[CR] หลวงพระบาง เพียงลำพัง ฉันก็ยัง สะบายดี…. (Part 2 DAY 3-4)

กระทู้รีวิว

บันทึกนักเดินทาง ภาพถ่ายทิวทัศน์ Backpack หลวงพระบาง นักท่องเที่ยว

มาต่อวันที่ 3- 4กันเลยค่ะ
DAY 1-2 เชิญที่กระทู้นี้>>> https://pantip.com/topic/39011783

Day 3 WATERFALL & CHASING SUNSET

เช้าวันที่ 3 มาถึงอย่างรวดเร็ว ตั้งใจจะใส่บาตรวันนี้

โชคดีที่พระบิณฑบาตผ่านหน้าบ้านพัก ดีงามมาก

ตื่นมาตี 5 กว่า ๆ น้ำยังไม่ต้องอาบ เปลี่ยนเสื้อผ้า เดินอย่างกับโจรย่องเบาลงมา

น้องพนักงานยังนอนอยู่ในความมืด เราเรียกเบา ๆ นางก็สะดุ้งลุกขึ้นไปเปิดประตูให้

เดินออกจากบ้านพัก ป้าแม่ค้าก็เดินตรงดิ่งเข้ามาหา เจรจาขายของให้ในทันที

จากนั้นก็จัดแจงให้นั่งรอที่เสื่อกับเพื่อนร่วมรอใส่บาตร

ไม่ได้พูดคุยอะไรกัน ได้แต่สนทนากันด้วยรอยยิ้ม

สักพัก พระก็เดินมา และท่านเดินกันเร็วมาก แทบจะหยิบข้าวเหนียวใส่ไม่ทัน

ข้าวเหนียวหมดไปอย่างรวดเร็ว

ใส่บาตรเสร็จแล้ว สบายใจมากมาย เลยไปเดินเล่นตลาดเช้าดีกว่า

พอเดินออกมาเท่านั้นแหล่ะ ฝนโปรยเลยค่ะ เลยเดินย้อนไปหยิบร่มที่บ้านพัก

แล้วก็เดินกางร่ม ภายใต้บรรยากาศฝนพร่ำ เดินเลียบริมแม่น้ำโขงในตอนเช้า

บอกเลยว่า มันดีต่อใจมากกกก

เดินไปจนถึงร้านสุดฮิต ร้านประชานิยม

แวะไปนั่งกินโจ๊ก โอวัลตินร้อน ๆ และ ปลาท่องโก๋

เจอพี่ ๆ น้อง ๆ คนไทยหลายคน ได้แต่สนทนาด้วยรอยยิ้มเช่นเดิม

เพราะเรา พูดไม่ค่อยเก่ง แต่รักหมดใจ

นั่งกินไป ฝนก็ตกพรำ ๆ โรแมนติดสุด ๆ อ่ะ

เสร็จแล้วเดินไปตลาดสดยามเช้า

เนื้อสัตว์ ปลาสด ผักและผลไม้นานาชนิด

ของกินก็พอมีบ้าง แต่ไม่มีอะไรโดนใจจนอยากซื้อมากินก็เลยเดินกลับประมาณ 7 โมงเช้าเอง

ผู้ใหญ่เค้าถึงบอกกันว่า ให้หัดตื่นเช้า จะได้ออกมาเห็นโลกมากขึ้น ได้มีเวลาทำอะไร ๆ เพิ่มขึ้นสินะ...

กลับที่พักไปนอนต่อสักงีบก่อน

เกือบ ๆ 10 โมงก็ลงมากินอาหารเช้าก่อนหมดเวลา

หลังจากกินออมเลตไข่เจียวไปแล้วเมื่อวาน

วันนี้เลยอ่านเมนูละเอียดอีกนิด เลือกเป็น scramble eggs

ซึ่งดีงามกว่าออมเลตขึ้นมาอีกหน่อย 555

รถมารับไปส่งเที่ยวน้ำตก (ตาด) กวาง สี ราคาประมาณ 5 หมื่นกีบ สามารถจองได้ตามที่พักเลย

11 โมง พี่คนขับมาเรียก บนรถตู้มีฝรั่ง และคนเกาหลีนั่งอยู่ 4-5 คน

จากนั้นรถตู้ก็ทะยอยไปรับคนอื่น ๆ ก่อนออกเดินทางไปน้ำตก

ออกนอกเมืองไปประมาณ 1 ชม. ท้องฟ้าตอนนั้นแดดร้อนเปรี้ยง ๆ แต่เมฆครึ้ม ดูแล้วฝนต้องตกแน่นอน...

