วางจิตสู้กิเลสไม่ได้เลย ไปรักษาแผล กับแพทย์

แพทย์หญิงอะ ให้ผมนอนคว่ำหน้าบนเตียงพยาบาล ก็มีคนใข้อื่นอยู่ด้วย พยาบาลก็อยู่
ผมก็เอามือจับขอบเตียงเอาไว้ เวลาเจ็บจะได้จับขอบเตียงยึดไว้
ทีนี้ คือหมอเขาสูงพอประมาณ เป้ากางเกงหมอ ดันมาโดนมือผมที่จับขอบเตียง เพราะหมอต้องชิดขอบเตียงเพื่อรักษาแผลให้ผม
ผมก็จะดึงมือออก เพราะหมอกำลังรักษา อีกใจอ้าวถ้าดึงออก หมอรู้ตัว หาว่าผมอนาจารอีก พาลจะซวยอีก
ก็เอามือจับขอบเตียงแน่นเลย แต่เป้ากางเกง ก็ยังโดนมืออยู่ จิตนี่เตลิดไปเลย ใช้บริกรรมช่วยดึงสติกลับมา กิเลสทัพใหญ่ ก็รุกใส่ไม่ยั้งเลย
ถ้าผมเป็นพระ โดนสังฆาทิเสส แต่หัววันไปแล้ว แล้วเป้าก็ไม่ได้ยิ่งด้วยเพราะมือหมอที่กำลังรักษาแผลให้ผม ก็ขยับตลอด
ต้องหลายนาที กว่าจะรักษาแผลเสร็จ หมอก็ใจดี ถามนั่นถามนี่ เวลาต้องรักษาช่วงเจ็บ หมอก็จะเมตตาบอกเราว่าเจ็บหน่อยนะ 

แต่ใจผมนี่สิ ดันมีแว๊ปๆ ไปคิดไม่ดีโผล่มาตลอด เราก็เอาบริกรรมเข้าแทรกจิตไว้ สู้กับมัน ก็แทบไม่ไหว เจอทัพใหญ่กิเลสโหมมาเต็มพิกัด

เล่นเอาจิตร่อแร่เลย ดีนะที่แผลมันเจ็บเป็นช่วงๆ ทำให้จิตไม่ถูกกิเลสดึงไปเป็นพวกมาก พอเจ็บแป๊บ จิตก็กลับมาจับที่ตัวเจ็บ

เห่อๆ