สวัสดีค่ะ ขอแทนตัวเองว่าเรานะคะ เราอยากจะมาเล่าประสบการณ์ที่แย่ที่สุดในชีวิตของเราค่ะ ชีวิตเราแย่มากๆเลยนะคะเราถึงมาตั้งกระทู้เพื่อมีใครจะช่วยแนะนำเราได้บ้าง
เรื่องมีอยู่ว่า เราคบกับแฟน(แฟนเราเป็นทอมนะคะ)มา3ปีกว่าๆค่ะเขาโตกว่าเรา4ปีค่ะ ตลอดเวลาที่เราคบกันเราทะเลาะกันบ่อยมากทุกวันเลยก็ว่าได้และเราเป็นคนท่ชอบบอกเลิกค่ะเวลาทะเลาะกัน แต่ส่วนมากเขาจะยอมตลอด ไม่ว่าเราจะอารมณ์เสียแค่ไหน เราเป็นคนหัวรุนแรงมากไม่พอใจด่าไม่ได้ดั่งใจด่าแต่เขาไม่เคยโกรธเราเลย เราทะเลาะกันเราก็มักจะไล่เขาให้ไปให้พ้นหน้าไม่ก็ใช้คำพูดรุนแรงมากๆ แฟนเราเป็นคนดีมากๆคนนึงเลยนะลอดเวลาที่คบกันเขาคอยเทคแคร์ดูแลอยู่ไม่ห่าง คอยช่วยหลายๆเรื่องเวลาเรามีปัญหา จนวันนึงเราได้ทำสิ่งที่ผิดที่สุดในชีวิตกับเขา ใช่ค่ะเรานอกใจเขาการนอกใจคงเป็นอะไรที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตคู่ของทุกคนนี่เป็นเหตุผลที่ทำให้เราเลิกกัน เรื่องนี้มันเริ่มจากตอนปิดเทอมเราไปอยู่กรุงเทพกับพี่ก็คือเราไม่ค่อยได้เจอกัน พอเราไม่เจอกันเรามักจะมีเรื่องให้ผิดใจกันตลอดเลย เรื่องมันเกิดจากเราทะเลาะกันและเป็นช่วงที่เขาเป็นไข้หนักมากๆและตัวเราก็ไปเที่ยวกับที่บ้านพอดี เราทะเลาะกันเรื่องรูปโพลาลอยด์ เราสองคนเปิดร้านรับทำโพลาลอยด์แต่ว่าปริ้นรูปผิดทำให้เสียเงินไปหลายบาทเราก็เลยโมโหและทะเลาะกันไปทะเลาะกันมา เราก็ทนความโมโหของตัวเองไม่ไหวตัดสินใจบอกเลิกเขาอีกแล้ว เราบล็อคเขาหมดทุกอย่างที่จะบล็อคได้เพราะเราคิดว่ามันจะเหมือนทุกครั้งที่เลิกกันไปตอนทะเลาะไม่นานเขาก็กลับมาง้อไม่ว่าขาจะผิดหรือไม่ผิดก็ตาม แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนทุกครั้งเขาหายไป หายไปจริงๆ5วัน ช่วงเวลา5วันทีเขาหายไปเราร้องไห้หนักมากๆเป็นช่วงที่เราไปเที่ยวและเขาไม่สบายลุกไม่ไหวจริงๆ เราก็รอรอว่าวันนึงเขาจะทักมาเหมือนเคยรอแล้วก็รอจนวันทีเรากลับบ้าน เขาทักมาในทวิตมาง้อเรามาบอกว่าคิดถึงเรา เขาไ่ม่สบายหนักมากๆเลยไม่ได้ตามง้อ และเราก็พูดไม่ดีใส่เขาอีกแล้วเราคิดว่ามันเป็นข้ออ้างเราคิดว่าเขาเบื่อคิดว่าเขาสนใจเราแค่บางเวลาเราจึงตัดสินใจพูดแย่ๆใส่เขาและไม่ยอมรับคำขอโทษไล่เขาใช้คำพูดต่างๆนาๆ เขาตามง้อเราทุกวันทุกวัน โทรมาตามขับรถมาหาที่โรงเรียนแต่เราไม่ออกไปเจอเขาเลย เขาฝากเพื่อนเราที่เดินผ่านหน้ารรทุกคนว่าให้มาบอกเราว่าออกมาหาหน่อยได้ไหมใช่ค่ะเราไม่ออกไปเราไม่รับโทรศัพท์เราเสียใจมากๆเขาก็ยังตามง้อมาทุกวันๆบอกเราว่าจะทำให้ทุกอย่างจะเป็นคนที่ดีกว่านี้จะยอมทุกเรื่องเลยแค่ให้เรากลับไป เรารู้นะว่าเขารักเรามากแค่ไหนแต่เราใจร้ายกับเขามากเราก็ยังคงใช้คำพูดแย่ๆคุยกับเขา(ตอนนี้คือพิมพ์ไปร้องไห้ไปแล้ว) เขาตามง้อเรามาเป็นเดือนๆบอกรักเราทุกวันขอโทษเราทุกวันแต่เราไม่เคยรับมันจากเขาเลยเราตอบเขาช้าเราไม่ให้เขามาวุ่นวายเราด่าเขาเราบอกแค่ว่าอยากคุยจะโทรไปเอง เรารู้นะว่าเขาจะต้องร้องไห้กับสิ่งที่เราทำ เดี๋ยวมาต่อนะคะ
