ขอเล่าประสบการณ์ความรักที่เคยเกิดขึ้นกับตัวเอง ในแบบชนิดที่ทุกคนคาดไม่ถึง กว่าจะมีวันนี้เหมือนตายแล้วเกิดใหม่ แล้วตื่นมาพบเจ้าชายในฝัน ขอเล่าเกี่ยวกับแฟนคนแรก โลกใบแรก โลกที่มีแต่น้ำตาก่อน เริ่มนะคะ...
รักแรกของเราเกิดขึ้นในช่วงมัธยมปลาย คบกับเพื่อนห้องเดียวกัน ก่อนรักกันเคยเกลียดผู้ชายคนนี้มากกกก เพราะมีนิสัยที่ต่างกัน เราเป็นเด็กเรียนส่วนเขาก็เกเรบ้างเรียนบ้าง กะล่อน ขี้แกล้ง ที่ได้คบกับเขาก็เพราะเขาแกล้งเราบ่อย หยอกเราบ่อย จนเราเผลอหวั่นไหวตอนไหนไม่รู้ ตอนแรกที่ทุกคนรู้ว่าคบกับ ทั้งเพื่อน ครู พากันงง และไม่ค่อยเห็นด้วย แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะคิดว่าก็ลองคบๆดูคงไม่เสียหายอะไรมาก อีกทั้งเป็นแฟนคนแรก รู้จักความรักครั้งแรก ตาก็เริ่มบอดจนมองไม่ค่อยเห็นอะไร เขาไม่ให้เกียรติเรา เวลาจะหอมเราเขาก็หอมเราต่อหน้าเพื่อนๆเลย ทั้งที่ตอนนั้นวัยก็ยังไม่เหมาะ แต่เราก็มองข้ามไปเพราะตอนนั้นก็มีข้อดีของเขาอยู่บ้าง เราทั้งคู่ไปรู้จักกับพ่อแม่ของแต่ละฝ่าย ทุกฝ่ายก็ชอบลงตัวดี จนเราจบม.6 เราเรียนกันคนละที่เราเจอกันน้อยลง เจอสังคมเจอเพื่อนใหม่ เราท้อกับเรื่องเรียน แต่เขาไม่เคยสนใจไม่เคยรับฟัง
จนวันนึงพี่ที่รู้จักกับเราทักเฟสมาถาม ว่าเราเลิกกับแฟนรึยัง พี่เห็นเขามาส่งผู้หญิงที่หอพักเกือบทุกวัน(ปี1พักหอใน พี่ก็อยู่หอในเลยเห็น) เราเลยไปถามเขา เขาก็ทำโมโหใส่บอกว่าแค่เพื่อน ทะเลาะกันแรง เขาพูดบีบบังคับให้เราเป็นคนบอกเลิกเพื่อที่เขาจะได้ไม่รู้สึกผิด
หลังจากเลิกกันสักพัก ผู้หญิงคนนั้นทักมาหาเรามาถามเราว่าแฟนเก่าเราเป็นคนยังไง ซึ่งตอนนั้นก็เจ็บมาก แต่ก็ทำเป็นตอบไปเหมือนนางเอก พักหลังทักมาหาเราบ่อย มาบอกเราว่าเขาลืมเราไม่ได้ กลับมาคบกับเขาเถอะ แล้วแฟนเก่าเราก็ตามง้อ ตอนแรกใจแข็งและเปิดโอกาสให้ผู้ชายคนหนึ่งเข้ามา ซึ่งเป็นรุ่นพี่ คุยกัน5 6 เดือน พี่เขาไม่เคยชัดเจนกับเราเลย จนวันหนึ่งพี่เขามาบอกว่าลืมแฟนเก่าไม่ได้ เราเสียใจมากบวกกับแฟนเก่าพยายามง้อเรามาตลอดที่เราคุยกับพี่คนนี้ เราเลยตัดสินใจกลับไปคบกับแฟนเก่า