ผมเป็นเกย์ที่แอบชอบรุ่นพี่ม.ปลายสุดหล่อ แต่พี่เขาดูน่าสงสัยยิ่งกว่า?

ตามกระทู้เลย คือตอนนี้ผมอยู่ม.2/2 และตอนนี้พี่เขาอยู่ม.6/1 ผมจะเล่าตั้งแต่ตอนที่ผมเข้ามาอยู่ใน ร.ร วันแรกในชีวิตมัธยมม.1/2 จนปัจจุบันนี้อยู่ม.2/2 เริ่มเลยนะครับ...... ตอนผมอยู่ม.1อ่ะ ผมเป็นเด็กใสๆ หน้าหวานเหมือนผู้หญิง เพื่อนผู้ชายในห้องก็จะล้อผมว่าไอ้ตุ๊ดๆๆ ผมก็ไม่ซีเรียสนะ เพราะผมไม่ใช่ตุ๊ดอ่ะจะไปสนใจทำไมผมเป็นเกย์ก็ยอมรับอ่ะ พอผ่านไปสองสามอาทิตย์ ก็มีเพื่อนเข้าหา และผมก็เป็นที่รักของคุณครูทั้งหลาย ที่ครูรักครูหวงก็เพราะเป็นเด็กดีมีมารยาท แต่ไม่ได้เรียนเก่งอะไรขนาดนั้น เกรด ตอนม.1ก็ 3.16อ่ะแหละ เพื่อนในกลุ่มก็มี7คนรวมผมเป็น8 เป็นผู้หญิงทั้งหมดผมคนเดียวที่เป็นผู้ชาย ไปไหนก็ต้องไปด้วยกัน จนรุ่นพี่ผู้หญิงที่ชอบผมอ่ะ เขาเริ่มคิดว่าผมเป็นตุ๊...... แต่ผมรู้สึกดีนะครับ เพราะผมไม่ค่อยชอบผู้หญิงที่วิ่งเข้าหาผู้ชายก่อนและพอเจอก็สดีดสดิ้งยังกับไส้เดือดตัวขาด พอมาวันหนึ่ง ขณะที่ผมกำลังเตรียมข้ามถนนเพื่อที่จะเข้าไปภายใน ร.ร ผมก็หันไปเห็นพี่คนนั้น...ผมตกหลุมรักตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ พี่เขาหล่อมากๆ หล่อแบบผู้ชายหวานๆเข้มๆที่เล่นกีต้า (ผมชอบผู้ชายเล่นกีต้านะ) พี่เขาคือคนดังใน ร.ร เลยอ่ะ ใครผ่านใครเจอก็ต่างมองและขอเฟสไปตามๆกัน เข้าเรื่อง.....พอตำรวจและครูเป่านกหวีด นักเรียนทุกคนก็วิ่งข้ามถนนกัน แต่มันชิปxายตรงที่หันหน้าไปแล้วเจอหน้าพี่เขาเต็มๆเลยหัวใจผมเต้นแรงมาก ผมเลยติดสปีดเท้าเดินหนีไปอย่างเร็ว พอถึวห้องเรียนประจำ ก็คิดได้ว่า....ทำไมถึงไม่เดินกับพี่เขานะ โกรธตัวเองที่สุด! ตั้งแต่ตอนนั้น ผมก็รู้สึกว่าเจอพี่เขาบ่อยขึ้น มันแปลกนะ ปกติไม่เคยจะเจอเลย ต่อจากนั้นมาก็ได้แต่แอบมองพี่เขาตลอด(ถ้าเจอนะ) แต่มีครั้งนึงที่ฝนตก ผมเลยวิ่งไปยืนตรงที่พี่เขายืนเพราะตรงนั้นมันคือร้านค้าและมีหลังคา ผมไปยืนข้างหน้าพี่เขาและหันมามองหน้าพี่เขา แต่พี่เขาไม่เคยสนใจเลยอ่ะ ทั้งๆที่ตัวผมหันไปและมันทำให้น่าสังเกต แต่ก็ไม่มองอยู่ดี จากวันนั้น....