------รักใสใสหัวใจสีชมพู------
เขียนโดยmaprang
แนว คอมมาดี้-โรแมนติก
🍁แนะนำละคร🍂
นางเอก พิชา/พริกหวาน
พระเอก.มาวิน
ตัวร้าย. จัสมิน
เพื่อนนางเอก. นินิว
เพื่อนพระเอก. นิทาน
🍀🍀🍀🍀🍁🍁🍁🍁🍃🍃🍃
ตอนที่1
------ณ คอนโดในกทม-------------
พิชา: โอ๊ยยๆๆๆแกรวันนี้งานชั้นนะมีแต่ปัญหา ยัยคุณนายเรื่องมาก
นั้นอ่ะบอกว่าของที่ชั้นขายมันไร้คุณภาพ แถมยังต่อราคาแบบน่าเกลียดดดดดอ่ะแกร
มองบนม่ะ
฿฿฿%%#@%-%฿#*&&:"
"เสียงบนทางโทรศัพท์ทำให้เพื่อนที่ฟังถึงกับ ตกใจ"
นินิว:แกใจเย็นๆนะชั้นว่าแกน่าจะอดทนสักหน่อยงานมันก็แบบนี้แหละแก
พิชา:ถ้าชั้นสบายกว่านี้มันคงมีหนทางที่ดีกว่านี้
นินิว: แกขายของไม่ได้มาขายชั้นก็ได้ชั้นช่วยซื้ออออ
พิชา;ไม่เป็นไรแกชั้นจะสู้กับการเป็นเซลล์ขายของ. ทุกคนจะต้องเห็นความสามารถในตัวชั้น
นินิว; เออๆแต่ถ้ามันไม่โอแกจะเปลี่ยนงานก็ได้นะ ทำงานมาจะหกเดือนแล้วนะ.
พิชา:ขอบใจมากนะ😀
นินิว;แก้ปัญหาให้ถูกทุกสิ่งจะดีขึ้นเชื่อชั้น
พิชา; เออๆทำมาดราม่า แค่นี้ก่อนนะแกรรรรไว้คุยกันใหม่
นินิว: วันนี้อาทิตย์หน้าแล้วก็มีเรื่องจะคุยด้วย
พิชา: เรื่อง?
นินิว: ชั้นมีงานที่น่าสนใจมาให้แกทำ
พิชา: อะไรอ่ะ
นินิว: ไม่บอก
พิชา: OKเจอกัน
--------วางสาย----------
พิชานั่งลงบนโซฟาคอนโดห้องที่สวยงามมีแต่ ค่าไฟค่าน้ำ ค่าคอนโด หนี้บัตรเคดิต อีกหลายใบที่ทำให้เทอถึงกับถอดหายใจ
พิชา;หกเดือนล่ะเงินยังไม่มีจ่ายค่าเทอมเลย
เธอมองใบจ่ายค่าเทอมด้วยแววตาเศร้า 😢
-------พิชาโทรศัพท์ไปหาแม่----
แม่;เป็นไงบ้างลูก
พิชา;สบายดี แม่ล่ะ
แม่;ก็สบายดี ช่วงนี้แม่ก็ไม่ได้ทำนา
ที่บ้านเรามันแล้งนะลูก
พิชา; หนูก็อยากให้แม่มาอยู่ด้วยแต่ตอนนังานเยอะมากหนูกลัวแม่ลำบากตอนนี้บ้านยังสร้างไม่เสร็จเลย
แม่;ไม่เป็นไรลูกเงินเดือนเยอะเก็บเงินไว้ใช้เถอะจ๊ะ
พิชา;จ้าาาาาาา
แม่;ทำงานดีๆนะลูกทำอาชีพสุจริตแม่ก็ดีใจล่ะ
พิชา;ไว้ว่างๆพริกจะไปเยี่ยมนะแม่
รักแม่นะจ้าาา
แม่;จ้าบ๊ายๆลูก
พิชาตัดสายโทรศัพท์เดินไปด้วยครุ่นคิดว่าจะทำงานต่อไปได้ยังไงให้ชีวิตดีขึ้น พิชาเริ่มบ่น
พิชา: ไม่มีทั้งบ้านทั้งเงินเซ็ง
------------------------------------------------
รุ่งเช้า....7โมงเช้า
พิชา;ลุงข้าวเหนียวหมู4ไม้
--หน้าตาพิชารีบเร่งมากๆเพื่อจะไปให้ถึงที่ทำงานโดยเร็วๆที่ทำงานห่างจากที่พัก2ซม.-----
😎บริบัทปันรัก😁
เจ้านาย;ยอดขายเดือนนี้คนที่ขายของได้ดีที่สุดคือ จัสมิน ปรบมือ
จัสมิน;ขอบคุณทุกคนมากๆคะ
จัสไม่คิดเลยคะจะพยามต่อไปแต่น่าสงสารคนที่เขาทำงานจะหกเดือนล่ะยังไม่ไปถึงไหน
พิชา;เธอว่าใครอ่ะ
จัสมิน; อ้าววว พิชา ยังไม่พูดถึงเธอเลยทำไมต้องร้อนตัว
กรรมการบริษัท: พอๆหยุดเถียง
จัสมิน: กรรมการค่ะ..จัสมีข้อเสนอที่น่าสนใจ
กรรมการบริษัท: ว่ามาคร๊าบบบ
จัสมิส : คือจัสอ่ะสงสารพิชาม๊ากมากขายของยังไงก็ไม่มีคนซื้อ จัสคิดว่าจะช่วยพิชาดูค่ะเพื่ออะไรๆจะดีขึ้น
พิชา: No way จ๊ะ ไม่ได้อยากให้ช่วย
กรรมการบริษัท: อืมๆดีๆ
พิชา: ไม่นะค่ะ พริกอ่ะทำงานกับมันไม่ได้
จัสมิน: (ยิ้มอ่อน)
กรรมการบริษัท: จัดแคมเปสการตลาดเลย
ผู้ร่วมประชุม: น่าสนใจนะค่ะ!!!