แรกๆที่กลับไปก็ดูแลอย่างดี พอผ่านไปสัก 6 7 เดือน เริ่มออกอาการ แต่ตอนนั้นคือเรารักเขามากไปแล้ว ยอมทุกอย่าง ซื้อข้าวไปให้ที่หอ ขับรถไปหา หรือบางครั้งไม่มีรถเขาจะมารับไปกินข้าวแต่เขาไม่มารับถึงที่ ให้เราเดินไปหาหน้ามหาลัย(ตอนนั้นพักหอใน) ในใจก็แบบเสียใจมาก แค่ขับรถไปรับในหอมันจะเสียเวลามากเลยหรอ พอเราขึ้นซ้อนมอเตอร์ไซค์เขาขับรถเร็วมาก เกือบเราตก ในใจก็คิด ”กูจะคบกับคนแบบนี้จริงหรอ” ตอนไม่วบายไม่เคยดูแล แถมใช้เราไปทำอาหาร ล้างถ้วยให้
แล้ววันนึงก็มีเรื่องให้เลิกกันอีก ซึ่งก็เป็นเรื่องผู้หญิง เราจับได้ว่าเขาไปแอบคุยกัน เจอกันในผับ ซึ่งผู้หญิงคนนี้ก็ออกหน้าว่าอยากได้เขามาก มาเม้นมาแสดงตัวให้เราเห็น มาโพสต์ว่าเราไม่สวยอย่างงั้นอย่างงี้ ซึ่งขอบอกว่าตอนนั้นเราก็ไม่สวยแต่ก็ไม่ถึงกับขี้เหร่ เพราะก็มีคนมาชอบเราเหมือนกัน แต่เราดันโง่ เชื่อความรักจอมปลอม ให้โอกาสคนที่เคยลำบากด้วยกันมา แค่เพราะหวังว่าเขาจะปรับปรุงตัวเอง
ครั้งนี้เลิกกันไม่ถึง 2 เดือน มันกลับมาง้อเราอีกค่ะ (เริ่มไม่ไหวใช้มันละกัน555) แน่นอนค่ะตอนแรกก็ใจแข็ง กูเจ็บมาเท่าไหร่วะ ยังกล้ากลับมา แต่มันก็ตื้อค่ะ ใช้เวลาเกือบปี โทรหาทักหา สมัครเฟสใหม่ทักมา มานั่งเฝ้าหน้าหอ ทำสารพัดอย่าง เหมือนรู้สึกผิดจริงๆ เริ่มใจอ่อนสิคะ จะว่าโง่ก็ได้ อีกทั้งไม่มีใครเข้ามาในชีวิตเลยช่วงนั้น โคตรจะเหงาโดดเดี่ยวไปกินข้าวคนเดียว
ในที่สุดก็กลับไปคบกับมันอีกค่ะรอบที่3 แต่ความรู้สึกไม่ค่อยเต็มร้อย หวาดระแวงไปหมด คอยดูว่าใครทักมา ใครแอดมา ใครมาเม้น และไม่ให้ใครรู้เพราะเราอาย ทั้งครอบครัวเราไม่ชอบมันแล้ว ทำเราเสียใจบ่อย ซึ่งไม่มีความสุขมาก นอนไม่ค่อยหลับ มันชอบเที่ยวกลางคืน ติดเหล้า ส่วนเราไม่เลย แต่เริ่มเที่ยวเริ่มดื่มตอนเสียใจเพราะมันนี่แหละ แต่ไม่บ่อยมาก เพื่อนมันดีนะ คอยรับฟังเราระบาย คอยบอกเราทำใจ หาคนใหม่ซะ มันไม่เหมาะกับเราเลย
ดีแค่แรกๆ ตอนอยากได้เรากลับคืน พอนานไปก็เห็นเป็นของตายคิดว่าหันมาทีไรเราก็อยู่ตรงนี้
