สวัสดีค่ะ หนูมีแฟนอยู่คนนึง ซึ่งพ่อกับแม่ก็รับรู้ แล้วเค้าพึ่งเรียนจบค่ะ สาขาดุริยางคศาสตร์สากล เอกขับร้องค่ะ แต่จบแบบในระบบยังไม่ขึ้นว่าจบนะคะ จบยังไม่เป็นทางการ แล้วกำลังหางานอยู่เรื่อยๆ ซึ่งช่วงนี้ก็ร้องเพลงกลางคืนอยู่ตลอดๆค่ะ เดือนนึงก็ประมาณ 6,xxx - 8,xxx เค้าก็รู้ตัวค่ะว่ามันยังไม่พอ กำลังหางานประจำกลางวันด้วย แต่ยังหาไม่ได่ค่ะ
ประเด็นอยู่ที่ว่า แม่ของหนู ถามทุกวัน ถามซ้ำๆ ว่าทำงานอะไร จนหนูรู้สึกกดดันแทน พยายามอธิบายแม่ว่า เค้าพึ่งจบยังไม่เป็นทางการด้วยซ้ำ ให้เวลาเค้าหน่อย แม่ก็จะพูดประมาณว่า สอบตำรวจล่ะ ไม่ชอบเหรอ หรือไปต่อคุรุซักปี ได้บรรจุเป็นข้าราชการ แม่จะส่งค่าเรียนให้เอง ( ซึ่งทั้งหนูและแฟนเราไม่ได้ชอบสายงานข้าราชการค่ะ ) หนูพยายามบอกว่า ไม่ได้ชอบแบบนี้นะ น่าจะมีทางอื่นที่มีรายได้และพอเลี้ยงตัวเองและครอบครัวได้เหมือนกัน แต่แม่ถามซ้ำๆ ถามทุกวัน พูดแบบนี้ทุกวัน ย้ำว่าทุกวัน จนวันนี้ แม่บอกว่า "ไม่ชอบข้าราชการเหรอ แบบนี้จะอยู่ร่วมโลกกับแม่ได้เหรอ" หนูเสียใจกับความคิดแม่มาก หนูเลยเผลอพูดไปว่า "ถ้าแม่อยู่ร่วมได้แต่กับข้าราชการ แม่ก็อยู่ยากเหมือนกันนะ แม่จะไปอยู่สังคมไหน? " แม่เงียบแล้วเดินออกไปเลยค่ะ หนูรู้สึกผิดมากๆ แต่เคยอธิบายเหตุผลไปหลายรอบแล้ว แม่ก็จะยึดติดแต่ครูกับตำรวจ บอกว่าเป็นความฝันของแม่ ถ้าเป็นลูกชาย แม่อาจจะได้เกาะชายผ้าเหลือง แต่หนูเป็นลูกสาว แม่ขอเกาะชายผ้าสีกากีขึ้นสวรรค์ได้มั้ย จนเรากดดันและมีความคิดที่จะทิ้งตัวตนของตัวเองเพื่อเป็นอะไรในสิ่งที่แม่อยากให้เป็น กดดันและเครียดมากๆ ทะ้งหนูและแฟนเลยค่ะ จะแก้ปัญหานี้ยังไงดีคะ
ไม่เป็นข้าราชการ จะอยู่ร่วมโลกกับแม่ได้เหรอ?
ประเด็นอยู่ที่ว่า แม่ของหนู ถามทุกวัน ถามซ้ำๆ ว่าทำงานอะไร จนหนูรู้สึกกดดันแทน พยายามอธิบายแม่ว่า เค้าพึ่งจบยังไม่เป็นทางการด้วยซ้ำ ให้เวลาเค้าหน่อย แม่ก็จะพูดประมาณว่า สอบตำรวจล่ะ ไม่ชอบเหรอ หรือไปต่อคุรุซักปี ได้บรรจุเป็นข้าราชการ แม่จะส่งค่าเรียนให้เอง ( ซึ่งทั้งหนูและแฟนเราไม่ได้ชอบสายงานข้าราชการค่ะ ) หนูพยายามบอกว่า ไม่ได้ชอบแบบนี้นะ น่าจะมีทางอื่นที่มีรายได้และพอเลี้ยงตัวเองและครอบครัวได้เหมือนกัน แต่แม่ถามซ้ำๆ ถามทุกวัน พูดแบบนี้ทุกวัน ย้ำว่าทุกวัน จนวันนี้ แม่บอกว่า "ไม่ชอบข้าราชการเหรอ แบบนี้จะอยู่ร่วมโลกกับแม่ได้เหรอ" หนูเสียใจกับความคิดแม่มาก หนูเลยเผลอพูดไปว่า "ถ้าแม่อยู่ร่วมได้แต่กับข้าราชการ แม่ก็อยู่ยากเหมือนกันนะ แม่จะไปอยู่สังคมไหน? " แม่เงียบแล้วเดินออกไปเลยค่ะ หนูรู้สึกผิดมากๆ แต่เคยอธิบายเหตุผลไปหลายรอบแล้ว แม่ก็จะยึดติดแต่ครูกับตำรวจ บอกว่าเป็นความฝันของแม่ ถ้าเป็นลูกชาย แม่อาจจะได้เกาะชายผ้าเหลือง แต่หนูเป็นลูกสาว แม่ขอเกาะชายผ้าสีกากีขึ้นสวรรค์ได้มั้ย จนเรากดดันและมีความคิดที่จะทิ้งตัวตนของตัวเองเพื่อเป็นอะไรในสิ่งที่แม่อยากให้เป็น กดดันและเครียดมากๆ ทะ้งหนูและแฟนเลยค่ะ จะแก้ปัญหานี้ยังไงดีคะ