อยากจะมาปรึกษาเรื่องแม่ค่ะ

เราอยู่กับปู่และย่า คือปกติแล้ว เราเป็นคนเรียนเก่ง เป็นเด็กดี ไม่โกหกพ่อแม่ค่ะ จนกระทั่งเรามาเรียนมัธยมปลาย เราก็เริ่มเที่ยวมากขึ้น ไปหาแฟนที่บ้าน ไปเที่ยวกับเพื่อน ซึ่งการเรียนของเราก็แย่ลงมาก และติด0 ทำให้ทางโรงเรียนไม่ออก ปพ.ให้ และต้องถูกตัดสิทธิ์ ในการเป็นเด็กทุน แม่ผิดหวังมาก แต่เกรดเทอมนี้ดีกว่าเทอมที่แล้วค่ะ เราโกหกแม่บ่อยขึ้น แม่ก็รู้แทบทุกครั้ง เรามีพี่ชาย1คนที่ทำงานแล้ว แม่ทำงานอยู่ที่เกาหลีค่ะ ที่นั่นยุ่งมาก ทำให้แม่แทบไม่ได้นอนเลยในแต่ละวัน เราก็ไม่ค่อยโทรหาแม่ อาจมีโทรบ้าง แต่ไม่ค่อยได้ถามอะไรมาก และเราเป็นคนที่แทบไม่เถียงพ่อแม่เลย ปัญหาคือวันนี้เราไปหาแฟนที่บ้าน พอแม่โทรมา เราก็โกหกแม่ว่าอยู่บ้านเพื่อน แถวตลาด แม่ก็บอกให้เราเปิดเน็ตเพื่อวิดีโอคอล แต่เราไม่เปิด ตอนนั้นทำอะไรไม่ถูก ทำให้แม่โมโหมากๆ ก็บอกให้เราพูดความจริง เราเลยบอกไปว่าเราอยู่บ้านแฟน เพราะ วันนี้เป็นวันเกิดเขา (ซึ่งเป็นวันเกิดเขาจริงๆ) แต่เราก็ไปหาเขาทุกวันหยุดอยู่แล้ว เราก็โกหกปู่กับย่าเช่นกัน ที่เราไม่บอกตรงๆ เพราะเรารู้ว่าพวกเขาต้องไม่โอเคแน่ๆ ที่จะบอกจริงๆคือ ตอนนี้แม่น้อยใจ และท้อใจมากที่เราทำแบบนี้ ทั้งๆที่แม่ตั้งใจทำงานหนักเพื่อให้เราเรียน แต่ที่เราไม่สนใจแม่ ไม่ใช่ว่าไม่รักแม่นะ เราก็รักแม่อยู่แล้ว ที่เราไม่ถามไถ่อะไรมาก เพราะเราเป็นคนพูดไม่เก่ง และการพูดแบบนั้นมันแปลกๆสำหรับเรา เหมือนกับว่า ไม่ใช่ตัวเราเท่านั้นค่ะ ลึกๆเราก็รู้ว่าแม่เหนื่อย แต่ทำไมเรายังเป็นแบบนี้ ส่วนเรื่องการเรียนเราจะเรียนให้ถึงที่สุดค่ะ ถึงแม้ว่าใตรจะพูดยังไง พ่อก็เช่นเดียวกันกับแม่ค่ะ คือผิดหวัง ท้อแท้ ไม่รู้จะสอนยังไงแล้ว ถามเราว่าไม่เรียนเลยดีมั้ย ซึ่งนั่นไม่ได้อยู่ในความคิดของเราเลย อยากรู้ว่าเราควรทำยังไง พูดกับแม่ยังไง กับพ่อที่เมื่อกี้ก็ไม่ได้รับโทรศัพท์ ถ้าเราโทรกลับ เราจะพูดว่ายังไงดี ซึ่งทั้งสองคนนี้เป็นคนที่เรากลัว และ ไม่กล้าพูด หรือเถียงอะไรมากที่สุด ควรจะทำยังไงดีคะ ให้เขาเข้าใจเราให้ได้มากที่สุด