มุมมองธุรกิจ ถ้าลูกอยากเป็นนักวาด คุณอยากจะให้ลูกเป็นไหมครับโดยที่ดูเเล้วลูกมีเเววไม่ฉายเเสง ?

อันนี้อยากพูดคุยครับเเลกเปลี่ยนประสบการณ์ครับ 
ไม่รู้ว่าจะมีนักวาดอยู่ในpantip ไหมนะ 

อยากรู้ว่าถ้าคุณเป็นพ่อเเม่ที่ทำธุรกิจ เเต่ลูกเลือกที่จะเป็นนักวาดเพียงอย่างเดียวคุณจะยอมให้ลูกเป็นไหมครับ
ถ้าไม่คิดว่าจะเลี้ยงเขาด้วยเงินเราไปจนตาย จะสอนให้เขาอยู่รอดได้ด้วยตัวเอง ให้เขาอยู่ได้ด้วยลำเเข้งตัวเอง

หลายคนอาจจะเตรียมง้างมาด่าเเล้วว่า ลูกชอบอะไรควรให้ลูกทำอย่างนั้น สนับสนุนลูกให้ได้มากที่สุด 

เเต่ผมเเค่อยากพูดคุย ในมุมมองธุรกิจ เอาคำว่า มุมมองธุรกิจนะครับ คิดความเป็นได้ การลงทุน เเละ กำไร
สำหรับผมในมุมมองธุรกิจเนี่ย อาชีพวาดรูปมันเป็นการลงทุนที่เกิดได้ยาก จากที่ผมศึกษามา
ศิลปะมันไม่ใช่สินค้าที่ผลิตหรือทำเงินได้ง่าย หรือถ้าทำได้ไปรอด ยังไงก็ไม่สามารถทำเงินได้มหาศาลหลักล้านได้บ่อยขนาดนั้น
จะมีซักกี่คนที่ไปถึงจุดที่วาดรูปภาพนึงขายได้ภาพละ 5 เเสนเป็นต้น

1. ประเทศไทยไม่ใช่ประเทศที่ให้ค่าของศิลปะมากมายขนาดนั้น ไม่เหมือนญี่ปุ่น หรือ อุตสาหกรรมอื่นๆ 
2. งานรองรับน้อย งานประจำเเทบจะหาได้ยากมาก 
3. เเทบจะ red ocean จากที่ผมศึกษามา ต้องโดดเด่นถึงขีดสุดถึงจะพอรอดได้
4. พออายุซัก 40 50 มักจะวาดไม่ไหวกันหรือ ฝีมือเสื่อมถอยเเล้ว อิงจากอุตสาหกรรมญี่ปุ่น ถ้าพวกมังงะก็มักจะมีลูกมือช่วยวาด
5. คนที่ไม่ประสบความสำเร็จ มักไม่สามารถทำเงินได้ หรือถ้ามีงานประจำทำในไทย ก็มักจะเป็นเเค่ครูศิลปะตามโรงเรียน หรือขายคอร์สศิลปะ 
ซึ่ง อย่างที่บอกข้างต้น งานรองรับน้อยมากเพราะประเทศไทยไม่ใช่ประเทศอุตสาหกรรมหลักทางด้านนี้ โอกาสเเย่สูงมาก

ถ้าลูกอยากเป็นคุณคิดว่า คุณจะให้ลูกไปทำสิ่งนั้น โดยที่ไม่มีแผนสำรองไหมครับ 

สำหรับผมแผนสำรองในที่นี้คือ การส่งเรียนในคณะที่ตลาดไทยเราต้องการครับ เเต่ให้เลือกศิลปะเป็นงานรองเเทน ฝึกฝนไปด้วยระหว่างเรียน

โจทย์คือ เราสอนให้เขาเลี้ยงชีพด้วยตัวเองนะครับ ไม่นับเรื่องถ้าลูกพลาดก็ซัพพอร์ตลูก เลี้ยงลูกด้วยตังค์เราจนตายครับ