กรรมการบริษัท: เอาล่ะวันนี้พอแค่นี้นะ
ทุกคนเดินออกไปกันหมดดดดดด
พิชา;อย่ามาหมั่นหน้าได้ม่ะ
จัสมิน; ก็ชั้นสวย ชั้นเก่ง มีไรม่ะ
พิชา; 55555555
จัสมิน; หัวเราะอะไร
พิชา: เบื่อพวกแย่งงาน
จัสมิน: ช่วยไม่ได้เธอมันโง่เอง
"จัสมินสะบัดผมเดินออกไปอย่างเชิดๆพร้อมส่งสายตาสะใจให้กับพิชา"
พิชา: โอ๊ยยยทำไงดี
------------------------------------------------
บริษัท------
คุณพิชาคะหัวหน้าเรียกพบคะ
พิชา;มีอะไรคะคุณเจ้านาย
เจ้านาย; ผมมีเรื่องจะบอกคุณ
สิ่งที่ผมเห็นตลอด6เดือนยอดขายที่คุณทำมันน้อยกว่าๆคนอื่น
พิชา;แต่ชั้นพยามได้นะคะชั้นแค่ไม่ค่อยง้อใครไม่ค่อยคุยกับลูกค้า
แต่ชั้นจะเต็มที่คะ ชั้นสัญญา
เจ้านาย; ส่ายหัว
พิชา; อย่าไล่ชั้นออกเลยนะคะ
เจ้านาย; คุณเรียนจบด้านนิติมาผมอยากกกย้ายตำแหน่งคุณไปทำเรื่องเจราจากับลูกค้า ไม่ว่ารายเล็กหรือรายใหญ่
พิชา; อะไรนะคะ!!!!!!!
เจ้านาย;คุณฟังไม่ผิดหรอกกก
ผมจะเลื่อนตำแหน่งคุณ ผมเห็นศักยภาพในตัวคุณนะ พริกหวาน
พิชา: แต่งานเจรจาลูกค้าน่าจะยากกว่า?
เจ้านาย: ถ้าคุณไม่ลองดูนะก็ไม่มีทางรู้นะ ...ผมรู้นะว่าจัสมินเขาพยามเล่นงานคุณ
พิชา: ก็ยัยนั้นจะชนะชั้นตลอดเวลา
เจ้านาย: 5555
พิชา; แล้วเรื่องเจรจาต่อรองกับลูกค้า
เจ้านาย: ผมจะบอกอีกที
พิชา: ชั้นขอถามอะไรได้ไหมค่ะ
เจ้านาย: ว่ามาสิ
พิชา: แบบตรงๆเลยอ่ะค่ะ...คือคุณชอบชั้นหรือเปล่าค่ะ
เจ้านาย: ใช่ผมชอบคุณ
พิชา: 5555ตรงดี
เจ้านาย:ผมชอบที่คุณเป็นคนอดทน
พิชา:อ่อววววว
เจ้านาย;พรุ่งนี้มาเซ็นสัญญาตำแหน่งใหม่
พิชา; ค่ะ
เจ้านาย;แต่มีข้อแม้นะ
พิชา; ข้อแม้อะไรคะ
เจ้านาย;ถ้าคุณทำงานไม่สำเร็จใน6เดือน ผมจะให้คุณกับมาทำงานตำแหน่งเดิมกับจัสมิน
พิชา;😈😬
เจ้านาย;ผมให้คุณได้เท่านี้จริงๆนะ
พิชา;ค่ะ
เจ้านาย:พรุ่งนี้คุณมาคุยรายละเอียดการเจรจารต่อรองลูกค้ากับผม ส่วนแคมเปสการตลาดคุณไปคิดมาว่าจะทำอะไร
พิชา:ยากจังค่ะ
เจ้านาย: ไม่มีอะไรที่ได้มาง่ายๆ
พิชา: ❤❤❤❤❤
----------------------------------------------
🍀🌹🌼🍂🍂☀🌺🌿🌾🍁🌾
เพื่อน------ร้านเหล้า------ริมทาง
พิชาเสียงร้องคาราโอเกะ~~~เบอร์โทรอื่นแบบว่าไว้รอท่านกำลังเข้าสู่บริการรับฝากหัวใจ~ลงทะเบียนฝากไว้~~~โอโอ(เพลงขอใจแลกเบอร์โทร)
เสียงเพลงของพิชาร้องเพลงด้วยความสนุกสนาน
ป้าเขียว ป้าที่ดูแลพิชาตอนอยู่ที่กรุงเทพ) เป็น เพื่อนแม่
ป้าเขียว; ดีใจเงินเดือนขึ้นจะทำงานได้รึเองอ่ะ
พิชา: ยังไม่รู้เลยแต่ที่รู้ๆอ่ะเจ้านายแบบว่า
ปิ๊งชั้นอ่ะ
ป้าเขียว:รู้ได้ง่ะ
พิชา: จากประสบการณ์ความรักที่ผ่านมา
ป้าเขียว: 55555 ....งานก่อนไหมเองอ่ะ
พิชา; เวลายังไม่มาถึงป้าอย่าคิดมากเลย
ป้าเขียว; แล้วเองจะไปเจรจากับเขาได้หรอก(กระซิบ)แถมใบจบปริญญาปลอมเกิดเขาจับได้ซวยยนะโว้ย
พิชา;5555พริกเอาตัวรอดได้ป้า
ป้าเขียว;ให้มันเก่งแบบนี้ได้ตลอดเหอะเขาจับเองเข้าคุกหนาวที่นี้
พิชา; ถึงขั้วหัวใจไหมล่ะ
ป้าเขียว;เถียงๆๆๆๆ
พิชา; ป้าพริกขออย่างเดียวนะอย่าบอกแม่เรื่องเรียนไม่จบกับเงินเดือนที่ไม่ดีอ่ะ
