ขอระบายนะคะ
คือว่า ทำไมเราไม่เคยได้ไปเที่ยวไหนกับเพื่อนบ้างเลย อยู่แต่บ้าน พอจะไปไหนก็บอกพ่อแม่ตลอด ไม่เคยโกหกเลยไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร พอจะไปไหนก็ต้องมีอุปสรรคตลอด จนไม่ได้ไป สุดท้ายก็ต้องกลับบ้าน และร้องไห้ เสียใจว่าทำไมเราถึงต้องมีอุปสรรคมาขัดขวางตลอด และเป็นแบบนี้เรื่อยๆไม่ว่าจะไปไหน จนเราทนไม่ไหวแล้ว เราอยากไปเที่ยวแบบไม่ต้องบอกใคร เราเบื่อมากที่ต้องเจอเรื่องแบบนี้ตลอด ไม่อยากพูดกับใครเลย เรื่องแบบนี้มันเก็ดกดมาตั้งแต่เด็ก เพราะพ่อแม่ไม่ปล่อยเราไปไหนเลย ต่างจากน้องสาวเรา ไปไหนไม่เคยบอกพ่อแม่ ถึงพ่อหรือแม่จะรู้ก็ไม่เคยด่าเคยว่าน้องเลย ส่วนเรานี้สิอยู่แต่บ้าน ไม่ได้ออกไปเที่ยวไหนเลย มันก็เก็บกดนะ แต่จะทำไงได้ละ แล้วเราก็ต้องมานั่งร้องไห้กับตัวเอง ไม่มีคนเข้าใจความรู้สึกเราหรอก ไม่เคยจะแคร์ความรู้สึกเราเลย ว่าเราจะรู้สึกยังไง
#มันอาจจะดูเป็นเรื่องเล็กสำหรับคนบางคน แต่มันหนักสำหรับเรามาก อดทนมาหลายครั้ง จนเริ่มรู้สึกไม่ไหว เหนื่อยว่ะ
#เราควรทำอย่างไรต่อไปดี ควรใช้ชีวิตต่อไปอย่างไร ไม่ให้เจอเรื่องแบบนี้อีก
ปล.พ่อเราเป็นคนใจร้อนมาก จะพูดอะไรก็ต้องคิดดีๆ
ความเก็บกดของลูกจากพ่อแม่
คือว่า ทำไมเราไม่เคยได้ไปเที่ยวไหนกับเพื่อนบ้างเลย อยู่แต่บ้าน พอจะไปไหนก็บอกพ่อแม่ตลอด ไม่เคยโกหกเลยไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร พอจะไปไหนก็ต้องมีอุปสรรคตลอด จนไม่ได้ไป สุดท้ายก็ต้องกลับบ้าน และร้องไห้ เสียใจว่าทำไมเราถึงต้องมีอุปสรรคมาขัดขวางตลอด และเป็นแบบนี้เรื่อยๆไม่ว่าจะไปไหน จนเราทนไม่ไหวแล้ว เราอยากไปเที่ยวแบบไม่ต้องบอกใคร เราเบื่อมากที่ต้องเจอเรื่องแบบนี้ตลอด ไม่อยากพูดกับใครเลย เรื่องแบบนี้มันเก็ดกดมาตั้งแต่เด็ก เพราะพ่อแม่ไม่ปล่อยเราไปไหนเลย ต่างจากน้องสาวเรา ไปไหนไม่เคยบอกพ่อแม่ ถึงพ่อหรือแม่จะรู้ก็ไม่เคยด่าเคยว่าน้องเลย ส่วนเรานี้สิอยู่แต่บ้าน ไม่ได้ออกไปเที่ยวไหนเลย มันก็เก็บกดนะ แต่จะทำไงได้ละ แล้วเราก็ต้องมานั่งร้องไห้กับตัวเอง ไม่มีคนเข้าใจความรู้สึกเราหรอก ไม่เคยจะแคร์ความรู้สึกเราเลย ว่าเราจะรู้สึกยังไง
#มันอาจจะดูเป็นเรื่องเล็กสำหรับคนบางคน แต่มันหนักสำหรับเรามาก อดทนมาหลายครั้ง จนเริ่มรู้สึกไม่ไหว เหนื่อยว่ะ
#เราควรทำอย่างไรต่อไปดี ควรใช้ชีวิตต่อไปอย่างไร ไม่ให้เจอเรื่องแบบนี้อีก
ปล.พ่อเราเป็นคนใจร้อนมาก จะพูดอะไรก็ต้องคิดดีๆ