คบกับเเฟนคนนี้มาเกือบปีค่ะ เเรกก็ดีมากทำให้เรารู้สึกว่าเราสำคัญจริงๆ พอช่วงหลังๆเขาทำงานเลิกเรียนก็ไปทำงานถึงตี2-3 เรารอได้ค่ะเราไม่ซีเรียส
ปัญหาอยู่ที่ เขาไม่เเท็กไม่โพสหา ไม่อะไรเลย คือทุกๆอย่างทุกการกระทำมันเย็นชาไปหมด กลับมาห้องทุกครั้งจะกอดตลอดเหมือนดีใจที่ได้เจอกันทุกๆวัน เเต่เดี๋ยวนี้คือ ไม่กอดไม่อะไรทั้งนั้น เเต่เราคือก็กอดเค้า หอมเค้าก่อนนอน เรามีเเอบน้อยใจเเล้วถามเค้าตรงๆว่าเธอเบื่อเค้ามั้ย สรุปโดนด่าค่ะ หงุดหงิดใส่
เราเคยเเยกไปอยู่บ้านเค้าก็ไม่อะไรเเชทก็ไม่ค่อยตอบ เขากำลังสร้างตัวกำลังก้าวไปข้างหน้าเเต่ไม่จับมือเราไปด้วย เงินเราก็ไม่ค่อยได้ใช้ของเขาน้องจากจะบอกให้ซื้อของกินมาให้ ทุกๆอย่างเราเเชร์กันค่ะ ส่วนตัวไม่ได้ทำงานค่ะเเม่อยากให้ตั้งใจเรียน เรารู้สึกว่าเราโครตไม่เข้าใจกันเลย ทุกๆวันเป็นวันทุกข์ใจของเราไปหมด คือมันเเย่กว่าที่เราเล่ามันมากกว่านั้นเยอะ เคยบอกเลิกค่ะ เเต่พอเขากลับมาห้องเขาก็เงียบ มันคาราคาซังที่ใจเราตลอดว่าทำไม เขาต้องการอะไรเเบบไหน จนเราจะทำอะไรเราต้องถามเขาก่อนเรากลัวเขาด่า กลัวเขาโกรธ เราไม่มีสิทธิ์งอเเงเหมือนคนรักกันทั่วไปเลยค่ะ ดังนั้นขอวิธีปล่อยคนที่เรารักมากที่สุดหน่อยค่ะ ขอบคุณค่ะ
มีวิธีเลิกกับเเฟนให้มันเด็ดขาดที่สุดมั้ยคะ
ปัญหาอยู่ที่ เขาไม่เเท็กไม่โพสหา ไม่อะไรเลย คือทุกๆอย่างทุกการกระทำมันเย็นชาไปหมด กลับมาห้องทุกครั้งจะกอดตลอดเหมือนดีใจที่ได้เจอกันทุกๆวัน เเต่เดี๋ยวนี้คือ ไม่กอดไม่อะไรทั้งนั้น เเต่เราคือก็กอดเค้า หอมเค้าก่อนนอน เรามีเเอบน้อยใจเเล้วถามเค้าตรงๆว่าเธอเบื่อเค้ามั้ย สรุปโดนด่าค่ะ หงุดหงิดใส่
เราเคยเเยกไปอยู่บ้านเค้าก็ไม่อะไรเเชทก็ไม่ค่อยตอบ เขากำลังสร้างตัวกำลังก้าวไปข้างหน้าเเต่ไม่จับมือเราไปด้วย เงินเราก็ไม่ค่อยได้ใช้ของเขาน้องจากจะบอกให้ซื้อของกินมาให้ ทุกๆอย่างเราเเชร์กันค่ะ ส่วนตัวไม่ได้ทำงานค่ะเเม่อยากให้ตั้งใจเรียน เรารู้สึกว่าเราโครตไม่เข้าใจกันเลย ทุกๆวันเป็นวันทุกข์ใจของเราไปหมด คือมันเเย่กว่าที่เราเล่ามันมากกว่านั้นเยอะ เคยบอกเลิกค่ะ เเต่พอเขากลับมาห้องเขาก็เงียบ มันคาราคาซังที่ใจเราตลอดว่าทำไม เขาต้องการอะไรเเบบไหน จนเราจะทำอะไรเราต้องถามเขาก่อนเรากลัวเขาด่า กลัวเขาโกรธ เราไม่มีสิทธิ์งอเเงเหมือนคนรักกันทั่วไปเลยค่ะ ดังนั้นขอวิธีปล่อยคนที่เรารักมากที่สุดหน่อยค่ะ ขอบคุณค่ะ