ป้าเขียว;เออๆเองก็รีบๆทำให้มันเร็วที่สุดอ่ะ เรียนจบ
พิชา: จริงๆชั้นก็อยากกลับบ้านอ่ะ
ป้าเขียว: เหนื่อย 😢
พิชา:ชั้นไม่น่า มาทำงานที่นี้เลย
ป้าเขียว: กลับไปทำสวนที่บ้าน
พิชา: ไม่เอาอ่ะชอบแบบชีวิตluxury
ป้าเขียว: หึ เป็นหนี้
พิชา; ป้าพรุ่งนี้ไปเที่ยวกันไหม
ป้าเขียว;ไปไหน
พิชา;ห้างไง
ป้าเขียว;เองจะไปทำไมเงินก็ไม่ค่อยมี
พิชา; เพื่อได้แฟนรวยๆ
ป้าเขียว; เพ้อเจ้อ พริกตั้งใจทำงานเถอะหวังลมๆแล้งๆมันไม่ใช่หนังไทยมาจิ๊จ๊ะได้แฟนนะไม่มีหรอก
ให้ป้าแต่งงานหาผัวยังง่ายกว่า
พิชา;ชั้นรู้-"-
ปัาเขียว; อ้าวๆถ้าอยากไปไปก็ได้
พิชา: กินๆๆเร็ว
ป้าเขียว:แต่ที่ไปเห็นหยุดงานหรอกนะ
พิชา;ว้าวชั้นจะได้ไปเดินห้างหรูๆห้องแอร์เย็นๆ
ป้าเขียวส่ายหัวผิดหวังกับพิชาเล็กน้อย
------------------------------------------------
พิชากับป้าเขียวเดินห้างชี้โน่นนี้ด้วยความไม่เคยเห็นมาก่อน
พิชา;โหป้าเสื้อตัวละ5000
ป้าเขียว; เองอยากได้รึ
พิชา; ก็อยากได้นะสิเรียนจบมาชั้นต้องเริ่ดๆใส่เสื้อผ้าแบบนี้ได้เชิดใส่ยัยจัสมินไปเลย
ป้าเขียว;5555555แค่กระเทยจะไปสนใจอะไร
พิชา;กระเทยปากจัด
พิชาและป้าเขียวเดินช๊อปปิ้งด้วยความสนุกสนาน
พิชา;เมื่อยเลยป้า
ป้าเขียว;หิวล่ะเนี่ย อยากกินข้าว
นั้นไง ร้านโน้น
พิชา; ห้องแอร์ไหมป้า
ป้าเขียวตบหัวพิชา
ป้าเขียว; เดะโดนแค่ร้านข้างทางเดี๋ยวนี้กินไม่ได้อย่ามาเดินกับข้าเลย
ป้าเขียวเดินไปร้านข้าวข้างทางด้วยความน้อยใจ
พิชา; โหจะงอลอะไรอีกอ่ะป้า
ป้าเขียว; พริกเองมีความสุขรึที่เป็นอยู่อย่างนี้
พิชามองป้าเขียวด้วยแววตาเศร้า
ป้าเขียว; เองเคยเป็นยังไงก็เป็นอย่างงั้นความจริงก็คือความจริง
พิชา: ชั้นก็อยากมีโม้เม้มนั้นบ้างอ่ะ
ป้าเขียว: มีคนมากมายที่อยากอยู่ธรรมดา
พิชา: ดราม่าอีกล่ะ
ป้าเขียว: ข้าก็อยากให้เองได้คิดบ้าง
พิชา; กินข้าวเถอะป้ามาๆ(จับมือ)
----------------------------------------------
30นาทีผ่านไป
พิชา; อิ่มๆๆๆ
ป้าเขียว; อิ่มพุงจะแตกแล้วเนี่ย
พิชาและป้าเขียวเดินเที่ยวในตลาดก่อนจะกลับ เป็นเวลา1ซม
ป้าเขียว;รถเยอะโว้ยระวังๆ
พิชา;ฝนจะตกแล้วป้า
ป้าเขียว; หาที่หลบฝนกันก่อน
อยู่ดีรถขับมาชนร้านน้ำข้าวของกระจาย โชคดีที่พิชาดึงป้าเขียวไว้ได้ทัน ตัวของป้าเขียวล้มไปทับพิชา ป้าเขียวเป็นลมคนแถวนั้นช่วยประคองให้ดมยาดมพาไปพักที่หลบฝนส่วนพิชายืนตากฝน
พิชาโมโหความตกใจ
พิชา;"ขับรถยังไงอ่ะมองไม่เห็นทางหรอก"
ผู้ชายหน้าตาหล่อผิวขาวสะบักผมให้อยู่ทรง ผู้ชายอึ้งเล็กน้อยในความสวยของพิชา
ผู้ชาย; คุณมีมารยาทหน่อยสิ
มาทุบกระจกมาตะโกนใส่แบบนี้คนดีๆเข้าทำกันหรอก
พิชา;แล้วนายขับรถมายังไงขับมาชนชั้นเดินกันห่างถนน
ผู้ชาย;ผมไม่ได้ตั้งใจ
พิชา; ชั้นก็ไม่ได้ตั้งใจเหมือนกัน
พิชาและผู้ชายยืนตากฝนแบบเถียงกันไม่มีใครยอมใครมองจิกด้วยแบบไม่ยอมแพ้
ผู้ชาย; ผมจะจัดการร้านที่เสียหายและรับผิดชอบทุกอย่าง
พิชา
พยักหน้า)ก็ดี
ผู้ชาย; คุณพาคนของคุณขึ้นรถ
ผมจะไปส่งโรงพยาบาลให้