ผมก็คิดได้ว่าต้องเลิกชอบพี่เขาได้แล้ว พี่เขาเป็นผู้ชายนะเขาก็ต้องชอบผู้หญิงสิ..... ตั้งแต่นั้นแหละครับ ผมไม่ไปใกล้ไม่มองอีกเลย พอยื่นข้างพี่เขาก็หลบหน้าจนปิดเทรมจนขึ้นม.2 ผมดูสดใสร่าเริงดูหน้าตาดีขึ้นขาวและน่ารักจนหลายๆ คนยังชม พอไปยืนรอข้ามไป ร.ร หันไปเจอพี่แก คือ พเขาหล่อขึ้นมาก! หล่อกว่าดาราเกาหลีซะอีก เพิ่มดาเมจขึ้นไปโดยการถือกีต้า! ผมก็ยืนมองพี่แก สักพักพี่แกหันหน้ามามอง ตอนนั้นแหละที่ทำให้รู้สึกตกใจมาก....พี่เขามองตรูด้วย! พอวิ่งข้ามถนนไปดูเหมือนพี่เขาจะเดินชะลอลง พอสักพักผมเดินผ่านพี่เขาด้วยความเร็วพี่เขาก็เดินตามผมเลยอ่ะ ตื่นเต้นเลยอ่ะผมเดินแข็งทื่อเป็นก้อนหินไปเลย ตอมาตั้งแต่วันนั้นพอผมหันไปมองพี่เขา พี่แกเหมือนแบบ.....แอบมองผมอยู่อ่ะ เข้าใจใข่ม้ะที่เหมือนแบบเขามองผมละทีนี้ผมหันไปพี่เขาก็หันหนีทันที ตั้งแต่ตอนนั้นต่อๆมา พี่เขาก็เหมือนจะแอบมองผมตลอด และ ครั้งนึงแบบมันชัดมาก พี่แกมองผมอยู่แล้วผมหันไปด้วยความเร็วเหมือนพี่เขาหันหนีไม่ทันเขาเลยจ้องตาผมแบบ....มผมมองสู้ไม่ได้อะ เลยเดินแอบไปหลบอยู่แขนอีกข้างของพี่สาวที่อยู่ม.3 พอถึงเวลาข้าม ใันแปลกอ่ะ มัแปลกจากตอนผมอยู่ม.1มาก ผมได้เดินข้างพี่เขาทุกวันเลยอ่ะ ทั้งๆที่ผมพยายามเดินช้าๆพอเห็นพี่เขาอยู่ข้างหน้าและพยายามเดินเร็วๆพอพี่เขาอยู่ข้างหลัง ทำให้ผมมีหวังมาก เอาง่ายๆเลย วันต่อๆมาก็รู้เลยว่าพี่เขาแอบมองผม และพี่เขาก็คงจะรู้ตัวที่ผมมองเขา เพราัเวลาผมมองพี่เขาปมไม่เคยที่จะหลบสายตาทันสักที ข้ามมาเมื่อวานนี้เลยนะครับ วันที่ 28/มิ.ย/62 ร.ร ผมจัดงานวันสุนทรภู่ พี่แกเขาเดินประกวดแต่งกายเรียนแบบตัวระครในสุนธรภู่ พี่แกผ่านมาในรอบ10ทีมสุดท้าย (ทีมละ2คน) คนแห่กรี๊ดกันใหญ่เลย เพราะพี่เขาใส่ชุดไทยแล้วทำให้ทุกคนตกหลุมรักพี่เขาทันที และผมคิดไปเองรึป่าว พแพี่เขามายืนหน้าเวทีแล้วพี่แกดูสนุกสนานนะดูเหมือนพี่เขาจะมองหาใครคนหนึ่งที่เป็นผู้ชาย ที่สงสัยเพราะพี่เขามองมาแต่ฝั่งผู้ชาย (ร.