สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 7
เราเป็นคนกรุงเทพ. แต่ก็ไม่ได้อิจฉาคนต่างจังหวัด. เพราะเราเกิดและโตที่กรุงเทพ. เราชินกับการใช้ชีวิตที่นี่. ให้เราเปลี่ยนไปใช้ชีวิตที่ต่างจังหวัดเราก็ทำไม่ได้. ไปเที่ยวต่างจังหวัดมันก็สนุกเฉพาะตอนนั้นอ่ะนะ. แต่ถ้าให้ไปอยู่เลยไม่เอาอ่ะ. มันเป็นเรื่องของความเคยชิน. เราเป็นคนติดห้างเหมือนกัน. ถ้าเอาเราไปปล่อยไว้ต่างจังหวัดที่ไม่มีห้างสักเดือนนึง เราก็เบื่อแล้ว ไม่มีอะไรทำ. เพราะเราไม่ใช่คนที่แบบมีหนังสือเล่มเดียวหรือมีหมาตัวเดียว ก็สามารถอยู่แบบเงียบๆมีความสุขได้. ยิ่งถ้าไม่มีเซเว่นด้วยนี่คือร้องไห้เลยมั้ง
ความคิดเห็นที่ 33
เป็นคน ตจว. แต่มาทำงาน กทม. และซื้อบ้านอยู่ที่นี่ถาวร (ย้ายทะเบียนบ้านมาแล้ว)
นานๆ ทีกลับบ้านไปเยี่ยมญาติบ้าง แต่ไม่เคยคิดอิจฉาคนต่างจังหวัดเลย
ตจว. อาหารถูก แต่ไม่อร่อยและไม่มีคุณภาพเลย นอกจากจะทำเอง แต่ก็ทำได้แค่จากวัตถุดิบพื้นๆ ที่มี อยากกินอะไรอร่อยๆ หรูๆ นี่หมดหวัง
ตจว. รถไม่ติดเท่า กทม. แต่วินัยคนแย่กว่ามาก จอดรถซื้อของกันกลางถนนนี่มีประจำ ใน กทม. ไม่ค่อยเห็น จอดนานหน่อยตำรวจก็มาแล้ว
ตจว. อากาศดี แต่สภาพแวดล้อมไม่ดี อะไรที่เสื่อมโทรมรอซ่อมกันเป็นชาติ นอกจากนี้ก็มีเรื่องคุณภาพของชุมชน ข้างบ้านผมนี่เปิดเพลงดังลั่นยังกะงานวัด บอกก็แล้ว แจ้งตำรวจก็แล้ว ไม่เคยดีขึ้น อ้างโน่นอ้างนี่ วันเกิดบ้าง ปีใหม่บ้าง ลูกชายออกจากคุกบ้าง เลยขอดังหน่อย คุณภาพชีวิตก็ดูแย่ บ้านนึงอยู่กับสิบกว่าคน แออัด ตอนเช้าผมเดินเห็นเด็กตัวเล็กๆ ไม่เกิน 10 ขวบนั่งจับกลุ่มสูบบุหรี่อยู่ใต้สะพานตรงทางเข้าบ้านผม คือเห็นแล้วรู้สึกหดหู่ ไม่อยากให้ลูกเราโตมาในสภาพแวดล้อมอย่างนี้
สุดท้ายเรื่องปลูกอะไรกินเอง บ้านญาติผมเป็นเกษตกร แต่ยากจนตลอดศก เงินเดือนที่ผมได้เดือนแรกหลังจบใหม่ มากกว่าเงินที่เขาหาได้ทั้งปี (เขาบอกให้ฟังเอง) ถึงจะปลูกอะไรกินเองได้ แต่อย่างอื่นก็ต้องซื้ออยู่ดี ทั้งอุปกรณ์ ปุ๋ย ยาฆ่าแมลง สรุปทำเท่าไหร่ก็เป็นหนี้ ชีวิตเหมือนย่ำอยู่กับที่ เดี๋ยวนี้ลูกหลานยุคใหม่ๆ ไม่คิดจะปลูกอะไรกินเองแล้ว ฝันอยากทำงานโรงงานมากกว่า อย่างน้อยก็สบายกว่า ดูจากมุมเราเหมือนอนาคตจะไม่ได้ไปไหนไกล แต่นั่นก็คือไกลสุดเท่าที่เขาจะไปได้แล้ว