แต่หนาวหน่อยนะตากฝนเถียงกับผมไม่ยอมหยุด
พิชา; คุณคิดว่าชั้นผิดหรอก
ผู้ชาย;ผมไม่ได้ว่าคุณผิดแต่คุณใช้อารมณ์
ป้าเขียว;ชั้นไม่ได้เป็นอะไรแล้วคะ
ผู้ชาย;ไม่เป็นไรครับ ผมอยากให้หมอตรวจให้แน่ใจคุณป้าไม่ได้เป็นอะไร ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ
พิชาพาป้าเขียวขึ้นรถโดยผู้ชายถือร่มให้ป้าเขียว ป้าเขียวนั่งรถไปพิชาตัวสั่นเพราะหนาวจากตากฝน
ผู้ชายหยิบผ้าเซ็ดตัวมาให้พิชา
พิชา;ไม่เป็นไร
ผู้ชาย; หนาวแบบนี้จะไม่สบายรับๆไปเถอะ เดี๋ยวผมจะแวะปั๊มนะให้คุณไปเปลี่ยนชุด
พิชา; ไม่อ่ะชั้นอยากให้ป้าไปหาหมอ
ผู้ชาย; ตามใจนะเกิดไม่สบายเข้าโรงพยาบาลหมดเงินไม่น้อย
พิชามองป้าเขียวที่หลับอยู่บนรถด้วยความเหนื่อย พิชาไปซื้อเสื้อผ้าในห้างไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำโดยหารู้ไม่ว่ามีนักข่าวถ่ายรูปเธอกับรถของผู้ชายคนนั้น
------------------------------------------------
โรงพยาบาล
ป้าเขียว; ขอบคุณคุณมากนะคะ
ที่พาป้ามาหาหมอ
ผู้ชาย; นี่(หยิบนามบัตร)เป็นชื่อของผมครับ ถ้ามีอะไรก็ติดต่อผมได้นะครับผมชื่อมาวิน
พิชา;ถ้าไม่จำเป็นชั้นก็ไม่อยากติดต่อหรอก แล้วก็อย่าไปขับรถแบบนี้อีกล่ะ
มาวินยิ้มให้ป้าเขียวแล้วมองพิชาเพื่อบอกลาแต่พิชาทำเป็นไม่สนใจ
มาวิน; ผมไปก่อนนะ
มาวินเดินจากไปลงลิฟท์แววตาเขาเศร้าเล็กน้อยที่ไม่เจอพิชาอีก
มาวิน:อะไรของเค้าว่ะด่าเป็นชุด
พิชา: บ่นไรอ่ะ
มาวิน: ก็ยังดีนะที่ตามมาอ่ะ
พิชา: อะไรชั้นมาหาของกิน
"ลิฟท์เปิดขึ้นมาแล้วว"
มาวิน:วันนี้คุณนอนโรงพยาบาลใช่ไหม
พิชา:ค่ะ
มาวิน:ช่วยอะไรผมหน่อย
พิชา:เรื่อง?
🍁🍁🍁🍁🍁🍁🌾🍁🍂🍂🍂✌✌
ลิฟต์เปิดขึ้นมา นักข่าวเต็มถ่ายรูปเยอะมากแสงจากกล้องและความสว่างที่ทำให้ ต้องปิดตา
มาวิน: ผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนคบหาดูใจกันครับ
พิชา: เฮ้ยยยคุณ
มาวิน: ผมมีแฟนแล้วครับ
พิชา: เฮ้ยยย..คุณเป็นใครอ่ะ(เสียงกระซิบ)
มาวิน: คุณไม่รู้จักผมจริงๆหรอก
พิชา:ใครอ่ะ?
"พิชาหยิบนามบัตรขึ้นมาดูด้วยความตกใจ"
พิชา:คุณคือ มาวิน นักธุรกิจที่ดังๆ
มาวิน:ใช่
พิชา: ว๊ายยยตายแล้วไม่ได้ฝันไปสินะ
มาวิน:55555
นักข่าว:แล้วคุณ เกรช อ่ะคะที่มีข่าวว่ากำลังคบหาดูใจคือไรอ่ะค่ะ
มาวิน: ข่าวลือนะครับไม่มีความจริง ผมขอตัวก่อนครับ
"มาวินและพิชาเดินมาถึงหน้าโรงพยาบาล"
พิชา:ไหนๆคุณเล่าให้ชั้นฟังหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้น
มาวิน:คืองี้นะ คือผมอ่ะมีศัตรูทางธุรกิจเยอะมาก
แล้วผู้หญิงคนนั้นอ่ะ เขาชอบผม
พิชา: ก็ดีแล้วไงมีคนชอบ
มาวิน: ผมไม่อยากมีกระแส
พิชา: แล้วที่นี้จะทำไงต่อ
มาวิน:ก็ไม่ต้องทำไร คุณช่วยผมแค่นี้
พิชา: เออค่อยยังชั่ว
มาวิน:ผมจะให้เงินคุณนะรับไว้
พิชา:10,000บาท มากไปป่ะ
มาวิน:งั้นก็ไม่ต้อง
พิชา: 55555รับสิให้ขนาดนี้
มาวิน:ผมกลับแล้วขอให้คุณโชคดี
พิชา:โชคดี
"มาวินขับรถออกไปพิชาหันหลังกลับเข้าไปในโรงพยาบาลด้วยความเหนื่อย"
..................................................
