คือล่าสุดมีเรื่องทะเลาะกับแฟนค่ะ แฟนเราชื่อ
เงาะ (นามสมมติ) แต่เดิมเขาเป็นคนที่ใจดี เป็นสุภาพบุรุษ อดทน เป็นคนดีมาก ๆ มาวันนึงพอเขาเริ่มทำธุรกิจ เราก็เริ่มห่างกันมากขึ้น เราคุยกันน้อยลง เขาก็เริ่มแสดงธาตุแท้ให้เห็นมากขึ้น จนกระทั่งเมื่อวานซึ่งใกล้จะครบรอบ 1 ปีที่คบกัน เราทักเขาไปค่ะ แต่เขาอ่านแล้วไม่ตอบ พอเปิดเฟสบุ๊คของเขาดู ปรากฏว่าเขาไปทักผู้หญิงคนอื่น ขอเรียกนางว่า
ละมุด นะคะ ละมุดกับเงาะคุยกันสนิทสนมมาก ๆ เรียกว่าสนิทกว่าเราอีก เราก็เลยถามเขา เขาบอกแต่ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกค้า แต่ความรู้สึกไม่ดีที่มันสั่งสมมานานหลายเดือนเราก็เลยแอบไปบอกแฟนขอละมุดให้ช่วยบอกละมุดให้บล็อกเฟสแฟนเราหน่อย มันล้ำเส้นมากไปแล้ว นี่คือบทสนทนาของเรากับแฟนละมุดคร่าว ๆ ค่ะ
เรา : (เล่าเรื่องบลา ๆ ๆ ๆ) อ่อ นี่เฟสแฟนเราค่ะ
แฟนละมุด : อ้อ เงาะนี่เองเห็นละมุดก็ไปช่วยเงาะติวด้วยนี่ ก่อนจะสอบน่ะ
เรานี่ขึ้นเลย เราสอบปลายภาคมาเป็นเดือน ๆ แล้วและตอนนั้นเรายังคบกันอยู่ แต่เขาไม่เคยบอกเรา เราก็เลยไปถามเงาะให้รู้แจ้งแถลงไข (ย่อ ๆ นะ จำได้ไม่หมดแต่ประมาณนี้)
เรา : ไหนบอกแค่ลูกค้า ต้องไปติวให้ด้วยหรอ มีอะไรทำไมไม่บอก ปิดบังทำไม
เงาะ : ก็ถ้าเราไม่ขอให้ละมุดติวให้ เธอจะติวให้เรามั้ยล่ะ เธอน่ะมันจอมเอาตัวรอด เอาตัวรอดอยู่คนเดียว
เรา : แล้วทำไมไม่บอกล่ะว่าทำไม่ได้ เคยขอมั้ย
เท่านั้นล่ะเงียบเลย เงาะเถียงไม่ออกแล้วก็พาลเปลี่ยนเรื่องไปเฉย ๆ สักพักเงาะก็รู้ว่าเราไปฟ้องแฟนละมุด ต่อไปนี้คือบทสนทนาของเรากับเงาะ เท่าที่เราจำได้ค่ะ
เงาะ : ทำงี้ทำไม เราไม่ได้เป็นอะไรกัน
เรา : อ้าว พูดงี้ได้ไง
สักพักเราก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนที่เราจับได้ว่าเขาคุยกับละมุด เราบอกเลิกเขา

แต่เช้าวันต่อมา เราก็มาขอโทษเขา ซึ่งเหตุการณ์บอกเลิกกันไปมาเนี่ยเกิดขึ้นบ่อยมาก ๆ แต่เราสองคนก็ไม่เคยเลิกกันจริง ๆ จัง ๆ เสียที เราก็ตกใจนิด ๆ แล้วก็คิดว่าจะไปขอโทษแฟนละมุดและจบทุกอย่างสักที
