ไม่อยากมีชิวิตอยู่ต่อ

เราอายุ16 แม่เสียตอนเราอายุ13 ตอนมีแม่อยู่เราแทบไม่เคยร้องไห้ไรเลย พอแม่เสียทุกอย่างก็แย่ลงเรื่อยๆ ครอบครัวกลับแตกแยกกันเพราะเรื่องเงินของแม่ ซึ่งเราก็ได้แต่เราไม่เคยได้ใช้เลย พ่อเราก็ไปมีคนใหม่เอาเราไปอยู่ได้2ปี มันเหมือนเราตกนรกทั้งเป็นแม่ใหม่ไม้เคยดีกับเราเลย ดีแต่ต่อหน้าพ่อ เราทำเองทุกอย่างในบ้าน เขารีดไถพ่อจนหมดตัว เขาก็ทิ้งพ่อ พ่อเราไม่เหลือไรเลยจนพ่อไปเจอคนใหม่มันเหมือนเราได้ขึ้นสววรค์เหมือนได้เจอแม่แท้ๆของเราเลยด้วยซ้ำแม่คนนี้ดีกับเรามากๆดีเหมือนเเม่แท้ๆ แต่ต้องเกิดเหตุการณ์พ่อให้เราย้ายโรงเรียนไปอยู่กับย่าที่ปทุม แล้วพ่อก็อยู่กะแม่ใหม่มาจะครึ่งปีพ่อดูมีความสุขดี แต่เราอยู่กับย่ามันอยู่ในจุดที่ย่ารักหลานๆไม่เท่ากันย่าก็ดีนะแต่เสียอย่างเดียวชอบดึงเรื่องเก่าๆมาพูดให้เราบั่นทอนจิตใจ ทีนี้ยายโทรมาบอกว่ามาหายายบ้าง เราก็ไปหายายตอนเช้าๆก็ดีอยู่ พอตกเย็นมายายเราชอบกินเหล้ามากๆจนเมา เขาก็ด่าว่าบั้นทอนจิตใจให้ต่ำลง เราแทบไม่มีกำลังใจในแต่ละวันเลยไม่อยากมีชีวิตต่อเลยด้วยซ้ำ ถ้าแม่ไม่ตายปัญหาพวกนี้คงไม่เกิด ถ้าให้ดีทำไมฟ้าไม่ให้เราตายแทนแม่ หนูคิดถึงแม่มากๆ😭 เราเหนื่อยเราท้ออยากจบชีวิตตัวเอง😭 ทำไมเราอายุแค่นี้ต้องเจอไรแย่ๆเยอะขนาดนี้ด้วย