จบตอน1
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะค่ะช่วยแนะนำเพิ่มเติมติ-ชมด้วยนะคะ เป็นมือใหม่อยู่ค่ะ อยากให้เรื่องนี้มีข้อคิดในเรื่องการใช้ชีวิต
รักใสใสหัวใจสีชมพู-ep1
เขียนโดยmaprang
แนว คอมมาดี้-โรแมนติก
🍁แนะนำละคร🍂
นางเอก พิชา/พริกหวาน
พระเอก.มาวิน
ตัวร้าย. จัสมิน
เพื่อนนางเอก. นินิว
เพื่อนพระเอก. นิทาน
🍀🍀🍀🍀🍁🍁🍁🍁🍃🍃🍃
ตอนที่1
------ณ คอนโดในกทม-------------
พิชา: โอ๊ยยๆๆๆแกรวันนี้งานชั้นนะมีแต่ปัญหา ยัยคุณนายเรื่องมาก
นั้นอ่ะบอกว่าของที่ชั้นขายมันไร้คุณภาพ แถมยังต่อราคาแบบน่าเกลียดดดดดอ่ะแกร
มองบนม่ะ
฿฿฿%%#@%-%฿#*&&:"
"เสียงบนทางโทรศัพท์ทำให้เพื่อนที่ฟังถึงกับ ตกใจ"
นินิว:แกใจเย็นๆนะชั้นว่าแกน่าจะอดทนสักหน่อยงานมันก็แบบนี้แหละแก
พิชา:ถ้าชั้นสบายกว่านี้มันคงมีหนทางที่ดีกว่านี้
นินิว: แกขายของไม่ได้มาขายชั้นก็ได้ชั้นช่วยซื้ออออ
พิชา;ไม่เป็นไรแกชั้นจะสู้กับการเป็นเซลล์ขายของ. ทุกคนจะต้องเห็นความสามารถในตัวชั้น
นินิว; เออๆแต่ถ้ามันไม่โอแกจะเปลี่ยนงานก็ได้นะ ทำงานมาจะหกเดือนแล้วนะ.
พิชา:ขอบใจมากนะ😀
นินิว;แก้ปัญหาให้ถูกทุกสิ่งจะดีขึ้นเชื่อชั้น
พิชา; เออๆทำมาดราม่า แค่นี้ก่อนนะแกรรรรไว้คุยกันใหม่
นินิว: วันนี้อาทิตย์หน้าแล้วก็มีเรื่องจะคุยด้วย
พิชา: เรื่อง?
นินิว: ชั้นมีงานที่น่าสนใจมาให้แกทำ
พิชา: อะไรอ่ะ
นินิว: ไม่บอก
พิชา: OKเจอกัน
--------วางสาย----------
พิชานั่งลงบนโซฟาคอนโดห้องที่สวยงามมีแต่ ค่าไฟค่าน้ำ ค่าคอนโด หนี้บัตรเคดิต อีกหลายใบที่ทำให้เทอถึงกับถอดหายใจ
พิชา;หกเดือนล่ะเงินยังไม่มีจ่ายค่าเทอมเลย
เธอมองใบจ่ายค่าเทอมด้วยแววตาเศร้า 😢
-------พิชาโทรศัพท์ไปหาแม่----
แม่;เป็นไงบ้างลูก
พิชา;สบายดี แม่ล่ะ
แม่;ก็สบายดี ช่วงนี้แม่ก็ไม่ได้ทำนา
ที่บ้านเรามันแล้งนะลูก
พิชา; หนูก็อยากให้แม่มาอยู่ด้วยแต่ตอนนังานเยอะมากหนูกลัวแม่ลำบากตอนนี้บ้านยังสร้างไม่เสร็จเลย
แม่;ไม่เป็นไรลูกเงินเดือนเยอะเก็บเงินไว้ใช้เถอะจ๊ะ
พิชา;จ้าาาาาาา
แม่;ทำงานดีๆนะลูกทำอาชีพสุจริตแม่ก็ดีใจล่ะ
พิชา;ไว้ว่างๆพริกจะไปเยี่ยมนะแม่
รักแม่นะจ้าาา
แม่;จ้าบ๊ายๆลูก
พิชาตัดสายโทรศัพท์เดินไปด้วยครุ่นคิดว่าจะทำงานต่อไปได้ยังไงให้ชีวิตดีขึ้น พิชาเริ่มบ่น
พิชา: ไม่มีทั้งบ้านทั้งเงินเซ็ง
------------------------------------------------
รุ่งเช้า....7โมงเช้า
พิชา;ลุงข้าวเหนียวหมู4ไม้
--หน้าตาพิชารีบเร่งมากๆเพื่อจะไปให้ถึงที่ทำงานโดยเร็วๆที่ทำงานห่างจากที่พัก2ซม.-----
😎บริบัทปันรัก😁
เจ้านาย;ยอดขายเดือนนี้คนที่ขายของได้ดีที่สุดคือ จัสมิน ปรบมือ
จัสมิน;ขอบคุณทุกคนมากๆคะ
จัสไม่คิดเลยคะจะพยามต่อไปแต่น่าสงสารคนที่เขาทำงานจะหกเดือนล่ะยังไม่ไปถึงไหน
พิชา;เธอว่าใครอ่ะ
จัสมิน; อ้าววว พิชา ยังไม่พูดถึงเธอเลยทำไมต้องร้อนตัว
กรรมการบริษัท: พอๆหยุดเถียง
จัสมิน: กรรมการค่ะ..จัสมีข้อเสนอที่น่าสนใจ
กรรมการบริษัท: ว่ามาคร๊าบบบ
จัสมิส : คือจัสอ่ะสงสารพิชาม๊ากมากขายของยังไงก็ไม่มีคนซื้อ จัสคิดว่าจะช่วยพิชาดูค่ะเพื่ออะไรๆจะดีขึ้น
พิชา: No way จ๊ะ ไม่ได้อยากให้ช่วย
กรรมการบริษัท: อืมๆดีๆ
พิชา: ไม่นะค่ะ พริกอ่ะทำงานกับมันไม่ได้
จัสมิน: (ยิ้มอ่อน)
กรรมการบริษัท: จัดแคมเปสการตลาดเลย
ผู้ร่วมประชุม: น่าสนใจนะค่ะ!!!