แต่… เราลืมไปว่าเราล็อกอินเฟสบุ๊คของเงาะค้างอยู่แล้วมันก็เด้งข้อความขึ้นมา ด้วยความเผือก (ยอมรับว่าส่วนนี้เราผิดจริง ๆ ) ก็เลยแอบเข้าไปดู และพบว่า เขากำลังว่าเราให้แฟนละมุดฟัง ซึ่งตอนนั้นเรายังเฉย ๆ ค่ะ เพราะมันจริงที่เราเอ๋อเหรอหาว่าเขาเป็นแฟนเรา แต่ว่า พอได้ทีเงาะเริ่มใส่สีตีไข่ให้ร้ายเราอย่างเนียน ๆ เล่นเอาแฟนละมุดเกือบหลงเชื่อว่าเรามันจอมตอแลส์ เรานี่ทนไม่ไหวเลย ด้วยบันดาลโทสะเราเลยพิมพ์แย้งไปว่านายมันมั่ววว เข้าข้างตัวเอง (ซึ่งอันนี้เรายอมรับผิดว่าเป็นเกรียนคีย์บอร์ด ไร้มารยาท แทรกระหว่างที่เขาคุยกัน แต่มันใส่ร้ายเรานี่นา ทนไม่ได้) เราเถียงกันไปมาค่ะ แล้วเรื่องที่ไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้นก็เกิด เขาขึ้นกุเมิงกับเรา ทั้งที่เวลาเกือบหนึ่งปีที่ผ่านมาเขาเป็นสุภาพบุรุษ ไม่เคยว่าเพศแม่ และนี่คือบทสนทนาที่เราจำได้แม่นมาก ๆ เพราะเราแคปไว้ด้วยส่วนหนึ่ง (แต่อันไหนผิดพลาดก็ขออภัยนายเงาะด้วยนะ)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เงาะ : เมิงมันเอาตัวรอด เอาดีใส่ตัวเอง
เรา : เราแค่บอกความจริงให้ทุกคนรู้ว่าธาตุแท้นายเป็นยังไง
เงาะ : เมิงอะ อีเฮ้ ชอบเอาตัวรอด
เรา : เก็บคำนั้นไว้ใช้กับตัวเองดีกว่ามั้ย ชอบเอาตัวรอดน่ะ
เงาะ : เมิงนั่นแหละ เลิกทำให้คนอื่นเข้าใจกุผิดได้แล้ว
เรา (คิดในใจ //เมิงทำตัวเองล้วน ๆ จ้ะ) : เข้าใจเมิงผิดตรงไหน
เงาะ : อย่าบ้ามากเมิงอ่ะ
เรา : เมิงอะอีเฮ้
เงาะ : เมิงแหละ
เรา : เลิกตอแลส์อีฟลาวเวอร์
เงาะ : กุทนไม่ไหวแล้วนะ ด่ากุได้ทุกวี่ทุกวัน
เรา (คิดในใจ) : ที่กุด่าเมิงก็เพราะเมิงผิด และถ้าเมิงไม่เลวบรมกุก็ไม่ใช้คำหยาบคายกับเมิงหรอก กุไม่อยากทะเลาะกับผู้ชายสองหน้าอย่างเมิงล่ะ
เรา : เออกูเฮ้ พอใจเมิงยังทีนี้
เงาะ : เลิกตอแลส์เมิงอ่ะ
มาทะเลาะต่อในไลน์ พี่เค้าลำคานล้พ
เพราะความเฮ้ของเมิงอ่ะ
เรา (คิดในใจ) : ตอบบรรทัดที่ 1 บอกตัวเองดีกว่ามั้ย
ตอบบรรทัดที่ 2 รำคาญ ไม่ใช่ลำคาน และล้พคืออะไร
ตอบบรรทัดที่ 3 อย่าโทษกุคนเดียว เมิงก็ผิด ไอ้หน้าด้าน
เรา : เออได้ ด่ากุให้พอนะแสด