แต่จะเรียกว่า เป็นความโชคดี อะไรของเราก็ไม่รู้ พอไปถึงน้ำตก กลับไม่มีร่องรอยของเมฆฝนเลย

ทุกคนตกลงโหวตว่า เวลากลับคือ 4 โมงเย็น

จากนั้นก็เดินเข้าไปเที่ยวชม “น้ำตกกวางสี”

ก่อนไปถึงน้ำตกจะเจอหมี!!!

จากนั้นจะเจอน้ำตกค่ะ แต่ฤดูฝนนี้ น้ำเยอะมาก ความสีฟ้าของน้ำยังมีอยู่

แต่หน้าร้อน น้ำจะสีสวยกว่านี้

ตรงจุดกระโดดน้ำ ไม่อนุญาตให้กระโดดแล้ว คงอันตราย

เดินเลาะขึ้นไปทีละชั้น ดูน้ำ ดูป่า ดูต้นไม้ใบหญ้า และเหล่ฝรั่งหล่อ ๆ ที่มักมากันเป็นคู่ ๆ ชริ!!

แต่ละชั้นมีความสวยงามไปคนละแบบ ระหว่างทาง แวะเอาเท้าไปเดินแช่น้ำ ซึ่งน้ำเย็นเฉียบมากก

จนไปถึงชั้นบนสุด ที่เป็นตัวน้ำตก มีการทำสะพานพาดผ่านไว้อย่างสวยงาม ให้คนสะดวกในการถ่ายรูป

น้ำสาดกระเซ็นกระทบกับแสงแดด จนเกิดเป็นรุ้งกินน้ำ

เราชอบมาก!!

มีการดูแลและจัดการสถานที่ได้ค่อนข้างดี สะอาดเรียบร้อย งามตา พอใกล้เวลาขึ้นรถก็เดินกลับลงไป

จากนั้นก็นั่งรถตู้กลับเข้าเมือง พอขึ้นรถตู้เท่านั้นล่ะ ฝนก็เทลงมาอย่างแรง

คือ ถือว่า เราโชคดีมากกกก

ถึงในตัวเมือง ประมาณ 5 โมงกว่า ๆ ฝนยังปรอย ๆ

กะว่าตอนเย็นจะไปขึ้นพระธาตุพูสี ดูพระอาทิตย์ตกดิน ก็ไม่ได้คาดหวังอะไรมาก เพราะฝนยังตกอยู่

แต่อย่างน้อยก็ควรจะต้องขึ้นไปกราบพระธาตุสักหน่อย

ประมาณหกโมงเย็นฝนหยุดตกแล้ว เราเดินไปขึ้นพระธาตุพูสี

แต่ถือว่าเป็นวันที่โชคดีมาก อยู่ ๆ แดดก็ออกหลังจากฝนหยุดตก

เดินขึ้นไปยอดเขาด้านบนสุดพอหอบ ๆ กราบพระธาตุเรียร้อย ก่อนออกมาชมวิว

มีคนนั่งรอชมพระอาทิตย์ตกกันเยอะอยู่

เลยเดินไปด้านหลัง ดูวิวอีกด้านก่อน

แล้วภาพเมืองหลวงพระบางที่ได้เห็นวันนั้น

ถ้าสวรรค์มีจริง เราคิดว่า ภาพที่เราเห็นอยู่ตรงหน้านี่ คือสวรรค์แน่นอน

แสงแดดเป็นใจ ฉาดฉายอาบไปทั่วเมืองด้านล่าง มีทั้งแม่น้ำและภูเขา

โคตรสวยอ่ะ!!

