อยากระบาย

สวัสดีค่ะทุกคน เราขอพื้นที่ระบายหน่อยนะคะ คือเราไม่ได้ทำงานมา1-2เดือนแล้ว แล้วทีนี้เรามาอยู่บ้านแฟนเพราะทางบ้านเราไม่มีงานให้ทำเลย ตอนนี้เราทำโรงงานกระเจี๊ยบในชุมชนกับแม่แฟน เข้างาน8โมง บางวันเลิกเกือบ6โมงเย็น แล้วเราไม่ได้เป็นคนที่อดทนขนาดนั้น งานไม่หนักก็ใช่ค่ะ แต่เราทำแล้วรู้สึกไม่ชอบ เพราะเราเป็นคนที่ชอบเงียบๆ ไม่ชอบสุงสิงกับใคร แต่เราเป็นคนชอบพูดนะคะ ชอบโม้ ชอบคุย แต่ในโรงงานนั้นมีแต่ผู้สูงอายุที่รุ่น50-60+ ไม่มีวัยรุ่นเลย เราก็ไม่รู้จะหันไปคุยกับใคร เพราะเราอายุน้อยที่สุดในนั้นแล้ว แต่ที่เราไปทำเพราะแม่แฟนบอกทำคนละโต๊ะ ไม่มีใครมายุ่งกับใคร เราที่เป็นคนติดบ้านก็เลยยอมไป เพราะคิดแค่ว่าอยากหาเงินช่วยแฟน ไม่อยากขอเงินแฟนใช้ แต่พอไปจริงๆ มันแบ่งเป็นโต๊ะก็ใช่ แต่โต๊ะที่เรานั่งอ่ะมีคนประมาณ5คน ละแต่ละคนก็คุยกันเสียงดัง จนเราแทบไม่มีสมาธิทำงานเลย ทั้งเสียงตะกร้าที่ลากไปมา เสียงที่ตะโกนคุยกันมันดังไปหมด แล้วเราอ่ะชอบทำงานเงียบๆ เราก็รู้ว่าทำโรงงานก็มีคุยบ้าง แต่ก็ไม่คิดว่าจะขนาดนี้ บอกเลยว่าอึดอัดสุดๆ จะพูดจะคุยอะไรก็ไม่ทันคนอื่น ละใครจะอยากคุยกับเราล่ะคะ เขาก็คุยกับคนรุ่นเขาสิ นินทาคนอื่นบ้าง พูดเรื่องผัวๆเมียๆบ้าง เรื่องลูกบ้าง แต่นี่ไม่ใช่เหตุผลหลักที่เราออก แต่เพราะมันเมื่อยมากๆ เมื่อยแล้วปวดไหล่ ปวดหลัง คิดสภาพว่ามีของมากองเต็มโต๊ะให้คุณทำ โต๊ะนึงลงครั้ง3-4ตะกร้า โลละ2บาท แต่ก็ไม่รู้หักอะไรเป็นรอบๆ รอบนึงก็5โล บางรอบ2โลงี้ แล้วคือปวดเมื่อยจนเช้าอีกวันแทบลุกไม่ขึ้น ต้องเจอแบบนี้ทุกวัน ฝืนร่างกายไปทำงานทุกเช้า แต่พอวันนี้เราอยากออกเลยบอกแม่แฟน แม่แฟนก็ไม่ได้ว่าอะไร บอกไม่ไหวก็อดทน แต่เราอดอทนไม่ไหวแล้วเลยไม่ไปอีก แต่แฟนเรากลับบอกเราว่า ปัญหาเยอะนักหรอ แล้วไม่พอใจเรา แฟนเราบอกทำงานทำไมต้องมีเพื่อน คือถ้าทำงานไม่มีเพื่อนคุย เพื่อนโม้ แล้วหันไปทางไหนก็มีแต่คนคุยกัน โดยที่เรานั่งเงียบอยู่คนเดียว มันจะสนุกหรอ แล้วบางคนบอกทำไมไม่เข้าหาคนอื่น คือจะเข้ายังไง? แต่ละคนพูดกับเรา2-3ประโยค แล้วหันไปคุยกันต่อ แล้วเราอ่ะ จะคุยเรื่องอะไรต่อได้ เราก็เป็นคนทำงานช้าคนนึง พยายามเร็วสุดได้แค่นี้ วันนึงได้100 ไม่เคยเกิน150ต่อวัน แลกกับการนั่งทั้งวันจนปวดเมื่อยไปหมด บางวันแม้แต่ข้าวหรือน้ำเราแทบไม่แตะ เพราะอยากได้เงินเยอะๆ จนกดดันตัวเอง พยายามทำเร็วๆ จนลืมกินข้าวกินน้ำ แต่ก็นั่นแหละ เหนื่อยยิ่งกว่าทำงานคือไม่มีใครเข้าใจ คือเราแค่ไม่ไหวอ่ะ แค่ไม่อยากทำเพราะรู้สึกรับไม่ไหว เราต้องฝืนทำต่อหรอ ถ้าเราฝืนจนร่างกายเป็นอะไรขึ้นมา ใครล่ะจะเข้าใจ ใครล่ะจะรักษาให้เรา เราก็ต้องพึ่งตัวเองอีก แล้วเราที่อายุแค่22อ่ะ แม่เคยพาไปทำสวนยาง เราก็ไม่เคยบ่นเหนื่อย ซ้ำยังสนุกอีก เพราะมันได้พัก ได้เล่น ทำตั้งแต่ตี4ตี5ก็ไม่เคยบ่น แต่นี่เราแค่อยากลองทำไง แต่พอทำแล้วเราไม่ชอบ กลายเป็นคนเลือกงาน คนขี้เกียจเฉยเลย  ทุกคนคิดว่าเราควรฝืนต่อมั้ยคะ?