อยากมีคนคอยให้กำลังใจผมหน่อยครับ

สวัสดีครับ ผมอายุ 22 ปี เป็นเด็กจนๆ จ.หนึ่งในภาคเหนือ
ตอนนี้ตกงานจากงานประจำ เลยมาขายของเล็กๆน้อยอยู่ที่บ้านครับ (กู้ยืมมาลงทุน ตอนนี้ผ่านไป 1 เดือน ยังไม่มีกำไรเลย ขาดทุนทุกวันครับ)
ผมเรียน จบแค่ ม.6 ครับ*** เหตุผลคือที่บ้านไม่มีเงินส่งเรียน ป.ตรีครับ แต่ผมก็อยากเรียนมากแต่ไม่มีทุนครับ ทุกวันเวลาเห็นเพื่อน หรือรุ่นน้องเรียบจบรับปริญญา แล้วรู้สึกน้อยใจในตัวเองเหมือนกันครับ
แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ถ้ามีโอกาสมีทุนเรียนก็จะเรียนให้จบ ป.ตรีครับ เพราะผมอยากเรียบจบ มีงานดีๆ ชีวิตมั่นคง เพื่อจะได้ดูแลแม่ซึ่ง 60 กว่าแล้ว แต่แม่ยังต้องทำงานทุกวันครับ ***ที่ผมไม่ได้พูดถึงพ่อ เพราะพ่อผมไปมีครอบครัวใหม่เมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว ทำให้ครอบครัวแม่ต้องดูแลลูก 3 คน (พร้อมหนี้สินที่พ่อทำให้แม่จัดการไม่น้อยในฐานะคู่สมรส) แต่ผมรู้สึกไม่ค่อยมีกำลังใจในช่วงนี้เท่าไหร่ เพราะขายของขาดทุนทุกวัน แต่ก็จะพยายามสู้ให้ถึงที่สุดครับให้เป็นประสบการณ์ชีวิต แต่ถ้าขาดทุนจนไม่มีเงินลงทุนแล้ว ผมว่าจะไปหารับจ้างทั่วไป หางานทำดูครับ เลยมาตั้งกระทู้ขอกำลังใจจากทุกคนครับ
ป.ล. ทุกวันนี้ผมอยู่กับแม่ ไม่มีบ้านครับ เช่าบ้านเขาอยู่ครับ ตอนนี้แม่ก็เริ่มอายุเยอะ และป่วยเป็นโรคหัวใจด้วยครับ