กรรมการบริษัท: เอาล่ะวันนี้พอแค่นี้นะ
ทุกคนเดินออกไปกันหมดดดดดด
พิชา;อย่ามาหมั่นหน้าได้ม่ะ
จัสมิน; ก็ชั้นสวย ชั้นเก่ง มีไรม่ะ
พิชา; 55555555
จัสมิน; หัวเราะอะไร
พิชา: เบื่อพวกแย่งงาน
จัสมิน: ช่วยไม่ได้เธอมันโง่เอง
"จัสมินสะบัดผมเดินออกไปอย่างเชิดๆพร้อมส่งสายตาสะใจให้กับพิชา"
พิชา: โอ๊ยยยทำไงดี
------------------------------------------------
บริษัท------
คุณพิชาคะหัวหน้าเรียกพบคะ
พิชา;มีอะไรคะคุณเจ้านาย
เจ้านาย; ผมมีเรื่องจะบอกคุณ
สิ่งที่ผมเห็นตลอด6เดือนยอดขายที่คุณทำมันน้อยกว่าๆคนอื่น
พิชา;แต่ชั้นพยามได้นะคะชั้นแค่ไม่ค่อยง้อใครไม่ค่อยคุยกับลูกค้า
แต่ชั้นจะเต็มที่คะ ชั้นสัญญา
เจ้านาย; ส่ายหัว
พิชา; อย่าไล่ชั้นออกเลยนะคะ
เจ้านาย; คุณเรียนจบด้านนิติมาผมอยากกกย้ายตำแหน่งคุณไปทำเรื่องเจราจากับลูกค้า ไม่ว่ารายเล็กหรือรายใหญ่
พิชา; อะไรนะคะ!!!!!!!
เจ้านาย;คุณฟังไม่ผิดหรอกกก
ผมจะเลื่อนตำแหน่งคุณ ผมเห็นศักยภาพในตัวคุณนะ พริกหวาน
พิชา: แต่งานเจรจาลูกค้าน่าจะยากกว่า?
เจ้านาย: ถ้าคุณไม่ลองดูนะก็ไม่มีทางรู้นะ ...ผมรู้นะว่าจัสมินเขาพยามเล่นงานคุณ
พิชา: ก็ยัยนั้นจะชนะชั้นตลอดเวลา
เจ้านาย: 5555
พิชา; แล้วเรื่องเจรจาต่อรองกับลูกค้า
เจ้านาย: ผมจะบอกอีกที
พิชา: ชั้นขอถามอะไรได้ไหมค่ะ
เจ้านาย: ว่ามาสิ
พิชา: แบบตรงๆเลยอ่ะค่ะ...คือคุณชอบชั้นหรือเปล่าค่ะ
เจ้านาย: ใช่ผมชอบคุณ
พิชา: 5555ตรงดี
เจ้านาย:ผมชอบที่คุณเป็นคนอดทน
พิชา:อ่อววววว
เจ้านาย;พรุ่งนี้มาเซ็นสัญญาตำแหน่งใหม่
พิชา; ค่ะ
เจ้านาย;แต่มีข้อแม้นะ
พิชา; ข้อแม้อะไรคะ
เจ้านาย;ถ้าคุณทำงานไม่สำเร็จใน6เดือน ผมจะให้คุณกับมาทำงานตำแหน่งเดิมกับจัสมิน
พิชา;😈😬
เจ้านาย;ผมให้คุณได้เท่านี้จริงๆนะ
พิชา;ค่ะ
เจ้านาย:พรุ่งนี้คุณมาคุยรายละเอียดการเจรจารต่อรองลูกค้ากับผม ส่วนแคมเปสการตลาดคุณไปคิดมาว่าจะทำอะไร
พิชา:ยากจังค่ะ
เจ้านาย: ไม่มีอะไรที่ได้มาง่ายๆ
พิชา: ❤❤❤❤❤
----------------------------------------------
🍀🌹🌼🍂🍂☀🌺🌿🌾🍁🌾
เพื่อน------ร้านเหล้า------ริมทาง
พิชาเสียงร้องคาราโอเกะ~~~เบอร์โทรอื่นแบบว่าไว้รอท่านกำลังเข้าสู่บริการรับฝากหัวใจ~ลงทะเบียนฝากไว้~~~โอโอ(เพลงขอใจแลกเบอร์โทร)
เสียงเพลงของพิชาร้องเพลงด้วยความสนุกสนาน
ป้าเขียว ป้าที่ดูแลพิชาตอนอยู่ที่กรุงเทพ) เป็น เพื่อนแม่
ป้าเขียว; ดีใจเงินเดือนขึ้นจะทำงานได้รึเองอ่ะ
พิชา: ยังไม่รู้เลยแต่ที่รู้ๆอ่ะเจ้านายแบบว่า
ปิ๊งชั้นอ่ะ
ป้าเขียว:รู้ได้ง่ะ
พิชา: จากประสบการณ์ความรักที่ผ่านมา
ป้าเขียว: 55555 ....งานก่อนไหมเองอ่ะ
พิชา; เวลายังไม่มาถึงป้าอย่าคิดมากเลย
ป้าเขียว; แล้วเองจะไปเจรจากับเขาได้หรอก(กระซิบ)แถมใบจบปริญญาปลอมเกิดเขาจับได้ซวยยนะโว้ย
พิชา;5555พริกเอาตัวรอดได้ป้า
ป้าเขียว;ให้มันเก่งแบบนี้ได้ตลอดเหอะเขาจับเองเข้าคุกหนาวที่นี้
พิชา; ถึงขั้วหัวใจไหมล่ะ
ป้าเขียว;เถียงๆๆๆๆ
พิชา; ป้าพริกขออย่างเดียวนะอย่าบอกแม่เรื่องเรียนไม่จบกับเงินเดือนที่ไม่ดีอ่ะ
ป้าเขียว;เออๆเองก็รีบๆทำให้มันเร็วที่สุดอ่ะ เรียนจบ