เลิกกันครั้งสุดท้ายหนักสุดจริงๆ มันพาผู้หญิงมานอนห้องตอนเรากลับบ้าน เราสงสัยเพราะมันไม่เคยเก็บห้อง ยิ่งของของเราที่อยู่ห้องมัน เช่น กระเป๋า เสื้อแขนยาว เขาเก็บใส่กล่องไว้ใต้เตียงเก็บอย่างดี พอถามบ่อยก็โมโหบอกว่าไม่มีอะไรเก็บเฉยๆ เรื่องมันคาราคาซัง แต่เราได้ไปอบรม 4 วัน 3 คืนก่อน คืนที่ 2 ในวันอบรม มีเฟสแปลกทักมาหาเราว่า "น้องครับแฟนพี่มันไปนอนกับแฟนน้องที่ห้อง " คำเดียวเท่านั้นแหละค่ะ จุกอกจนพูดไม่ออก แล้วพี่เขาก็โทรมา บอกว่า "วันนั้นแฟนพี่ออกมากินเลี้ยงวันเกิดกับเพื่อนที่ทำงาน แล้วเมาไม่กลับบ้านพี่เขาขับรถวนหาจนเจอรถจอดที่หน้าห้องแฟนน้อง พี่เคาะมันไม่มาเปิด พี่เลยพังประตูเข้าไป " (ก่อนไปอบรมเห็นประตูห้องพัง แต่มันบอกเราว่าปลวกกัด55555
มากแม่ ไม่เชื่อแต่ต้องไปอบรมเลยปล่อยผ่านไปก่อน) จนตอนนั้นเก็ทมากจ้าาาปลวกกัดก็มาจ้า
กลับมาจากอบรม วันเกิดเราพอดี มันมารับเราไปกินข้าวที่สถานที่ที่หนึ่งเป็นแหล่งกินข้าวช็อปปิ้ง ซึ่งวันนั้นตั้งใจจะไปเคลียร์กับมันให้รู้เรื่องทุกอย่าง ไปถึงเราก็ยิงคำถาม เล่าเรื่องที่มีคนทักมาหาเราให้ฟัง ถามจนมันยอมตอบ ว่าคนที่มันเก็บห้องให้มานอน กับคนที่เมาแล้วมานอนคนละคนกัน มันโมโหขับรถกลับทิ้งเราไว้ตรงนั้น ซึ่งไม่รู้จะกลับยังไง
เรานั่งร้องไห้ท่ามกลางผู้คนที่เดินผ่านมากมาย จนเพื่อนสนิทเรามาเซอร์ไพส์วันเกิดด้วยเค้กก้อนนึง มันมาจากข้างหลังเราเตะที่ไหล่ เราเลยหันไปเห็นเค้ก ร้องโฮกว่าเดิมจ้า เพื่อนงงกำลังจะแฮปปี้เบิร์ดเดย์ แต่กลับต้องมาปลอบ แล้วพาเราไปส่งหอ ทุกครั้งที่เสียใจมีเพื่อนนี่แหละที่คอยอยู่ข้างๆ คอยเตือน เพื่อนเราเจ็บแทนเรามาก ครั้งนั้นย้อนคิดดูเหตุการณ์ต่างๆ เลิกโง่ได้แล้วบอกตัวเอง พอแล้ว ไม่เคยทำไรให้ใคร แต่ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้
ปล. เหตุการณ์ต่างๆที่เล่ามาจำช่วงเวลาที่เกิดไม่ได้ แต่ทุกเหตุการณ์เกิดขึ้นจริง โง่จริงเจ็บจริง อาจเป็นกรรมที่ทำมา ชาตินี้เลยรับเต็ม ๆ
ผ่านมา 3 ปี กับชีวิตโสด เหงาแต่ไม่เจ็บอีกต่อไป ไม่ต้องนอนร้องไห้ ไม่ต้องคอยวิ่งตามใคร เปิดใจให้ทุกคนที่เข้ามา แต่บางคนเราก็ไม่ได้รัก บางคนเรารักเขาแต่เขาไม่รักเรา จนได้มาเจอกับแฟนคนปัจจุบัน........
