วันนี้ผมตื่นมาได้มาอ่านคำตอบของพี่ที่เข้ามาถาม ถึงจะมีไม่เยอะเเต่ผมก็ชอบนะ เหมือนมีที่ปรึกษาเลย ยอมอ่านบทความของเราเเล้วมาเเสดงความคิดเห็นเพื่อที่จะหาทางออกมันทำให้ผมดีใจมากนะ ผมโอเคมากเลยเเล้ววันนี้ผมคิดวนซ้ำๆเเบบเดิม เเต่มันเหมือนมีคำตอบให้กับสมองผม เเล้วมันก็สบายใจเเล้วมันก็หายไปเลย ผมก็เรียนช่วง11.00 ช่วงเที่ยงก็เรียนเปียโน เสียงดนตรีกับสิ่งที่เราทำ มันทำให้จดจ่อกับสิ่งเดียวว่าเราต้องเล่นเพลงนี้ให้ได้ ไม่ได้คิดเรื่องอื่นเลย มันทำให้ผมสบายใจขึ้นมากๆ เเล้วก็ไปที่สระน้ำ(สวนสาธรณะอะครับเเต่ชอบเรียกเเบบนี้) เเล้วก็โหนบาร์เล่นโน้นนี่นั่นเพลินไปเลย จน21.15เพิ่งถึงบ้าน เเล้วตอนที่เดินวนรอบสระ ช่วงมืดๆมันจะมีคนเดินเหมือนผมรอบสระ เเล้วผมก็ระเเวงว่าเค้าจะวิ่งมาเเทงหลัง555 คิดเเล้วก็บ้าโน๊ะ ปกติไม่เคยเป็นนะ คงหลอนเเม้กระทั่งคนรอบข้าง จะเริ่มเป็นคนเก็บตัวสะเเล้ว จะพยายามให้ตัวเองดีขึ้นทุกวันๆ #คนหลอนกำลังฟื้นตัวEP1 ผมรู้สึกมันเหมือนเราได้ระบายชีวิตประจำวันเรานะ อย่างน้อยก็ขอบคุณที่อ่านมานะ วันนี้ก็ไม่มีไรมากเหมือนเมื่อวาน เมื่อวานบ้า นอยจัด ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะ ฝากติดตามเรื่องราวชีวิตเราเป็นกำลังใจกันหน่อยนะ มีอะไรคุยกันได้นะ •~• มีอีกเรื่องอยากระบายให้ฟังเป็นเรื่องรอง นอกจากตัวตนเรา คือ"ความรักเราเอง" เดี๋ยวมาเขียนเรื่องราวให้ฟังมันเยอะมาก อยากให้ทุกคนช่วยเราหน่อยว่าเราควรไปในทิศทางไหนหรือทำยังไงให้ตัวเอาสุขภาพกายเเละจิตดีขึ้นบ้าง ขอบคุณที่อ่านนะครับผม
เรื่องราววันที่1 หลังจากได้คำตอบจากพี่ๆที่มาcomment เเละทางเดินของตัวเองที่จะเรื่มขึ้น 29/6/19 (วันเเรกของเราเอง)