ไกลแค่ไหนคือใกล้..................................

เราคบกันมา 2ปี เราอยุ่ด้วยกันทุกวัน เรียนที่เดียวกัน มีเวลาให้กันตลอด เราสองคนไปไหนต้องไปด้วยกันตลอด ไม่ว่าจะไปบ้านไครก็ตาม วันหนึ่ง เราสองคนต้องแยกกันเพราะเราสองคนต้องฝึกงาน เราฝึกงานกันคนละที่เราสองคนต่างคนต่างต้องทำหน้าที่ของตัวเอง เราฝึกงานที่สบายไม่ต้องทำไรเลย ทำไร ก็ทำแปปเดี๋ยว ส่วนแฟนเราต้องทำทุกอย่างเหมือนคนทำงานจริงๆๆ เขาให้แฟรเราออกเป็นเด็กติดรถ แฟนเราไม่มีเวลาให้เรา เราทักไปนานกว่าจะตอบเราเข้าใจ เราชอบพูดว่า ทำงานเหนื่อยไหม สู้ๆๆนะ เค้าเป็นกำใจให้อยุ่นะ เราโทรหากันตลอด และแล้ววันนี้แม้งก็มาถึง  พอผ่านไปประมาน 2 อาทิตย์ เขาเริ่มเปลี่ยนไป เริ่มห่างกัน ไม่ค่อยติดต่อมา เริ่มเปลี่ยนไปทีละนิด เขาเริ่มไม่สนใจ ระยะทางเท่านั้นแหละที่ทำให้เรารุ้ว่ารักแท้หรือเปล่า เราไม่เปลี่ยนใจ   เราตั้งใจไม่ให้ใครมายุ้งกะเรา เราไม่ได้สวยอ้ะไร แต่ก็มีคนมาจีบ แต่ทำไง เราไม่สนใจ เรารักแฟนของ ซื่อสัตย์ เพื่อนของเราบอกว่าเห็นแฟนเราเอาผู้หญิงซ้อนรถไป เราไม่เชื่อหรอก  จนหลายๆๆคนมาบอก เพราะพวกเขารักเราไง พอเราไปถามก็บอกเพื่อน จริงๆๆ มันก็เพื่อนกันแหละ  มันชอบไปไหนมาไหนด้วยกัน ชอบไปกินข้าวด้วยกัน โดยไม่บอกว่าไปด้วยกัน  เรารุ้หมดแหละว่าแฟนเราทำไรมั่ง ทำไงได้อ้ะเรารักเขามาก  พอเราพูดก็บอกว่าเลิกไป ถ้าไม่พอใจ เราไม่ได้ตอบไร 
และแล้วเราก็เลิกกัน ........................................................................................................................................................................................
มันบอกมันอยากอยุ่คนเดียว ......
คือยังไงอ้ะ ก็อกหักสิครับ
.
.