เดี๋ยวมาเล่าต่อนะคะ ต่อไปจะมีแต่ความฟิน....
กว่าจะเจอชายในฝัน ฉันตายทั้งเป็นมาแล้ว
รักแรกของเราเกิดขึ้นในช่วงมัธยมปลาย คบกับเพื่อนห้องเดียวกัน ก่อนรักกันเคยเกลียดผู้ชายคนนี้มากกกก เพราะมีนิสัยที่ต่างกัน เราเป็นเด็กเรียนส่วนเขาก็เกเรบ้างเรียนบ้าง กะล่อน ขี้แกล้ง ที่ได้คบกับเขาก็เพราะเขาแกล้งเราบ่อย หยอกเราบ่อย จนเราเผลอหวั่นไหวตอนไหนไม่รู้ ตอนแรกที่ทุกคนรู้ว่าคบกับ ทั้งเพื่อน ครู พากันงง และไม่ค่อยเห็นด้วย แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะคิดว่าก็ลองคบๆดูคงไม่เสียหายอะไรมาก อีกทั้งเป็นแฟนคนแรก รู้จักความรักครั้งแรก ตาก็เริ่มบอดจนมองไม่ค่อยเห็นอะไร เขาไม่ให้เกียรติเรา เวลาจะหอมเราเขาก็หอมเราต่อหน้าเพื่อนๆเลย ทั้งที่ตอนนั้นวัยก็ยังไม่เหมาะ แต่เราก็มองข้ามไปเพราะตอนนั้นก็มีข้อดีของเขาอยู่บ้าง เราทั้งคู่ไปรู้จักกับพ่อแม่ของแต่ละฝ่าย ทุกฝ่ายก็ชอบลงตัวดี จนเราจบม.6 เราเรียนกันคนละที่เราเจอกันน้อยลง เจอสังคมเจอเพื่อนใหม่ เราท้อกับเรื่องเรียน แต่เขาไม่เคยสนใจไม่เคยรับฟัง
จนวันนึงพี่ที่รู้จักกับเราทักเฟสมาถาม ว่าเราเลิกกับแฟนรึยัง พี่เห็นเขามาส่งผู้หญิงที่หอพักเกือบทุกวัน(ปี1พักหอใน พี่ก็อยู่หอในเลยเห็น) เราเลยไปถามเขา เขาก็ทำโมโหใส่บอกว่าแค่เพื่อน ทะเลาะกันแรง เขาพูดบีบบังคับให้เราเป็นคนบอกเลิกเพื่อที่เขาจะได้ไม่รู้สึกผิด
หลังจากเลิกกันสักพัก ผู้หญิงคนนั้นทักมาหาเรามาถามเราว่าแฟนเก่าเราเป็นคนยังไง ซึ่งตอนนั้นก็เจ็บมาก แต่ก็ทำเป็นตอบไปเหมือนนางเอก พักหลังทักมาหาเราบ่อย มาบอกเราว่าเขาลืมเราไม่ได้ กลับมาคบกับเขาเถอะ แล้วแฟนเก่าเราก็ตามง้อ ตอนแรกใจแข็งและเปิดโอกาสให้ผู้ชายคนหนึ่งเข้ามา ซึ่งเป็นรุ่นพี่ คุยกัน5 6 เดือน พี่เขาไม่เคยชัดเจนกับเราเลย จนวันหนึ่งพี่เขามาบอกว่าลืมแฟนเก่าไม่ได้ เราเสียใจมากบวกกับแฟนเก่าพยายามง้อเรามาตลอดที่เราคุยกับพี่คนนี้ เราเลยตัดสินใจกลับไปคบกับแฟนเก่า แรกๆที่กลับไปก็ดูแลอย่างดี พอผ่านไปสัก 6 7 เดือน เริ่มออกอาการ แต่ตอนนั้นคือเรารักเขามากไปแล้ว ยอมทุกอย่าง ซื้อข้าวไปให้ที่หอ ขับรถไปหา หรือบางครั้งไม่มีรถเขาจะมารับไปกินข้าวแต่เขาไม่มารับถึงที่ ให้เราเดินไปหาหน้ามหาลัย(ตอนนั้นพักหอใน) ในใจก็แบบเสียใจมาก แค่ขับรถไปรับในหอมันจะเสียเวลามากเลยหรอ พอเราขึ้นซ้อนมอเตอร์ไซค์เขาขับรถเร็วมาก เกือบเราตก ในใจก็คิด ”กูจะคบกับคนแบบนี้จริงหรอ” ตอนไม่วบายไม่เคยดูแล แถมใช้เราไปทำอาหาร ล้างถ้วยให้
แล้ววันนึงก็มีเรื่องให้เลิกกันอีก ซึ่งก็เป็นเรื่องผู้หญิง เราจับได้ว่าเขาไปแอบคุยกัน เจอกันในผับ ซึ่งผู้หญิงคนนี้ก็ออกหน้าว่าอยากได้เขามาก มาเม้นมาแสดงตัวให้เราเห็น มาโพสต์ว่าเราไม่สวยอย่างงั้นอย่างงี้ ซึ่งขอบอกว่าตอนนั้นเราก็ไม่สวยแต่ก็ไม่ถึงกับขี้เหร่ เพราะก็มีคนมาชอบเราเหมือนกัน แต่เราดันโง่ เชื่อความรักจอมปลอม ให้โอกาสคนที่เคยลำบากด้วยกันมา แค่เพราะหวังว่าเขาจะปรับปรุงตัวเอง
ครั้งนี้เลิกกันไม่ถึง 2 เดือน มันกลับมาง้อเราอีกค่ะ (เริ่มไม่ไหวใช้มันละกัน555) แน่นอนค่ะตอนแรกก็ใจแข็ง กูเจ็บมาเท่าไหร่วะ ยังกล้ากลับมา แต่มันก็ตื้อค่ะ ใช้เวลาเกือบปี โทรหาทักหา สมัครเฟสใหม่ทักมา มานั่งเฝ้าหน้าหอ ทำสารพัดอย่าง เหมือนรู้สึกผิดจริงๆ เริ่มใจอ่อนสิคะ จะว่าโง่ก็ได้ อีกทั้งไม่มีใครเข้ามาในชีวิตเลยช่วงนั้น โคตรจะเหงาโดดเดี่ยวไปกินข้าวคนเดียว
ในที่สุดก็กลับไปคบกับมันอีกค่ะรอบที่3 แต่ความรู้สึกไม่ค่อยเต็มร้อย หวาดระแวงไปหมด คอยดูว่าใครทักมา ใครแอดมา ใครมาเม้น และไม่ให้ใครรู้เพราะเราอาย ทั้งครอบครัวเราไม่ชอบมันแล้ว ทำเราเสียใจบ่อย ซึ่งไม่มีความสุขมาก นอนไม่ค่อยหลับ มันชอบเที่ยวกลางคืน ติดเหล้า ส่วนเราไม่เลย แต่เริ่มเที่ยวเริ่มดื่มตอนเสียใจเพราะมันนี่แหละ แต่ไม่บ่อยมาก เพื่อนมันดีนะ คอยรับฟังเราระบาย คอยบอกเราทำใจ หาคนใหม่ซะ มันไม่เหมาะกับเราเลย
ดีแค่แรกๆ ตอนอยากได้เรากลับคืน พอนานไปก็เห็นเป็นของตายคิดว่าหันมาทีไรเราก็อยู่ตรงนี้