ถ่ายรูปจนหนำใจ เดินวนมาด้านหน้า ที่พระอาทิตย์ตก

มุมมหาชน มีคนต่อแถวถ่ายรูปกันเยอะเชียว แอบแชะรูป silhouette มารูปนึง

จากนั้นก็มายืนดูพระอาทิตย์ตกลาลับไปหลังภูเขาพร้อมกับมวลหมู่มหาชน

เราชอบดูพระอาทิตย์มาก แสงสีส้มของพระอาทิตย์ตอนกำลังลับขอบฟ้า ให้ความรู้สึกเหงา ๆ แต่น่าหลงใหล

ยืนมองจนพระอาทิตย์ลับเหลี่ยมภูผา ก็เดินกลับลงมา

คืนนี้ตั้งใจจะไปกินหมูกะทะให้จงได้

เดินไปจนถึงร้านหมูกะทะ คนเต็มร้านมาก

ก่อนที่จิตใจและสมองจะเกิดการลังเลและคิดกังวัลใด ๆ

เราก็เดินตรงไปตรงโต๊ะที่ว่างอยู่

และบอกน้องพนักงานว่า คนเดียวค่ะ !!

กล้าหาญที่สุดแล้ว

หมูกะทะอร่อยดี น้ำจิ้มแซ่บ เราชอบ

ตอนแรก ๆ ก็เขิน ๆ หลัง ๆ ก็ชิล ๆ กินอิ่ม จ่ายตังค์ แล้วก็เดินกลับบ้าน

และในที่สุดก็ทำได้ ภารกิจกินหมูกะทะคนเดียวววววว เย้!

DAY 4 UNTIL WE MEET AGAIN LPQ

ตัดมาที่เช้าวันที่ 4 เลย วันนี้เป็นวันเดินทางกลับล่ะ

ไม่มีโปรแกรม แค่รอไปสนามบินตอนบ่าย

แจ้งน้องพนักงานไว้แล้วว่าจองรถไปส่งสนามบิน

วันนี้กะว่า slow life หากาแฟกินซะหน่อย

ไม่มีจักรยาน ก็เดินไปค่ะ ตามหาโจมาอีกสาขาที่อยู่ริมแม่น้ำ

ร้านใหญ่โตดี อยากนั่ง outdoors แต่อากาศก็ไม่เป็นใจเลย

นั่งไปแค่แป๊บเดียว ก็ต้องหนีมานั่งข้างใน

กินกาแฟ นั่งเขียนโปสการ์ดส่งให้เพื่อนสนิท และตัวเราเอง

เป็นธรรมเนียมประจำตัวของชาวเราไปแล้วกับการส่งโปสการ์ด...

นั่งพิจารณาสิ่งรอบข้างและเรื่องราวที่ผ่านมา 3-4 วันนี้ของเรา

และเราสัมผัสได้ถึงความสุข ณ ขณะนั้น

และเราเชื่อว่า ตัวเองจะยังจดจำเรื่องราวนี้ไปได้อีกนาน

เก็บไว้ยิ้มเบา ๆ เมื่อนึกถึงในบางวันข้างหน้าที่หัวใจและร่างกายเหนื่อยล้าจากชีวิตประจำวันอีกครั้ง....

ระหว่างทาง เดินเล่นชมเมือง

ด้วยความที่ชอบกินกาแฟดาว เลยตามหาร้าน กาแฟดาว อีกสักร้าน

อยู่ไกลไปนิดแต่ก็พอเดินไปได้ติดตรงที่มาอากาศร้อนมาก!

ร้านสวยเชียว กาแฟยังรสชาติดี

ใจเต้นแรงขึ้นมาอีกนิด เพราะฤทธิ์คาเฟอีนเป็นแน่

หรือเพราะกินกาแฟเป็นแก้วที่ 2 ก็ไม่รู้ !

จากนั้นกลับไป Check out แล้วไปสนามบิน

ฝากน้องพนักงานสุดหล่อคนเดิม ส่งโปสการ์ดให้ (1 เดือนต่อมา เราถึงได้รับ)

เวลายังเหลือเฟือมากก่อนเครื่องออก

เลยแวะกินข้าวผัดในร้านที่มีอยู่ร้านเดียวในสนามบินด้านนอก

แล้วก็ไปนั่ง ๆ นอน ๆ รอเครื่องบินต่อใน gate ก่อนจะบินกลับมาสู่ดอนเมือง กรุงเทพ ประเทศไทย....

นั่นแหล่ะค่ะ ทริป “สะบายดี” เพียงลำพัง ที่หลวงพระบางของเรา

ในที่สุดก็สามารถไปเที่ยวคนเดียวได้

ยังคิดถึง หลวงพระบาง และอยากกลับไปอยู่เสมอ...

เมืองที่สวยงาม เรียบง่าย ผู้คนใจดี

I WILL NEVER KNOW UNTIL I GO...

YOU WILL NEVER KNOW UNTIL YOU GO....