คือเรากับแฟนคบกันมาประมาณ 5 ปีแล้วค่ะ เราอายุ 22 ปี ส่วนแฟนเราอายุ 27 ปี เรากำลังจะเรียนจบจะออกไปหางานทำค่ะ ส่วนแฟนเราไม่ได้ทำงานค่ะ ตอนที่เราเรียนจบใหม่ๆเราให้เค้าออกไปหางานทำตลอดเลยค่ะแต่เค้าไม่ยอมไปเพราะหาเงินได้ง่ายๆจากการเล่นเกมส์แล้วก็พวกเว็บพนันออนไลน์ซึ่งเดือนนึงก็หาได้เยอะมาก แต่เวลาเสียก็เสียมากเหมือนกัน เขาเคยบอกจะเก็บเงินทำธุระกิจเป็นของตัวเองแต่ก็ไม่ทำซักที ตอนแรกๆเราก็มองว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่พอนานๆไปเราก็คิดว่าเขาควรจะมีอะไรซักอย่างที่เป็นชิ้นเป็นอัน
เขาบอกเราตลอดค่ะว่าอยากมีลูก เขาบอกว่าพอเราเรียนจบก็อยากให้มีลูกด้วยกันเลยชีวิตเขาจะได้รู้สึกมีเป้าหมายซักที คือถ้าไม่มีลูกเราไม่สามารถมีเป้าหมายในชีวิตหรอคะ แล้วเราไม่ใช่เป้าหมายในชีวิตของเขาหรอ? เรามองว่าตอนนี้เรายังไม่พร้อมมีลูกค่ะเราอยากมีทุกอย่างให้พร้อมก่อน เพราะว่าบ้านหรือรถเรายังไม่มีเป็นของตัวเองเลย มีแต่ของพ่อแม่แฟน ซึ่งแฟนเราก็มีพี่น้องหลายคนจะให้เราอยู่ไปตลอดมันก็ไม่ได้ เราอยากมีบ้านมีรถมีอะไรๆให้มันพร้อมก่อน แต่แฟนเราก็ไม่เข้าใจแล้วก็ไม่คิดจะซื้อบ้านหรือรถเลย เหมือนเขาไม่เคยคิดเรื่องอนาคตเลยเพราะไม่ว่าเขาจะทำอะไรเขาก็จะมีพ่อแม่คอยช่วยอยู่ตลอด แต่จะให้พ่อแม่คอยช่วยไปตลอดเราก็คิดว่ามันไม่โอเค แล้วเราก็ไม่อยากให้ลูกเกิดมาแล้วเลี้ยงเขาแบบตามเกิด อยากให้เขาเกิดมาตอนเราพร้อม ลูกจะได้ไม่ลำบากเหมือนเรา เพราะพ่อแม่เราหย่ากันตั้งแต่เราเด็กๆ เราต้องทำงานส่งตัวเองเรียนตั้งแต่ม.ปลาย ซึ่งเราไม่อยากให้ชีวิตลูกเราต้องเจออะไรแบบนั้น คุยกับแฟนหลายรอบมากแต่เค้าก็ไม่เข้าใจอาจจะเป็นเพราะว่าชีวิตเขาไม่เคยลำบากแบบเราเขาเลยไม่คิดแบบเรา พอคุยกันซักพักก็จบด้วยการทะเลาะกันทุกรอบ เราควรทำยังไงดีคะ?
แฟนไม่คิดเรื่องอนาคตเลยทำยังไงดีคะ?
เขาบอกเราตลอดค่ะว่าอยากมีลูก เขาบอกว่าพอเราเรียนจบก็อยากให้มีลูกด้วยกันเลยชีวิตเขาจะได้รู้สึกมีเป้าหมายซักที คือถ้าไม่มีลูกเราไม่สามารถมีเป้าหมายในชีวิตหรอคะ แล้วเราไม่ใช่เป้าหมายในชีวิตของเขาหรอ? เรามองว่าตอนนี้เรายังไม่พร้อมมีลูกค่ะเราอยากมีทุกอย่างให้พร้อมก่อน เพราะว่าบ้านหรือรถเรายังไม่มีเป็นของตัวเองเลย มีแต่ของพ่อแม่แฟน ซึ่งแฟนเราก็มีพี่น้องหลายคนจะให้เราอยู่ไปตลอดมันก็ไม่ได้ เราอยากมีบ้านมีรถมีอะไรๆให้มันพร้อมก่อน แต่แฟนเราก็ไม่เข้าใจแล้วก็ไม่คิดจะซื้อบ้านหรือรถเลย เหมือนเขาไม่เคยคิดเรื่องอนาคตเลยเพราะไม่ว่าเขาจะทำอะไรเขาก็จะมีพ่อแม่คอยช่วยอยู่ตลอด แต่จะให้พ่อแม่คอยช่วยไปตลอดเราก็คิดว่ามันไม่โอเค แล้วเราก็ไม่อยากให้ลูกเกิดมาแล้วเลี้ยงเขาแบบตามเกิด อยากให้เขาเกิดมาตอนเราพร้อม ลูกจะได้ไม่ลำบากเหมือนเรา เพราะพ่อแม่เราหย่ากันตั้งแต่เราเด็กๆ เราต้องทำงานส่งตัวเองเรียนตั้งแต่ม.ปลาย ซึ่งเราไม่อยากให้ชีวิตลูกเราต้องเจออะไรแบบนั้น คุยกับแฟนหลายรอบมากแต่เค้าก็ไม่เข้าใจอาจจะเป็นเพราะว่าชีวิตเขาไม่เคยลำบากแบบเราเขาเลยไม่คิดแบบเรา พอคุยกันซักพักก็จบด้วยการทะเลาะกันทุกรอบ เราควรทำยังไงดีคะ?