หลังจากนั้นเราก็ย้ายมาทะเลาะในไลน์ต่อ คือตอนนั้นด่ามันไปร้องไห้ไป ไม่คิดว่าผู้ชายที่เรารักเราเชื่อใจมาตั้งนาน สันดานจะต่ำตมเยี่ยงนี้ ความรู้สึกมันผสมปนเปกันไปหมด รักมาก เกลียดมาก โกรธมาก เจ็บมาก เสียใจมาก ผิดหวังมาก ไม่เคยคิดเลยว่าผู้ชายที่ทำดีกับเรามาตลอด เป็นสุภาพบุรุษ คอยไปรับไปส่ง พูดจาดี มีความมุ่งมั่น นิสัยดีมาก ๆ ร้องเพลงให้เราฟังทั้ง ๆ ที่เสียงก็ไม่ได้ดี ซื้อนู่นนี่ให้ ทำทุกอย่างเหมือนเราเป็นเจ้าหญิง มาวันนี้ จะกลายเป็นคนที่ด่าผู้หญิงที่เขาบอกรักทุกวัน เราคิดตลอดว่าอะไรทำให้เขาเปลี่ยนไปขนาดนี้ ทั้งที่เราพยายามอดทนมาตลอด ไม่งอแงเหมือนก่อน อะไรยอมได้เราก็ยอม แต่เขายังกล้าทำแบบนี้เหรอ ตอนนั้นคือโกรธมาก ๆ ๆ ๆ ๆ นี่คือบทสนทนาที่เราคุยกับเขาเท่าที่เราแคปมา
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เงาะ : เลิกกัน จบ
เรา : ทำไมเมิงไม่ปากดีเหมื่อนเมื่อกี้ละล่ะ ด่ากุอะ ด่าสิ ด่าให้พอ
เงาะ : ทำไมอ่ะไอ้เฮ้
เรา : เออก็กุเฮ้ไง
เงาะ : กุไม่อยากด่าเมิงหรอก
เรา : ไม่ปากเก่งแล้วหรอแสด อีหน้าฟีเมล
เงาะ : เพราะเมิงไม่มีค่าพอไง
เรา (คิดในใจ //พูดมาได้ ไม่หัดสำเหนียกตัวเอง) : กุไม่มีค่าตั้งแต่มาคบกับเมิงละ อิฟลาวเวอร์ ทำเป็นปากเก่งต่อหน้าคนอื่น ตัวตัวป้าวแสด
เงาะ : กุมีคนที่กุรักยุละ
เรา : เออ
เงาะ : มาดิ
เรา : กุไม่อยากรู้ละ มาดิแสด กุกลัวหรอ
เงาะ : มา ที่ไหนแสด
เรา : เปิดเทอมเจอกุแน่อีเฮ้
เงาะ : เออ
เรา : ด่าผู้หญิงอ่ะเก่งจังนะ กุเพศแม่เมิงเนี่ย
เงาะ : กุเพศพ่อเมิงนะ
หลังจากนั้นเราก็ทะเลาะกันสักพัก แล้วก็แยกย้ายไปสงบสติอารมณ์ตัวเอง เราไปเล่าให้เพื่อนสนิทฟังพร้อมส่งหลักฐานให้ดู ความโกรธก็ระอุขึ้นอีก เราเลยไปโพสต์ด่ามันในเฟสบุ๊ค (อันนี้เราผิดเองและได้ทำการลบโพสต์ไปแล้ว) ประมาณว่า ด่าผู้หญิงอะเก่งจัง กุแมนกว่าเมิงอีก หลังจากนั้นก็แท็กชื่อเงาะในคอมเม้นต์ (ซึ่งก็ผิดอีกอ่ะ ประจานเงาะทำไม) เย็น ๆ น้องเงาะก็มาแต่ไม่ตอบโพสต์ เราบอกเงาะในไลน์ประมาณว่า
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เรา : เราต้องการคำขอโทษ
เงาะ : เหอะ
เรา : ยังไม่สำนึกอีกหรอ ด่าผู้หญิงเนี่ย
เงาะ : ทำไมต้องสำนึก
เรา (คิดในใจ //หน้าด้านเลเวล 99) : ก็ไปดูในเฟสบุ๊คเอาเองนะ (อันนี้เราก็ผิดอีกที่ไปขู่เงาะ)
