สวัสดีคะเพื่อนๆ ตามหัวข้อเลยค่ะ ไม่ใช่อารมณ์ แต่เป็นความรู้สึกล้วนๆ เราอยากออกจากบ้าน ไปอยู่กับลูกสองคน
ตอนนี้เราทำงาน 2 อย่าง กลางวันทำงานประจำ กลางคืนร้องเพลง ที่เราอยากออกจากบ้านคือ โดยปกติ แม่เราเป็นคนปากร้ายด่าไปทั่ว ยกเว้นพี่ชายจะด่าเฉพาะตอยที่เค้าไม่อยู่ อาจจะเป็นเพราะเขาไม่เคยทำให้แม่เสียใจมั้ง เรากับพี่สาว ท้องมีลูก แต่เลิกกับแฟนทั้งคู่แม่เลยไม่ค่อยโอเคกับเราเท่าไหร่ ตอนนี้ลูกเรา4ขวบกว่าๆพี่สาวก็ ไม่ได้อยู่บ้านนะ กลับมาบ้านบ้างเวลาเอาลูกมาให้แม่เวลาเค้าไปทำงานร้องเพลงกลางคืน เช้าก็มารับไปส่งร.ร ปกติ
เมื่อก่อนเรายอมรับ เราป็นคนขี้เกียจ แม่จะด่าตลอด แต่พอมีลูกแล้ว เราเปลี่ยนตัวเอง ทำงานจันถึงเสาร์ กลางคืนร้องเพลง วันอาทิตย์ทำงานบ้านทุกอย่าง
แต่ พี่ชายเรา เป็นคนไม่สะอาดไม่เป็นระเบียบ เวลาเอาเพื่อนมากินเหล้าของที่ทำกินกัน ก็ไม่เก็บ บางครั้งพ่อต้องเป็นคนล้าง แต่โดยปกติแม่เค้าก็รักลูกผู้ชายอยู่แล้ว ใครที่เคยบอกว่าแม่รักลูกเท่ากัน ขอโวยนะคะ ไม่จริง เวลาพี่ทำผิด พี่ไม่เคยโดนว่าเลย ว่าก็ เบาๆ แต่เราโดนว่าแบบสันดาน บลาๆๆ ทั้งๆที่ เราเป็นคนเก็บ ล่าสุดที่ทำให้ เราอยากออกจากบ้านคือวันอาทิตย์ เป็นวันที่เราหยุดทำงาน เราซักผ้าเสร็จ บ่ายสามโมง แม่ไปซื้อทีวีกับพี่สาว เราซักผ้าเสร็จเราก็ล้างจานหุงข้าว กวาดบ้านต่อ พี่สาวโทรมาบอกว่าจะมีรถมาส่งทีวี เก็บห้อง เราก็บอกเราเก็บแล้ว พอแม่กลับมาแม่ก็ด่า นี่เก็บแล้วหรอของ สันดาน
เราคิดว่า แม่พาเพื่อนมาด้วยเลยด่าเราแบบนี้ คนอื่นทำไม่เคยเก็บ เราทำเราเก็บ เรายังไม่เคยดีในสายตาแม่ แล้วในห้อง มันเหลือแกง อยู่ จานนึงซึ่งของของแม่ แม่ไม่ค่อยอบากให้ ใครยุ่ง ลืมบอกไปอย่าง แม่เรา ไม่ค่อยอยู่บ้าน เขาชอบอยู่สวนอยู่ไร่
คือแม่เรา เอากับข้าวเขามา เราก็ เก็บไว้ ให้เขา แต่เขากลับบอกว่า ของยังไม่เอาไปเก็บ เราก็บอกว่าก็คิดว่าแม่จะกิน เพราะเวลาเราเก็บเขาก็ว่าเรา
เขาก็ด่าเราสันดาน น่าเอาน้ำแกงราดหัว แล้วประเด็น คือ เขาด่าเรา เราไม่ว่าแต่ทำไมต้องด่าต่อหน้าคนอื่น เราไม่ได้ นอนอยู่เฉยๆ นะ เรา ทำงานบ้าน เสื้อผ้าเขาเราก็ซักงานบ้านเราก็ทำ งานประจำเราก็ มี พอเราคลอดลูก เขาอยากได้ปริญญา เราก็ ทำงานกลางวัน ร้องเพงกลางคืน อาทิตก็ไปเรียนจนเราได้ใบปริญญามาให้เขา คนแรกในบ้าน พี่สองคนเรียนไม่จบ แต่ทำไม เราไม่มีความดี นั้นเลย เราท้อ เราเหนื่อย เรากดดันจากที่ทำงานเรายังมาเจอคำพูด แบบนี้ การกระทำประชดประชัน กระแทก-ดันเรา เราไม่อยากอยู่บ้านนี่แล้ว
