โตเป็นผู้ใหญ่ แต่สมองเป็นเด็ก มันมีอาการยังไงครับ

ตามหัวข้อเลย ผมสงสัยว่าตัวเองสมองเหมือนเด็กหรือป่าว โตจนเข้าวันทำงานแล้ว เอาตรงๆ ข้อแรก ผมเป็นคนห่างบ้านไม่ได้ ไม่ว่าจะไปต่างจังหวัด ไปอบรมพนังงานต่างจังหวัด  หรือไปทำงานต่างจังหวัด ผมไม่ชอบเลย ชอบอยู่บ้าน กลับมาเห็นหน้าครอบครัวพ่อแม่น้อง กับน้องแมวน้องหมาที่เลี้ยงไว้มีความสุข มันทำให้หายเหนือย เวลาว่างก็ผูกเปลนอนข้างบ้าน แพ็คของขายของออนไลน์ และนั่งตัดต่อวิดีโอลงYoutube(ผมเป็นYoutuberด้วย) นี่อาจเป็นสิ่งที่ผมไม่อยากไป ไปที่อื่นกลัวไม่มีเวลาส่งของไม่มีเวลาให้ตัวเองในการทำอาชีพเสริม อยู่แบบนี้คิดว่ามันลงตัวดีแล้วมีเวลาทำอย่างอื่นเยอะหยุด ส-อ มีเวลาขายของ ไม่ชอบอยากออกไปเจอกับสังคมที่ัมันวุ่นวาย ไม่ชอบออกไปใช้ชีวิตอยู่คนเดียว นอนคนเดียว กินข้าวคนเดียว ผมรู้สึกมันเหงามาก ปัจจุบันผม ทำงานบริษัทใกล้บ้าน สภาพงานคลุกฝุ่นกลับบ้านแทบทุกวัน แต่มันไกล้บ้านมีความสุข เป้าหมายในชีวิตของผมคือการเป็นนายตัวเอง อยากขายของออนไลน์ อยากมีร้านขายของเกี่ยวกับอุปกรณ์มือถือเป็นของตัวเอง ชอบแบบนี้มากกว่า ไม่ต้องไปให้ใครบ่นใส่หน้า ไม่ต้องไปทำงานแบบกดดัน เป้าหมายที่ผมตั้งไว้ ผมเลยไม่อยากไปใกลบ้าน อยากทำความฝันตัวเองให้สำเร็จโดยไว ไม่อยากเป็นลูกน้องใคร!! 

แบบนี้อาการผมเข้าข่ายเรียกว่าอะไรครับ ปัญญาอ่อน สมองเด็ก เพ้อเจ้อ โรคกลัวสังคม หรืออะไรกันแน่ครับ แล้วเป็นจริงมั้ยครับ ผมยังสับสนกับชีวิตตัวเองเลยว่าเป็นอะไร ขอบคุณครับ