แล้วเราก็ด่ากันไปมาอย่างสุภาพในไลน์ โดยไม่มีวี่แววที่เงาะจะไปขอโทษเราต่อหน้าสาธารณะ และอะไรไม่รู้ เงาะก็บล็อกเฟสเราไป เราไปสวดมนต์ทำสมาธิสักพัก ก็รู้สึกว่าจิดใจสงบมาก นิ่งมากจนน่าแปลก ความรู้สึกต่าง ๆ นานาที่เกิดขึ้นเมื่อกลางวันก็หายไปจนหมด ไม่รู้สึกอะไรเลย
มันนิ่งจนเหมือนไม่ใช่ตัวเรา เพราะปกติเราเป็นคนใจร้อนมาก ๆ

เราคิดว่าเราเองก็มีส่วนผิดเลยไปขอโทษเงาะ และยังแอบคิดว่าเงาะจะสำนึกได้บ้าง แต่เงาะก็ไม่สำนึก หาว่าตัวเองถูกตลอด แถมยังว่าเราอีกว่าทำให้เขาเสียหาย (ก็ใครใช้ให้แกด่าฉันต่อหน้าแฟนละมุดล่ะยะ แกน่ะทำตัวเองล้วน ๆ ไอ้เงาะไม่มีคุณธรรม) เราเองก็นิ่งตอบค่ะ เหมือนว่าตอนนั้นหมดพลัง ไม่อยากต่อล้อต่อเถียง จากนั้นเราก็คืนดีกลับมาเป็นแฟนกันค่ะ เรารู้สึกว่าเราบ้ามาก ๆ ที่ทำแบบนั้น มันด่าเรายับย่อยปานนั้น เช้าวันนี้เราตื่นมานั่งคิดอะไรหลาย ๆ อย่าง กลับรู้สึกว่ามันทำกับเรามาก เราไม่น่าให้อภัยมัน อย่างน้อยก็ขอเอาบาทายัดปากมันสักทีให้หายแค้น แต่บางครั้งก็อยากให้อภัยให้เรื่องมันจบๆ ตอนนี้เราสับสนกับใจตัวเองมาก ๆ เลยค่ะ ใจนึงก็อยากแก้แค้นให้สาสมกับที่มันมาดูหมิ่นศักดิ์ศรีเรา แต่อีกใจก็อยากให้อภัยและไม่อยากเสียมันไป ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงต่อไปดี เครียดมาก รบกวนชาวพันทิปช่วยให้คำปรึกษาหน่อยนะคะ ขอบคุณมาก ๆ
ปล. นี่เป็นกระทู้แรกของเรา ผิดพลาดยังไงขออภัยนะคะ
ปล2. ถึงเงาะ ถ้านายอ่านเจอกระทู้นี้ บอกไว้เลยว่า เราไม่ต้องการทะเลาะกับนายอีกแต่เราต้องการคำปรึกษาจริง ๆ และถ้าเราพูดผิดหรือลืมตรงไหนขอโทษด้วย
เมื่อสุภาพบุรษแสนดีกลายเป็นผู้ชายที่ด่าผู้หญิง เราควรทำยังไงดีคะ
เรา : (เล่าเรื่องบลา ๆ ๆ ๆ) อ่อ นี่เฟสแฟนเราค่ะ
แฟนละมุด : อ้อ เงาะนี่เองเห็นละมุดก็ไปช่วยเงาะติวด้วยนี่ ก่อนจะสอบน่ะ
เรานี่ขึ้นเลย เราสอบปลายภาคมาเป็นเดือน ๆ แล้วและตอนนั้นเรายังคบกันอยู่ แต่เขาไม่เคยบอกเรา เราก็เลยไปถามเงาะให้รู้แจ้งแถลงไข (ย่อ ๆ นะ จำได้ไม่หมดแต่ประมาณนี้)
เรา : ไหนบอกแค่ลูกค้า ต้องไปติวให้ด้วยหรอ มีอะไรทำไมไม่บอก ปิดบังทำไม
เงาะ : ก็ถ้าเราไม่ขอให้ละมุดติวให้ เธอจะติวให้เรามั้ยล่ะ เธอน่ะมันจอมเอาตัวรอด เอาตัวรอดอยู่คนเดียว
เรา : แล้วทำไมไม่บอกล่ะว่าทำไม่ได้ เคยขอมั้ย
