ต่อให้เราทำงานดีแค่ไหน ลูกจ้างก็คือลูกจ้างเพราะบริษัทไม่ได้รักคุณ

เราทำงานได้ดีแค่ไหน บริหารเก่งแค่ไหน ทำกำไรให้บริษัทได้เยอะเท่าไหร่ ยังไงเราก็แค่ลูกจ้าง
จะเอาเด็กจบใหม่มาปั้นเป็นหุ่นเชิดแทน ส่วนคนแก่อย่างเรา สักวันถ้าไม่เออรี่ออกเองก็ต้องโดนเชิญออก
ก็ให้คิดซะว่ามันเป็นธรรมดาของโลกการทำงาน แก่จนจะ 50 แล้ว มานั่งเสียดายเวลาชีวิตมากที่เกือบค่อนชีวิตไม่ได้ไปไหนเลย
ทำงาน จ-ส มาตลอด เงินดือนก็ตันแล้วล่ะกับตำแหน่งนี้ นั่งตรวจบัญชีรายรับรายจ่ายสั่งของจัดการคน หาพนักงาน สั่งของเข้าของออก สิ้นเดือนทีไมเกรนขึ้นเพราะตรวจงบ อีกอย่างโบนัสกับปรับเงินเดือนประจำปีก็ขึ้นน้อยลง อ้างว่าเศรษฐกิจไม่ดี แต่นางเพิ่งจะซื้อที่ดินซื้อบ้านให้ลูกนางใหม่จ้า เบะปากมองบน 

ตอนนี้เริ่มเบื่อกับงานแล้ว อยากจะบอกว่าเรื่องเงินเดือนนี่ไม่สนใจแล้ว จะเพิ่มจะลด เพราะเงินเก็บเยอะพอที่จะเลี้ยงตัวเองได้แบบประหยัดๆสัก 20 ปีได้
ถ้าเจ็บป่วยก็บัตรทองเอาละกัน 5555555555555555555555555555555
ลูกๆก็มีงานการทำกันหมดแล้ว หมดห่วง แต่ตอนนี้ไม่รู้จะทำไงดี จะลาออกก็เกรงใจเจ้าของ
เพราะสนิทกันมากทำงานด้วยกันมา20กว่าปีและสภาพการเงินบริษัทตอนนี้ก็กระส่ำกระส่าย
เหตุเพราะเดี๋ยวนี้มันไม่เหมือนเมื่อก่อนบริษัทเกิดขึ้นเยอะแยะมากมาย มีธุรกิจเหมือนเราก็เยอะมาก
แข่งกันดรัมพ์ราคากัน คู่แข่งเยอะ พอจะลาออก เจ้าของก็บอกว่าถ้าคุณออกบริษัทคงลำบาก (แหมขนาดนั้นเลยหรา ไม่จริงม้างงงงงงงงง)

ตอนนี้สุขภาพเราแย่มาก เป็นโรคกระเพาะอาหารด้วย แต่เจ้านายเราใจดี
เราเคยคิดจะลาออกแต่เจ้าของอ้อนวอนบอกจะออกทำไม ถ้าออกใครจะทำงานนี้ งานนี้มีแค่คุณที่ทำได้คนเดียว
อีกอย่างเด็กเดี๋ยวนี้มันไมีทนงาน คุณออกแล้วใครจะสอนงาน เทรนงานให้เด็กจนเก่งได้อย่างคุณ ..... โอ้วโหวววว ทำงานด้วยกันมาหลายสิบปีเพิ่งได้ยินคำนี้จากปากนาง555555

และก็นั่นแหละ
ปล. ใครกำลังอยู่ในสถานการณ์นี้และไม่รู้จะทำอย่างไร คุณมีความเห็นอย่างไรมาคุยกันหน่อยซิ