พิชา: จริงๆชั้นก็อยากกลับบ้านอ่ะ
ป้าเขียว: เหนื่อย 😢
พิชา:ชั้นไม่น่า มาทำงานที่นี้เลย
ป้าเขียว: กลับไปทำสวนที่บ้าน
พิชา: ไม่เอาอ่ะชอบแบบชีวิตluxury
ป้าเขียว: หึ เป็นหนี้
พิชา; ป้าพรุ่งนี้ไปเที่ยวกันไหม
ป้าเขียว;ไปไหน
พิชา;ห้างไง
ป้าเขียว;เองจะไปทำไมเงินก็ไม่ค่อยมี
พิชา; เพื่อได้แฟนรวยๆ
ป้าเขียว; เพ้อเจ้อ พริกตั้งใจทำงานเถอะหวังลมๆแล้งๆมันไม่ใช่หนังไทยมาจิ๊จ๊ะได้แฟนนะไม่มีหรอก
ให้ป้าแต่งงานหาผัวยังง่ายกว่า
พิชา;ชั้นรู้-"-
ปัาเขียว; อ้าวๆถ้าอยากไปไปก็ได้
พิชา: กินๆๆเร็ว
ป้าเขียว:แต่ที่ไปเห็นหยุดงานหรอกนะ
พิชา;ว้าวชั้นจะได้ไปเดินห้างหรูๆห้องแอร์เย็นๆ
ป้าเขียวส่ายหัวผิดหวังกับพิชาเล็กน้อย
------------------------------------------------
พิชากับป้าเขียวเดินห้างชี้โน่นนี้ด้วยความไม่เคยเห็นมาก่อน
พิชา;โหป้าเสื้อตัวละ5000
ป้าเขียว; เองอยากได้รึ
พิชา; ก็อยากได้นะสิเรียนจบมาชั้นต้องเริ่ดๆใส่เสื้อผ้าแบบนี้ได้เชิดใส่ยัยจัสมินไปเลย
ป้าเขียว;5555555แค่กระเทยจะไปสนใจอะไร
พิชา;กระเทยปากจัด
พิชาและป้าเขียวเดินช๊อปปิ้งด้วยความสนุกสนาน
พิชา;เมื่อยเลยป้า
ป้าเขียว;หิวล่ะเนี่ย อยากกินข้าว
นั้นไง ร้านโน้น
พิชา; ห้องแอร์ไหมป้า
ป้าเขียวตบหัวพิชา
ป้าเขียว; เดะโดนแค่ร้านข้างทางเดี๋ยวนี้กินไม่ได้อย่ามาเดินกับข้าเลย
ป้าเขียวเดินไปร้านข้าวข้างทางด้วยความน้อยใจ
พิชา; โหจะงอลอะไรอีกอ่ะป้า
ป้าเขียว; พริกเองมีความสุขรึที่เป็นอยู่อย่างนี้
พิชามองป้าเขียวด้วยแววตาเศร้า
ป้าเขียว; เองเคยเป็นยังไงก็เป็นอย่างงั้นความจริงก็คือความจริง
พิชา: ชั้นก็อยากมีโม้เม้มนั้นบ้างอ่ะ
ป้าเขียว: มีคนมากมายที่อยากอยู่ธรรมดา
พิชา: ดราม่าอีกล่ะ
ป้าเขียว: ข้าก็อยากให้เองได้คิดบ้าง
พิชา; กินข้าวเถอะป้ามาๆ(จับมือ)
----------------------------------------------
30นาทีผ่านไป
พิชา; อิ่มๆๆๆ
ป้าเขียว; อิ่มพุงจะแตกแล้วเนี่ย
พิชาและป้าเขียวเดินเที่ยวในตลาดก่อนจะกลับ เป็นเวลา1ซม
ป้าเขียว;รถเยอะโว้ยระวังๆ
พิชา;ฝนจะตกแล้วป้า
ป้าเขียว; หาที่หลบฝนกันก่อน
อยู่ดีรถขับมาชนร้านน้ำข้าวของกระจาย โชคดีที่พิชาดึงป้าเขียวไว้ได้ทัน ตัวของป้าเขียวล้มไปทับพิชา ป้าเขียวเป็นลมคนแถวนั้นช่วยประคองให้ดมยาดมพาไปพักที่หลบฝนส่วนพิชายืนตากฝน
พิชาโมโหความตกใจ
พิชา;"ขับรถยังไงอ่ะมองไม่เห็นทางหรอก"
ผู้ชายหน้าตาหล่อผิวขาวสะบักผมให้อยู่ทรง ผู้ชายอึ้งเล็กน้อยในความสวยของพิชา
ผู้ชาย; คุณมีมารยาทหน่อยสิ
มาทุบกระจกมาตะโกนใส่แบบนี้คนดีๆเข้าทำกันหรอก
พิชา;แล้วนายขับรถมายังไงขับมาชนชั้นเดินกันห่างถนน
ผู้ชาย;ผมไม่ได้ตั้งใจ
พิชา; ชั้นก็ไม่ได้ตั้งใจเหมือนกัน
พิชาและผู้ชายยืนตากฝนแบบเถียงกันไม่มีใครยอมใครมองจิกด้วยแบบไม่ยอมแพ้
ผู้ชาย; ผมจะจัดการร้านที่เสียหายและรับผิดชอบทุกอย่าง
พิชา
ผู้ชาย; คุณพาคนของคุณขึ้นรถ
ผมจะไปส่งโรงพยาบาลให้
แต่หนาวหน่อยนะตากฝนเถียงกับผมไม่ยอมหยุด
พิชา; คุณคิดว่าชั้นผิดหรอก
ผู้ชาย;ผมไม่ได้ว่าคุณผิดแต่คุณใช้อารมณ์