อยากออกจากบ้าน
ตอนนี้เราทำงาน 2 อย่าง กลางวันทำงานประจำ กลางคืนร้องเพลง ที่เราอยากออกจากบ้านคือ โดยปกติ แม่เราเป็นคนปากร้ายด่าไปทั่ว ยกเว้นพี่ชายจะด่าเฉพาะตอยที่เค้าไม่อยู่ อาจจะเป็นเพราะเขาไม่เคยทำให้แม่เสียใจมั้ง เรากับพี่สาว ท้องมีลูก แต่เลิกกับแฟนทั้งคู่แม่เลยไม่ค่อยโอเคกับเราเท่าไหร่ ตอนนี้ลูกเรา4ขวบกว่าๆพี่สาวก็ ไม่ได้อยู่บ้านนะ กลับมาบ้านบ้างเวลาเอาลูกมาให้แม่เวลาเค้าไปทำงานร้องเพลงกลางคืน เช้าก็มารับไปส่งร.ร ปกติ
เมื่อก่อนเรายอมรับ เราป็นคนขี้เกียจ แม่จะด่าตลอด แต่พอมีลูกแล้ว เราเปลี่ยนตัวเอง ทำงานจันถึงเสาร์ กลางคืนร้องเพลง วันอาทิตย์ทำงานบ้านทุกอย่าง
แต่ พี่ชายเรา เป็นคนไม่สะอาดไม่เป็นระเบียบ เวลาเอาเพื่อนมากินเหล้าของที่ทำกินกัน ก็ไม่เก็บ บางครั้งพ่อต้องเป็นคนล้าง แต่โดยปกติแม่เค้าก็รักลูกผู้ชายอยู่แล้ว ใครที่เคยบอกว่าแม่รักลูกเท่ากัน ขอโวยนะคะ ไม่จริง เวลาพี่ทำผิด พี่ไม่เคยโดนว่าเลย ว่าก็ เบาๆ แต่เราโดนว่าแบบสันดาน บลาๆๆ ทั้งๆที่ เราเป็นคนเก็บ ล่าสุดที่ทำให้ เราอยากออกจากบ้านคือวันอาทิตย์ เป็นวันที่เราหยุดทำงาน เราซักผ้าเสร็จ บ่ายสามโมง แม่ไปซื้อทีวีกับพี่สาว เราซักผ้าเสร็จเราก็ล้างจานหุงข้าว กวาดบ้านต่อ พี่สาวโทรมาบอกว่าจะมีรถมาส่งทีวี เก็บห้อง เราก็บอกเราเก็บแล้ว พอแม่กลับมาแม่ก็ด่า นี่เก็บแล้วหรอของ สันดาน
เราคิดว่า แม่พาเพื่อนมาด้วยเลยด่าเราแบบนี้ คนอื่นทำไม่เคยเก็บ เราทำเราเก็บ เรายังไม่เคยดีในสายตาแม่ แล้วในห้อง มันเหลือแกง อยู่ จานนึงซึ่งของของแม่ แม่ไม่ค่อยอบากให้ ใครยุ่ง ลืมบอกไปอย่าง แม่เรา ไม่ค่อยอยู่บ้าน เขาชอบอยู่สวนอยู่ไร่
คือแม่เรา เอากับข้าวเขามา เราก็ เก็บไว้ ให้เขา แต่เขากลับบอกว่า ของยังไม่เอาไปเก็บ เราก็บอกว่าก็คิดว่าแม่จะกิน เพราะเวลาเราเก็บเขาก็ว่าเรา
เขาก็ด่าเราสันดาน น่าเอาน้ำแกงราดหัว แล้วประเด็น คือ เขาด่าเรา เราไม่ว่าแต่ทำไมต้องด่าต่อหน้าคนอื่น เราไม่ได้ นอนอยู่เฉยๆ นะ เรา ทำงานบ้าน เสื้อผ้าเขาเราก็ซักงานบ้านเราก็ทำ งานประจำเราก็ มี พอเราคลอดลูก เขาอยากได้ปริญญา เราก็ ทำงานกลางวัน ร้องเพงกลางคืน อาทิตก็ไปเรียนจนเราได้ใบปริญญามาให้เขา คนแรกในบ้าน พี่สองคนเรียนไม่จบ แต่ทำไม เราไม่มีความดี นั้นเลย เราท้อ เราเหนื่อย เรากดดันจากที่ทำงานเรายังมาเจอคำพูด แบบนี้ การกระทำประชดประชัน กระแทก-ดันเรา เราไม่อยากอยู่บ้านนี่แล้ว