากความคิดที่ไม่ตรงกันในหลายๆเรื่องที่เราทำงานร่วมกัน พอนานเข้าก็ทนไม่ไหวก็ระเบิดออกมา เขาเป็นคนเริ่มเรื่องก่อนทั้งหมด(เราอ่ะเวลาไม่พอใจเราก็จะไม่พูดไม่แสดงออก ทนเก็บไว้ข้างใน แต่สงสัยเขาคงจะทนไม่ไหวเลยระเบิดออกมา) เขาเริ่มจากโพสต์ในเฟสบุ๊คว่า "กุไม่น่าเป็นเพื่อนเมิงเลย" เรายังไม่เห็นพอตอนเช้าเพื่อนในกลุ่มไปรุมถามเขาว่า เมิงโพสต์ด่าใคร แล้วมีเพื่อนคนหนึ่งบอกว่าที่เขาหมายถึงเรา เราก็รู้อยู่แล้วแหละว่าหมายถึงเรา ตอนนั้นเรารู้สึกเกลียดมันมากๆแต่เราก็ไม่ได้พูดตอบโต้อะไร แค่เงียบๆไม่คุยกันแค่นั้น ตอนเย็นเราไปลง storyในไอจีว่า "เห็นกุเงียบๆ กุโครตเกลียดเมิงเลยวะ" มันเป็นความรู้สึกที่อึดอัดมานานแล้ว เราเกลียดทุกอย่างที่มันเป็น ไม่ว่าจะเป็นการพูด มันชอบพูดจาประชดประชัดเราตลอดเวลาฟังเเล้วมันเคืองหู ไม่อยากจะฟัง ความคิดอะไรๆก็ต่างกันหมดเวลาทำงานคู่เหมือนจะได้ฆ่ากันตายอันนู้นก็ไม่เอาอันนี้ก็ไม่เอา บอกตรงเราโครตเบื่อ และเขาเป็นคนขี้อายมากๆไม่กล้าแสดงออกอะไรเลย แค่ไปซื้อน้ำสั่งน้ำยังไม่กล้า(ในความคิดเรา กล้าทำเชี่ยไรมังเนี่ยย) เราสองคนคงเป็นจิ๊กซอร์คนละแบบ ต่อให้ต่อยังไงไม่มีวันเข้ากันได้ จากนั้นเขาก็ลงstoryจากเฟสในเวลาไล่เลี่ยกันว่า "งั้นก็ไม่ต้องมาเป็นเพื่อนกับกุ เมิงมีเพื่อนเยอะไม่ใช่หรอ" ความรู้สึกที่ได้เห็นstoryนั้นคือแบบ ได้สิ กุก็ไม่อยากเป็นเพื่อนกับเมิงอยู่แล้ว หลังจากนั้นเป็นต้นมาเราไม่คุยกับเขาอีกเลยย เราหันไปสนิทกับเพื่อนในกลุ่มมากขึ้นแต่เขาก็ยังอยู่กลุ่มเดียวกับเราแค่เราไม่เคยมองเห็นเขาอยู่ในกลุ่มก็เท่านั้น แม้แต่หน้าเรายังไม่มอง หลังจากที่เขาหายไปจากชีวิตเรา เราก็รู้สึกว่าชีวิตเราดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนเยอะ(เคยได้ยินสำนวนว่า เลือกเพื่อนผิดชีวิตเปลี่ยน) เป็นตัวของตัวเองมากขึ้น กล้าแสดงออก ทำในสิ่งที่ท้าทายไม่ต้องอายอยู่เหมือนเมื่อก่อน และเราก็มีเพื่อนมากขึ้น แต่ในทางกลับกัน เขาไม่มีเพื่อนหลังจากที่เราทิ้งเขามา เขาดูเศร้าๆ ต้องไปไหนมาไหนคนเดียวๆบ่อยๆเพราะเราไม่ได้เป็นเพื่อน เพื่อนในกลุ่มก็ไม่ค่อยไปเป็นเพื่อนเขา(บางคนก็ไม่ชอบเขา) เราไม่คุยกับเขาเลยเป็นเวลา7-8เดือนจนถึงปัจจุบัน เขาก็ไม่คุยกับเราเลยเหมือนกัน ไม่มีแม้แต่คำขอโทษแต่เราก็ไม่ได้หวังคำขอโทษเพราะเราก็ผิด เพื่อนๆคงคิดว่านานมากเลยใช่ไหมที่เพื่อนคนหนึ่งจะไม่คุยกันเพื่อนสนิทของเขาเป็นเวลา7-8เดือน แต่เรารู้สึกว่าไม่นานนะเพราะเวลาเดินไปเรื่อยๆและเรามีความสุขกับช่วงเวลานั้น แต่เขาเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาจะคิดว่านานไหม เหมือนเราทิ้งเพื่อนไว้ข้างหลังไม่มีแม้แต่จะหันมองกลับไปสนใจ เราทิ้งให้เขาเดินลำพัง แต่ทั้งหมดนี้เขาเป็นคนเลือกเอง แม่เคยว่าให้เราคืนดีกับเพื่อน แต่เราว่ามันสายไปแล้วความรู้สึกจากที่สนิทกันเป็นห่างเหินกันและเฉยชาในที่สุด ถ้าเรากลับไปคุยกันคงเป็นเหมือนคนที่ไม่รู้จักกันมาคุยกัน ไม่รู้จะคุยอะไร แต่เรารู้สึกผิด เรากลัวว่าเราจะไปทำลายชีวิตเขาหรือป่าว(แต่คงไม่หรอก) แต่ในใจลึกๆเราก็อยากให้เราสองคนจบกันแบบแฮปปี๊ๆๆ ไม่รู้จะวันนั้นไหม ต่างคนก็มีทิฐิเป็นของตัวเอง หยิ่งในศักดิ์ศรี คิดว่าตัวเองถูก และเราก็เป็นแบบนั้น เพื่อนๆคิดยังไงกันบ้างค่ะ ควรทำไงต่อ?