เราควรพูดกับพ่อเเม่ยังไงให้เข้าใจเรามากขึ้นคะ

เรากลับบ้านเย็นเเต่เรามีเหตุผลพ่อกับเเม่ยังไม่ยอมฟังเอาเเต่บอกกลับบ้านเย็นไม่ยอมฟังเหตุผลลูกเอาเเต่ตัวเองเป็นใหญ่เข้าใจว่าเป็นผู้ใหญ่เเต่พ่อกับเเม่ก็ควรเข้าใจลูกบ้างเหมือนกัน บอกเเต่หาตังส่งให้เราเรียนเหนื่อยกว่าที่เราเรียนเเต่ใครจะไปรู้ล่ะคะ การเรียนสมัยนี้มันไม่ใช่เเบบที่เขาเคยเรียนมา ทุกอย่างมันเปลี่ยนไป ระบบต่างๆก็เปลี่ยนไป เราโดนว่าเเทบจะทุกวัน กลั้นน้ำตาร้องไห้คนเดียวตลอดไม่ใช่ว่าไม่อยากหาตังใช้เองไม่ใช่ว่าไม่อยากช่วยเห้อเรียนก็เหนื่อยไม่เเพ้หาตังหรอกคะถึงทำงานจะเหนื่อยบ้างก็เถอะพ่อกับเเม่อยากให้เรียนสูงๆเราพยายามสุดๆเเต่คุณมาว่านู้นนี้นั้นกำลังใจของลูกมันก็ค่อยๆถอยไปเหมือนกันเด็กอย่างเราทำอะไรได้บ้างละคะ เอะอ่ะนิดหน่อยก็บอกเถียง นี่มันยุคไหนเเล้วให้อิสระบ้างเถอะคะเลี้ยงลุกไว้ในกรอบเเบบนี้มันก็เกินไปถ้าวันหนึ่งเด็กหลุดออกจากกรอบนั้นมาได้เขาอาจจะไม่กลับมาเลยก็ได้ หยุดเลี้ยงลูกเเบบที่คุณโดนปลูกฝังมาเเล้วหันมองรอบข้างว่าเขาเลี้ยงลูกยังไงลูกถึงจะมีความสุขไม่ใช่คุรมีความสุขฝ่ายเดียวสักที😔จะเป็นโรคซึมเศร้าเพราะครอบครัวเเล้วคะ