เลิกกันครั้งสุดท้ายหนักสุดจริงๆ มันพาผู้หญิงมานอนห้องตอนเรากลับบ้าน เราสงสัยเพราะมันไม่เคยเก็บห้อง ยิ่งของของเราที่อยู่ห้องมัน เช่น กระเป๋า เสื้อแขนยาว เขาเก็บใส่กล่องไว้ใต้เตียงเก็บอย่างดี พอถามบ่อยก็โมโหบอกว่าไม่มีอะไรเก็บเฉยๆ เรื่องมันคาราคาซัง แต่เราได้ไปอบรม 4 วัน 3 คืนก่อน คืนที่ 2 ในวันอบรม มีเฟสแปลกทักมาหาเราว่า "น้องครับแฟนพี่มันไปนอนกับแฟนน้องที่ห้อง " คำเดียวเท่านั้นแหละค่ะ จุกอกจนพูดไม่ออก แล้วพี่เขาก็โทรมา บอกว่า "วันนั้นแฟนพี่ออกมากินเลี้ยงวันเกิดกับเพื่อนที่ทำงาน แล้วเมาไม่กลับบ้านพี่เขาขับรถวนหาจนเจอรถจอดที่หน้าห้องแฟนน้อง พี่เคาะมันไม่มาเปิด พี่เลยพังประตูเข้าไป " (ก่อนไปอบรมเห็นประตูห้องพัง แต่มันบอกเราว่าปลวกกัด55555
กลับมาจากอบรม วันเกิดเราพอดี มันมารับเราไปกินข้าวที่สถานที่ที่หนึ่งเป็นแหล่งกินข้าวช็อปปิ้ง ซึ่งวันนั้นตั้งใจจะไปเคลียร์กับมันให้รู้เรื่องทุกอย่าง ไปถึงเราก็ยิงคำถาม เล่าเรื่องที่มีคนทักมาหาเราให้ฟัง ถามจนมันยอมตอบ ว่าคนที่มันเก็บห้องให้มานอน กับคนที่เมาแล้วมานอนคนละคนกัน มันโมโหขับรถกลับทิ้งเราไว้ตรงนั้น ซึ่งไม่รู้จะกลับยังไง
เรานั่งร้องไห้ท่ามกลางผู้คนที่เดินผ่านมากมาย จนเพื่อนสนิทเรามาเซอร์ไพส์วันเกิดด้วยเค้กก้อนนึง มันมาจากข้างหลังเราเตะที่ไหล่ เราเลยหันไปเห็นเค้ก ร้องโฮกว่าเดิมจ้า เพื่อนงงกำลังจะแฮปปี้เบิร์ดเดย์ แต่กลับต้องมาปลอบ แล้วพาเราไปส่งหอ ทุกครั้งที่เสียใจมีเพื่อนนี่แหละที่คอยอยู่ข้างๆ คอยเตือน เพื่อนเราเจ็บแทนเรามาก ครั้งนั้นย้อนคิดดูเหตุการณ์ต่างๆ เลิกโง่ได้แล้วบอกตัวเอง พอแล้ว ไม่เคยทำไรให้ใคร แต่ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้
ปล. เหตุการณ์ต่างๆที่เล่ามาจำช่วงเวลาที่เกิดไม่ได้ แต่ทุกเหตุการณ์เกิดขึ้นจริง โง่จริงเจ็บจริง อาจเป็นกรรมที่ทำมา ชาตินี้เลยรับเต็ม ๆ
ผ่านมา 3 ปี กับชีวิตโสด เหงาแต่ไม่เจ็บอีกต่อไป ไม่ต้องนอนร้องไห้ ไม่ต้องคอยวิ่งตามใคร เปิดใจให้ทุกคนที่เข้ามา แต่บางคนเราก็ไม่ได้รัก บางคนเรารักเขาแต่เขาไม่รักเรา จนได้มาเจอกับแฟนคนปัจจุบัน........
เดี๋ยวมาเล่าต่อนะคะ ต่อไปจะมีแต่ความฟิน....