คบกับแฟนมา3ปีเลิกกันเพราะตัวเราเอง
เรื่องมีอยู่ว่า เราคบกับแฟน(แฟนเราเป็นทอมนะคะ)มา3ปีกว่าๆค่ะเขาโตกว่าเรา4ปีค่ะ ตลอดเวลาที่เราคบกันเราทะเลาะกันบ่อยมากทุกวันเลยก็ว่าได้และเราเป็นคนท่ชอบบอกเลิกค่ะเวลาทะเลาะกัน แต่ส่วนมากเขาจะยอมตลอด ไม่ว่าเราจะอารมณ์เสียแค่ไหน เราเป็นคนหัวรุนแรงมากไม่พอใจด่าไม่ได้ดั่งใจด่าแต่เขาไม่เคยโกรธเราเลย เราทะเลาะกันเราก็มักจะไล่เขาให้ไปให้พ้นหน้าไม่ก็ใช้คำพูดรุนแรงมากๆ แฟนเราเป็นคนดีมากๆคนนึงเลยนะลอดเวลาที่คบกันเขาคอยเทคแคร์ดูแลอยู่ไม่ห่าง คอยช่วยหลายๆเรื่องเวลาเรามีปัญหา จนวันนึงเราได้ทำสิ่งที่ผิดที่สุดในชีวิตกับเขา ใช่ค่ะเรานอกใจเขาการนอกใจคงเป็นอะไรที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตคู่ของทุกคนนี่เป็นเหตุผลที่ทำให้เราเลิกกัน เรื่องนี้มันเริ่มจากตอนปิดเทอมเราไปอยู่กรุงเทพกับพี่ก็คือเราไม่ค่อยได้เจอกัน พอเราไม่เจอกันเรามักจะมีเรื่องให้ผิดใจกันตลอดเลย เรื่องมันเกิดจากเราทะเลาะกันและเป็นช่วงที่เขาเป็นไข้หนักมากๆและตัวเราก็ไปเที่ยวกับที่บ้านพอดี เราทะเลาะกันเรื่องรูปโพลาลอยด์ เราสองคนเปิดร้านรับทำโพลาลอยด์แต่ว่าปริ้นรูปผิดทำให้เสียเงินไปหลายบาทเราก็เลยโมโหและทะเลาะกันไปทะเลาะกันมา เราก็ทนความโมโหของตัวเองไม่ไหวตัดสินใจบอกเลิกเขาอีกแล้ว เราบล็อคเขาหมดทุกอย่างที่จะบล็อคได้เพราะเราคิดว่ามันจะเหมือนทุกครั้งที่เลิกกันไปตอนทะเลาะไม่นานเขาก็กลับมาง้อไม่ว่าขาจะผิดหรือไม่ผิดก็ตาม แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนทุกครั้งเขาหายไป หายไปจริงๆ5วัน ช่วงเวลา5วันทีเขาหายไปเราร้องไห้หนักมากๆเป็นช่วงที่เราไปเที่ยวและเขาไม่สบายลุกไม่ไหวจริงๆ เราก็รอรอว่าวันนึงเขาจะทักมาเหมือนเคยรอแล้วก็รอจนวันทีเรากลับบ้าน เขาทักมาในทวิตมาง้อเรามาบอกว่าคิดถึงเรา เขาไ่ม่สบายหนักมากๆเลยไม่ได้ตามง้อ และเราก็พูดไม่ดีใส่เขาอีกแล้วเราคิดว่ามันเป็นข้ออ้างเราคิดว่าเขาเบื่อคิดว่าเขาสนใจเราแค่บางเวลาเราจึงตัดสินใจพูดแย่ๆใส่เขาและไม่ยอมรับคำขอโทษไล่เขาใช้คำพูดต่างๆนาๆ เขาตามง้อเราทุกวันทุกวัน โทรมาตามขับรถมาหาที่โรงเรียนแต่เราไม่ออกไปเจอเขาเลย เขาฝากเพื่อนเราที่เดินผ่านหน้ารรทุกคนว่าให้มาบอกเราว่าออกมาหาหน่อยได้ไหมใช่ค่ะเราไม่ออกไปเราไม่รับโทรศัพท์เราเสียใจมากๆเขาก็ยังตามง้อมาทุกวันๆบอกเราว่าจะทำให้ทุกอย่างจะเป็นคนที่ดีกว่านี้จะยอมทุกเรื่องเลยแค่ให้เรากลับไป เรารู้นะว่าเขารักเรามากแค่ไหนแต่เราใจร้ายกับเขามากเราก็ยังคงใช้คำพูดแย่ๆคุยกับเขา(ตอนนี้คือพิมพ์ไปร้องไห้ไปแล้ว) เขาตามง้อเรามาเป็นเดือนๆบอกรักเราทุกวันขอโทษเราทุกวันแต่เราไม่เคยรับมันจากเขาเลยเราตอบเขาช้าเราไม่ให้เขามาวุ่นวายเราด่าเขาเราบอกแค่ว่าอยากคุยจะโทรไปเอง เรารู้นะว่าเขาจะต้องร้องไห้กับสิ่งที่เราทำ เดี๋ยวมาต่อนะคะ