ป้าเขียว;ชั้นไม่ได้เป็นอะไรแล้วคะ
ผู้ชาย;ไม่เป็นไรครับ ผมอยากให้หมอตรวจให้แน่ใจคุณป้าไม่ได้เป็นอะไร ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ
พิชาพาป้าเขียวขึ้นรถโดยผู้ชายถือร่มให้ป้าเขียว ป้าเขียวนั่งรถไปพิชาตัวสั่นเพราะหนาวจากตากฝน
ผู้ชายหยิบผ้าเซ็ดตัวมาให้พิชา
พิชา;ไม่เป็นไร
ผู้ชาย; หนาวแบบนี้จะไม่สบายรับๆไปเถอะ เดี๋ยวผมจะแวะปั๊มนะให้คุณไปเปลี่ยนชุด
พิชา; ไม่อ่ะชั้นอยากให้ป้าไปหาหมอ
ผู้ชาย; ตามใจนะเกิดไม่สบายเข้าโรงพยาบาลหมดเงินไม่น้อย
พิชามองป้าเขียวที่หลับอยู่บนรถด้วยความเหนื่อย พิชาไปซื้อเสื้อผ้าในห้างไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำโดยหารู้ไม่ว่ามีนักข่าวถ่ายรูปเธอกับรถของผู้ชายคนนั้น
------------------------------------------------
โรงพยาบาล
ป้าเขียว; ขอบคุณคุณมากนะคะ
ที่พาป้ามาหาหมอ
ผู้ชาย; นี่(หยิบนามบัตร)เป็นชื่อของผมครับ ถ้ามีอะไรก็ติดต่อผมได้นะครับผมชื่อมาวิน
พิชา;ถ้าไม่จำเป็นชั้นก็ไม่อยากติดต่อหรอก แล้วก็อย่าไปขับรถแบบนี้อีกล่ะ
มาวินยิ้มให้ป้าเขียวแล้วมองพิชาเพื่อบอกลาแต่พิชาทำเป็นไม่สนใจ
มาวิน; ผมไปก่อนนะ
มาวินเดินจากไปลงลิฟท์แววตาเขาเศร้าเล็กน้อยที่ไม่เจอพิชาอีก
มาวิน:อะไรของเค้าว่ะด่าเป็นชุด
พิชา: บ่นไรอ่ะ
มาวิน: ก็ยังดีนะที่ตามมาอ่ะ
พิชา: อะไรชั้นมาหาของกิน
"ลิฟท์เปิดขึ้นมาแล้วว"
มาวิน:วันนี้คุณนอนโรงพยาบาลใช่ไหม
พิชา:ค่ะ
มาวิน:ช่วยอะไรผมหน่อย
พิชา:เรื่อง?
🍁🍁🍁🍁🍁🍁🌾🍁🍂🍂🍂✌✌
ลิฟต์เปิดขึ้นมา นักข่าวเต็มถ่ายรูปเยอะมากแสงจากกล้องและความสว่างที่ทำให้ ต้องปิดตา
มาวิน: ผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนคบหาดูใจกันครับ
พิชา: เฮ้ยยยคุณ
มาวิน: ผมมีแฟนแล้วครับ
พิชา: เฮ้ยยย..คุณเป็นใครอ่ะ(เสียงกระซิบ)
มาวิน: คุณไม่รู้จักผมจริงๆหรอก
พิชา:ใครอ่ะ?
"พิชาหยิบนามบัตรขึ้นมาดูด้วยความตกใจ"
พิชา:คุณคือ มาวิน นักธุรกิจที่ดังๆ
มาวิน:ใช่
พิชา: ว๊ายยยตายแล้วไม่ได้ฝันไปสินะ
มาวิน:55555
นักข่าว:แล้วคุณ เกรช อ่ะคะที่มีข่าวว่ากำลังคบหาดูใจคือไรอ่ะค่ะ
มาวิน: ข่าวลือนะครับไม่มีความจริง ผมขอตัวก่อนครับ
"มาวินและพิชาเดินมาถึงหน้าโรงพยาบาล"
พิชา:ไหนๆคุณเล่าให้ชั้นฟังหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้น
มาวิน:คืองี้นะ คือผมอ่ะมีศัตรูทางธุรกิจเยอะมาก
แล้วผู้หญิงคนนั้นอ่ะ เขาชอบผม
พิชา: ก็ดีแล้วไงมีคนชอบ
มาวิน: ผมไม่อยากมีกระแส
พิชา: แล้วที่นี้จะทำไงต่อ
มาวิน:ก็ไม่ต้องทำไร คุณช่วยผมแค่นี้
พิชา: เออค่อยยังชั่ว
มาวิน:ผมจะให้เงินคุณนะรับไว้
พิชา:10,000บาท มากไปป่ะ
มาวิน:งั้นก็ไม่ต้อง
พิชา: 55555รับสิให้ขนาดนี้
มาวิน:ผมกลับแล้วขอให้คุณโชคดี
พิชา:โชคดี
"มาวินขับรถออกไปพิชาหันหลังกลับเข้าไปในโรงพยาบาลด้วยความเหนื่อย"
..................................................
จบตอน1
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะค่ะช่วยแนะนำเพิ่มเติมติ-ชมด้วยนะคะ เป็นมือใหม่อยู่ค่ะ อยากให้เรื่องนี้มีข้อคิดในเรื่องการใช้ชีวิต