มาที่คำถามแรกนะคะคือเราอยากรู้ค่ะว่าลักษณะของแฟนเราเป็นแบบนี้มันคือดีรึปล่าวคะกับความสัมพันธ์นี้ เรามีตัวอย่างเช่น เรามันจพต้องออกไปหาเขาตลอดโดยที่เขาออกมาหาเราด้วยแต่ระยะทางเรามันเดินทางไกลกว่าเขามาก เราขอให้เขาลองมาแถวๆบ้านเราบ้านเขาบอกว่าเขามาไม่ได้ค่ะ ทุกครั้งเลยด้วยเหตุที่ทางบ้านไม่สะดวกเขาอ้างเราแบบนี้ตลอด
แฟนเราโมโหร้ายค่ะ เราทะเลาะเรื่องเล็กๆให้เป็นเรื่องร้ายแรงตลอด ส่วนใหญ่ก็เพราะเขาไม่เคยยอมเราเลยค่ะแม้แต่ครั้งเดียวและนิสัยเราก็ไม่ยอมเหมือนกัน เขาบอกว่าเขามีเหตุผลตรงนี้ล่ะค่ะที่สงสัยว่าเขามีเหตุผลเขาไม่ผิดเขาจะไม่ยอมมันเป็นสิ่งที่ถูกต้องรึปล่าวคะ และถ้าเราด่าเขาเขาจะด่าเรากลับค่ะจนสุดท้ายเราต้องยอมค่ะเพราะเขาตะโกน เราร้องไห้หนักตลอดเลยค่ะทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เพราะตอนเขาไม่โมโหเขาดีกับเรามากจริงๆมันเหมือนเขาเปลี่ยนไปมากจริงๆ และใช่ค่ะทุกครั้งที่ทะเลาะเราทนไม่ไหวทุกครั้งเราบอกเลิกเขาค่ะจากนั้นเราทนไม่ไหวเองเราเลยง้อเขาและกลับมาตลอด เราไม่รู้จะทำยังไงค่ะเราเป็นโรคซึมเศร้าเพราะเขา เขารู้ทุกอย่างค่ะ แต่เค้ายังทำแบบนี้กับเรา เขาไม่ยอมรับค่ะและไม่มีทีท่าจะยอมรับ ทุกครั้ฃที่เราร้องๆห้และคิดจะฆ่าตัวตายเราพูดโพล่งออกไปเขาจะโมโหเรามากแต่ไม่เคยลงไม้ลงมือนะคะแค่ตะโกนด่า ทำลายข้าวของค่ะ เราคิดทุกครั้งเลยค่ะและคิดเหมือนทุกคนที่อ่านเลยค่ะ ว่า อยู่ไปทำไมถ้าไม่มีความสุขเราก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ เราไม่รู้จะทำยังไงจริงๆค่ะ เราเหมือนเราอยู่ไม่ได้จริงๆคาะถ้าไม่มีเขา ใช่แล้วล่ะค่ะ คำเบสิคแต่มันจริงมากๆสำหรับเรา คือเราต้องแจ้งด้วยนะคะว่า เราไม่ค่อยมีเพื่อนด้วยค่ะ เรามีแค่เขาคนเดียวที่เป็นสังคมภายนอกค่ะเราอยู่ห้องเดียวกัน เขาก็ช่วยเราเรียนค่ะ เราไม่รู้ค่ะว่าจะต้องทำยังไฃต่อ รบกวนด้วยนะคะ
แฟนเรามีเหตุผลมากเกินไป ไม่เคยยอมเราเลย เราควรทำยังไงคะ
แฟนเราโมโหร้ายค่ะ เราทะเลาะเรื่องเล็กๆให้เป็นเรื่องร้ายแรงตลอด ส่วนใหญ่ก็เพราะเขาไม่เคยยอมเราเลยค่ะแม้แต่ครั้งเดียวและนิสัยเราก็ไม่ยอมเหมือนกัน เขาบอกว่าเขามีเหตุผลตรงนี้ล่ะค่ะที่สงสัยว่าเขามีเหตุผลเขาไม่ผิดเขาจะไม่ยอมมันเป็นสิ่งที่ถูกต้องรึปล่าวคะ และถ้าเราด่าเขาเขาจะด่าเรากลับค่ะจนสุดท้ายเราต้องยอมค่ะเพราะเขาตะโกน เราร้องไห้หนักตลอดเลยค่ะทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เพราะตอนเขาไม่โมโหเขาดีกับเรามากจริงๆมันเหมือนเขาเปลี่ยนไปมากจริงๆ และใช่ค่ะทุกครั้งที่ทะเลาะเราทนไม่ไหวทุกครั้งเราบอกเลิกเขาค่ะจากนั้นเราทนไม่ไหวเองเราเลยง้อเขาและกลับมาตลอด เราไม่รู้จะทำยังไงค่ะเราเป็นโรคซึมเศร้าเพราะเขา เขารู้ทุกอย่างค่ะ แต่เค้ายังทำแบบนี้กับเรา เขาไม่ยอมรับค่ะและไม่มีทีท่าจะยอมรับ ทุกครั้ฃที่เราร้องๆห้และคิดจะฆ่าตัวตายเราพูดโพล่งออกไปเขาจะโมโหเรามากแต่ไม่เคยลงไม้ลงมือนะคะแค่ตะโกนด่า ทำลายข้าวของค่ะ เราคิดทุกครั้งเลยค่ะและคิดเหมือนทุกคนที่อ่านเลยค่ะ ว่า อยู่ไปทำไมถ้าไม่มีความสุขเราก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ เราไม่รู้จะทำยังไงจริงๆค่ะ เราเหมือนเราอยู่ไม่ได้จริงๆคาะถ้าไม่มีเขา ใช่แล้วล่ะค่ะ คำเบสิคแต่มันจริงมากๆสำหรับเรา คือเราต้องแจ้งด้วยนะคะว่า เราไม่ค่อยมีเพื่อนด้วยค่ะ เรามีแค่เขาคนเดียวที่เป็นสังคมภายนอกค่ะเราอยู่ห้องเดียวกัน เขาก็ช่วยเราเรียนค่ะ เราไม่รู้ค่ะว่าจะต้องทำยังไฃต่อ รบกวนด้วยนะคะ