ร ผมจัดให้หญิงนั่งซ้ายชายนั่งขวา) ตรงๆเลยเลยคือผมมองแต่พี่เขา คนอื่นผมไม่มองเลยนะบนเวทีอ่ะ สักพักพี่แกมองมายังผม มอง แบบ....แล้วก็หลบตาไปมองอย่างอื่น นั่นแหละครับ ทุกคน.....พอพี่เขามองผมแล้ว พี่แกก็เลิกมองเหมือนหาใครคนหนึ่งทันที และผมก็ทำเป็นหันหน้าไปทางอื่นแล้วสักพักผมก็หันไปมองหน้าพี่เขา คือ!....พี่เขามองผมแล้วก็ยิ้ม และพี่เขาก็หุบยิ้มเพราะรู้ว่าผมมองอยู่ พี่แกก็หันไปมองอย่างอื่นแล้วก็ยิ้มและส่ายหัว มันทำให้ผมมีหวังมาก ผมก็นั่งจ้องหน้าพี่เขาเพราะพี่เขาหล่อชวนมอง อยู่ดีดีๆพี่เขาก็หันมามอง ผมเลยตัดสินใจมองสู้ จู่ๆพี่แกก็ฉีกยิ้มเล็กน้อง ผมเลยหันหนี ผมจะคิดไปเองรึป่าวอ่ะ....งือ~ คือผมคิดมาไกลมากเกินไปแล้วถ้าหยุดก็คงจะเจ็บมาก พอจบกิจกรรมทั้งหมด ก็เดินไปดูวงดนตรีของ ร.ร ผมก็เดินไปคนเดียว (เพื่อนผมใันไปเข้าห้องน้ำกันหมด) ผมก็มองหาพี่เขาอยู่นานแต่แล้วก็หันไปเจอ แต่ที่เจอนั้นมันดีใตมากๆ คือพอผมหันไปพี่เขาก็มองหน้าผมอยู่เช่นเคย พี่เขาก็รีบหลบหน้าอีกครั้ง แต่พี่เขายืนไกลมาก นักเรียนตรงนั้นก็ยืนกันอยู่ราวก็8-9ร้อยคนอ่ัะ ที่เห็นกันคือผมสูง ผมสูงประมาณ177เซน แต่พี่แกสูงกว่าน่าจะประมาณ6-7เซน ต่อ......พอเพลงนี้ขึ้นมา (เพลงชอบแบบนี้ ชื่อเพลงนี้ใช่มั้ยอ่ะ555) ครูเขาก็ร้อง ชอบแบบนี้ ก็ชอบที่เป็นแบบนี้ชอบแววตาแบบนี้ชอบรอยยิ้มแบบนี้ (ผมพิมพ์ท่อนนี้ถูกมั้ยอ่า) ผมก็ร้องตาม สักพักผมกำลังจะเดินออกไปจากตรงนั้นผมเห็นพี่เขาเริ่มเข้ามาใกล้และกำลังมองผมอยู่ ก็เช่นเดิมแหละ พี่เขาก็หลบอีกครั้ง ข้ามไปตอนข้ามถนนไปอีกฝั่งเพื่อรอรถ กลับบ้าน ก็ไปยืนรอข้ามกันตรงนั้นคนมันเยอะมากแล้วรถก็เยอะคนมันเบียดกันแต่คนข้างหน้าผมคือพี่คนที่ผมชอบมากๆ ผมถูกดันจนไปอยู่ข้างๆพี่เขา ผมไม่เคยใกล้ขนาดนี้มาก่อนเลยครับ ผมรู้สึกว่าช่วงเวลานั้นมันดีมากๆ ถึงพี่เขาจะไม่ได้ชอบผมอย่างที่ผมคิดไว้ผมก็โอเคนะถ้าผมจะรูุ้ถึงความคิดเห็นของทุกๆคนที่เคยผ่านจุดนี้มาหรือจากความคิดผมจะรู้สึกของคุณมากๆ เพราะไม่มั่นใจเลยอ่ะ ถ้ามั้นจะไม่จริงผมก็จะหยุดคิดเพราะถ้าผมเก็บไว้แบบนี้ผมคงคิดไปมากกว่านี้แน่ๆ