เท่านั้นล่ะเงียบเลย เงาะเถียงไม่ออกแล้วก็พาลเปลี่ยนเรื่องไปเฉย ๆ สักพักเงาะก็รู้ว่าเราไปฟ้องแฟนละมุด ต่อไปนี้คือบทสนทนาของเรากับเงาะ เท่าที่เราจำได้ค่ะ
เงาะ : ทำงี้ทำไม เราไม่ได้เป็นอะไรกัน
เรา : อ้าว พูดงี้ได้ไง
สักพักเราก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนที่เราจับได้ว่าเขาคุยกับละมุด เราบอกเลิกเขา
แต่… เราลืมไปว่าเราล็อกอินเฟสบุ๊คของเงาะค้างอยู่แล้วมันก็เด้งข้อความขึ้นมา ด้วยความเผือก (ยอมรับว่าส่วนนี้เราผิดจริง ๆ ) ก็เลยแอบเข้าไปดู และพบว่า เขากำลังว่าเราให้แฟนละมุดฟัง ซึ่งตอนนั้นเรายังเฉย ๆ ค่ะ เพราะมันจริงที่เราเอ๋อเหรอหาว่าเขาเป็นแฟนเรา แต่ว่า พอได้ทีเงาะเริ่มใส่สีตีไข่ให้ร้ายเราอย่างเนียน ๆ เล่นเอาแฟนละมุดเกือบหลงเชื่อว่าเรามันจอมตอแลส์ เรานี่ทนไม่ไหวเลย ด้วยบันดาลโทสะเราเลยพิมพ์แย้งไปว่านายมันมั่ววว เข้าข้างตัวเอง (ซึ่งอันนี้เรายอมรับผิดว่าเป็นเกรียนคีย์บอร์ด ไร้มารยาท แทรกระหว่างที่เขาคุยกัน แต่มันใส่ร้ายเรานี่นา ทนไม่ได้) เราเถียงกันไปมาค่ะ แล้วเรื่องที่ไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้นก็เกิด เขาขึ้นกุเมิงกับเรา ทั้งที่เวลาเกือบหนึ่งปีที่ผ่านมาเขาเป็นสุภาพบุรุษ ไม่เคยว่าเพศแม่ และนี่คือบทสนทนาที่เราจำได้แม่นมาก ๆ เพราะเราแคปไว้ด้วยส่วนหนึ่ง (แต่อันไหนผิดพลาดก็ขออภัยนายเงาะด้วยนะ)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
หลังจากนั้นเราก็ย้ายมาทะเลาะในไลน์ต่อ คือตอนนั้นด่ามันไปร้องไห้ไป ไม่คิดว่าผู้ชายที่เรารักเราเชื่อใจมาตั้งนาน สันดานจะต่ำตมเยี่ยงนี้ ความรู้สึกมันผสมปนเปกันไปหมด รักมาก เกลียดมาก โกรธมาก เจ็บมาก เสียใจมาก ผิดหวังมาก ไม่เคยคิดเลยว่าผู้ชายที่ทำดีกับเรามาตลอด เป็นสุภาพบุรุษ คอยไปรับไปส่ง พูดจาดี มีความมุ่งมั่น นิสัยดีมาก ๆ ร้องเพลงให้เราฟังทั้ง ๆ ที่เสียงก็ไม่ได้ดี ซื้อนู่นนี่ให้ ทำทุกอย่างเหมือนเราเป็นเจ้าหญิง มาวันนี้ จะกลายเป็นคนที่ด่าผู้หญิงที่เขาบอกรักทุกวัน เราคิดตลอดว่าอะไรทำให้เขาเปลี่ยนไปขนาดนี้ ทั้งที่เราพยายามอดทนมาตลอด ไม่งอแงเหมือนก่อน อะไรยอมได้เราก็ยอม แต่เขายังกล้าทำแบบนี้เหรอ ตอนนั้นคือโกรธมาก ๆ ๆ ๆ ๆ นี่คือบทสนทนาที่เราคุยกับเขาเท่าที่เราแคปมา
