สวัสดีเพื่อนๆที่เข้ามากระทู้นี้ ก่อนอื่นเลยต้องเท้าความก่อนเลยว่าผมสอบติดตำรวจสังกัดนครบาลคือ พื้นที่กรุงเทพ และเมื่อมาบรรจุผมเลือกพื้นที่ใจกลางกรุงเทพ ย่านเศรษฐกิจ และต้องมาแฟลตตำรวจของสน. ซึ่งก็มีตำรวจรุ่นก่อนหน้าผมที่ยังไม่ได้ห้องส่วนตัวจึงมีบางคนอยู่ห้องรวม(ชายโสด) และบางคนก็เช่าหอพัก
ผมเองพึ่งบรรจุ ก็ไม่อยากขอเงินทางบ้านเพื่อเช่าห้อง เลยมาอยู่กับรุ่นพี่ ซึ้งเขาอยู่มาเกือบ 1 ปีแล้วและอยู่กัน 2 คน เมื่อผมเข้ามาเห็นห้องครั้งแรกรู้สึกตกใจกับสภาพการเป็นอยู่ ที่ค่อนข้างเน่า เละมาก
ผมก็อดทน เก็บกวาดห้อง และก็ชวนพี่ๆซื้อเฟอร์ยิเจอร์ใหม่ ก็ตกลงซื้อใหม่ ซึ่งก็เปลี่ยนแปลงความเป็นอยู่ค่อนข้างเยอะ แต่ทุกวันๆที่ผมกลับจากที่ทำงาน พี่ทั้ง2ก็จะสร้างความสกปรกในห้อง บ้างก็ขยะ เศษสลิปเซเว่น เศษพลาสติกบุหรี่ อาหารที่กินแล้วไม่เก็บ แรกๆผมก็ต้องเก็บไปทิ้งให้ทุกครั้ง และเมื่ออยู่ไปสักพักใหญ่ๆก็ไม่ช่วยกันบ้างเลย ทั้งนอนไม่เก็บที่นอน เศษบุหรี่หลังห้อง ก้นบุหรี่ แก้วน้ำกาแฟ หลังห้อง เศษเล็บเท้าที่ตัดไว้บนโต๊ะอ่านหนังสือผมบ้าง กางเกงในใส่แล้ววางไว้ที่พื้นบ้าง ถุงเท้าบ้าง ซึ่งผมไม่เคยเจอคนที่สกปรกขนาดนี้ ผมอดทนคุยกับแม่อยากออกไปหาซื้อคอนโดอยู่คนเดียว แต่แม่ก็บอกให้เก็บเงินไว้ เดียวพี่เขาก็ย้ายออกจนนี้ 2 ปีแล้ว ก็ยังไม่ไปไหน ผมก็ต้องทำแบบเดิมคือเก็บกวาด ผมเคยบอกแล้วว่าขอร้องไม่ต้องช่วยผมเก็บกวาดก็ได้ ขอแค่กินแล้วเอาไปทิ้งหน่อย แต่ก็ดีแค่ 2 3 วันแรก จากนั้นก็เป็นแบบเดิม และนิสัยของพี่อีกคนแกมีนิสัยเสียงดัง บางครั้งผมก็อยากอยู่เงียบๆ แต่ก็มาเจออะไรแบบนี้ ผมไม่อยากจะอยู่ที่ห้องเลย พยายามใช้เวลาน้อยที่สุดตอนที่ทุกคนอยู่ครบผมก็ต้องออกไปข้างนอก นั่งร้านกาแฟบ้าง ไปนั่งเล่นสน.บ้างเพื่อฆ่าเวลา
ผมแค่อยากระบายในสิ่งที่ผมพูดกับใครไม่ได้
(ผมไม่อยากเล่าให้ทางบ้านฟัง กลัวเขาไม่สบายใจ)
ขอบคุณที่อ่านเรื่องของผมจนจบครับ
เราเลือกเพื่อนร่วมห้องไม่ได้จริงๆ
ผมเองพึ่งบรรจุ ก็ไม่อยากขอเงินทางบ้านเพื่อเช่าห้อง เลยมาอยู่กับรุ่นพี่ ซึ้งเขาอยู่มาเกือบ 1 ปีแล้วและอยู่กัน 2 คน เมื่อผมเข้ามาเห็นห้องครั้งแรกรู้สึกตกใจกับสภาพการเป็นอยู่ ที่ค่อนข้างเน่า เละมาก
ผมก็อดทน เก็บกวาดห้อง และก็ชวนพี่ๆซื้อเฟอร์ยิเจอร์ใหม่ ก็ตกลงซื้อใหม่ ซึ่งก็เปลี่ยนแปลงความเป็นอยู่ค่อนข้างเยอะ แต่ทุกวันๆที่ผมกลับจากที่ทำงาน พี่ทั้ง2ก็จะสร้างความสกปรกในห้อง บ้างก็ขยะ เศษสลิปเซเว่น เศษพลาสติกบุหรี่ อาหารที่กินแล้วไม่เก็บ แรกๆผมก็ต้องเก็บไปทิ้งให้ทุกครั้ง และเมื่ออยู่ไปสักพักใหญ่ๆก็ไม่ช่วยกันบ้างเลย ทั้งนอนไม่เก็บที่นอน เศษบุหรี่หลังห้อง ก้นบุหรี่ แก้วน้ำกาแฟ หลังห้อง เศษเล็บเท้าที่ตัดไว้บนโต๊ะอ่านหนังสือผมบ้าง กางเกงในใส่แล้ววางไว้ที่พื้นบ้าง ถุงเท้าบ้าง ซึ่งผมไม่เคยเจอคนที่สกปรกขนาดนี้ ผมอดทนคุยกับแม่อยากออกไปหาซื้อคอนโดอยู่คนเดียว แต่แม่ก็บอกให้เก็บเงินไว้ เดียวพี่เขาก็ย้ายออกจนนี้ 2 ปีแล้ว ก็ยังไม่ไปไหน ผมก็ต้องทำแบบเดิมคือเก็บกวาด ผมเคยบอกแล้วว่าขอร้องไม่ต้องช่วยผมเก็บกวาดก็ได้ ขอแค่กินแล้วเอาไปทิ้งหน่อย แต่ก็ดีแค่ 2 3 วันแรก จากนั้นก็เป็นแบบเดิม และนิสัยของพี่อีกคนแกมีนิสัยเสียงดัง บางครั้งผมก็อยากอยู่เงียบๆ แต่ก็มาเจออะไรแบบนี้ ผมไม่อยากจะอยู่ที่ห้องเลย พยายามใช้เวลาน้อยที่สุดตอนที่ทุกคนอยู่ครบผมก็ต้องออกไปข้างนอก นั่งร้านกาแฟบ้าง ไปนั่งเล่นสน.บ้างเพื่อฆ่าเวลา
ผมแค่อยากระบายในสิ่งที่ผมพูดกับใครไม่ได้
(ผมไม่อยากเล่าให้ทางบ้านฟัง กลัวเขาไม่สบายใจ)
ขอบคุณที่อ่านเรื่องของผมจนจบครับ