สรุป ผมว่าอยู่ กทม. นี่แหละครับ สบายแล้ว มีทุกอย่างที่ต้องการ ถ้าหลีกเลี่ยงเรื่องรถติดได้นี่ถือว่าสบายตัวล่ะ ผมโชคดีได้ที่ทำงานใกล้บ้าน รถประจำทางเข้าถึง สะดวกสบาย เดินทาง 15-20 นาทีต่อวันเอง เทียบกับตอนไปอยู่ ตจว. ต้องมีรถส่วนตัวเท่านั้น ไม่งั้นไม่ได้ไปไหน
นานๆ ทีกลับบ้านไปเยี่ยมญาติบ้าง แต่ไม่เคยคิดอิจฉาคนต่างจังหวัดเลย
ตจว. อาหารถูก แต่ไม่อร่อยและไม่มีคุณภาพเลย นอกจากจะทำเอง แต่ก็ทำได้แค่จากวัตถุดิบพื้นๆ ที่มี อยากกินอะไรอร่อยๆ หรูๆ นี่หมดหวัง
ตจว. รถไม่ติดเท่า กทม. แต่วินัยคนแย่กว่ามาก จอดรถซื้อของกันกลางถนนนี่มีประจำ ใน กทม. ไม่ค่อยเห็น จอดนานหน่อยตำรวจก็มาแล้ว
ตจว. อากาศดี แต่สภาพแวดล้อมไม่ดี อะไรที่เสื่อมโทรมรอซ่อมกันเป็นชาติ นอกจากนี้ก็มีเรื่องคุณภาพของชุมชน ข้างบ้านผมนี่เปิดเพลงดังลั่นยังกะงานวัด บอกก็แล้ว แจ้งตำรวจก็แล้ว ไม่เคยดีขึ้น อ้างโน่นอ้างนี่ วันเกิดบ้าง ปีใหม่บ้าง ลูกชายออกจากคุกบ้าง เลยขอดังหน่อย คุณภาพชีวิตก็ดูแย่ บ้านนึงอยู่กับสิบกว่าคน แออัด ตอนเช้าผมเดินเห็นเด็กตัวเล็กๆ ไม่เกิน 10 ขวบนั่งจับกลุ่มสูบบุหรี่อยู่ใต้สะพานตรงทางเข้าบ้านผม คือเห็นแล้วรู้สึกหดหู่ ไม่อยากให้ลูกเราโตมาในสภาพแวดล้อมอย่างนี้
สุดท้ายเรื่องปลูกอะไรกินเอง บ้านญาติผมเป็นเกษตกร แต่ยากจนตลอดศก เงินเดือนที่ผมได้เดือนแรกหลังจบใหม่ มากกว่าเงินที่เขาหาได้ทั้งปี (เขาบอกให้ฟังเอง) ถึงจะปลูกอะไรกินเองได้ แต่อย่างอื่นก็ต้องซื้ออยู่ดี ทั้งอุปกรณ์ ปุ๋ย ยาฆ่าแมลง สรุปทำเท่าไหร่ก็เป็นหนี้ ชีวิตเหมือนย่ำอยู่กับที่ เดี๋ยวนี้ลูกหลานยุคใหม่ๆ ไม่คิดจะปลูกอะไรกินเองแล้ว ฝันอยากทำงานโรงงานมากกว่า อย่างน้อยก็สบายกว่า ดูจากมุมเราเหมือนอนาคตจะไม่ได้ไปไหนไกล แต่นั่นก็คือไกลสุดเท่าที่เขาจะไปได้แล้ว
สรุป ผมว่าอยู่ กทม. นี่แหละครับ สบายแล้ว มีทุกอย่างที่ต้องการ ถ้าหลีกเลี่ยงเรื่องรถติดได้นี่ถือว่าสบายตัวล่ะ ผมโชคดีได้ที่ทำงานใกล้บ้าน รถประจำทางเข้าถึง สะดวกสบาย เดินทาง 15-20 นาทีต่อวันเอง เทียบกับตอนไปอยู่ ตจว. ต้องมีรถส่วนตัวเท่านั้น ไม่งั้นไม่ได้ไปไหน
แสดงความคิดเห็น
มีอะไรบ้างที่คนกรุงเทพอิจฉาคนต่างจังหวัดและคนต่างจังหวัดอิจฉาคนกรุงเทพ
และอิจฉาสายงานที่หลากหลายของกรุงเทพ จังหวัดผมมีงานไม่กี่แบบเอง