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
หลังจากนั้นเราก็ทะเลาะกันสักพัก แล้วก็แยกย้ายไปสงบสติอารมณ์ตัวเอง เราไปเล่าให้เพื่อนสนิทฟังพร้อมส่งหลักฐานให้ดู ความโกรธก็ระอุขึ้นอีก เราเลยไปโพสต์ด่ามันในเฟสบุ๊ค (อันนี้เราผิดเองและได้ทำการลบโพสต์ไปแล้ว) ประมาณว่า ด่าผู้หญิงอะเก่งจัง กุแมนกว่าเมิงอีก หลังจากนั้นก็แท็กชื่อเงาะในคอมเม้นต์ (ซึ่งก็ผิดอีกอ่ะ ประจานเงาะทำไม) เย็น ๆ น้องเงาะก็มาแต่ไม่ตอบโพสต์ เราบอกเงาะในไลน์ประมาณว่า
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แล้วเราก็ด่ากันไปมาอย่างสุภาพในไลน์ โดยไม่มีวี่แววที่เงาะจะไปขอโทษเราต่อหน้าสาธารณะ และอะไรไม่รู้ เงาะก็บล็อกเฟสเราไป เราไปสวดมนต์ทำสมาธิสักพัก ก็รู้สึกว่าจิดใจสงบมาก นิ่งมากจนน่าแปลก ความรู้สึกต่าง ๆ นานาที่เกิดขึ้นเมื่อกลางวันก็หายไปจนหมด ไม่รู้สึกอะไรเลย
มันนิ่งจนเหมือนไม่ใช่ตัวเรา เพราะปกติเราเป็นคนใจร้อนมาก ๆ
เราคิดว่าเราเองก็มีส่วนผิดเลยไปขอโทษเงาะ และยังแอบคิดว่าเงาะจะสำนึกได้บ้าง แต่เงาะก็ไม่สำนึก หาว่าตัวเองถูกตลอด แถมยังว่าเราอีกว่าทำให้เขาเสียหาย (ก็ใครใช้ให้แกด่าฉันต่อหน้าแฟนละมุดล่ะยะ แกน่ะทำตัวเองล้วน ๆ ไอ้เงาะไม่มีคุณธรรม) เราเองก็นิ่งตอบค่ะ เหมือนว่าตอนนั้นหมดพลัง ไม่อยากต่อล้อต่อเถียง จากนั้นเราก็คืนดีกลับมาเป็นแฟนกันค่ะ เรารู้สึกว่าเราบ้ามาก ๆ ที่ทำแบบนั้น มันด่าเรายับย่อยปานนั้น เช้าวันนี้เราตื่นมานั่งคิดอะไรหลาย ๆ อย่าง กลับรู้สึกว่ามันทำกับเรามาก เราไม่น่าให้อภัยมัน อย่างน้อยก็ขอเอาบาทายัดปากมันสักทีให้หายแค้น แต่บางครั้งก็อยากให้อภัยให้เรื่องมันจบๆ ตอนนี้เราสับสนกับใจตัวเองมาก ๆ เลยค่ะ ใจนึงก็อยากแก้แค้นให้สาสมกับที่มันมาดูหมิ่นศักดิ์ศรีเรา แต่อีกใจก็อยากให้อภัยและไม่อยากเสียมันไป ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงต่อไปดี เครียดมาก รบกวนชาวพันทิปช่วยให้คำปรึกษาหน่อยนะคะ ขอบคุณมาก ๆ
ปล. นี่เป็นกระทู้แรกของเรา ผิดพลาดยังไงขออภัยนะคะ
ปล2. ถึงเงาะ ถ้านายอ่านเจอกระทู้นี้ บอกไว้เลยว่า เราไม่ต้องการทะเลาะกับนายอีกแต่เราต้องการคำปรึกษาจริง ๆ และถ้าเราพูดผิดหรือลืมตรงไหนขอโทษด้วย