หมดไฟ หรือแค่หมดใจ มนุษย์เงินเดือนเอ๋ย

สวัสดีทุกคนค่ะ ขอระบายตามประสามนุษย์เงินเดือนนะคะ หลังจากเรียนจบก็เป็นพนักงานออฟฟิศมาโดยตลอด ทำๆออกๆ จนมาเจอที่นึง งานสนุกค่ะ เรารักและมีความสุขกับที่ทำ ไม่ได้ชมตัวเองแต่เราเป็นคนรับผิดชอบงานมากๆ เราถือคติว่าผลงานสะท้อนคน เราเลยเป็นคนที่เต็มที่กับงานมาตลอด จนกลายเป็นว่า อยู่มาได้แค่ 5-6 เดือน เจ้านายให้เราเลื่อนตำแหน่ง มาเป็น ผจก ฝ่าย คอยคลุมคอยดูแล ทั้งๆที่อายุงาน และอายุเราเองก็น้อยกว่าคนอื่น ทำๆไป ก็สนุก มีปัญหาให้แก้มากมาย แต่ลูกทีม ไม่ได้เป็นดั่งหวัง ทำงานกับคนที่อืดๆช้าๆ ทำให้ผ่านไปวันต่อวัน มันไม่คลิกกับเรา งานติดงานมีปัญหาไม่เคยคิดปรับปรุง เอาแต่โทษสิ่งรอบข้าง มีข้ออ้างตลอด เราเองก็เครียด งานออกมาไม่ตรงตามเป้าหมายที่ได้รับมา ขับเคลื่อนคนเดียวเหนื่อยมาก และเราไม่ใช่คนเก่ง เราอยากอยู่กับคนเก่งให้นำเราได้ เป็นเพื่อนคู่คิดได้ นี่เราลองผิดลองถูกมาตลอด ทนมาเดือบสองปี ไม่ไหว ทุกคนอืด ทำเราเหมือนจะหมดไฟและอืดตาม เราเลยออกแลได้ที่ใหม่

ตอนนี้ได้งานที่ใหม่ ได้เงินมากกว่าที่เก่า เป็นบริษัทที่เกือบจะเป็นระบบ สังคมโอเค แต่เรามาที่นี่ เป็นน้องใหม่ ต้องเรียนรู้งานที่ขอบเขตงานของเรามันลึกกว่าเดิม ทุกคนที่นี่เก่งมากจนเราเหมือนไร้ความหมาย แถมทุกอย่างที่จะทำต้องรออนุมัติ รอๆๆหมด เราอยู่มาจะครบโปรฯ เรายังไม่ได้แสดงความสามารถที่เรามีเลย บางวันทำงานอย่างกะเด็กฝึกงาน เป็นงานที่แบบ เห้อ เราจะโง่ลงไหม ไฟจะมอดไปไหม เราอยากทำงาน ไม่ชอบว่างงานไม่ชอบอยู่เฉยๆ แฟนบอกว่าดีแล้วจะได้ไม่เหนื่อย เงินเดือนขนาดนี้ แต่งานน้อยๆ คือเราไม่คิดงั้น เราโอเคกับเงินเดือน แต่เราอยากทำงาน เวลาเค้ามีประชุม เรากลับเป็นแค่คนนั่งประดับห้องเฉยๆ ไร้ความหมาย กังวลว่าจะผ่านโปรไปยังไง ในเมื่อผลงานยังไม่มีให้พิสูจน์

ตอนนี้เบื่อ กลายเป็นไม่อยากไปทำงานเลย อยากได้งานใหม่ แต่งานหายาก จะให้ได้เงินแบบนี้ก็ยากจัง ที่นี่ได้มาไม่ต่อเลยสักคำ เรียกเท่าไหร่เอาเท่านั้นเลย

เราควรจัดการกับอารมณ์ที่หมดใจหรือหมดไฟของเรายังไงดีคะ